Turkish History

Con questa preziosa analisi Carlo Pallard tratteggia un vivace e puntuale disegno della storia più recente di questo complesso Paese, del suo tormentato percorso verso la modernità. Un cammino segnato da colpi di stato riusciti e da altri falliti, da processi riformatori e da regressioni autoritarie. Da aperture laiche e da chiusure tradizionaliste dell'ideologia islamica. Chiarisce quello che è stato il ruolo reale del potere militare nella vicenda storica della Turchia. Ruolo che spesso in Occidente è stato equivocato e addirittura mitizzato. Getta una luce sui passaggi cruciali della storia repubblicana della Turchia la cui corretta conoscenza è di fondamentale importanza per interpretare con fedeltà, senza distorsioni, anche questa fase politica transitoria dalle prospettive incerte per il futuro del paese. La Turchia, da quello che appare nei media è un paese di cui si parla molto, ma di cui si conosce molto poco... e si scrive altrettanto poco, in particolare in Italia. Ragion per cui il lettore in questo saggio troverà una utile e fedele chiave interpretativa dell'evoluzione del complesso quadro politico della Turchia dal 1960 ad oggi, utile soprattutto per comprendere quella che sembra essere la parabola discendente dell'era di Erdoğan e del suo partito.

(Dalla prefazione di Mariano Giustino)

Avram Galante (Abraham Galante) is a significant name to mention as he had intensive studies on Turkish nationalism. He is an exemplary Jewish Turkish nationalist of the Republic years with his service as a scientist, academician, writer, journalist and deputy. he legitimized the nationalist policies of Turkey in the early-Republican era by specifying the requirements of the Turkish Jewish and other minorities for their journey of Turkification and especially justifying why language and education are so important. This study reveals the relation between language and nationalism in the works of Galante who considered language as an inevitable role in building of a nation-state, and discusses its place in the axis of nationalism theories. He supported Turkish nationalism in a realistic and conscious way. Galante’s objective of “the rise of Turkey and Turkishness” is a clear indicator. The perspective of Galante and his contemporaries mainly focus on education and language unity. The fact that Galante excludes ethnic features from the debate is an indication of his tendency towards cultural nationalism.
Key Words: Avram Galante, Jewish Community, Turkish Nationalism, Language, Early Republican Period

Tarihsel derinlikleriyle Türkiye’de ayrı bir konumu bulunan KOBİ’lerin kurumsal geçmişi Ahiliğe, fütüvvetnamelere, loncalara kadar uzanıyor. Türkiye’nin dünü -ister gezici olsun, ister çarşıda ya da mahallede dükkan açmış bulunsun- esnaf, sanatkar, küçük ve orta ölçekte tacirin ağırlığını koyduğu bir ekonomik yapıdan güç alıyor. Küçük ve orta büyüklükteki işletmelerin (KOBİ) istihdam, yenilik ve genel ekonomik dinamizme sağladığı katkı, artık tartışma götürmez bir gerçek. Ülkemizde KOBİ’lerin toplam kredilerden aldığı pay son derece düşük. Bu oran Japonya’da %50, Güney Kore’de %47, ABD’de %43 iken, Türkiye’de yalnızca %5. Farklılaşan ve sürekli değişen ihtiyaçlar, esnek ve dinamik bir üretimi gerekli kılıyor. Bu ise optimum üretim ölçeği küçültülmüş, yönetim ve denetim işlevleri etkinleştirilmiş, pazara uyum yeteneği artırılmış KOBİ’lerle mümkün olabiliyor.

Elinizdeki çalışma 627 yılında Gök Türk hanedanına yakın bir boy olarak tarih sahnesine çıkan Karlukların uzun süre yaşadıkları muhtelif bölgeleri Çin ve Arap kaynakları esas alınarak incelemektedir. Çin, Uygurlar ve Arap güç merkezleri ile kurmuş oldukları siyasi ilişkilerle Karluklar Doğu ve Batı Türkistan güç dengesinin önemli bir unsurunu teşkil etmişlerdir. Uygur devletinin kurulmasına yardımcı olan, Talas savaşının kaderini değiştiren, Karahanlı ve Gazneli devletlerinde önemli roller oynayan Karluklar Altay-Tanrı dağları ve Fergana bölgesi gibi farklı alanlarda uzun süre etkili olmuşlardır.

Cihan Harbi Avrupa’yı karanlık bir evreye sokuyor, 19. yüzyılın refah ortamını sonlandırırken kararsızlıklarla dolu bir dönemi başlatıyordu. Türkiye insanının bu gelişmelerden etkilenmemesi düşünülemezdi. Üstelik Cumhuriyet Türkiyesi  hilafeti ve saltanatı kaldırmış, Batı’ya yönelmiş, “yeni hayat” özlemiyle yaşam tarzında köklü dönüşümlere gitmişti. Reform kaygıları, seküler yaşam özlemi, Osmanlı kültür kodlarının sorgulanışı, nesiller arası uyumsuzluklar yoksul ülkenin insanlarını her geçen gün çözümsüzlüğe yöneltmişti. 30’lu yıllarda “ideal”lerle donatılmış kendi “yeni insan”ına ulaşıncaya kadar Türkiye inkılaplarla toplumsal travmayı birlikte yaşayacaktı. Jön Türklerin İkinci Meşrutiyet yıllarına özgü sosyoloji tutkularının yerini bu kez Cumhuriyet’le birlikte psikoloji ve psikiyatri alıyordu. Durkheim’in pabucu dama atılmış, Freud’a ve Bergson’a umut bağlanmıştı. 
Türkiye’de Yeni Hayat 1908-1928 çağdaş yaşam özleminin toplumsal travmaya dönüşümünün öyküsü. Nüfus sorunu başta olmak üzere, kadının, gençliğin, çocuğun erkek Cumhuriyet döneminde karşılaştıkları sorunları ele alan Zafer Toprak uzun savaş yıllarının neden olduğu bunalımı, yoksulluğun neden olduğu fuhuşu,  intiharlarla sonuçlanan umutsuzluğu dönemin kaynaklarına başvurarak gün ışığına çıkarıyor.

Meşrutiyet’in ilanı Osmanlı İmparatorluğu’nda kamuoyunun ilk kez vücut bulduğu olaylarla gerçekleşti. Eylemler, mitingler, toplantılar ve durdurulan grevler... Daha sonra 1908’e canlılığını veren kamuoyu, Bosna-Hersek’in Avusturya tarafından ilhakı ve Bulgaristan’ın bağımsızlığını ilan etmesi üzerine bir kez daha sokağın gücünü ve kendiliğindenliğini ele geçirdi. “Osmanlı Fes Boykotu” olarak bilinen süreçte halk, kendi inisiyatifini kullanarak Avusturya ve Bulgaristan mallarına karşı bir boykot başlattı. Avusturya’dan ithal edilmekte olan fes ile simgesini bulan boykot kısa bir sürede daha düzenli ve İttihat ve Terakki Cemiyeti tarafından yönlendirilen eylemler halini aldı. İlk defa gerçek bir savaşla değil de “harb-i iktisadî” ile başarılı olunan bu süreçte 1908’in ilham verdiği Osmanlılık fikri canlılığına kavuşurken, millî iktisat icadı da ortaya çıktı. Millî bir sanayi kurmak gerekliliği ve bunun için gereken nedenlerin kolayca devşirilmesi ile 1908 Boykotu, pek çok siyasal mobilizasyon faktörünü aynı anda devreye sokmuş oldu. Y. Doğan Çetinkaya 1908 Osmanlı Boykotu: Bir Toplumsal Hareketin Analizi çalışmasında günlük basının etkisiyle, siyasal mobilizasyonun kitleler üzerindeki gücüyle, kitlelerin kendiliğindenliğiyle, milliyetçiliğin farklı renklerdeki yansımalarıyla bu toplumsal hareketin özelliklerine ve önemine dikkat çekiyor. Geniş kapsamlı bir arşiv çalışması, soru sormak konusunda gösterdiği özen ve cevaplarındaki toklukla bu kitap II. Meşrutiyet döneminin dünyasına, insanlarına içeriden, “aşağıdan” ve onların tarafından bakıyor.

Türkiye, her iki dünya savaşı ertesi köklü dönüşümler geçirdi. İlki 600 yıllık Osmanlı hanedanına son verdi. İkincisi ise Tek Parti döneminin sonu oldu; Türkiye’de siyasi demokrasinin yolunu açtı. İkinci Dünya Savaşı’nda Türkiye tarafsız kaldı. Ancak, savaşın tüm olumsuzluklarını bilfiil yaşadı. Tek Parti döneminin toplumsal dengeleri büyük ölçüde hasar gördü. Milli Korunma Kanunu, Varlık Vergisi, Toprak Mahsulleri
Vergisi, İş Mükellefiyeti gibi uygulamalar toplumsal katmanları iktidara karşı tavır almaya sevk etti. Devletin savaş içinde kararlarını hayata geçirme konusundaki zaafları belirginleşirken; kitlelerin gündelik yaşamda tepki ve direnişleri de çığ gibi arttı. Gerek çok partili sisteme geçişte, gerekse 1940’ların ikinci yarısında gündeme gelen sosyal politika alanındaki reformlarda toplum tabanında gözlenen yılgınlık ve
tepkiler önemli bir rol oynadı.
Murat Metinsoy’un kitabı işte bu zor yılların toplumsal öyküsünü gündeme getiriyor. Olaylar dizinini tabandan irdeleyerek; kitlelerin yaşam deneyimlerini, serzenişlerini, gündelik yaşamdaki direnişlerini vurgulayarak… Otoriter dönemlerde bile toplumun
gündelik mücadelelerinin ve taleplerinin siyasete etki edebileceğini
ortaya koyarak…
Zafer Toprak, Boğaziçi Üniversitesi

EŞREF: Kuşçubaşı’nın Alternatif Biyografisi, gayrinizami harp tarihimizin en meşhur ismini en insani özellikleriyle ortaya koyan sıradışı bir kitap…

Adı tarihe Teşkilat-ı Mahsusa’nın kurucusu ve ilk başkanı olarak geçen Eşref Kuşçubaşı gerçekte kimdi? Ömrünü gayrinizami harp ve istihbarat faaliyetleriyle geçiren bir kahraman mı? Yoksa Milli Mücadele sırasında Yunan saflarına geçerek yıllar boyunca Türkiye Cumhuriyeti’ne karşı savaşan bir vatan haini mi?

Gayrinizami harp ve istihbarat tarihi uzmanı Polat Safi, bu sorulara Eşref Kuşçubaşı’nın çoğu gün yüzüne yeni çıkmış olan şahsi evrakına dayanarak hazırladığı alternatif biyografiyle yanıt veriyor: EŞREF, yakın tarihimizin, hakkında
çok şey yazılıp çizilmesine karşın aslında hala bir muamma olan bu tartışmalı figürüne dair ezberleri bozuyor ve ona önce bir insan, sonra tarihi bir kişilik olarak yeniden ayna tutuyor.

Bu kitap aynı zamanda yakın tarihimizi ilgilendiren birçok karanlık noktayı da aydınlatıyor: Eşref, Arabistan Devrimci Komitesi diye bir örgüt kurdu mu? Çok yakın olduğunu iddia ettiği Mustafa Kemal Atatürk, Enver Paşa ve Çerkes Ethem’le nasıl bir ilişkisi vardı? Garbi Trakya Hükümeti ve Teşkilat-ı Mahsusa’nın başkanlığını yaptı mı? Mehmet Akif Ersoy, “Çanakkale Destanı”nı onunla birlikte gittiği Necid görevi sırasında mı yazdı? Eşref, Yakup Cemil hadisesinde nasıl bir rol oynadı? Milli Mücadele aleyhindeki ayaklanmalarda payı oldu mu? Neden Yunan tarafına geçti? Atatürk’e suikast girişimindeki rolü neydi? ve daha nicesi…

1960’ların sonrası, 12 Eylül’ün öncesi, kimilerine göre yitik ve karanlık bir “ara dönem”… Türkiye’nin 1970’li yıllarını merak edenler için detaylı ve aydınlatıcı bir başucu kitabı.

•12 Mart Muhtırası, Anayasa değişikliği, hürriyet gömleğinin daralması, radikalleşme…

•Ecevit, Kıbrıs Bunalımı, TÜSİAD, 24 Ocak kararlarına giden yol…

•Süleyman Demirel, Milliyetçi Cephe Hükümetleri, anti-komünist şahlanış, Aydınlar Ocağı…

•Alparslan Türkeş, Ülkücü Hareket, komünizme karşı paramiliter mücadele…

•Necmettin Erbakan, Millî Nizam, Millî Selamet, Akıncılar, mücahitler…

•15-16 Haziran, Kanlı 1 Mayıs, Maraş Katliamı, “darağacında üç fidan”…

•DİSK, İlerici Kadınlar Derneği, emek ve kitle örgütleri…

•Müzik, sinema, edebiyat; sanat ve siyaset ilişkisi, plaklı propaganda…

Mete Kaan Kaynar’ın hazırladığı derlemeye Sevgi Adak, Emel Akal, Pınar Akarçay, İsmet Akça, Mehmet Ö. Alkan, Murat Arslan, Sernaz Arslan, Şükrü Aslan, Gökhan Atılgan, İlker Aytürk, Tanıl Bora, Funda Şenol-Cantek, Yalçın Çakmak, Aziz Çelik, Kadir Dede, Veysel Dinler, Selçuk Duran, Evren Eken, Arda Ercan, Çağdaş Görücü, Veysel Ergüç, Çimen Günay-Erkol, Bora Gürdaş, Kerem Hocaoğlu, Süleyman İlaslan, Mete Kaan Kaynar, Nurettin Kalkan, Nuray Keskin, Bayram Koca, Selçuk Koca, Bilsay Kuruç, Murat Meriç, Levent Odabaşı, Asım Öz, Gencer Özcan, Celal Oral Özdemir, Hüseyin Özel, Güven Gürkan Öztan, Selman Saç, Ayşem Sezer-Şanlı, Burcu Sümer, Tuncay Şur, Anıl Varel, Kerem Yavaşça, Yavuz Yıldırım, Mete Yıldız, Mehmet Yüce ve Yelda Yürekli yazılarıyla katkıda bulundu.

ÖZ Trabzon tarih boyunca pek çok topluluğa ev sahipliği yapmış bir bölgedir. Haliyle yörede çeşitli kültürlerin izlerini görmek mümkündür. Trabzon'un sahil kesiminde ortaya çıkan yerleşim birimleri genelde ticari faaliyetler sonucu meydana gelmiş yerler olduğu için buraların nüfusu kozmopolittir. Vadilerde kurulan yerleşim bölgeleri tarım ve hayvancılığa dayalı geçim tarzının yaygın olduğu ve aynı soydan insanlar daha yoğun bulunduğu yerlerdir. İlk Çağdan itibaren Trabzon'un kültürel dokusunun şekillenmesinde bu farklılaşmanın büyük etkisi vardır. Sahilde çok kültürlü bir yapı görülürken vadilerde yüzyıllar boyu özgünlüğünü koruyan kültürler var olmuştur. Trabzon'un kültürel dokusunda vadi ve kıyı yerleşmelerinin farkı gözükürken vadi yerleşmeleri de kendi içerisinde ikiye ayrılır. Bunların bir kısmı Türk yerleşiminden önce iskâna açılmış vadiler olup buralarda Rum/Ortodoks kültürünün etkisi yoğundur. Türklerle birlikte yerleşime açılan vadilerde ise Türk-İslam kültürü baskın durumdadır. Ağasar ve Fol vadileri bu grupta yer alır. Tonya, Fol vadisinde Osmanlı hâkimiyetinden sonra ortaya çıkmış bir yerleşim birimidir. XV. yüzyıl öncesi dönemde bölge ıssızdır. Trabzon Rum Devleti'nin son zamanlarında Fol vadisi Türklerle Rumlar arasındaki sınır olmuştu. Osmanlıların bölgeye hâkim olmasından sonra Fol vadisi şenlenmeye başladı. Türkler tarafından kurulduğu için Tonya'nın kültürel dokusunda Türk etkisi oldukça fazladır. Bölgenin tek kültürlü yapısı Rumların da bölgeye yerleşmesiyle birlikte çeşitlenmekle birlikte Tonya'nın kültürel dokusundaki Türk yoğunluğu devam etmiştir. Fol vadisinde, Altındere ya da Kromni vadilerinde olduğu gibi Rum/Ortodoks kültürünün izleri yoğun değildir. Anahtar Sözcükler: Trabzon, Tonya, kültürel doku, Türk, İslam, Rum/Ortodoks. ABSTRACT Trabzon is a region that has hosted many communities throughout history. Therefore, it is possible to see traces of various cultures in the region. Since the settlements in the coastal part of Trabzon were to a great extent served for the commercial activities, the 

During the Republican era, “the question of minorities” was an important issue for the rulers of the state, as it was in the last periods of the Ottoman Empire. Unlike the Ottoman Empire, the Republican leadership adopted the policy of building a new nation. This policy had significant effects on the demographic and economic structure of the minorities, on the rights given to them by the Treaty of Lausanne, and on their religious, educational, and cultural institutions. In this study, state policies towards minorities are analyzed by taking the main historical developments into account in different periods, starting from the One-Party era until today, within the framework set by the Lausanne Peace Treaty. In the empirical part of the study, the policies towards non-Muslim minorities are attempted to be identified through in-depth interviews conducted with the representatives of these minority groups. To this end, several interviews are conducted with the representatives of Greek-Orthodox, Armenian, and Jewish communities and the problems are analyzed under five categories; education, endowments (vakıflar), foreign policy, citizenship, and the administration of the community. These interviews demonstrated that there are some positive developments as a result of the democratization steps and several reforms in the European Union adjustment process. However, it is also seen that these developments are not sufficient to meet the needs of the religious minority groups. Nevertheless, for the period starting from the early 2000s, in which new policies has launched in Turkey, it is evaluated that we are entering into a new phase, where relations are being situated on legal grounds instead of religious contexts. Moreover, in this study, it is argued that this new phase opens up new opportunities for non-Muslim minorities especially on the questions of endowments and fundamental rights, similar to the significant developments in the case of other social groups in Turkey.

Türkiye`de tarih algısı XIX. yüzyılda Osmanlı ve İslâm tarihi üzerine düşünceler ile başlarken, XX. yüzyıla gelindiğinde ise İslâmiyet öncesi Türk tarihi de merak edilmeye başlanmıştır. Türklerin İslâmiyet öncesi inanç dünyası üzerine yazılar da, kablelislâm Türk tarihinin içinde kendine bir yer buldu. Çalışmada, cumhuriyetin kurulduğu 1923 tarihinden 1980`e kadar olan zaman diliminde Türklerin İslamiyet öncesi inanç dünyası üzerine görüşler ele alındı.
Söz konusu süreç, konunun Ziya Gökalp tarafından ciddi bir şekilde ele alınmaya başlamasından onu dinler tarihi araştırmaları dahilinde ele alan Hikmet Tanyu`nun çalışmalarına kadar gitmektedir. Görüşler dikkatle incelendiğinde, araştırmacıların bazı konularda ortak noktada buluşurken bazı konularda da farklı yaklaşımlara sahip olduğu ortaya çıkmaktadır.

The Bondage Diaries of an Ottoman Officer consisted of the captivity diaries of Mulazim-ı previously (First Lieutenant) Hüseyin Hamit Efendi, who was captured during the battles with the Russians on the Caucasian Front in the First World War. daily in the form of two books, his journey from captivity in Siberia, life in captivity Nikolsk camp and tells the journey to Turkey to escape from captivity in 1918.  The first notebook contains detailed information about the life between Nargin Island and Siberia and the town of Nikolsk between 14 March 1916 and 13 March 1917. April 12, 1918 - 19 February 1919 between the covering and the second book, about two years as a prisoner, who still lives Hussein Hamid Efendi, giving information about the return to Turkey to escape with a few friends Nikolsk./Bir Osmanlı Subayının Esaret Günlükleri, I. Dünya Savaşı’nda Kafkas Cephesi’nde Ruslarla yapılan muharebelerde esir düşen Mülazım-ı evvel (Üsteğmen) Hüseyin Hamit Efendi’nin esaret günlüklerinden oluşuyor.
İki defter halindeki günlükler, kendisinin Sibirya’ya olan esaret yolculuğunu, Nikolsk kampındaki esaret hayatını ve 1918 yılında esaretten kaçıp Türkiye’ye olan yolculuğunu anlatıyor. İlk defter, 14 Mart 1916 - 13 Mart 1917 tarihleri arasında Nargin Adası’ndan başlayıp Sibirya’ya, Nikolsk kasabasına gidişi ve burada yaşadıkları hakkında detaylı bilgiler içeriyor. 12 Nisan 1918 - 19 Şubat 1919 tarihleri arasını kapsayan ikinci defter ise, yaklaşık iki sene esir olarak hayatını sürdüren Hüseyin Hamit Efendi’nin, birkaç arkadaşıyla birlikte Nikolsk’tan kaçarak Türkiye’ye dönüşü hakkında bilgiler veriyor.

Un hecho que se ha repetido a lo largo de la historia es, sin duda, analizar el valor de algunas palabras que, además de dar nombre a una situación, reflejan en sus orígenes las circunstancias de su concepción. Tal es el caso de la palabra Genocidio, que adquirió entidad en 1948 cuando las Naciones Unidas la reconociera como un delito del Derecho Internacional definiéndola como "la persecución sistemática y destrucción total o parcial de grandes grupos humanos por motivos de nacionalidad, de raza, de religión o políticos" gracias a la cruzada personal del jurista polaco-judío Raphael Lemkin (1900-1959).

https://elcomercio.pe/mundo/actualidad/la-operacion-nemesis-el-origen-de-la-palabra-genocidio-por-hector-lopez-arestegui-noticia/

Bu kitap Times tarafından ‘modern zamanların en büyük ve sansasyonel siyasi komplolarından biri’ olarak tarif edilen olayı ele alıyor. 21 Temmuz 1905 tarihinde, İstanbul’da bulunan Yıldız Hamidiye Camisi’ndeki Cuma duasından sonra patlayan bombalı bir araç 26 kişinin ölümüne ve 58 kişinin de yaralanmasına yol açtı. Saldırının hedefi olan Sultan II. Abdülhamid olayı yara almadan atlattı. Osmanlı polisi kısa sürede olaydan Ermeni devrimcilerin sorumlu olduğunu buldular, pek çok insan tutuklandı ve yargılandı ve bunların arasında Belçikalı anarşist Edward Joris de vardı. Onun hapse atılması uluslararası bir tepkiye yol açtı ve sonuç olarak diplomatik bir karışıklık yarattı.

Suikast girişimi başarısız oldu, olaylar hafızalardan silindi ve bu olay yirminci yüzyıl tarihinin başlarına dair bir dipnot olarak kaldı. Bu kitap komployu Osmanlı’nın son döneminin tarihine dair ulusal sınırları aşan bir an olarak ele alıyor ve uluslararası hukuk, terörizm, Oryantalizm, diplomasi, anarşizm, emperyalizm, milliyetçilik, kitle iletişim araçları ve hayırseverlik gibi modern tarihe dair konulara bir pencere açıyor. Yirminci yüzyılın başlarındaki Osmanlı İmparatorluğu ile Avrupa ve dünyanın geri kalanı arasındaki uluslararası bağlara dair orijinal bir bakış sunuyor.

Milli Eğitim Bakanlığı, Siyasal Bilgiler fakültesi Dekanı Prof. Turhan Feyzioğlu'nun  Üniversite rektörünün de hazır bulunduğu 1956-57 ders yılı açış konuşması nedeniyle bakanlık emrine alınması için girişimde bulunmuş ve Ankara Üniversitesi Senatosu'nun  görüşünü sormuştu.

Cumhuriyet'in ilk yıllarında sendikal hareketin gelişimi ve siyasi platformda Aydınlık vb. çevrelerin sınıf bilincini çalışan kesime götürme girişimleri bir dizi "münevver"i sendikalara yöneltmişti. Bunlar çoğu kez "hukuk müşaviri" ya da "katip" sıfatıyla sendika yönetiminde faal oluyorlardı. Meslekçilik buna karşı çıkıyor, bu tür aydın girişimlerinin işçi sınıfı adına hareket eden "işçi aristokrasileri"nin doğuşuna neden olduğunu söylüyordu.

Sergi küratörü Zafer Toprak'la yapılan söyleşi:
Pera Müzesi, yeni sergiyle, ahşap deniz hamamlarından plajlara uzanan dönüşümün ve dolayısıyla özgürleşmenin izlerini fotoğraflar, yağlı boya resimler, efemera, kitaplar ve mecmualar aracılığıyla sürüyor.

Aslında cerrahinin tarihçesi ile tıbbın tarihçesini birbirinden ayrı düşünmek pek mümkün değildir. İnsanlık tarihi boyunca hastalıklar ya da yaralanmalar yaşamla içiçe olmuş, insanlar da bunlara yönelik
çeşitli çözüm yöntemleri geliştirmek durumunda kalmışlardır.
Ayrıntılı bilgi ve belgeler bulunmasa da cerrahinin ilk örneklerinin yabancı cisim ve küçük kitlelerin çıkarılması, ülserlerin koterize edilmesi gibi küçük cerrahi işlemler ya da travma cerrahisi olduğu söylenebilir. En eski büyük cerrahi işlem ise ilk örnekleri MÖ 10.000-5.000 arasına tarihlenen trepanasyondur (kafatasından bir parça kemik çıkartılması).
Arkeolojik bulgulara göre trepanasyon yapılan insanlar işlem sonrasında ölmemişler ve yaşamlarını devam ettirmişlerdir. Bu kafataslarında
herhangi bir hastalık belirtisi ya da travma izi görülmediği için, trepanasyonun büyüsel bir işlem amacıyla ya da mental bir sorun için uygulandığı var sayılmaktadır.

Namik Kemal is an intellectual of Tanzimat who formed public opinion around the concept of “homeland”, “nation” and “freedom”. The influence he aroused with his life and works didn’t remained limited with his environment and his age. He left permanent effects on many poets, writers, journalists, thinker, bureaucrats, soldiers and statesman who came after him. Namik Kemal is an image-maker who had a great role in the formation of Russian/Moscovy type in Turkish literature and society since 19th century. His discourses became the main argument of liberal, nationalist and conservative groups except socialist community in 20th century particularly during the Cold War. Russia is viewed as a great power following imperialist policies in the territory of the Ottoman State, Caucasus, Central Asia and Balkans in Namik Kemal’s works. Russia firstly seems to be in charge of all kinds of pain, suffering, revolt, emigration, separatism, cruelty, chaos, political and economic instability in the Ottoman State which lost its lands and started to dissolve in 19th century. There is a great influence of Ottoman-Russian wars which occurred in the 19th century, Pan-Slavist movements, Russian expansionism in Balkans, Caucasus and Central Asia, self-experience and local/international press on in his view of Russia and Russians. While Namik Kemal has an objective perspective about Russia in his articles and columns, he has a subjective perspective under the thumb of his feelings and excitements in his letters and literary works.
Key Words: Turkish Literature, Namık Kemal, Russia, 19th century.

Besin, yemek ve masa adabı tarihçilerin görece az ilgilendikleri alanlardan biri. Bu tür bilgiler genellikle folklorun ve antropolojinin ilgisini çekmiş. Oysa maddi kültürü belirleyen, tüketim örüntülerini biçimleyen öğelerden biri beslenme. Toplumsal yaşamla her yönüyle içli dışlı bir alan.

Bu çalışmada, Türkiye’deki tarih yazımı ve bunun tarih öğretimine etkileri incelenmektedir. Çalışmada konu, Kemalist ideoloji ve resmî tarih tezi bağlamında analiz edilmiştir. Örnek olarak Kemal Kara’nın yazdığı “İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük” ders kitabı alınmıştır. Türkiye’de tarih, Erken Cumhuriyet Dönemi’nde oluşturulmuş ve sonrasında da ön planda tutulmuş olan resmî tarih tezi yardımıyla yazılmaktadır. Bu tarih yazım metoduyla bir “biz” ve “öteki” ayrımı yaratılmaktadır. Tarih sadece Türkiye ve Türklere odaklanılarak, savaşlar ve destanlar üzerinden anlatılmaktadır. Bu çalışmada da, tarih öğretiminin ve yazımının demokratikleşebilmesi ya da tarafsızlaşabilmesi için resmî tarih tezi kadar ötekileştirilen grupların bakış açılarının, düşünce sistemlerinin ve algılarının da anlatılması gerektiği görüşü vurgulanmaktadır.
Anahtar Kavramlar: Tarih öğretimi, Kemalist ideoloji, resmî tarih tezi, Türkiye tarihi.

An inquisitive and pertinent mail sent by a reader let me draw the conclusion that more light should be shed on issues discussed in my earlier article entitled "Erdogan: Turkey’s Bani Sadr in a Sinister ‘Second Republic’?". I publish here the integral text of the mail, and then my answer. Discussing Freemasonic attitude, behaviour, choices, beliefs, apostasy and iniquity are part of understanding daily developments in the surrounding world; they have little to do with the original faith of the predecessors of the International Freemasonry, as their beliefs and practices that have all gone with the wind.

Questions about the Freemasonic involvement in Turkey
First published in AfroArticles, American Chronicle, and Buzzle on 7th August 2007
Republished in Central Clubs on 16th May 2008

Türkiye'de iktidar muhalefet ilişkileri engebeli evrelerden sonra günümüze ulaşmış. Muhalefet çoğu kez ülke çıkarlarına ters düşen bir tavır olarak algılanagelmiş. Bu nedenle muhalefet fişlenmiş, yakından izi sürülmüş, yıldırmaya yönelik her türlü yöntem mubah görülmüş. Bu sayımızdaki "fişleme" üzerine makalemizde C.H.P iktidar döneminin son yıllarında muhalefetteki D.P.lilerle ilgili fişleri tanıtıyoruz. Fişlerin üzerindeki kimi yorumlar yönetimin muhalefetle ilgili ve fişlenmeyi gerektiren özet değerlendirmelerini içeriyor. Dönemin iktidar muhalefet ilişkilerinin zor koşullarını kanıtlıyor. Bu yazımızda 50'li yılların başında siyasetin "mikro" ölçeğiyle ilgili iki belge sunuyoruz.

Armand Sag's third book 'Learning Grammar of Turkey-Turkish' [the original title is: 'Leergrammatica van het Turkije-Turks'] came out on October 1st, 2013 and is currently used by various Dutch universities. The book is available throughout the Netherlands.

Korporatist bir dünya görüşü olan meslekçilik, Türkiye'de II. Meşrutiyet'in siyasal, ekonomik ve toplumsal kargaşa ortamında yeşerir. Milli Mücadele yıllarında, TBMM'nin ilk aylarında seçim sistemi seçiminde tartışılır. Cumhuriyet'in ilk yıllarında toplumbilimciler arasında ve Meslek dergisi saflarında etkinlik kazanır.