Turkish History

At the end of the 18th century, the outbreak of the French Revolution confronted the ancient Ottoman Regime with issues that it could not cope with. Republican ideas began to gain influence within the borders of the Ottoman Empire. In this process, the professional merchants and intellectuals of the Balkan countries, which were in commercial and cultural contact with capitalist Europe, were inspired by the republican ideas of the French Revolution and intensified their efforts to get rid of Ottoman despotism.

Рассматривая проблему положения России и Турции в многополярном
мире, в контексте турецко-российкого контакта на региональных площадках
мировой политики, таких как Центральная Азия, Балканы, Кавказ и Средний
Восток, мы исходили из того, что в этом дуалистическом процессе познание
страновых особенностей партнера позволит более ясно оценить характер его
геополитического поведения и сдвигов во внешнеполитических парадигмах.
В данной работе особое внимание уделяется 1) проблеме общности геополитических интересов этих двух стран, несмотря на существующие различия
в экономическом, социо-культурном и политическом отношении; 2) исходя из
стыкового положения Турции и России в Евразии, их активного вовлечения в
процессы глобализации и устремленности на усиление своих позиций в мирохозяйственных связях, геоэкономические интересы становятся давлеющими над
геополитическими.
В этом контексте важен анализ становления государства, в котором может
находиться ключ к пониманию протекающих в нем процессов. Особенно это
актуально для стран, чье политико-географическое положение и в прошлом, и
в настоящем вынуждало быть их доминирующими в своих регионах. Здесь мы
можем говорить о некой общности России и Турции.

Geç Antik Çağ’da Ön Asya ve havalisinde ortaya çıkan
kitabelerde, sikkelerde, Partça, Pehlevice, Süryanice ve Yunanca
gibi dillerde yazılmış dini ve edebi metinlerde Türklere
dair izlerin araştırıldığı bu eserde Türk tarihine yeni bir
boyut ve perspektif kazandırma düşüncesi hedeflenmiştir.
Bu amaçla İran coğrafyası ve çevresinde faaliyet gösteren
Türklere dair bilinmezlerin de tespiti amaçlanmıştır.

This article discusses the founding of the Republic and the legacy of the Armenian genocide of 1915 in the subsequent decades by scrutinizing two pivotal facets. The first one revolves around the accumulation of capital by the Turkish state through the sequestration of Armenian properties, and the second one is the appointment of mid-level Ottoman bureaucrats of the Committee of Union and Progress (CUP) as new civilian bureaucrats of the Republican regime without accountability for their involvement in the Armenian genocide during wartime. Thus, the article argues that perpetrators of this genocide under the CUP regime ascended to the upper echelons of the bureaucracy during the Republican era.

Although the military security dimension of Türkiye-Israel relations was crowned with an agreement especially in the 1990s, intelligence cooperation from the second half of the 1950s until these years gave bilateral relations a special and strategic character. By considering in this context, the PKK has become an increasingly important topic in the security and intelligence aspects of Türkiye-Israel relations. The data obtained by Israel as a result of its occupation of the southern regions of Lebanon in 1982 and the operations carried out on the training camps there, are considered an important turning point in bilateral relations. There is a strong belief that Abdullah Öcalan, the leader of the PKK terrorist organization, who was finally captured in Kenya after a long chase in the late 1990s, was also caught with the contributions of MOSSAD. On the other hand, since there are strong suspicions that Israel is in parallel with the policy of an "independent Kurdish state", may also support the PKK terrorist organization. In this study 1 , considering that Türkiye-Israel relations have developed mostly on the basis of the security sector, Israel's position towards the PKK terrorist organization will be discussed from a historical perspective.

This article examines four major naval battles (1656, 1657, 1807, and 1915) that took place in the Dardanelles during the Ottoman Empire period. The study analyzes the historical context, causes, course, and consequences of these battles, emphasizing the strategic importance of the Dardanelles. Furthermore, in light of the lessons drawn from these historical events, the article offers recommendations for modern Turkey's maritime security policies. By highlighting the importance of strait defense, naval power, technological superiority, and international cooperation, the article aims to contribute to Turkey's future maritime security strategies.

Latvia and Austria have traditionally close, friendly and versatile relations. This paper provides an overview of Latvian-Austrian economic relations in the interwar period. Austria established formal diplomatic relations (de iure) with Latvia on 17 February 1921. In the interwar period, Latvian and Austrian economic relations were mainly confined to foreign trade and some tourism. A Commercial and Navigation Treaty between Latvia and Austria was concluded on 9 August 1924 and came into force on 26 July 1927. Latvia continued to trade with Austria as a separate entity after the 1938 Anschluss and it was designated as the territory of former Austria. Latvia's main imports from Austria in the interwar period were scythes and sickles, woollen tube fabrics for technical purposes, glass globes for electric light bulbs, fireproof bricks, albumin, and bars and rods of iron and steel, whilst Latvia's main exports to Austria were Agricultural machinery including Scythes and sickles, Fabrics including Woollen tube fabrics for technical purposes, Glass globes for electric light bulbs, Fireproof bricks, Albumin, and Bars and rods of iron and steel. In general, despite a growth spurt in trade after the signing of the trade treaty, trade and thus economic relations were of marginal significance to both countries in the interwar period.

Nezavisna Država Hrvatska nastala je na Uskrs 10. 4. 1941. proglašenjem u Zagrebu i uz pomoć Sila Osovine kao satelitska država prevođena ustaškim vođom Antom Pavelićem. Od samoga početka nova državna vlast slijedi primjer svojih saveznica te ju obilježavaju represalije, strahovlada, cenzura i propaganda. Stupovi nove države biti će vjera, domovina i Poglavnik. Običnome se čovjeku nikada ne da prilika to zaboraviti te ga se konstantno „bombardira“ informacijama i umjetnošću vezanom za režim ili protiv njegovih neprijatelja. Građanina je trebalo i uvjeriti u istinitost svega što dobiva od režima i tu nastupa propaganda, precizno napravljena i uspostavljena u svakom dijelu života. Propagandni stroj NDH je svoju svrhu ispunio praktički savršeno, koristeći se ne samo onime što joj je bilo na raspolaganju kao državi nego i samim građanima koji su sudjelovali u raznim akcijama htjevši tako pokazati svoje domoljublje i oduševljenost prilikom da napokon žive u svojoj državi te da joj pomogn...

The prevailing narratives of the women’s movement in Iran have often been characterized by nationalism, homogenization, reductionism, elitism, and class-oriented position, overlooking the intersectionality of ethnicity, nationality, gender, and class. Rather, this article aims to examine the struggle of marginalized communities, particularly women, in the 2022 Jina uprising and its aftermath in comparison to the central population. Instead of claiming to provide definitive answers, the article seeks to raise questions surrounding several key issues. Firstly, it addresses the dynamics of center-periphery relations within the Jina uprising and the role of marginalized communities in highlighting class contradictions and anti-colonial resistance. Secondly, it explores the marginalization of women from peripheral regions in the production of feminist knowledge, activism, and various strands of minority feminism. At a time when reactionary forces propagate slogans like “Man, homeland, prosperity,” promoting the progressive slogan of Jin. Jiyan. Azadi (women. life. freedom) and fostering solidarity based on political comradeship becomes imperative. To achieve this, there must be a collective awareness of the interconnectedness of gender, sexuality, nationality, and class oppression in Iran. Failure to adequately address these intersections poses a threat to feminist solidarity against patriarchal domination in its various forms.

Furthermore, this article aims to demonstrate that the demands of peripheral regions cannot be understood solely through the lens of “identity politics.” Instead, these marginalized groups’ political and cultural aspirations are rooted in materialistic and class-based foundations. While refraining from proposing a specific theoretical framework at this stage, it underscores the significance of anti-colonial theories and materialist methodologies in comprehending center-periphery dynamics. Here, the term “periphery”, “surroundings” or “marginalized communities” broadly encompasses social groups situated at a lower position in the hierarchy of class, gender, geography, economics, sexuality, religion, ethnicity, and race compared to the dominant group. Specifically, in this text, the concept of the periphery predominantly refers to women from non-Persian, minoritized nations residing in peripheral geographical areas, often belonging to non-Shiite and the most exploited segments of society. While examples in the text primarily focus on Kurdistan province, not as an exception but as an illustration of the peripheral people’s conditions, it is not intended to portray Kurdistan as a historically monolithic society devoid of diversity and internal conflicts, ranging from progressive to reactionary currents.

[PORTUGUÊS]

A rebelião que levou os Comnenos ao poder, em 1081, foi bem-sucedida e resultante de vários apoios, o mais importante dos quais foi dado pelos Ducas, uma linhagem que já havia controlado o poder imperial e com a qual Aleixo era ligado por matrimônio. A posição tradicional da historiografia é de que esse foi o início de um governo aristocrático no qual os parentes do imperador desfrutavam de uma parcela do poder. Entretanto, estudos mais recentes contestam a extensão da distribuição de poder sob os Comnenos (1081-1118), alegando que esses imperadores eram mais centralizadores e tradicionais do que se pensava anteriormente. No entanto, de fato, os imperadores distribuíram o poder, principalmente Aleixo I (1081-1118), mas de forma mais restrita e pontual. Assim, em função do papel dos Ducas na rebelião, esperava-se que Aleixo I compartilhasse o poder com essa família, mas preferiu fazê-lo com sua mãe e seu irmão. Os Ducas, sentindo-se melindrados, não pouparam esforços para buscar espaço no regime, resultando em uma série de crises internas que contrapuseram diversos membros desse consorcio familiar que havia tomado o poder. Por fim, não foram bem-sucedidos. Contudo, essa reivindicação por poder partilhado produziu uma identidade paralela dos Ducas e discursos correspondentes, os quais perduraram após a morte de Aleixo I e continuaram existindo durante o reinado de João II (1118-1143). Esta identidade enfatizava o papel desta família na tomada do poder e na legitimação do novo imperador, assim como demandava espaço e poder. Este artigo tratará destes temas.

[ENGLISH]

The rebellion that brought the Komnenoi to power in 1081 was successful because it had many supporters, the most important of which was the Doukai, a lineage that had already controlled imperial power and with which Alexios was linked by marriage. The traditional position of historiography is that this was the beginning of an aristocratic government in which the emperor’s relatives enjoyed a share of power. However, more recent studies dispute the extent of the distribution of power under the Komnenoi (1081-1118), claiming that these emperors were more centralizing and traditional than previously thought. However, in fact, the emperors did distribute power, especially Alexios I (1081-1118), but in a more restricted and ad hoc way. Thus, given the Doukas’ role in the rebellion, it was expected that Alexios I would share power with this family, but he preferred to do so with his mother and brother. The Doukas, feeling aggrieved, spared no effort to gain a foothold in the regime, resulting in a series of internal crises that pitted various members of the family consortium that had seized power against each other. In the end, they were unsuccessful. However, this claim for shared power produced a parallel identity for the Doukas and corresponding discourses, which lasted after the death of Alexios I and continued to exist during the reign of John II (1118-1143). This identity emphasized the role of this family in seizure of power and the legitimization of the new emperor, as well as demanded space and power. This article will deal with these issues.

İslam tarihinde 16. yüzyıl, Müslüman toplumlarda yeni siyasal düzenlerin ortaya çıkması itibarıyla dikkat çekicidir. Bu yüzyılda (gücünün zirvesine doğru çıkan) Osmanlılar, Safevîler ve Bâbürlüler şeklinde üç büyük devlet ve Timurluların özellikle Mâverâünnehir ve Türkistan topraklarında Özbekler ve Kazaklar şeklinde hanlıklar ortaya çıkmıştır. Bu yeni düzenler, beraberinde yeni çatışma alanlarını ve aralarında çok boyutlu bir rekabeti ön plana çıkarmıştır. Bu rekabette özellikle Şeybâniler-Bâbürlüler mücadelesi İslam dünyasının doğusunda bulunan Mâverâünnehir, Horasan ve Hint Alt Kıtası arasında jeo-politik bir kopuş meydana getirmiştir. Bu kopuş sebebiyle şark İslam'ı arasında insan-toplum, bilgi-fikir ve mal-ticaret hareketliliği ve akışı tıkanmaya başlamıştır. Bu çalışmada şark İslam'ı arasında bulunan Şeybânîler ile Bâbürlülerin rekabetinin özellikle Timurluların mirasını elde etmeye yönelik meydana geldiği ortaya konulmuştur. Dolayısıyla bu çalışma Mâverâünnehir-Horasan-Hint Alt Kıtası merkezli yaşanan tüm bu çatışmaların özelde şark İslam'ında siyasî, coğrafî, ticarî, ilmî ve kültürel bütünlüğün parçalanması olduğunu tahkik etmiştir. Bu sayede Müslümanlarda sonuçlarını doğrudan birkaç yüzyıl içinde gözlemlediğimiz durağanlaşma ve daralmanın kökenleri Şeybânîler ile Bâbürlüler mücadele örnekleminden hareketle aşikâr hale getirilmiş olacaktır.

Günümüz araştırmacıları açısından antik yazarların hikayelerinde kullandıkları metinleri sadece kopyalayıp kopyalamadıkları, başka metinlerle birleştirip birleştirmedikleri veya önceden tasarlanmış bir niyetle değiştirip değiştirmediklerini analiz ederek yorumlayabilmek önemlidir. Böylece ele alacağımız konuyla ilgili eserlerin özelliklerini, doğruluğunu ve dolayısıyla tarih çalışmalarına katkılarını ortaya koyabiliriz. Latince yazılan, Historiae Alexandri Magni/Historiae Alexandri Magni Macedonis (İskender Tarihi) adıyla günümüze ulaşan ve Quintus Curtius'a atfedilen eser içinde kullanılan kaynaklar ve bu kaynaklar üzerinde yapılan manipülasyonlar hakkında çok fazla bir araştırma yapılmamıştır. Bu eserde Büyük İskender'in kabul ettiği elçilik heyetini temsil eden Yaşlı İskitli ile diyaloğu yer almaktadır. Bu sözde diyaloğun İskender'in İskit halklarıyla karşılaştığı Iaxartes Nehri (Siriderya/ Seyhun)'nin doğu yakasında MÖ 329 yılında gerçekleştiği iddia edilmektedir. Metinde İskender doymak bilmeyen hırsından dolayı suçlanmakta ve İskitlere karşı savaşa devam etmesinin tehlikeleri belirtilerek barış yapmasının en mantıklı karar olacağı konusunda uyarılmaktadır. İskender bu uyarılara rağmen nehri geçerek İskitlere saldırmış ancak nihai bir başarı elde edemeyeceğini anlayarak onurlu bir barış yapmayı kabul etmiştir. İlgili diyalog metninin Curtius tarafından uydurulduğu artık modern yazarlar tarafından genel kabul görmektedir. Bu çalışmada çok fazla tartışma konusu yapılmamış olan bu metnin en muhtemel uydurulma sebebi üzerinde durulacaktır.

Öz
İbn Battûta (ö. 770/1368-69), 14. yüzyılda yaşamış Müslüman bir seyyahtır. Otuz yıl
süren gezileri esnasında otuzlu yaşlarında iken Anadolu’ya da uğramış, burada üç-dört ay
kalmış, çoğunlukla halkla iç içe bir şekilde; tekke, zaviye, dergâhlarda konaklamış ve halkın din
ile ilgili bilgi, görgü ve adetlerini kaydetmiştir. Her gittiği yerde, öncelikle oranın dini ve
kültürel yaşantısına dikkat etmiştir. Karşılaştığı ilmi ve kültürel durumları, kendi bilgi
birikimiyle değerlendirmiştir. Yaşadığı coğrafya ve o ana kadar öğrendiği dini ilimler, olayları
değerlendirmede kendisinin temel aldığı yönler olmuştur. Bir seyyah açısından içinde
bulunduğu bakış açısı, kültürle mezcedilmiş bir fotoğrafı ortaya koymuştur. Bu makalede,
Seyahatnâme kitabındaki bilgilerden hareketle Anadolu insanının ilmi ve kültürel durumu
tespit edilmiştir. Yapılan çalışma neticesinde, Anadolu insanının günlük hayatta yapageldiği
birçok olayın sünnet kültürü temelli olduğu anlaşılmıştır. Ancak yapılan amellerin sünnetteki
dayanağı büyük oranda halk tarafından bilinmediği görülmüştür. Günlük hayatta uygulanan
hal ve davranışların, meselenin delilini bilme açısından asli köklerinden koparılmış, lakin
uygulama muhtevası, kültürel olarak dini boyutlu olduğu, en azından ilahi bir karşılığının
olacağı düşüncesiyle yapılagelmiştir. Anadolu’da yaşanan dini ve kültürel durumun, bazı
örneklerde dinleştirilmiş kültür, bazılarında ise kültürleştirilmiş din olduğu tespit edilmiştir.
Ancak her iki yön açısından düşünüldüğünde ortak noktanın, dinin, özellikle sünnet
kültürünün insanımızın pusulası olarak hayatına yön verdiği anlaşılmıştır. Bu noktalar
itibariyle bakıldığında, Seyahatnâme literatürünün, özelde İbn Battûta’nın yazdığı eserin
Anadolu açısından zengin bir içeriğe sahip olduğu sonucuna varılmıştır. Makalede, örneklem
yöntemi kullanılmış, her bir örneğin dini ve kültürel temelde hangi noktada olduğu, sıhhat
durumu belirlenmiş; her hal, düşünce ve eylemin, temel sabitelerle mukayesesi yapılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Hadis, Sünnet, İbn Battûta, Seyahatname, Kültür.
Abstract
Ibn Battuta was a Muslim traveler who lived in the 14th century. During his thirty-year-long
travels, he stopped by Anatolia when he was in his thirties, stayed there for three or four months, stayed
in dervish lodges, zawiyas and dervish lodges, mostly in close contact with the public, and recorded the
people's knowledge, manners and customs regarding religion. Wherever he went, he first paid attention
to the religious and cultural life of that place. He evaluated the scientific and cultural situations he
encountered on the basis of his own knowledge. The geography he lived in and the religious sciences he
had learned up to that point were the aspects on which he based his evaluation of events. The perspective
of a traveler has revealed a photograph blended with culture. The article is within the framework of
Seyahatname. From the information in the work, the scientific and cultural situation of the Anatolian
people has been determined. As a result of the study, it was understood that many events that Anatolian people do in daily life are based on circumcision culture. However, the basis of the deeds in the Sunnah is unknown. It
has been severed from its original roots, but its application content is culturally religious and it is thought that it will at
least have a divine counterpart. It has been observed that the religious and cultural situation in Anatolia is a religious
culture in some cases and an acculturated religion in others. However, when considered in terms of both aspects, it is
understood that the common point is that religion, especially the culture of circumcision, directs our people's lives as a
compass. Considering these points, it has been determined that Seyahatnâme literature, especially Ibn Battuta's work,
has a rich content in terms of Anatolia. In the article, the sampling method was used and the religious and cultural basis
of each sample and its health status were determined; Every state, thought and action has been compared with its
original foundations.
Keywords: Hadith, Sunnah, Ibn Battuta, Travel Book, Culture.

Turfan Uygurları 9-14. yüzyıllar arasında Orta Asya’da Türk dilinin en zengin yazılı eserlerini meydana getirmiştir. Bu eserler arasında İslam öncesi Uygurların yaşamları hakkında bilgi edinebildiğimiz birincil kaynaklar olan ve Uygur sivil belgeleri olarak adlandırılan sözleşme belgeleri önemli yer tutar. Literatürde Uygur sivil belgeleri veya din dışı belgeler olarak anılan bu metinler İslam öncesi Türklerin yaşamını yansıtır. Bu makale mevcut Uygur sivil belgeleri içindeki evlatla ilgili sözleşme belgelerini değerlendirmeyi hedeflemektedir. Söz konusu belgeler Uygur aile yaşamı içinde evlatla ilgili uygulamaları göstermesi bakımından önem taşır. İslam öncesi Uygurlara ait evlatla ilgili sözleşme belgelerini incelediğimiz çalışmamızda iki evlat satış (Sa26, Sa27), üç evlatlık (Ad01, Ad02, Ad03) ve iki rehin verme (Pl01, Pl02) belgesi konu ve biçimsel özellikleri açısından ele alınmıştır. İslam öncesi Uygurlara dair günümüze ulaşan sınırlı sayıda sözleşme belgesi üzerinden evladın özellikleri, hakları ve yükümlülükleri, evladın üzerinde hak ve yükümlülükleri bulunan tarafların durumları ve Uygurların aile yaşamı hakkında bilgi veren diğer unsurlar ortaya konmaya çalışılmıştır.

İlk defa 1935 yılında Akşam Matbaası tarafından yayımlanan Bir Türk Kızının Amerika Yolculuğu, zaman içerisinde unutulmuş bir seyahatnameye dönüşmüştür. Her ne kadar kitabın kapağında ünlü coğrafyacı Faik Sabri Duran’ın adı yazsa da aslında bu seyahate çıkan ve notları alan kişi, onun kızı Lütfiye Duran’dır. Faik Sabri Bey kitabın ilk sayfalarında yolculuğun nasıl başladığını, bir başka deyişle seyahatnamenin ortaya çıkış sürecini bir tür çerçeve hikâye tekniğiyle anlattıktan sonra sahneden çekilerek sözü kızına bırakır. Bu noktadan itibaren Lütfiye gezip gördüğü yerlerin insanlarına, mekânlarına, kültürlerine, maddi ve manevi değerlerine dair muhtelif izlenimlerini kayda başlar. Günlük tarzında, çoğu zaman tarih bildirerek tuttuğu bu notları da mektuplar aracılığıyla babasına gönderir. Faik Sabri Bey’in, söz konusu notları düzenleyip kitaplaştırması neticesinde ise baba-kız ortaklığında bir Amerika seyahatnamesi vücut bulmuş olur. Bununla birlikte kitabın muhtevası göz önüne alındığında, tüm mektupların sahibi olan Lütfiye Duran’ın eserde başat bir figür olarak öne çıktığı görülür. Buradan hareketle yayınevinin kararı gereğince her iki isim de baba-kız müşterekliğini yansıtacak şekilde kitabın kapağına taşınmıştır.
Burada hemen şunu da belirtmek gerekir ki kitap, ağırlıklı olarak Lütfiye Duran’ın mektuplarından yola çıkılarak hazırlansa ve gerçek kişileri konu alsa da Faik Sabri Duran’ın birtakım müdahaleleriyle de şekillenmiştir. Nitekim Faik Sabri Bey’in gerek coğrafya konusundaki uzmanlığıyla gerek eklediği bazı ayrıntılı istatistiksel verilerle metnin sınırlarını genişlettiği düşünülmektedir. Bu durumda kitabın, seyahatname ve kurmaca arasında salınan melez bir tür olarak da okunmaya müsait hâle geldiği söylenebilir.

The legal and ethical dimension of camel wrestling, which has a long history in Türkiye, was evaluated within the framework of the Animal Protection Law No. 5199 and the Regulation of the Federation of Camel Wrestling. A verbal and voluntary survey was conducted with 35 camel breeders in Aydın, İzmir and Muğla provinces of Türkiye where camel wrestling is widely practised. The results of the analysis of the data obtained were presented in tables as averages, frequency distributions and percentages. To the question "What is your reason for participating in camel wrestling?", 45.7% of the participants answered as cultural heritage, 31.4% as entertainment and 22.9% as tradition. To the question "Are animals treated in accordance with animal rights in camel wrestling?" 74.3% of the participants answered "Yes", while 25.7% answered "I don't know". The legal status of this event was evaluated by comparing it with similar animal competitions and fights around the world. The issue was interpreted holistically within the framework determined by the Law No. 5199 on the Protection of Animals in force in Türkiye and from the perspective of animal ethics. It was concluded that the use of animals for show, festival, culture, tradition and folklore does not directly coincide with the "principle of usefulness" and that a special legal regulation is needed.

In the 1890s, conflict erupted on the Ottoman island of Crete. At the heart of the Crete Question, as it came to be known around the world, were clashing claims of sovereignty between Greece and the Ottoman Empire. The island was of tremendous geostrategic value, boasting one of the deepest natural harbors in the Mediterranean, and the conflict quickly gained international dimensions with an unprecedented collective military intervention by six European powers. Island and Empire shows how events in Crete ultimately transformed the Middle East.

Uğur Zekeriya Peçe narrates a connected history of international intervention, mass displacement, and popular mobilization. The conflict drove a wedge between the island's Muslims and Christians, quickly acquiring a character of civil war. Civil war in turn unleashed a humanitarian catastrophe with the displacement of more than seventy thousand Muslims from Crete. In years following, many of those refugees took to the streets across the Ottoman world, driving the largest organized modern protest the empire had ever seen. Exploring both the emergence and legacies of violence, Island and Empire demonstrates how Cretan refugees became the engine of protest across the empire from Salonica to Libya, sending ripples farther afield beyond imperial borders. This history that begins within an island becomes a story about the end of an empire.

Ziya Gokalp 1924’te “Tebessum” adli bir makale yazmisti. Bu makalede Gokalp, Turkiye’deki toplumsal problem alanlarindan biri olarak tebessum etmemeye ve bunun kulturel-tarihsel kaynaklarina ve olasi guncel sonuclarina deginiyordu. Bu sorun halk arasinda oldukca yaygindi. Bu baglamda yazar bir “Tebessum Inkilabi” yapilmasindan bahsediyordu. Ilk bakista ilginc gorunen bu ifade aslinda donemin Turk aydinlarinin pek cogu tarafindan paylasilan bir kaygiyi yansitiyordu. Tebessum etmekle kast edilen basitce gulmek degildi. Temel olarak yapilmak istenen cokus doneminin beraberinde getirdigi kulturel yapilanmanin tum olumsuz gorungulerini ortadan kaldirmak ve devleti ve ulusu guclu kilacak bir degerler sistemi uzerinden hayati olumlamaya dayali bir kultur inkilâbi gerceklestirmekti. “Tebessum Inkilabi” da, bu kulturel donusumun hem anahtari hem de isareti olacakti.

This study investigates passport policies and their relationship to legal nationality during the last year of the Allied occupation of Istanbul from September 1922 until October 1923. Particularly looking at the attitude of British occupation authorities and British foreign service administrators, we see that passports were a significant source of conflict between the Allies and the newly victorious Turkish National Movement, institutionalized in the Ankara government. This study argues that a nearly violent clash between British and Turkish authorities in December of 1922 marked a turning point after which the Allies retreated from trying to impose their will on the city of Istanbul, particularly in their mission to protect Ottoman Christians. After conceding sovereignty over legitimate movement to the Ankara government, the British would also change their attitude towards travel documents. They would now try to only issue full passports to those who were British subjects, minimize the number of travel passes they were issuing to others, and make sure they had found a state to take in refugees before evacuating them on British expense. This study will follow a number of groups of people under British protection who struggled with the newly implemented passport regime and unpack how this affected their nationality status. By looking at the implementation of the international passport regime in its early years of use, when borders were being negotiated and sovereignty was contested, this study seeks to illuminate some of the foundations for the philosophical and legal connections between passports and nationality.

Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk yıllarından itibaren eğitim sisteminde ve uygulamalarında modernleşme çalışmaları, Batı ülkelerinin eğitim sistemlerini örnek alarak geliştirilmeye çalışılmıştır. Eğitim sistemi yeniden kurulurken Amerika Birleşik Devletleri eğitim sistemi ve Amerikalı eğitim uzmanlarının görüşleri, Türk eğitimciler tarafından incelenmiştir. Osmanlı
Devleti ve Türkiye Cumhuriyeti dönemlerinde diğer batı ülkeleriyle birlikte ABD’li eğitim uzmanları, Türkiye’de görevlendirilmiştir. Aynı dönemde ikili anlaşmaların sağladığı burs imkanlarıyla Türk öğrenciler eğitim, eğitimciler ise tecrübe ve bilgilerini artırmak için ABD’ye gönderilmiştir. Bu  çalışmaların bir sonucu olarak Cumhuriyet dönemi eğitim politikalarında
Amerika eğitim düşüncesi ve sisteminin etkisi gelişmiştir. Türkiye ile ABD eğitim sistemi, iki ülkenin devlet şeklindeki farklılık nedeniyle (üniter yapı-federal yapı), farklı yapılanmıştır. Buna karşın iki ülke eğitim felsefesi, eğitim müfredatı ve yetiştirilmesi hedeflenen insan tipi bakımından
benzeşmiştir. 1948-1950 yılları arasında Millî Eğitim Bakanı olarak görev yapan Hasan Tahsin Banguoğlu’nun ifadesiyle Türk eğitim politikası, 1939 sonrasında maddeci bir görüşün hâkim olduğu Amerikanizme uyarak keyfiyet buhranına sürüklenmiştir. Cumhuriyet devri Türk eğitim politikası, siyasi süreçler ve Türk modernleşmesi düşüncesinin bir sonucu olarak siyasi ittifak kurduğu ABD’den etkilenmiştir.

Hafız-i Vassaf is a historian, bureaucrat, and literary figure of the Ilkhanate period (14th century). I provided information about Hafız-i Vassaf's life and works. (The book chapter is in Turkish.)

KARAHAN, Akartürk (2020), “Hâfız-ı Vassâf”, Tarihte Müslümanlar 4, (Proje Yürütücüsü ve Genel Koordinatör: Prof. Dr. İrfan Aycan), Ankara: Otto Yayın, s. 314-317. ISBN: 978-625-7236-28-7 (Tk) 978-625-7236-32-4 (4.c)

Tavas’ta yayinlanan ilk gazete 1967’de “Tavas” gazetesi olmustur. Basinda hareketlenme 1970’de “Tavas Haber”, 1975’de “Tavas Baris”, “Tavas Vatandas” ve “Yeni Tavas” gazetelerinin yayinlanmasiyla kendisini gostermistir. 1989’da “Pamukkale” ve “Tavas Albayrak”, 1996’da “Kizilcaboluk”, 1998’de “Yarangume” gazeteleri yayinlanmistir. Tavas’ta gazeteler 2000 yilina kadar tipo baski ve el dizgisi olarak yayinlanmislardir. 2000’li yillarin basindan itibaren ofset baskiya gecilmis ve siyah-beyaz baslayan ofset baski zamanla kismen renklenmistir. Yayinlanan gazeteler halkin Tavas ile ilgili her turlu haber, bilgi ve dusunceden haberdar olmalarini saglama gorevini yerine getirmislerdir. Tavas’ta gazete disinda dergiler ve bulten yayinlanmis, ayrica etkili sekilde internet gazeteciligi yapilmistir. Tavas’ta 11 gazete, 3 dergi, 1 bulten ve 7 internet gazetesi yayinlanmistir

The Ottoman Empire fought the First World War for the sake of survival in the short term and independence and security in the long. Its diplomatic, territorial, economic, and domestic war aims were shaped to this end. Its military strategy acknowledged that it was an auxiliary, and that the war would be won or lost by its German and Austro-Hungarian allies. It envisaged an eventual peace which would enhance its standing within a European-dominated international system.

Bu çalışmada 6. Yüzyılda Altay dağlarında Juan Juanlara bağlı olarak demircilikle uğraşan bir bozkır devleti olan Göktürk Kağanlığının kurulduğu dönemde bu devletin Orta Asya'daki siyasi yapısı üzerinde durulup Göktürk Kağanlığı'nın komşu devletlerle olan ilişkileri üzerine durulmuş, zamanla yükselerek Batı ve Doğu Çin üzerine hakimiyet tesis ederek bu iki hanedanı vergiye bağladığı üzerinde durulmuştur. Ancak ne yazık ki kurulan, büyüyen, duraklayan ve çöküş dönemine giren her devlet gibi bu devlet de zamanla gerek Çin entrikaları gerekse başa geçen kağanların yetersiz olmasından dolayı zayıflamıştır. Böylece hem devletin hem de toplumun yapısında, gelenekler ve törede bozulmalar meydana gelmiştir. Devletin başına geçen kağanlar, Çin hakimiyetini kabul etmiş ve devlet Doğu ve Batı olarak ikiye ayrılmıştır. Devletin Batı kanadı zamanla müstakil bir devlet olmuş, bağımsız bir hareket etmeye başlamıştır. Diğer taraftan Doğu Göktürk Kağanlığı da bazı dönemlerde Çin'e baskı kurup ve Çin'e akınlar yapsa da Çin hakimiyeti altına girmekten kurtulamamış ve zamanla zayıflayarak 630 yılında tarih sahnesinden çekilmiştir. Göktürk Devleti, elli sene Fetret Devrine girmiş, 680 yılında İlteriş (Kutlug) Kağan'ın devletin temellerini yeniden atmasıyla bu siyasi teşekkül ll. Göktürk Devleti adıyla yeniden doğmuştur.