Music Credo webzine

Tekst: Silviapd
Foto’s: Monica Duffels, Femke Hansen

De tweede dag van de Zwarte Cross heeft een volle programmering. Al vroeg is het druk bij het hoofdpodium, de reggaeweide, megatent, fijnproevers podium, metalweide, undercover tent en natuurlijk op het crossterrein.

Niet te vergeten het blagenparadijs voor de jongste festivalgangers (tot 140 cm gratis entree), waar Jovink ook nog langs komt. Vijftien jaar wordt gevierd met een nog groter spektakel. ‘Het leven is een groot feest’ wordt wel weer waargemaakt dit weekend!

Het rennerskwartier is al vroeg in beweging om de toestromende bezoekers te vermaken. Dit jaar zijn er nieuwe categorieën toegevoegd, waaronder de Romaklasse die al snel vol zit.

Kleurrijke wagens scheuren over de crossbaan, waarbij de koets getrokken door zes motoren wel de kroon spant. Ook een wagen gemaakt van bierblikjes ontbreekt niet. Hoogtepunt van de dag is de Superklasse waar internationale toppers het opnemen tegen de trotse helden van de Achterhoek.

Al voor de race goed en wel begonnen is, ligt er al een motor in de prak bij de Omroeptoren waar de lokale radio de hele dag vermaak, muziek en een serieuze noot laat horen. Ondanks de regen verderop in het land, stuift het zand hoog op en schijnt de zon zelfs.

Wanneer Bennie Jolink met no.100 het terrein verkent in de Seniorenklasse, maakt Jos Hansen (ook no. 100) zich klaar om van start te gaan voor de eerste echte rennersrace van de dag.

In de vroege middag maakt de beroemdste Twentse zangeres haar opwachting, die onlangs nog in een uitverkocht Gelredome heeft opgetreden. Ilse De Lange behoort al jaren tot de Nederlandse top en het is al vroeg dringen bij het hoofdpodium.

Twee achtergrondzangeressen zijn meegenomen om er een speciaal feest van te maken! Opeens staat Ilse de Lange daar met “Almost” de lichte melodie past perfect  bij het zonnige weer. Het knalt meteen goed, door de inzet van de band.

Drummer Bart Vergoossen zit goed verstopt achterin naast toestenist Will Maas, al swingen ze er flink op los tijdens “Next To Me” waarop het jasje van de zangeres uit gaat. Met haar ontwapende houding weet Ilse de Lange meteen indruk te maken; ze geniet zichtbaar en haar lach is oprecht en ontspannen.

“Hoe is het op de Zwarte Cross! Dit nummer is helemaal uit het begin en er hoort een actie bij: meeklappen boven je hoofd, anders zie ik het niet!” roept ze in onvervalst Twents.  Haar gitaar wordt erbij gehaald en het afwachtende publiek klapt nu eindelijk mee op “World Of Hurt.”

Gitarist Arnold van Dongen geeft een spetterende solo weg, en de energie straalt er vanaf. Kleine details zorgen voor een ontspannen show: er wordt onderling gelachen en Ilse de Lange doet iedereen opvrolijken met een setlist vol hits.

Haar stem is krachtig en vol power, dan weer breekbaar en een prachtige samenzang op “Livin’ On Love.” Het is duidelijk dat de hele band een enorme sprong voorwaarts heeft gemaakt, en veel stijlen samenbrengt met het grootste gemak.

Bassist Aram Kerbergen, geflankeerd door gitarist Martijn van Agt zorgen voor een stevige basis en valt genoeg te zien op het podium, al blijft Ilse de Lange de eyecatcher.  Ze toont pit op het vrolijke “Puzzle Me” en eindelijk staat het hele veld te swingen.

Na een dynamische set worden de fans nog getrakteerd op “Born To Run” van Bruce Springsteen, met gierende gitaren die de adrenaline doet toenemen. De stem van Ilse de Lange overstijgt de verwachtingen; wat een power en zelfs het rauwe randje is charmant. Dat is wel het hoogtepunt van de dag!

Ondertussen zijn de motoren opgesteld en neemt de spanning toe. Wie zal de gouden helm winnen, vorig jaar in handen van niemand minder dan Jeffrey Hennings.

Met races in Spanje en Zweden werd het voor hem onmogelijk om langs te komen, maar de ogen zijn gericht op Jos Hansen, Kawasaki voor het ‘Monster Energy Pro Circuit team.’

Hij heeft in 2008 en 2009 de gouden medaille op het grootste Action Sports evenement ter wereld gewonnen: de X-Games. Dit jaar oogst hij veel respect door met een gebroken hand door te racen.

Toch weet Hansen drie van de negen wedstrijden van het Supercross seizoen te winnen, wat hem een derde stand in het kampioenschap oplevert. Hij gaat ook goed van start, maar na de eerste heuvel is er een ongeval met een jonge renner, die met mitella de cross moet verlaten.

Het ongekend hoe op het circuit het stof opwaait en renners de hoogte in springen. Het is dan ook geen verrassing dat het afgeladen vol is aan de zijkanten en de wedstrijd blijft tot op het laatst spannend.

Het is uiteindelijk  no.28 William Saris die als het eerst de finish bereikt, op de voet gevolgd door no.88 Ronnie van Rooij. Ze kunnen trots zijn: de Achterhoek heeft zegegevierd, en de Amerikaan heeft ondanks zijn geweldige kunsten niet de top drie behaald.

Tijd voor muzikaal vermaak met Katzenjammer, een Noorse vrouwenband met een zeer eigen geluid. Al is het vooral de aankleding die bij blijft: kleurrijke jurken, beschilderde instrumenten en bloemen in het haar.

De naam betekent veelzeggend kater in het Noors. De dronkenmanliedjes zijn wellicht niet de beste benaming voor de vrolijke songs, maar het veld staat van begin tot eind te hossen en vrolijk mee te schreeuwen.

Een eigenwijs geluid op het podium van de Zwarte Cross, met een trompet, accordeon en ukelele en balalaika in de gelederen eens iets heel anders.

“A Bar In Amsterdam” is zeer toepasselijk en de samenzang van de bandleden is uitbundig. Voeg daarbij een opzwepende trompettiste, die net wat minder hees is als de rest van de formatie en met gemak wordt dan het hele veld veroverd!

Ook “To The Sea” doet het erg goed, al  is het maar omdat Marianne Svein met haar rauwe stem het publiek makkelijk in beweging krijgt. Dan maakt het ook niet meer uit dat het gezang snel in geroep omslaat en een hees geschreeuw. Een vrolijk feest: de Zwarte Cross gaet los!

In de megatent is de sfeer heel anders, daar staat iedereen opeen gepakt om een glimp van Miss Montreal op te vangen. Een paar jaar geleden scheurde ze nog mee, speelde ze op het hoofdpodium en later nog eens met de Motorband, nu spelen ze op eigen kracht de hele tent plat.

Zangeres Sanne Hans is al lang geen onbekende meer, zowel de Achterhoek als de rest van Nederland heeft ze in rap tempo veroverd. Met haar enthousiasme en stevige rocknummers weet ze iedereen aan het swingen te krijgen.

Al vanaf de eerste noot is het dringen bij het hek op de voorste rij, veel jonge fans die alles van begin tot eind kunnen meezingen. In haar stoere rode leren jasje rent de zangeres over het podium, de gitaar achter zich wapperend.

Meteen vol power entree makend op “The Real Thing” en de uitroep ‘Boeruh’ is het enige gepaste welkom. De samenzang met bassist Kobus Groen zorgt voor de nodige interactie.  “ I Know Better” begint met akoestische gitaar maar groeit uit tot een swingend nummer en wordt dan al flink gesprongen.

Wanneer Sanne Hans wat later zelf al rockend op het podium staat met wapperend haar en een enorme dosis energie, is de tent al plat gespeeld. Al verliest de drummer zijn bekken, en is de toetsenist was weggestopt dat mag de sfeer niet drukken.

Dan neemt de frontvrouw even de tijd om op adem te komen en het publiek toe te spreken, hartjes gebaren verschijnen vooraan door vele jonge handen op de eerste rij.

“Hebben jullie een kater? Ik eens eindelijk niet, maar ik heb wel bier! Deze volle tent is echt een droom en het is geweldig jullie te zien klappen. Mijn vader en zusjes staan daar ook nog ergens..” en uitzinnig voert ze het tempo van de set wat op.

Wanneer aan het einde de cover van “Whole Lotta Rosie” van AC/DC ingezet wordt, is het wederom flink springen en rennen op het podium. Deze rock artieste heeft energie voor tien en dat werkt duidelijk aanstekelijk. Daarnaast weet ze met haar unieke stemgeluid makkelijk te overtuigen. Wat een feest in de Achterhoek met dank aan deze pittige dame!

Wanneer het letterlijk knallen wordt met de Motorband op het hoofdpodium, heeft de regen ook Lichtenvoorde bereikt en in korte tijd betrekt de lucht en wordt iedereen flink nat, en vele gezinnen verlaten al snel het terrein.

De echte liefhebber laat zich niet wegjagen, en het veld staat bescheiden vol wanneer onder andere Bennie Jolink (Normaal), Hendrik Jan Lovink (Jovink & The Voederbietels) en Gijs Jolink (Jovink & The Voederbietels) met een aantal bekende coureurs het podium op komen.

Om met allemaal het gas eens flink los te laten onder genot van scheurende gitaren! Wat een beladen veld met fans moest worden is nu verregend, maar dat maakt het enthousiasme niet minder. Vooral als je bedenkt dat deze mannen het hele weekend van podia naar podia rennen en tussendoor nog flink de motor laten ronken op de crossbaan!

De gastheren staan toch vol energie op het podium en het plezier straalt er vanaf, de aanstekelijke bluesy rock met de bekende stem van Jolink doet de menigte opleven.

Bennie Jolink benadrukt het zelf nog een keer:  “Hoe mooi is het om cross met muziek te combineren en dat nu al vijftien jaar lang!”  dat moet zeker een droom zijn die uitkomt.

Tante Rikie in haar bloemetjesjurk doet het wat ‘hennig an’ vandaag, maar ze kan trots zijn. De echte crossers staan daar op het podium flink los te gaan en wanneer het bekende geronk de gitaren overstemt, heeft de Motorband de regen getrotseerd!

Na een lange dag met Death Angel, en Sepultura als grote namen op de metalweide is het lang wachten tot de headliner Monster Magnet op de main stage. De reporter is doof, fotografen doordrenkt en het veld een glibberige koeienstal: kortom aan alles komt een eind en zo ook aan deze feestdag. Nog een dag in het verschiet om energie te vinden en de blaren door te prikken: zondag breekt alle records!