Music Credo webzine

tekst: Bas Smit
foto’s: V&V Entertainment

Nee, dit is geen verslag van een musicalkenner. Ik haat musicals. Musicals zijn bah! Maar ik ben fan van Monty Python én groot liefhebber van Owen Schumacher en Paul Groot, de drijvende krachten achter Koefnoen. Dat zijn de enige redenen dat ik het aandurf om voor het eerst sinds 1995 een musical te bezoeken.

Plaats delict is de Wegener zaal van Schouwburg Orpheus in Apeldoorn. Sinds kort welbekend als nationale rouwzaal voor de nabestaanden van de slachtoffers van Karst T., maar deze avond doet de uiterst fraaie zaal dienst voor een twee uur durende hysterische kolder musical. Spamalot is een musicalparodie dat meer dan losjes is gebaseerd op de meest absurde Monty Python film ‘Monty Python And The Holy Grail’. Losjes, aangezien de film in een totaal andere chronologie wordt gespeeld en tevens diverse scènes zijn gesneuveld.

Waaronder helaas scènes als ‘She’s A Witch’ en ‘De drie vragen bij de brug des doods’, al wordt de legendarische vraag ‘what’s the airspeed velocity of an unladen swallow?’ reeds aan het begin van de musical uitgebreid geparafraseerd. Toch heeft het husselen van de sketches geen schade gedaan aan de verhaallijn. Och, deze was toch veruit ondergeschikt aan de absurde ongein, nietwaar?

Gek genoeg waren twee van de meest legendarische filmscènes: ‘De Zwarte Ridder’ en ‘Het Dodelijk Konijntje’ weliswaar verdienstelijk gedaan, maar niet de verwachte hoogtepunten van de musical.

Het lied ‘Knights Of The Round Table’ is dat wel, net zoals de French Taunters, inclusief de vliegende koe. En nog een heleboel andere scènes, sketches, liedjes en zelfs het dansen van de dansers en danseressen kon mij, een broertje dood hebbend aan die zinloze synchrone danspasjesflauwekul, meer dan bekoren. Dat er dan een danseresje tussenzit met een ontluikend buikje (lees: vette pens), maakt het geheel alleen maar grappiger.

Ook worden er wat andere Monty Python elementen aan toegevoegd o.a. uit ‘Life Of Brian’ en de televisieserie van Monty Python. Er zijn wat nieuwe Pythonesque interpretaties. In een aantal vertaalde dialogen is er een Koefnoens sausje overheen gegoten. Python diehards zullen hier bedenkelijk bij kijken, maar ik verzeker je: de Nederlandse vertaling is verbluffend sterk.

In sommige gevallen worden de klassieke quotes van de heren Gilliam, Cleese, Palin, Chapman, Idle en Jones zelfs overtroffen! Ja, ik maak hier geen provocerende overdrijvingen, noch schoffeer ik hier doelbewust alle Python-puriteinen. Want ook ik stond uiterst sceptisch tegenover het vertalen van Python’s geniaal absurde taalvondsten.

Het geluid stond hard zat, al heb ik af en toe door de akoestiek toch nog moeite om de Koefnoense vertaling van de Pythonesque humor te volgen: zó veel kolderiek geformuleerde lettergrepen in zo weinig seconden, dat was voor mijn rood getetterde oren bijna niet bij te benen.

Zoals de hilarische sketch tussen Koning Arthur gespeeld door John Kraaikamp Jr. en een boer, verbale glansrol van Paul Groot, die in de modder wroet en waarbij laatstgenoemde zijn meer dan eloquente zegje doet over kiesrecht.

Kraaikamp speelt slechts één rol, die van Koning Arthur, maar Owen, Paul, Pepijn Gunneweg (bekend van o.a. Ashton Brothers), en de andere minder bekende hoofdrolspelers, nemen (net als in de film) diverse rollen op zich.

Wel een speciale vermelding voor Nordin de Moor die als Patsy, de kokosnotenbediende van Arthur, met verrassend atletische oprispingen voor de dag komt. Oja, en er is ook nog een hilarische cameo voor Herman Finkers(‘stem): meesterlijk gecast!

Er is nog een laatste bekende hoofdrolspeelster, en dat is Linda Wagenmakers als Lady Of The Lake. Als musicalhater én songfestivalhekelaar heb ik enige schroom om het volgende toe te geven, maar schoorvoetend beken ik: Linda stal de show. Wat een verschrikkelijk gave strot heeft dat kleine wijfie!

In combinatie met haar flamboyante, humoristische performance was het een genot om haar te zien en vooral te horen, ook al was ze slechts een paar keer in de spotlights. Laat haar héél snel in een rauwe soulband á la Sharon Jones & The Dap Kings of als een jonge Aretha Franklin zingen, en we hebben weer een internationaal muziek exportproduct dat zelfs Caro Emerald zal overschaduwen.

Maar Koefnoen zou Koefnoen niet zijn, als ze de actualiteit niet in deze musical zouden integreren. En dus passeren o.a. ook Zorro, Mary Poppins, Barry Stevens, Barbie uit O O Cherso, New Kids en PSV voetballers de revue. En alles in een dolkomische, flitsende snelheid, waarbij de ontelbare rekwisieten ons om de oren vliegen en de decors als een dollemanscarrousel aan ons voorbijtrekken.

Grappig dat ook schouwburg Orpheus zelf nog een klein rolletje speelt in de verhaallijn. In tegenstelling tot de bizarre ontknoping van de film wordt de graal in deze musicalversie wel degelijk gevonden, op een manier waarbij er zelfs een beetje publieksparticipatie plaatsvindt: dat lijkt mij in het strakke format die de musical normaliter is, vrij ongebruikelijk.

Als rond kwart over tien voor de tweede keer het uit ‘Life Of Brian’ afkomstige ‘Always Look On The Bright Side Of Life’ wordt ingezet, deze keer massaal met zijn allen (eerder op de avond nog solo gezongen door een eenzame Koning Arthur als ‘Always Look On The Bright Side Of Death’), is de grappen en grollenrollercoaster ten einde. Hèhè, even bijkomen van het lachen.

Musicals zijn bah, en dat blijven ze, maar mijn vriendin en ik hebben desondanks besloten om te kijken in de musicalagenda of er nog zoiets leuks bestaat als Spamalot.

Dat zal nog een taaie klus worden om te vinden, want Spamalot is verbluffend grappig en doet op geen enkele wijze afbreuk aan de legendarische status van Monty Python en de oorspronkelijke film.

Integendeel, het schaamteloos afkijken blijkt een meer dan waardig eerbetoon dat sterk genoeg is om op zichzelf te staan. Schandalig dat daarom juist deze musical niet uitverkoopt. Want wat staat er ook nog op de Spamalot flyer? “Deze musical is wél echt leuk voor mannen!” In al mijn heteroseksuele mannelijkheid kan ik dit juichend beamen. Wat een knotsgekke en fantastisch geslaagde musical!

Cast

Paul Groot als Sir Galahad
Owen Schumacher als Sir Lancelot
Linda Wagenmakers als Lady of the Lake
Johnny Kraaykamp als Koning Arthur
Pepijn Gunneweg als Sir Robin
Bob Stoop als Sir Bedevere
Nordin de Moor als Patsy
Dieter Verhaegen als Prins Herbert

Speeldata

Van 12 juni tot 19 juni in Schouwburg Orpheus, Apeldoorn. In de weekenden is er ook een matinee. Doordeweeks zijn de voorstellingen ‘s avonds om acht uur.  Er zijn nog kaarten te koop vanaf 21,50 euro. Meer informatie over het theater, de aanvangstijden en de kaarten via: http://www.orpheus.nl/kaarten/spamalot/

Schouwburg en Congrescentrum Orpheus
Churchillplein 1
7314 BZ Apeldoorn
telefoon bespreek bureau: 0900 – 123 0 123
openingstijden balie: ma t/m vr 13.00 – 19.00 uur

Website

Voor het laatste nieuws, shows en informatie: http://www.spamalotdemusical.nl