Wikipedysta:Rynio55/brudnopis/Piotr Biliński
 pułkownik pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
instruktor pilot |
| Odznaczenia | |
 
| |
Piotr Biliński (ur. 15 lipca 1946 w Komarnikach ) – pułkownik pilot Wojska Polskiego.
Biografia
Piotr Biliński urodził się 15 lipca 1943 r. w Komarnikach. 20 listopada 1961 r. wstąpił[1] do Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu skąd 24 czerwca został przeniesiony do Oficerska Szkoła Lotnicza w Dęblinie. Promowany był 5 stycznia 1965 r. na podporucznika pilota. Po szkole został skierowany do 7 Brygady Lotnictwa Bombowego[2] (7 Pułk Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego) w Powidzu.
8 stycznia 1968 r. został pilotem-nawigatorem klucza lotniczego w 3 eskadrze aerotransportowej 13 Pułku Lotnictwa Transportowego[3] (13 Eskadra Lotnictwa Transportowego) w Krakowie.
31 września 1972 r. rozpoczął studia w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie, które ukończył 20 sierpnia 1975 r.[4]. Następnie został zastępcą dowódcy eskadry transportowej w 13 plt. ds. liniowych.
13 grudnia 1976 r. objął stanowisko starszego inspektora Szefostwa Lotnictwa Wojsk Lądowych, Transportowego i Łączności w Dowództwie Wojsk Lotniczych w Poznaniu.
5 września 1980 r. został zastępcą dowódcy 13 Pułku Lotnictwa Transportowego ds. liniowych. 11 kwietnia 1985 r. został dowódcą tego pułku i był nim do 20 października 1986 r. Następnie był w dyspozycji dowódcy Wojsk Lotniczych, od 16 kwietnia 1987 r. był starszym inspektorem w Szefostwie Lotnictwa Wojsk Lądowych, Transportowego i Łączności w Dowództwie Wojsk Lotniczych w Poznaniu.
22 października 1987 r. objął funkcję komendanta Wojskowego Ośrodka Szkoleniowo-Kondycyjnego w Zakopanem. Następnie był do 15 lipca 2000 r. szefem Oddziału Lotnictwa Wojsk Lądowych i Transportowego w dowództwie Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Warszawie[4].
15 lica 2000 r. odszedł na emeryturę. Jest pilotem wojskowym pierwszej klasy od roku 1960. Nalot ogólny ponad 5000 godzin[4]. Mieszka w Krakowie z żoną Eweliną Alicją. Ma syna Wojomira.
Bibliografia
- Józef Zieliński, Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000, Redakcja Czasopism WLOP, Poznań 2001, ISBN 83-909008-6-6.
- Józef Zieliński, Marian Mikołajczuk: Historia polskiego lotnictwa wojskowego 1945 -1962. Warszawa: ZP Grupa Sp. z o.o.; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2010. ISBN 978-83-61529-78-1.
- Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.