Οδηγητής #1095 - Φεβρουάριος 2022 by odigitis

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΕΤΙΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆ΑΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ - 30 ΧΡΟΝΙΑ ΕΕ σελ. 8

9 771791 359004

σελ. 14

#1095 | ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2022 | 2,00 ευρώ

ΤΙΠΟΤΑ ∆ΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ ΟΤΑΝ Η ΟΡΓΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ∆ΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ σελ. 6

Συζητάμε για την παρέμβαση της ΚΝΕ στο μέτωπο του αθλητισμού!

Τώρα μιλάνε τα ΕΠΑΛ!

ΚΑΖΑΚΣΤΑN: 30 χρόνια μετά το «τέλος της ιστορίας», η φλόγα παραμένει ζωντανή!

Για τις αλλαγές στη λειτουργία των αστικών κομμάτων

Άρθρο της Έλενας Μποτζιολή, μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

4 Σχόλια 6 Τίποτα δεν ξεχνιέται, όταν η οργή γίνεται δύναμη για την

ανατροπή!

8 Νέα ενότητα του «Οδηγητή»: 70 χρόνια από την ένταξη

της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ-30 χρόνια ΕΕ

9 Ουκρανία: Ένας λαός πού ματώνει από την σύγκρουση

14 Γιατί πρέπει να γίνουν φέτος φοιτητικές εκλογές; 15 ΠΑΣΠ: δύναμη εξαπάτησης και στήριξης της αντιλαϊκής πολιτικής

18 Ανταποκρίσεις από τις συνδιασκέψεις των ΟΠ Πελοποννήσου και Δυτικής Μακεδονίας

19 Πάμε Γυμνάσιο: 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΛΑΣ 22 Μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο εξεταστικό τσου-

24 Με αφορμή τα αποτρόπαια γεγονότα βιασμών νέων γυναικών: Ασπίδα προστασίας η συλλογική πάλη για την ισοτιμία των γυναικών

28 Εκδήλωση για τα 50 Χρόνια από τον θάνατο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου

30 Για τις εξελίξεις στην Κοσμολογία

νάμι, για σχολεία ανοιχτά και ασφαλή

των ιμπεριαλιστών

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΝΟΕΜΒΡΗΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2021

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

ΠΟΣΟΣΤΟ ΚΑΛΥΨΗΣ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΣΤΕΡΕΑ - ΕΥΒΟΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΘΡΑΚΗ ΑΙΓΑΙΟ ΑΤΤΙΚΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΚΡΗΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ

147,9% 145,0% 143,46% 141,2% 135,28% 134,31% 123,1% 114,1% 108,0% 107,18% 100% 224,43%

ΚΝΕ

134,87%

Η κατάταξη των Οργανώσεων αποκλειστικά με βάση το ποσοστό κάλυψης του πλάνου. Η κατάταξη με βάση τα συνδυαστικά κριτήρια της άμιλλας θα ανακοινωθεί στο επόμενο τεύχος... και πιθανά να υπάρχουν αλλαγές.

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Λεωφόρος Ηρακλείου 145, Νέα Ιωνία, ΤΚ: 14231, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210-2592514, 210-2592517 Fax: 210 5241.526

Κόκκινο Αερόστατο: νέο τεύχος για τους μικρούς μας φίλους! Το νέο τεύχος του «κόκκινου Αερόστατου» ήρθε... διπλό! Το αγαπημένο περιοδικό των παιδιών κυκλοφορεί από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μαζί με ένα 36σέλιδο αφιέρωμα στον μεγάλο μας μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. «Αν δεν είχα βιώσει αυτά που βίωσα, δε θα είχα γράψει αυτή τη μουσική...». Συναντάμε τον Μίκη παιδί, τον ακολουθούμε μέσα στους αγώνες του λαού μας στις επόμενες δεκαετίες για να φτάσουμε στα πλέον δημιουργικά του χρόνια. Με λόγια του ίδιου του συνθέτη, πλούσια εικονογράφηση, περιστατικά από τη ζωή του και στοιχεία από την πλούσια εργογραφία του, γνωρίζουμε τον δικό μας Μίκη. Στο κυρίως τεύχος, οι αναγνώστες θα βρουν ανταποκρίσεις από τις πλούσιες δραστηριότητες των φίλων του «Κόκκινου Αερόστατου». Θα θυμηθούν όσα ζήσαμε το προηγούμενο διάστημα μέσα από το πανέξυπνο «ημερολόγιο ενός απορημένου». Θα βρουν το τρίτο μέρος του αφιερώματος «Εργαζόμενος άνθρωπος: Σ’ αυτόν ανήκει ο κόσμος!». Ξεχωρίζουν ακόμα το θέμα της βίας και της νεανικής παραβατικότητας, «Ο τοίχος με τη δική του ιστορία...» αλλά και οι σελίδες για το τι είναι η αγάπη.

Οδηγητής

Δύναμη αγώνα να γίνει η οργή, χρέος της γενιάς μας η ανατροπή!



Φεβρουάριος 2022

α ‘στε κυρίως ικανά να αισθάνεστε, όσο πιο βαθιά μπορείτε, κάθε αδικία που γίνεται απέναντι σ’ οποιονδήποτε, σ’ οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Είναι το πιο ωραίο χάρισμα ενός επαναστάτη…». Το γράμμα του Τσε Γκεβάρα στα παιδιά του αποτυπώνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τα συναισθήματα, τη δύναμη, το πείσμα, την επαναστατική αισιοδοξία που νιώσαμε οι κομμουνιστές στην Ελλάδα βλέποντας τις εικόνες από την εξέγερση του Καζακστάν. Οι εξελίξεις αυτές αποδεικνύουν γιατί οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ δουλεύουμε με ενιαίο πολιτικό σχέδιο προετοιμάζοντας καθημερινά την εργατική τάξη, τους νέους και τις νέες, για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας. Επιβεβαιώνουν τους στόχους που βάζουμε αυτό το διάστημα στην πλούσια εσωοργανωτική διαδικασία στην ΚΝΕ, να γίνουμε πιο πολλοί και πιο ικανοί, να συναντηθούμε και να συνεπάρουμε χιλιάδες νέους και νέες, με όπλα τις πρωτοπόρες ιδέες και θέσεις μας, την πρωτοπόρα δράση μας στην οργάνωση της πάλης για ό,τι αφορά τη νέα γενιά.

Σκέψη και δράση «έξω από το κουτί», αυτό είναι το πρώτο βήμα για την ανατροπή!

ι χιλιάδες νέοι και νέες που λένε πως «κάτι πρέπει να γίνει» χρειάζεται να προβληματιστούν για τα εξής: ‣ Πότε υπήρξαν έστω και «μικρές ανάσες» ανακούφισης από τα τόσα προβλήματα που ζούμε; Όταν κυριάρχησε το «δεν αλλάζει τίποτα» ή όταν η οργή μας, η αγανάκτησή μας μετατράπηκαν σε δύναμη, σε μαχητικό αγώνα για τα αυτονόητα δικαιώματά μας; ‣ Πότε άντλησαν δύναμη πως τα πράγματα πρέπει και μπορούν «να γίνουν αλλιώς»; Όταν πίστεψαν σε «σωτήρες» ή όταν ο λαός έδειξε ότι μόνο αυτός μπορεί να σώσει τον λαό; ‣ Πότε φάνηκε να σπάει ο αυταρχισμός και η ασυδοσία του κράτους και των καπιταλιστών; Όταν τα κόμματα του συστήματος καλούσαν σε «συνεννόηση και κοινωνική συνοχή» ή όταν αφετηρία μας έγινε η υπεράσπιση του δίκιου του λαού;

Πλέον δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Τα φύλλα συκής υποχωρούν στο άψε-σβήσε. Είναι χαρακτηριστικό πως στη Χιλή, που δεν έχουν ακόμα καταλαγιάσει οι πανηγυρισμοί για τη νίκη του σοσιαλδημοκράτη υποψηφίου από τους εν Ελλάδι -και όχι μόνο- ομοϊδεάτες του,

τοποθετήθηκε ως υπουργός Οικονομικών ο κεντρικός τραπεζίτης. Μπορεί και μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να βάλει τον Στουρνάρα, ποιος ξέρει… Βέβαια δεν είναι και πολύ μακριά από την πραγματικότητα, αν αναλογιστούμε ότι πρότεινε στην κυβέρνηση υπουργό κοινής αποδοχής, που ανέμιζε πρόσφατα τη σημαία του ΠΑΣΟΚ σε προεκλογική εκδήλωση ή όταν λέει πως θα καταργήσει τον νόμο Χατζηδάκη για τα εργασιακά, τη στιγμή που έχει ψηφίσει 55 άρθρα του και βασίζεται στις αντεργατικές κατευθύνσεις που η κυβέρνησή του είχε ψηφίσει. Γι’ αυτό και οι βολικές αλληλοκατηγορίες ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, γι’ αυτό και τα happenings στη Βουλή, για να κρύψουν το πόσο κοντά είναι... Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούν να βάλουν κάτω από το χαλί τις ευθύνες τους. Έτσι, ειδικά στη συζήτηση της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της ΝΔ, ξεχώρισαν οι κοκορομαχίες για το πόσο αναποτελεσματικό ή όχι ήταν το κράτος στις πρόσφατες χιονοπτώσεις, χωρίς να μπαίνει στο επίκεντρο ότι τα μέτρα προστασίας θεωρούνται κόστος και γι’ αυτό ο λαός μένει απροστάτευτος και ξαναζεί το ίδιο έργο σε κάθε είδους φυσικά φαινόμενα. Ακόμα και στο πρόσφατο παράδειγμα της πολυσυζητημένης Αττικής Οδού έμεινε στο απυρόβλητο η

Τον τελευταίο λόγο θα έχουν οι λαοί…

το Καζακστάν, παρά τα όρια στον προσανατολισμό των στόχων πάλης και την κλιμάκωση του αγώνα σε κατεύθυνση συνολικής ρήξης με την αστική εξουσία, αποδείχθηκε ότι η φλόγα της αντίστασης και της εξέγερσης υπάρχει και θα υπάρχει πάντα όπου υπάρχουν οι συνθήκες εκείνες που μπορούν να την μετατρέψουν σε φωτιά. Υπάρχει και σιγοκαίει στις καρδιές όλων των αδικημένων, των σκληρά εργαζόμενων ανθρώπων, των νέων, που καταπιέζονται, που βλέπουν ότι παρά την αλματώδη πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης η ζωή τους είναι χειρότερη από τις προηγούμενες γενιές, που διαπιστώνουν ότι παρά τα εξαντλητικά ωράρια, τις συνεχόμενες βάρδιες, το εισόδημά τους δε φτάνει ούτε για τα στοιχειώδη. Η φλόγα σιγοκαίει μέσα σε όλους τους εκμεταλλευόμενους, που κάθε φορά που κλείνουν τα μάτια ονειρεύονται μία κοινωνία που οι κόποι τους θα βρουν ανταπόκριση και θα ζήσουν καλύτερα, σε ένα μέλλον που δε θα έχει σχέση με το τωρινό, ζοφερό, που έχουν γνωρίσει. Αυτή τη φλόγα, που φουντώνει όπου κυριαρχεί η αδικία και εκμετάλλευση, θα την κρατήσουμε ζωντανή, για να φωτίζει τη μοναδική ελπίδα και διέξοδο που έχει ο λαός έξω από το σύστημα που συνθλίβει τις ζωές και τα δικαιώματά μας. Το μέλλον είναι ο σοσιαλισμός!

στρατηγική επιλογή να παραχωρούνται στο κεφάλαιο υποδομές, όπως οι δρόμοι, από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις, με σκοπό το κέρδος. Παρόμοιο σκηνικό και στο μέτωπο της υγείας που η πολιτική της εμπορευματοποίησης και της επιχειρηματικής δράσης είναι κοινή συνισταμένη. Από κοντά φυσικά και το «ευαγγέλιο» της καπιταλιστικής ανάπτυξης, κρύβοντας πως αυτή η ανάπτυξη, άσχετα από το πώς την περιγράφει ο καθένας τους, είναι εξ ορισμού άδικη για τους πολλούς, αφού μεταφράζεται σε ακρίβεια, ενεργειακή φτώχεια, ανασφάλεια για το μέλλον και όχι μόνο. Και όλα αυτά, τη στιγμή που σε όλη την Ελλάδα, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Λάρισα και από το Βόλο και τον Άραξο μέχρι τη Σούδα ακούγονται τα ελικόπτερα του ΝΑΤΟ, τα drones των ΗΠΑ και τα Rafale. Αυτό που ακούγεται είναι οι ήχοι του πολέμου που απλώνονται απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη τη χώρα, είναι το ανατριχιαστικό αγκάλιασμα της πολεμικής εμπλοκής, το αποκρουστικό αποτύπωμα των επικίνδυνων σχεδιασμών ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ, που εκφράζεται με σαφήνεια στο ουκρανικό μέτωπο -στην αναμέτρηση με τη Ρωσία- και που αυτή η κυβέρνηση, σε πλήρη σύμπνοια με την προηγούμενη, άνοιξε την πόρτα.

Υ.Γ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να χρησιμοποιήσει στη Βουλή τη γνωστή φράση του Λένιν που μάλλον δεν πολυκατάλαβε και τι εννοεί. Ότι δηλαδή«υπάρχουν χρόνια που δε συμβαίνει απολύτως τίποτα και υπάρχουν εβδομάδες που χωράνε χρόνια», για να δικαιολογήσει την κυβέρνησή του στη διαχείριση της κακοκαιρίας! Να εύχεται αυτές οι βδομάδες που χωράνε χρόνια να αργήσουν να έρθουν, γιατί τότε τα τσιτάτα και οι εξυπνάδες δε θα πιάνουν. Εμείς, πάλι, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις αυτές οι βδομάδες, αυτές οι μέρες να ξημερώσουν σύντομα…

Έλενα Μποτζιολή, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Αυτοί θα λύσουν τα προβλήματά μας; Pop corn, αναψυκτικά και καναπές ήταν η «φάση» της Βουλής την προηγούμενη εβδομάδα. Η κωμωδία όμως ήταν κακή, γιατί ενώ ο λαός βογκάει από τα πραγματικά προβλήματα που του έχουν συσσωρευτεί στην πλάτη (τα οποία μόνο οι βουλευτές του ΚΚΕ ανέδειξαν), τα αστικά κόμματα εναλλάσσονταν στο βήμα μια κοιτώντας από την «κλειδαρότρυπα» για να δουν «τι παίζει» με τύπους σαν τον Φουρθιώτη και μια ανταλλάσσοντας βαριές κουβέντες τις οποίες σίγουρα εμπνεύστηκαν από παιδικό καβγαδάκι σε προαύλιο σχολείου. Όσα είπαν και ο τρόπος που τα είπαν αποδεικνύουν ότι η μόνη σχέση που έχουν τα αστικά κόμματα με τα προβλήματα του λαού, είναι όταν σηκώνουν τα ξερά τους και ψηφίζουν μέτρα που επιδεινώνουν την κατάσταση του. Αποδεικνύουν ότι όλοι αυτοί που ξεπροβάλλουν σαν σωτήρες μέσα από τη μπόχα του συστήματος που υπηρετούν, δεν μπορούν και δεν θέλουν να λύσουν τα προβλήματα μας.

Σταθερό τιμόνι… Αυτή η κυβέρνηση, οι προηγούμενες, συνολικά το αστικό κράτος μας χρωστούν πολλά. Ιδιαίτερα στον τομέα της δημόσιας υγείας έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αντιλαϊκότητας κάτι που ήταν σαφές και πριν την πανδημία. Εκεί λοιπόν που χρωστούν νοσοκομεία, γιατρούς, δωρεάν εξετάσεις, περίθαλψη κ.λπ. αποφασίζουν να κλείσουν το «Παίδων Πεντέλης» με πρόσχημα ότι το μετατρέπουν σε εμβολιαστικό κέντρο για παιδιά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, φέρονται με αυταρχισμό στους γιατρούς που εξέφρασαν την αντίδρασή τους, απαγορεύοντάς τους την απεργία. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μετατροπής της Υγείας σε εμπόρευμα και η κυβέρνηση οδηγεί με σταθερό τιμόνι σε αυτή την κατεύθυνση (όπως και οι προκάτοχοί της). Η συγκεκριμένη ενέργεια αποτελεί -μεταξύ άλλων- και ακραία συνέπεια της τακτικής των νοσοκομείων και του συστήματος υγείας μιας νόσου.

Για τον Άλκη… Η δολοφονία του 19χρονου Άλκη έφερε για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο την οπαδική βία, αλλά και την εγκληματική δράση διάφορων συμμοριών στη Θεσσαλονίκη και αλλού, που οξύνεται το τελευταίο διάστημα, στρεφόμενη και εναντίον της αγωνιστικής δράσης του λαού και της νεολαίας. ‘Όπως ανέφεραν σε ανακοίνωση που υπέγραψαν οι βετεράνοι ποδοσφαιριστές της Θεσσαλονίκης Γ.Κούδας, Κ.Αϊδινίου, Γ.Βένος, Φ.Πέλλιος, Κ.Κάκογλου, Κ.Λεβέντης, Μ.Φόρτουλα: «Ο φίλαθλος κόσμος του ΠΑΟΚ, του Άρη, του Ηρακλή, του Απόλλωνα Καλαμαριάς, όλων των ομάδων χρειάζεται να καταδικάσει αυτά τα τραγικά γεγονότα και να μην παρασυρθεί σε μία πόλωση που θα τροφοδοτήσει τον κύκλο βίας. (…)Πρέπει να απομονώσουν σε κάθε ΠΑΕ αυτούς τους λόχους βρώμικων και δολοφονικών επιθέσεων. Δεν μπορεί να υπάρχει ανοχή σε οπαδούς που σπέρνουν το μίσος και τη βία, που σπέρνουν ακόμα και το ναζιστικό δηλητήριο στα παιδιά και τα εγγόνια μας, μέσα και έξω από διάφορους συνδέσμους που μετατρέπονται τελικά σε εκκολαπτήρια του κάθε φασίστα! Μόνο αηδία μας προκαλεί που αυτές οι συμμορίες φορούν τα διακριτικά του ΠΑΟΚ στις δολοφονικές τους επιθέσεις. Είναι προσβολή προς την ιστορική προσφυγο-ομάδα του ΠΑΟΚ, φέτος μάλιστα που συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή(…)»

…στις πολιτικές για την υγεία Τα ράντζα της ντροπής στον Ευαγγελισμό και σε άλλα νοσοκομεία, μαζί με τους 2.710 νεκρούς από Covid-19 μέσα σε έναν μήνα, αποδεικνύουν τα αδιέξοδα των πολιτικών που σταθερά υλοποιούνται στην Υγεία τουλάχιστον τα τελευταία 12 χρόνια.

Πολλές οι διαφορές στις δύο παραπάνω φωτογραφίες. Μια όμως είναι η βασική. Τα εκχιονιστικά των εργολάβων που μίσθωσε η περιφέρεια Αττικής δεν λειτούργησαν με μερικούς πόντους χιόνι σε μια προβλεπόμενη κακοκαιρία. Τα εκχιονιστικά του σοβιετικού κράτους, ήδη από τα πρώτα χρόνια του, λειτουργούσαν μονίμως για πολλούς μήνες του χρόνου, ενώ οι σωληνώσεις του συστήματος κεντρικής θέρμανσης περνούσαν κάτω από κεντρικούς δρόμους ώστε να μην παγώνουν, εξασφαλίζοντας ανοιχτές και προσβάσιμες πόλεις. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Οδηγητής

Κωνσταντινούπολη

Πίτσμπουργκ, ΗΠΑ

Σας θυμίζουν κάτι; Μήπως βλέποντας αυτές τις εικόνες σας έρχεται στο μυαλό «η Ελλαδίτσα» που δεν μπορεί να κάνει και πολλά όταν σε όλες τις χώρες -και μάλιστα ακόμα και σε πιο προηγμένες- συμβαίνουν σημεία και τέρατα; Πολυφορεμένο επιχείρημα, που αν κάτι αποδεικνύει είναι ότι ο καπιταλισμός που κυριαρχεί παντού, έχει για όλους τους λαούς το ίδιο αποτέλεσμα: να ζουν πολύ χειρότερα από ότι θα μπορούσαν με βάση τις δυνατότητες της εποχής. Γι’ αυτό και ο μόνος τρόπος να τον «απολαύσουμε» είναι να τον κάνουμε έκθεμα στο μουσείο κοινωνικής ιστορίας.

Δανική καινοτομία Με «καινοτόμο» τρόπο μπαίνει στο παιχνίδι του ανταγωνισμού, μέσω των εμβολίων ως όπλων πίεσης, η μικρή αλλά πολυδιαφημισμένη χώρα της ΕΕ. Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δημοσιευθεί, η Δανία ζήτησε από τη Ρουάντα να διαμορφώσει κέντρα εγκλωβισμού προσφύγων στο έδαφος της στα οποία η Δανία θα κλείσει πρόσφυγες που ζουν στο εσωτερικό της, με αντάλλαγμα να δωρίσει στην αφρικανική χώρα κάποιες χιλιάδες εμβόλια. Οι πιέσεις προς τη Ρουάντα ξεκίνησαν την περσινή άνοιξη και αποδεικνύουν πως πίσω από τη βιτρίνα των… καθαρών δρόμων και των ποδηλάτων, κρύβονται οι βρωμερές αξίες της ΕΕ και του καπιταλισμού που μετατρέπει κυνηγημένους ανθρώπους και αγαθά όπως η Υγεία σε αντικείμενα δοσοληψίας στο πλαίσιο των ανταγωνισμών.



Φεβρουάριος 2022

Spot υπερμετάδοσης… …κορονοϊού έχει γίνει το κέντρο νεοσύλλεκτων στην Τρίπολη με περίπου 200 να νοσούν σαν αποτέλεσμα του στοιβάγματός τους ανά 40 άτομα σε έναν θάλαμο, για να μην ανάβουν πολλά καλοριφέρ... Προφανώς, όλος ο προϋπολογισμός ξοδεύθηκε στα Ραφάλ και τις φρεγάτες και δεν έμεινε «σάλιο» ούτε για πετρέλαιο… Σοκάρουν, μάλιστα, οι καταγγελίες ότι οι νοσούντες είναι κλεισμένοι σε θαλάμους με κάγκελα στην πόρτα, λες και υπηρετούν στη Σπιναλόγκα! Είναι γεγονός που φάνηκε και στα προηγούμενα κύματα της πανδημίας ότι τα στρατόπεδα, παρά τις διακηρύξεις, είναι ανοχύρωτα μπροστά στην εξάπλωση του ιού. Οι ελλείψεις δικαιολογούνται από τις διοικήσεις με το γνωστό «κάνουμε ό,τι μπορούμε»! Στην πραγματικότητα κάνουν κάτι μόνο όταν οι στρατευμένοι βγαίνουν θαρρετά στην αναφορά και εκφράζουν το παράπονο τους. Τότε είναι που «μαζεύονται» και κάνουν προσπάθειες για να τηρούνται τα μέτρα. Και αυτό δείχνει και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι στρατευμένοι.

Η ΕΕ… το «μέλλον» της νεολαίας! Ο πίνακας παρουσιάζει τα ποσοστά ανεργίας των νέων στις χώρες της ΕΕ το Νοέμβριο του 2021. Η Ελλάδα της «δεξιάς» και η Ισπανία της σοσιαλδημοκρατίας με ολίγον «αριστερά», κόβουν πρώτες το νήμα. Η Ιταλία με πρωθυπουργό τον τεχνοκράτη Ντράγκι έρχεται τρίτη, ενώ ο σουηδικός «παράδεισος» βρίσκεται στην τέταρτη θέση. Στην πολυδιαφημισμένη Φινλανδία το ποσοστό ανεργίας των νέων βρίσκεται στο καθόλου μικρό 17,5%. Αυτή είναι η ΕΕ των «ευκαιριών» στην εργασία αλλά όχι των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, μια ένωση που τσαλακώνει τα όνειρα της νέας γενιάς στο βορρά και στο νότο, στις θεωρούμενες ως πρότυπα χώρες και σε όσες θεωρούνται παράδειγμα προς αποφυγή. Η σύγκρουση με την ΕΕ και το σύστημα που υπηρετεί, συνεχώς αποδεικνύεται μονόδρομος για τη νέα γενιά.

Ταξικός πόλεμος

Καλησπέρα, καλησπέρα… Ξαναχτύπησε ο δαιμόνιος δημοσιογράφος, πρώην πρόεδρος εκείνου του πολύ… χρήσιμου κόμματος που ψήφισε ένα μνημόνιο και σκορπίστηκε μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ (Ποτάμι το έλεγαν). Αυτή τη φορά στη γνωστή βραδινή εκπομπή του ασχολήθηκε με ένα αγαπημένο του θέμα όσο καιρό ήταν στη Βουλή, την αθώωση της κάνναβης. Μέσα σε όσα είπε ήταν και τα ψέματα για τη θέση του ΚΚΕ επί του θέματος, καθώς τσουβάλιασε την κρυστάλλινη άποψη του Κόμματος με αυτές των ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ. Είναι φανερό ότι τον ενοχλεί η μόνη θέση που ανοίγει πραγματικά μέτωπο με τη χρήση ναρκωτικών και με τις διάφορες business που ξεδιπλώνονται γύρω από το ζήτημα με διάφορα προσχήματα. Φυσικά η θέση του ΚΚΕ ενοχλεί διάφορα κέντρα και ένας κλασικός τρόπος καταπολέμησής της είναι η βρωμιά, η λάσπη και η διαστρέβλωση. Αλλά σαν έμπειρος δημοσιογράφος θα έπρεπε να ξέρει ότι δεν πιάνουν τέτοια κόλπα στο ΚΚΕ. Κατάλαβες bro;

Τελεσίγραφο έστειλε η κυβέρνηση στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ ανακοινώνοντας τους σε ένα κρεσέντο ατιμίας ότι μέσα στο Φλεβάρη θα απολυθούν όλοι και θα ξεσπιτωθούν, αφού οι απολυμένοι θα πρέπει να εγκαταλείψουν και τον οικισμό πλησίον του εργοστασίου. Ωμός και ξεκάθαρος ταξικός πόλεμος που τον διεξάγουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις ενάντια συνολικά στην εργατική τάξη της χώρας, όπως και στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ. Αυτός ο πόλεμος περνά στην τελική επίθεση με την προσπάθεια της κυβέρνησης να καταστρέψει τις ζωές εκατοντάδων εργαζόμενων για χάρη των ιδιωτών στους οποίους θα ξεπουληθεί το εργοστάσιο. Στον πόλεμο, όμως, αυτό οι εργάτες δεν έμειναν άπραγοι. Συμμετείχαν δυναμικά μέσα από τα Σωματεία τους, έχοντας τη στήριξη του ΚΚΕ και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης της χώρας. Έμειναν όρθιοι, είχαν νίκες, τσαλάκωσαν πολλές φορές τους σχεδιασμούς των αστικών κυβερνήσεων. Έτσι και τώρα θα ριχτούν στη μάχη με αξιοπρέπεια και δυναμισμό όπως ταιριάζει σε εργάτες-μαχητές, όπως ταιριάζει στην τάξη που δένει το ατσάλι, όπως ταιριάζει σε αυτούς που ξέρουν ότι δεν είναι ελεεϊνά παράσιτα στην κοινωνία. Σε αυτό το δρόμο μόνο μπορούν να νικήσουν και όλος ο λαός θα είναι μαζί τους!

Τίποτα δεν ξεχνιέται, όταν η οργή γίνεται δύναμη για την ανατροπή! «Μπορούμε να σχεδιάσουμε και να εκτελέσουμε φαραωνικά έργα και την ίδια μέρα να μην μπορούμε να κρατήσουμε όρθιο ούτε περίπτερο. Να χρειάζονται ορισμένοι κάτοικοι δύο και τρεις μέρες για να πάνε σπίτι τους εντός της πόλης που ζούνε και εργάζονται και μέσα σε λίγες ώρες να φτάνει στη χώρα ένας πάμπλουτος αμερικάνος εκπρόσωπος μιας εταιρείας κολοσσού ο οποίος για τους δικούς του λόγους αποφασίζει να επενδύσει δισεκατομμύρια στην Ελλάδα (…). Να μην μπορούν οι αρμόδιες υπηρεσίες να ηλεκτροδοτήσουν ένα σπίτι εντός του πολεοδομικού

ιστού της πρωτεύουσας και την ίδια στιγμή να βρίσκεται σε εξέλιξη η κατασκευή ηλεκτρικών διασυνδέσεων με χώρες που βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά (…). Όλα μαζί συμβαίνουν στην ίδια χώρα. Από τους ίδιους συνήθως μηχανισμούς». Ο συγγραφέας του παραπάνω αποσπάσματος άρθρου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «τα Νέα» με αφορμή τα τραγικά γεγονότα των ημερών της κακοκαιρίας, κατάφερε -μάλλον άθελά του, αν κρίνουμε από τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει- να «δώσει» την εικόνα της μεγάλης αντίφασης που αναδεικνύεται από παντού: από τη μία οι τεράστιες δυνατότητες που προσφέρει η

εποχή που ζούμε, χάρη στην πρωτοφανή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και από την άλλη η αδυναμία κάλυψης ακόμα και στοιχειωδών αναγκών του λαού. Ένα κράτος και οι μηχανισμοί του που επιδεικνύουν μεγάλη αποτελεσματικότητα και «επιτελικότητα» όταν πρόκειται για τους κάθε λογής «επενδυτές» και τα «μεγάλα έργα» που έχει ανάγκη η καπιταλιστική ανάπτυξη και η γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης, αλλά πνίγονται «σε μια κουταλιά νερό» όταν πρόκειται για την ασφάλεια, την προστασία της ζωής και της περιουσίας, την ευημερία των λαϊκών ανθρώπων. Τι είναι, όμως, τελικά αυτό που φταίει;

Ας θέσουμε κάποια ερωτήματα…

το εξώφυλλο του τεύχους απαριθμούμε κάποια από τα πιο «χτυπητά» παραδείγματα των τελευταίων ετών που αρκούν για να δείξουν ότι ξανά και ξανά, σε κάθε μεγάλη βροχή και χιονόπτωση, σε κάθε σεισμό, σε κάθε καύσωνα και πυρκαγιά, ζούμε το ίδιο, ουσιαστικά, αποτέλεσμα. Κάθε φορά οι ίδιες δικαιολογίες από τις κυβερνήσεις: «τα φαινόμενα ήταν πρωτοφανή», «οι μετεωρολόγοι δεν μας προειδοποίησαν έγκαιρα», «φταίει η κλιματική αλλαγή» κλπ. Κάθε φορά οι ίδιες κατηγορίες από την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση: «Είσαστε ανίκανοι», «εμείς θα τα είχαμε καταφέρει καλύτερα», «παραιτηθείτε». Ώσπου να έρθει η ώρα της εναλλαγής και στην επόμενη καταστροφή να ακούσουμε ξανά τα ίδια, αλλά με αντεστραμμένους ρόλους…

…και ας αναζητήσουμε τις απαντήσεις

ς προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε αυτό που πραγματικά φταίει, μέσα από κάποια χαρακτηριστικά «στιγμιότυπα» της τελευταίας κακοκαιρίας:

Αναμφίβολα, οι εικόνες με τα εκατοντάδες αυτοκίνητα και τους χιλιάδες ανθρώπους που εγκλωβίστηκαν για πάνω από 24 ώρες στην Αττική Οδό, θα κάνουν πολύ καιρό να ξεχαστούν. Τι να πει κανείς για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, για άλλους με προβλήματα υγείας, για τα μικρά παιδιά που έπρεπε να το περάσουν αυτό; Ας θυμηθούμε, όμως, κάποια πράγματα: όταν μιλάμε για την Αττική Οδό, μιλάμε για ένα από τα πιο «εμβληματικά έργα» των τελευταίων δεκαετιών στην Αττική

Αν φταίει η ανικανότητα κάποιων πολιτικών, τότε γιατί βλέπουμε τα ίδια αποτελέσματα με όλες τις κυβερνήσεις; Ένας ικανός πολιτικός δεν βρέθηκε τόσα χρόνια; Αν φταίει η «κλιματική αλλαγή» που προκαλεί πιο έντονα φαινόμενα από ότι στο παρελθόν, τότε γιατί αφήνουν τον κόσμο να τα αντιμετωπίζει με τις υποδομές του παρελθόντος; Γιατί δεν προμηθεύονται σύγχρονα μέσα πρόγνωσης και παρακολούθησης των φαινομένων που υπάρχουν, ώστε να μην εκπλήσσονται που «έπεσε χιόνι ενώ ήταν μέρα»;

και τη χώρα, για το «καμάρι» της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», της «σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα» και της «ανταποδοτικότητας». Την Αττική Οδό, όπως και τόσους άλλους αυτοκινητόδρομους, τους έχουν κατασκευάσει μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, αφού πρώτα εισέπραξαν πακτωλούς χρημάτων του λαού ως επιδοτήσεις και από πάνω μας «γδέρνουν» κάθε μέρα με τα διόδια, τα οποία κάθε τόσο αυξάνονται με νόμους των κυβερνήσεων. Σε αυτούς τους σταθμούς διοδίων, οι οδηγοί ενημερώνονταν εκείνη τη Δευτέρα ότι «όλα είναι καλά και μπορούν να περάσουν» και αφού «ακουμπούσαν» τα 2,80 ευρώ, τότε ξεκινούσε το «μαρτύριο»… Λίγο αργά, λοιπόν, για την κυβέρνηση της ΝΔ τώρα που θυμήθηκε μερικά από τα παραπάνω προκειμένου να κρύψει τις δικές τις ευθύνες πίσω από αυτές τις εταιρείας, «φανερώνοντας» ίσως και ανταγωνισμούς που εξελίσσονται γύρω από το διαγωνισμό για την ανανέωση της σύμβασης παραχώρησης. Από την άλλη ο

Αν φταίει η νοοτροπία των Ελλήνων, τότε γιατί στις ΗΠΑ μένουν χωρίς ρεύμα και πεθαίνουν άνθρωποι αυτές τις μέρες από τον χιονιά, όπως το καλοκαίρι στη Γερμανία από τις πλημμύρες και πάει λέγοντας; Αν φταίει το ότι «δεν υπάρχει κράτος», τότε τι είναι αυτό που εκδικάζει σε χρόνο dt της προσφυγές των εργοδοτών και βγάζει 9 στις 10 απεργίες παράνομες; Τι είναι αυτό που έχει προλάβει να θεσπίσει πάνω από 250 αντιλαϊκούς νόμους μέσα σε 2,5 χρόνια; Τι είναι αυτό που στέλνει κάθε φορά τα ΜΑΤ να αντιμετωπίσουν όποιον «σηκώνει κεφάλι» και διεκδικεί το δίκιο του;

ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε τον εαυτό του, λέγοντας ουσιαστικά αυτό που ούτε η εταιρεία δεν τόλμησε να πει: ότι δεν έχει καμία ευθύνη η Αττική Οδός, αλλά όλα είναι θέμα ανικανότητας της κυβέρνησης…

Και σε δρόμους, όμως, που δεν είναι ιδιωτικοποιημένοι, αλλά βρίσκονται στην άμεση δικαιοδοσία του κράτους, όπως η Κατεχάκη και η Μεσογείων (αν και αυτό αμφισβητήθηκε…) η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη. Τα νοικιασμένα εκχιονιστικά με τα οποία αρέσκεται να φωτογραφίζεται ο Περιφερειάρχης ακόμα τα ψάχνουμε, ενώ, όπως αποκάλυψε η Λαϊκή Συσπείρωση Αττικής, η Περιφέρεια διαθέτει μόνο 3 δικά της εκχιονιστικά, εκ των οποίων το ένα είναι χαλασμένο… Πολλοί ανακάλυψαν τώρα το πρόβλημα του κατακερματισμού των αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικού κράτους, Περιφερειών, Δήμων, άλλων υπηρεσιών, που αντικειμενικά σε τέτοιες περιστάσεις δημιουργεί

Οδηγητής

«μπάχαλο» και αδράνεια. Όμως αυτό δεν έγινε τυχαία, αντίθετα αποτελεί κατεύθυνση της ΕΕ και νόμους όλων των κυβερνήσεων, προκειμένου να εμπορευματοποιούνται λειτουργίες, η Τοπική Διοίκηση να λειτουργεί ως το «μακρύ χέρι» του κράτους που μοιράζει δουλειά σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, τις οποίες, όταν χρειαστούν, τις ψάχνουμε. Ας τα θυμηθούμε αυτά στις επόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όταν θα βγουν στη «γύρα» οι διάφοροι «ακομμάτιστοι μάνατζερς» και θα ζητούν την ψήφο μας…

** *

Οι δεκάδες τραυματισμοί, η πολύωρη ταλαιπωρία επιβατών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι αποτέλεσμα της απελευθέρωσης και ιδιωτικοποίησης του σιδηρόδρομου. Δεν θα μπορούσε, αλήθεια, το ιταλικό μονοπώλιο στο οποίο πούλησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την ΤΡΑΙΝΟΣΕ να εξασφαλίσει ανοιχτή γραμμή, να έχει εφεδρικό προσωπικό και μηχανές; Όπως αποδείχτηκε όχι, γιατί αυτό συνεπάγεται κόστος που αντιβαίνει τον στόχο της συνεχούς αύξησης της κερδοφορίας μιας καπιταλιστικής επιχείρησης. Και ας χρηματοδοτείται (και με ΣΥΡΙΖΑ και με ΝΔ) με 50 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από την τσέπη του ελληνικού λαού για τις υποτιθέμενες «άγονες γραμμές». Αλλά και στα αστικά μέσα μεταφοράς στης Αθήνας, αυτά που έπρεπε να μείνουν σε κυκλοφορία όσο περισσότερο γίνεται για να μπορέσουν οι άνθρωποι να γυρίσουν με ασφάλεια στα σπίτια τους, εκφράστηκαν οι συνέπειες της χρόνιας υποχρηματοδότησης, των ελλείψεων και του απαρχαιωμένου στόλου, με αποτέλεσμα με λίγο χιόνι να δοθεί η συνηθισμένη εντολή για απόσυρσή τους στα αμαξοστάσια...

** *

Για άλλη μια φορά άνθρωποι έμειναν έμμειναν για μέρες χωρίς ρεύμα, μέσα στο κρύο, αφού το δίκτυο ηλεκτροδότησης παραμένει το ίδιο απαρχαιωμένο με πέρσι, όταν η «Μήδεια» και τα… κλαδιά των δέντρων προκάλεσαν τεράστια προβλήματα. Αλλά και όσοι δεν είχαν διακοπές ρεύματος, έπρεπε να είναι με το χρονόμετρο στο χέρι όταν άναβαν τα κλιματιστικά ή τα θερμαντικά σώματα, εξαιτίας των τεράστιων αυξήσεων στα τιμολόγια. Πώς μπορούμε, αλήθεια, να τα εξηγήσουμε όλα αυτά, αν δεν μιλήσουμε για την πολιτική της απελευθέρωσης της ενέργειας που έχουν προωθήσει βήμα-βήμα όλες οι κυβερνήσεις και της «πράσινης μετάβασης», με την οποία συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα; Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα σε αυτή την κακοκαιρία αν δεν είχαν κλείσει οι λιγνιτικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας και εξασφαλιζόταν φθηνότερο ρεύμα για όλους;

Τι προκύπτει από όλα τα παραπάνω; Η κριτική που περιορίζεται στις διαχειριστικές και οργανωτικές ικανότητες της κυβέρνησης και η άποψη περί «ανυπαρξίας» του κράτους, τελικά αθωώνουν και την κυβέρνηση και το κράτος από τις μεγάλες ευθύνες τους. Δεν είναι τυχαίο ότι και η ίδια δεν έχει πρόβλημα να υιοθετεί πλευρές αυτής της κριτικής και να προσπαθεί να πείσει ότι όλα θα λυθούν αν στην επόμενη κακοκαιρία υπάρχει ένα «war room», όπου θα μαζευτούν όλοι οι αρμόδιοι για να μην ψάχνονται μεταξύ τους… Αυτό που, στα μάτια ενός ανθρώπου που ταλαιπωρείται, εμφανίζεται ως «ανικανότητα» και «ανοργανωσιά», στην πραγματικότητα είναι ο εχθρικός προς τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες, χαρακτήρας του αστικού κράτους. Είναι το κράτος που προτιμά να πληρώνει -είτε το ίδιο είτε κάποιες εταιρείες- τις αποζημιώσεις της ντροπής, παρά να διαθέτει πόρους για την πρόληψη προκειμένου να μην λείψουν αυτοί από τους πακτωλούς με τους οποίους επιδοτεί το μεγάλο κεφάλαιο.

δωσαν και πήραν οι πιέσεις και οι εκβιασμοί από εργοδότες σε εργαζόμενους να βρουν τρόπο να πάνε στη δουλειά, βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλειά τους. Χρειάστηκαν οι αποφασιστικές παρεμβάσεις συνδικάτων για να σταματήσουν οι εργασίες σε πολλά εργοστάσια της ανατολικής Αττικής. Με το που πέρασε η κακοκαιρία, άρχισε το «παιχνιδάκι» με τα μεροκάματα για τις δύο μέρες της «αργίας» και την προηγούμενη, με τον κάθε εργοδότη λέει ό, τι του «καπνίσει» για να τα γλιτώσει… Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ηλεκτρονικής πλατφόρμας διανομών Wolt. Η εργοδοσία, αφού πρώτα παρότρυνε με μπόνους τους «συνεργάτες» της να βγουν να



Φεβρουάριος 2022

δουλέψουν μέσα στην κακοκαιρία, αλλά να σταματήσουν (και να μείνουν χωρίς μεροκάματο…) αν οι συνθήκες δεν τους «εμπνέουν», απέλυσε συνδικαλιστή εργαζόμενό της στο Ηράκλειο Κρήτης, επειδή καλούσε τους συναδέλφους του να μην κάνουν διανομές τις μέρες του παγετού. Δεν ξέρουμε αν κάποιοι θέλουν να τα εξηγήσουν και αυτά με την «ανικανότητα» ή την «ελληνική νοοτροπία» των εργοδοτών, αλλά πιο λογική μας φαίνεται η εξήγηση ότι μπροστά στο κέρδος τους δεν υπολογίζουν τίποτα και οι αντεργατικοί νόμοι όλων των κυβερνήσεων τους έχουν «λύσει» τα χέρια για να κάνουν ό, τι θέλουν.

Και πάλι: μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό! Δεν είναι, όμως, όλα μαύρα! Μέσα στο «χάος» στο οποίο κυβέρνηση, κράτος και εταιρείες άφησαν τον λαό αβοήθητο, «έλαμψε» και αυτή τη φορά δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας και αλληλεγγύης. Οι κομμουνιστές ήταν, φυσικά, στην πρώτη γραμμή και δεν ήταν μόνοι τους. Μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από τους γειτονικούς Δήμους περπάτησαν μεγάλες αποστάσεις μέσα στο χιόνι για να φτάσουν στους εγκλωβισμένους οδηγούς στην Αττική Οδό και να τους προσφέρουν τρόφιμα και νερό. Αντίστοιχα, οργανώθηκε η μεταφορά ανθρώπων στα σπίτια τους ή ακόμα και στα αποκλεισμένα νοσοκομεία, για κάποιους που το χρειάζονταν. Λίγες μέρες μετά τα γεγονότα, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσαν τον κόσμο να «εκτονωθεί» καθήμενος στον καναπέ και να παρακολουθώντας το χιλιοπαιγμένο κοινοβουλευτικό σόου που έστησαν, τις εκατέρωθεν κατηγορίες περί «ανικανότητας» και «υποκρισίας», την πολύωρη

αντιπαράθεση γύρω από τον… Φουρθιώτη και τους εμετικούς ψευτοκαυγάδες του Άδωνι με τον Πολάκη. Ήταν χιλιάδες, όμως, αυτοί που τους γύρισαν την πλάτη και βρέθηκαν στο Σύνταγμα, στη μεγάλη συγκέντρωση συνδικάτων και φορέων της Αττικής, μαζί με τη Δημοτική Αρχή και το Εργατικό Κέντρο της Πάτρας, διεκδικώντας σύγχρονες υποδομές, προστασία της ζωής και του λαού. Είναι περισσότεροι σήμερα αυτοί που μπορούν να συμφωνήσουν ότι δεν είναι αντικειμενικό να πνιγόμαστε σε κάθε βροχή, να καιγόμαστε σε κάθε φωτιά και να παγώνουμε σε κάθε χιόνι. Ότι μπορούν, με πολύ καλύτερους όρους, να αντιμετωπιστούν τα κοινωνικά προβλήματα, μεταξύ τους και τα φυσικά φαινόμενα. Από παντού αναδεικνύεται η αναγκαιότητα της εργατικής εξουσίας, του ολοκληρωμένου επιστημονικού σχεδιασμού που θα έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων, που μπαίνουν εμπόδιο στην κοινωνική ευημερία.

70 ΧΡΌΝΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΈΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ-30 ΧΡΌΝΙΑ ΕΕ

Πώς αυτά που έγιναν τότε σχετίζονται με πολλά από αυτά που ζούμε σήμερα; Τ

ον Φλεβάρη του 2021 συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ αλλά και 30 χρόνια από την υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ, «ιδρυτική πράξη» της ΕΕ. Η αλήθεια είναι πως από τότε που τα αστικά επιτελεία την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ την παρουσίαζαν σαν «δείπνο» που ο λαός θα τρώει με «χρυσά κουτάλια» και την ένταξη στο ΝΑΤΟ ως προϋπόθεση για να γίνει η Ελλάδα «ελεύθερο δημοκρατικό κράτος» έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι… Όταν οι στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης, από «οράματα» γίνονται εκβιαστικά διλήμματα είναι από μόνο του ένα θέμα συζήτησης. Είναι λογικό, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, να μην «χτυπάνε» το ίδιο στη σκέψη της νέας γενιάς, γιατί προφανώς υπάρχουν και διαφορές. Δεν είναι απόλυτα ίδια τα αστικά κράτη που συγκροτούν αυτούς τους οργανισμούς, δεν ταυτίζονται ούτε οι σκοποί της ύπαρξης τους, ούτε τα συμφέροντα που δρουν ανταγωνιστικά στο πλαίσιο τους. Είναι όμως και οι δύο, ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, άρα «εξ ορισμού» αντιδραστικοί για τις ανάγκες και τα όνειρα του λαού και της νέας γενιάς. Ο «Οδηγητής», αρχίζοντας από αυτό το τεύχος, με αφορμή αυτές τις μαύρες «επετείους», θα προσπαθήσει να αναδείξει ορισμένα θέματα που φιλοδοξούμε να συμβάλλουν στην απάντηση ενός πολύ συγκεκριμένου ερωτήματος: «έχει νόημα σήμερα η πάλη ενάντια σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και με τι όρους πρέπει να διεξάγεται»; Αυτό το κείμενο «προαναγγέλλει» ορισμένα από τα θέματα που θα μας απασχολήσουν σε επόμενα φύλλα, προσπαθεί να αναδείξει το πως αυτά που έγιναν πολλά χρόνια πριν σχετίζονται με πολλά από αυτά που ζούμε σήμερα. Επίσης, σε αυτή την ενότητα, ακολουθεί στις επόμενες σελίδες ένα κείμενο με αφορμή τις επικίνδυνες εξελίξεις στην Ουκρανία, «κοιτώντας» και λίγο στα όσα είχαν γίνει το 2014…

Το «κοινό σπίτι των λαών της Ευρώπης» Η ΕΕ στη σκέψη πολλών νέων ανθρώπων δεν είναι ταυτισμένη με ένα «ειδυλλιακό» τοπίο. Η πανδημία, το

προσφυγικό, οι καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ίδια τα κράτη-μέλη για το πώς θα εξυπηρετούνται πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων, έχουν «ξεθωριάσει» πολλές από τις περιβόητες «αξίες» της ΕΕ. Από την «ελευθερία» και την «αλληλεγγύη» μέχρι το «κοινό σπίτι των λαών που όλοι θα ζουν ειρηνικά και με ανάπτυξη». Ανεξάρτητα λοιπόν από την αφετηρία που ο καθένας και η καθεμία προσεγγίζει κριτικά την ΕΕ, είναι μια ευκαιρία, η αμφισβήτηση να βαθύνει για τον ίδιο το χαρακτήρα της ως ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Για κάθε νέο και νέα που προβληματίζεται, είναι χρήσιμο να «αναζητήσουμε» πόσα από αυτά που πολλές φορές μας πλασάρονται σαν «παθογένειες της Ελλάδας», «ανικανότητας και εμμονής» των όσων έχουν μέχρι σήμερα κυβερνήσει, είναι ουσιαστικά τα αποτελέσματα εμβληματικών πολιτικών της ΕΕ, που προωθούνται παντού γιατί ακριβώς εξυπηρετούν εμβληματικές ανάγκες των καπιταλιστών. Στοιχεία για αυτά θα προσπαθήσουμε να δώσουμε σε επόμενα φύλλα αναδεικνύοντας τόσο τι κρύβεται πίσω από «όμορφες» λέξεις όπως «ευελφάλεια», «κινητικότητα», «ατομική διαδρομή στη μάθηση», «ενεργός γήρανση», «ασφάλεια» και τόσα ακόμα, όσο και την πραγματικότητα για διάφορα «μεγάλα πλεονεκτήματα» για την Ελλάδα όπως τα περιβόητα «πακέτα χρηματοδότησης» που όπως συχνά ακούμε έχουν «αλλάξει το πρόσωπο της χώρας».

Το ΝΑΤΟ ως «αναγκαίο κακό» Όσο μελάνι και αν «χυθεί» για να παρουσιαστεί το ΝΑΤΟ σαν «περιστεράκι της ειρήνης» δεν μπορεί να παραγραφεί πως είναι μια «πολεμική μηχανή» που έχει διαπράξει εγκλήματα, έχει εγγραφεί ο «βρώμικος» ρόλος του στα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, στην Κύπρο κ.λπ. Τα αστικά επιτελεία, αξιοποιώντας τον φόβο που δημιουργεί η ένταση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, οι περιφερειακές πολεμικές συρράξεις και οι εύθραυστες συμφωνίες «ειρήνης», εκβιάζουν τον λαό και την νέα γενιά παρουσιάζοντας την πραγματικότητα ανεστραμμένη. «Αφού, ο κόσμος είναι τόσο επικίνδυνος

πρέπει να είμαστε σε μια συμμαχία σαν το ΝΑΤΟ, να δυναμώνουμε τις σχέσεις μας και με άλλες χώρες», λένε. Όμως αλήθεια, γιατί ο κόσμος έχει γίνει τόσο «επικίνδυνος»; Ακριβώς γιατί ο ανταγωνισμός για μεγαλύτερο κέρδος, για νέα πεδία κερδοφορίας και «σφαίρες» επιρροής είναι νομοτέλεια στο σύστημα που ζούμε. Δεν υπάρχει καπιταλιστής, αστικό κράτος που μπορεί να διαλέξει άλλο δρόμο πέρα από το να ανταγωνιστεί σκληρά με τους αντιπάλους του. Δεν μπορούμε λοιπόν να μιλάμε γενικά για «συμφέρον» της χώρας. Ακριβώς γιατί το συμφέρον του λαού είναι να ζει ειρηνικά, ενώ το συμφέρον της αστικής τάξης σε κάθε χώρα την «σπρώχνει» σε επιθετική πολιτική. Αυτό το γεγονός θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε και στα επόμενα θέματα του αφιερώματος, τόσο «εξερευνώντας» ιστορικά παραδείγματα όσο και παρακολουθώντας τις εξελίξεις.

Και τελικά τί είναι πρόοδος σήμερα; Από τα αστικά επιτελεία, ορισμένες φορές η πολεμική που κάνει το ΚΚΕ στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αφού οι πάντες αναγνωρίζουν πως μόνο αυτό μάχεται με συνέπεια απέναντι στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, λοιδορείται αφού όπως λένε «δεν αντιλαμβάνεται τις διαχωριστικές γραμμές που υπάρχουν στον σύγχρονο κόσμο». Το «πλυντήριο» που γίνεται σε ΝΑΤΟ και ΕΕ από διάφορες πολιτικές δυνάμεις με πραγματικά ευφάνταστο τρόπο θα μας απασχολήσει σε επόμενα φύλλα. Κλείνοντας όμως αυτό το «εισαγωγικό» κείμενο, θα θέσουμε εξ αρχής κάποια ερωτήματα: Μπορεί αλήθεια να παρουσιάζονται ορισμένοι ως «υπερασπιστές» των προσφύγων, όταν δεν λένε κουβέντα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που δημιουργούν τα καραβάνια των ξεριζωμένων; Μπορούν αλήθεια πολιτικές δυνάμεις να αναπροσδιορίζονται ως «υπερασπιστές» των γυναικών και όσων ανθρώπων βιώνουν τον ρατσισμό, όταν στηρίζουν την πολιτική που εμπορευματοποιεί κάθε πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης; Μπορούν επίσης να δηλώνουν «μαχητές» της προστασίας του περιβάλλοντος, όταν έχουν στηρίξει την μετατροπή ολόκληρων περιοχών σε χωματερές;

Οδηγητής



Φεβρουάριος 2022

Ουκρανία Ένας λαός που ματώνει από τη σύγκρουση των ιμπεριαλιστών

ι εξελίξεις στην Ουκρανία είναι ραγδαίες. Τα «παζάρια» που γίνονται ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και για την Ουκρανία αφορούν τη μεγάλη εικόνα των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία-Κίνα σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Η κατάσταση είναι «ρευστή», οι κινήσεις που γίνονται για «συμβιβασμό» δεν ικανοποιούν τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και η σύγκρουση δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Όλα αυτά τα χρόνια, στο «σώμα» της Ουκρανίας έχουν «χαραχτεί» με οδυνηρό τρόπο τα αποτελέσματα των αντεπαναστατικών ανατροπών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, των ανταγωνισμών για τον ενεργειακό πλούτο και τα δίκτυα μεταφοράς. Παρακολουθώντας τις πρόσφατες εξελίξεις, «κοιτώντας» και στα όσα έχουν συμβεί από το 2014 στην πολύπαθη χώρα, προκύπτουν μια σειρά κρίσιμα συμπεράσματα για τον ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και την κατεύθυνση που πρέπει να έχει η εργατική-λαϊκή πάλη.

Τα «οφέλη» μιας χώρας ενεργειακού κόμβου στο έδαφος του καπιταλισμού

ύσσωμες οι αστικές δυνάμεις στην χώρα μας αναμασούν συνεχώς τα «οφέλη» που θα έχει ο λαός από την προώθηση του στόχου της αστικής τάξης για την μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο. Η δεξαμενή αποθήκευσης φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη, ο αγωγός TAP, τα σχέδια για την ενεργειακή διασύνδεση της Ελλάδας με την Βουλγαρία, την

Αίγυπτο και μια σειρά από άλλες χώρες, δεν παρουσιάζονται μόνο σαν «επενδύσεις που θα εξασφαλίσουν καλές δουλείες και ανάπτυξη» αλλά και ως παράγοντας «ασφάλειας για την χώρα, που ενισχύει το γεωστρατηγικό της αποτύπωμα». Το 2014 η Ουκρανία κατέγραφε ένα τεράστιο και μοναδικό στον κόσμο σύστημα με 37,6 χιλιάδες χιλιό-

μετρα μεταφορικών αγωγών καθώς και 120 σταθμούς διατήρησης της πίεσης του φυσικού αερίου, αλλά και 13 υπόγειες αποθήκες φύλαξής του. Από το έδαφος της μεταφέρονταν δεκάδες δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Ήταν λοιπόν αναμφισβήτητα μια χώρα «ενεργειακός κόμβος»! Την περίοδο 2013-2014 βάθυνε η σύγκρουση ανάμεσα στους Ουκρανούς καπιταλιστές για τις «συμμαχίες» που το κάθε τμήμα επεδίωκε με διαφορετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Σ’ αυτή την ενδοαστική αντίθεση ανάμεσα στους καπιταλιστές της Ουκρανίας, παρενέβησαν η ΕΕ και οι ΗΠΑ σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Ο λαός της χώρας διχάστηκε, μέτρησε 100δες νεκρούς, γνώρισε νέα δεινά και εξαθλίωση. Οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, η βιομηχανία της, οι τεράστιες αγροτικές εκτάσεις της, το καταπληκτικό δίκτυο αγωγών ακριβώς επειδή είναι στα χέρια των καπιταλιστών, αντί να είναι παράγοντας ευημερίας για τον λαό έγιναν ο «εφιάλτης» του. Ισχυρά μονοπώλια, και αντίπαλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ανταγωνίζονται για το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι».

Η «μετριοπαθής» ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως «παράγοντας ασφάλειας»

ον Φλεβάρη του 2014 στην Ουκρανία εξελίχθηκαν αιματηρά γεγονότα (στο «φόντο» που αναφέραμε παραπάνω) τα οποία στη συνέχεια πέρασαν από διάφορες φάσεις κλιμάκωσης και προσωρινών συμβιβασμών. Δεν είναι σκοπός αυτού του κειμένου να παρουσιάσει αναλυτικά όλες τις πλευρές που χαρακτήρισαν την αντιπαράθεση εκείνη την περίοδο. Είναι χρήσιμο όμως να ξεχωρίσουμε ορισμένα ζητήματα που επιβεβαιώνουν τον ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που, όπως και σήμερα έτσι και τότε, συσκότιζαν τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό πως την ώρα που το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έριχναν «λάδι» στη φωτιά της σύγκρουσης στην Ουκρανία, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Αν. Σαμαράς, εντελώς κυνικά, δήλωνε ότι «... δείχνει πόσο σημαντική είναι μια συμμαχία που προσφέρει σταθερότητα και ασφάλεια, όπως είναι το ΝΑΤΟ». Σε αυτό το πλαίσιο, οι εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας από την πλειοψηφία των αστικών πολιτικών δυνάμεων παρουσιάζονταν ως μια «μάχη» ανάμεσα σε αυτούς που πάλευαν να ενσωματωθούν στην «ελευθερία και την δημοκρατία» των ΝΑΤΟ και ΕΕ και σε όσους στήριζαν το δυνάμωμα των σχέσεων με την Ρωσία. Όπως και σήμερα έτσι και τότε ειδικά για την ΕΕ «φτιαχνόταν» μια εικόνα για το ότι «μπορεί να έχει προβλήματα, γεωστρατηγικές επιδιώξεις, αλλά οι ισχυρές δημοκρατικές της αξίες, ο ανθρωπισμός της, την καθιστούν μια πιο μετριοπαθή δύναμη που μπορεί να παρεμβαίνει τελικά για το κοινό καλό». Σε αυτό το «καμουφλάρισμα» πρωτοστατούσε τότε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση. Την ίδια στιγμή, με πολύμορφο τρόπο χώρες της ΕΕ στήριζαν τις αστικές δυνάμεις στην Ουκρανία που επεδίωξαν την ενδυνάμωση των σχέσεων μαζί της. Πραξικοπηματικά ανάτρεψαν την προηγούμενη κυβέρνηση (που εξέφραζε τις δυνάμεις που παζάρευαν τις σχέσεις τους με την Ρωσία), προχώρησαν σε δολοφονίες, απαγορεύσεις και καταστολή. Ως «δύναμη κρούσης» αξιοποιήθηκαν οι φασίστες του λεγόμενου «Δεξιού Τομέα». Ένα από τα πρώτα μέτρα που είχαν παρθεί τότε ήταν και η κατάργηση του δικαιώματος των μειονοτήτων (κάτι που ίσχυε πριν και είχε μείνει από τη σοσιαλιστική περίοδο) να χρησιμοποιούν τη μητρική τους γλώσσα, δηλαδή απαγορεύτηκαν τα Ρωσικά, τα Ρουμανικά, τα Ουγγρικά και τα Ελληνικά! Για τον χαρακτήρα των δυνάμεων που έδρασαν εκείνη την περίοδο ως «μαχητές των αξιών της ΕΕ» είναι χαρακτηριστικό πως στην περιοχή της Οδησσού, του λιμανιού στη Μαύρη Θάλασσα, το κτίριο των Συνδικάτων πυρπολήθηκε από καταιγισμό βομβών μολότοφ, που πετούσαν -όπως όλα έδειξαν- φασίστες, με αποτέλεσμα

Το καμμένο κτίριο των Συνδικάτων

το θάνατο 38 ανθρώπων είτε από τις αναθυμιάσεις είτε πηδώντας απελπισμένοι από τα παράθυρα. Τόση «δημοκρατία» και «μετριοπάθεια»! Τόσος «αντιρατσιμός» και «αντιφασισμός» από την ΕΕ. Μέσα στα πλαίσια των συνολικότερων ανταγωνισμών με την ιμπεριαλιστική Ρωσία, οι ΗΠΑ καθώς και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ (Τουρκία, Λιθουανία, Τσεχία, Πολωνία) στήριξαν με τεράστια ποσά (άνω των 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων) και στρατιωτικό εξοπλισμό (πυραυλικά συστήματα, θωρακισμένα οχήματα, τόνους πυρομαχικών κ.α.) την αντιδραστική κυβέρνηση της Ουκρανίας. Η πραγματικότητα αυτή αποκρύβεται ή και διαστρεβλώνεται από τα αστικά επιτελεία στην Ελλάδα. Η με κάθε τρόπο συμβολή στο αιματοκύλισμα ενός λαού, η παρέμβαση στα εσωτερικά μια άλλης χώρας που βρίσκεται στις «συμπληγάδες» της σύγκρουσης ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων παρουσιάζεται λίγο-πολύ σαν αντιπαράθεση της «Δημοκρατίας του δυτικού κόσμου» και του «αυταρχισμού της Ρωσίας».

Δεν υπάρχει «καλή» και «κακή» ιμπεριαλιστική δύναμη

ι συγκρούσεις στην Ουκρανία εκείνη την περίοδο, όπως και σήμερα άλλωστε, αναπτύσσονται πάνω στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομίας, του σφοδρού ανταγωνισμού ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, αστικά κράτη, ακόμα και μέσα στην αστική τάξη κάθε χώρας. Αυτό είναι το βασικό. Μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και την επικράτηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην Ουκρανία ωρίμαζαν μια σειρά αντιθέσεις που οξύνονται ιδιαίτερα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κοινωνίας. Έτσι, για παράδειγμα, υπάρχει η αντίθεση ανάμεσα στη Δυτική και στην Ανατολική Ουκρανία. Η Δυτική είναι βασικά αγροτική και έχει άλλη ιστορική πορεία, αφού ενσωματώθηκε στην ΕΣΣΔ μόνον μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, από εδάφη που είχαν χαθεί και ανήκαν σε Πολωνία, Ουγγαρία και Ρουμανία. Η Ανατολική και Νότια (Κριμαία) είναι βασικά βιομηχανική και είχε πάντα πολύ στενούς δεσμούς (γλωσσικούς, πολιτισμικούς) με τον πληθυσμό της Ρωσίας. Μάλιστα η Κριμαία μέχρι το 1954 ανήκε στη Σοβιετική Ρωσία.

Το βαθύ ρήγμα που υπήρξε στο εσωτερικό της αστικής τάξης στην Ουκρανία, με το ένα τμήμα να επιδιώκει της στενότερες σχέσεις με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ (ακόμα και μέσα σε αυτές τις δυνάμεις υπήρχε αντιπαράθεση για τη στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ ή με την Γερμανία) και το άλλο με την Ρωσία, η παρέμβαση των «ισχυρών παικτών» σε αυτή τη σύγκρουση για τις δικές τους γεωπολιτικές επιδιώξεις οδήγησαν σε ένα διαρκές αιματοκύλισμα του Ουκρανικού λαού όλα

αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα. Σε αυτή την πορεία υπήρξαν «συμφωνίες ανακωχής», «σχήματα» από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που διαβουλεύονταν για το μέλλον της χώρας. Το 2015 με δημοψήφισμα η περιοχή της Κριμαίας ενσωματώθηκε στην Ρωσία, ενώ δημιουργήθηκαν και «αυτόνομες» περιοχές που ονοματίστηκαν «Λαϊκές Δημοκρατίες» (στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ). Το ΚΚΕ με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου το 2015 για το δημοψήφισμα στην Κριμαία σημείωνε χαρακτηριστικά πως «Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, καταδίκασε την ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην Ουκρανία και την πραξικοπηματική κατάληψη της διακυβέρνησης από αντιδραστικές δυνάμεις, με τη συμμετοχή των ναζιστών, που δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για τον ουκρανικό λαό. Η στάση αυτών των δυνάμεων και η κριτική τους, σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και το δημοψήφισμα στην Κριμαία, αποτελούν μνημείο υποκρισίας. Αφού είναι οι ίδιες δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στην απόσπαση του Κοσσόβου, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λι-

Οδηγητής

βύη, στην οργάνωση πραξικοπημάτων εναντίον κυβερνήσεων που δεν τους ήταν αρεστές. Το ίδιο επιχείρησαν στη Συρία και τώρα στην Ουκρανία. Εχοντας ως κριτήριο το συμφέρον των λαών, θεωρούμε ότι η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία ούτε αντιμετωπίζει αποτελεσματικά αυτήν την επέμβαση, ούτε θα λύσει ουσιαστικά κανένα από τα πραγματικά προβλήματα του λαού της Κριμαίας, ούτε θα σημάνει καμία πραγματική εξομάλυνση της κατάστασης ή μακροπρόθεσμη λύση ειρήνης και συνεργασίας για τους λαούς της περιοχής με ευημερία και πρόοδο. Και στη Ρωσία και στην Ουκρανία η πλειοψηφία του λαού υποφέρει, ζώντας μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που έφεραν οι αντεπαναστατικές ανατροπές το 1991. Κατανοούμε πως ο λαός της Κριμαίας, που σε μεγάλο βαθμό είναι ρωσικής και ταταρικής καταγωγής, ανησυχεί για την κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις, που με μία από τις πρώτες ενέργειές τους στράφηκαν ενάντια στις μειονότητες και τους κομμουνιστές, καταργώντας το νόμο για τις "περιφερειακές γλώσσες" και καταστρέφοντας αντιφασιστικά μνημεία. Ωστόσο, η αποχώρηση της Κριμαίας από την Ουκρανία και η ενσωμάτωσή της στη Ρωσία δε θα λύσει το πρόβλημα της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης σε βάρος των αντιδραστικών και φασιστικών δυνάμεων. Θα ήταν διαφορετικό, αν η Ρωσία ήταν μια σοσιαλιστική χώρα κι ο λαός της Κριμαίας είχε κάνει την επιλογή και ζητούσε την ένταξη σε μια σοσιαλιστική ένωση μαζί με τη Ρωσία, όπως έγινε με την ένταξη χωρών στην ΕΣΣΔ. Η απόσχιση της Κριμαίας και η ενσωμάτωσή της στη Ρωσία θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο το εθνικιστικό

Ο λαός της Ελλάδας να δυναμώσει την πάλη του

ρεύμα, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Ρωσία. Θα εγκλωβίσει εκατομμύρια εργαζόμενους σε μια αντιπαράθεση σε εθνοτική βάση, κρύβοντας τις πραγματικές αιτίες της σύγκρουσης, όπως και τη μοναδική εναλλακτική λύση, που υπάρχει για τους εργαζόμενους και βρίσκεται σ’ έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, στο σοσιαλισμό. Υπάρχει, επίσης, ο κίνδυνος να "ανοίξει τον ασκό του Αιόλου" και σε άλλες περιοχές, ειδικά στα Βαλκάνια, να οδηγήσει και σε άλλες ενσωματώσεις περιοχών, π.χ. στην ενσωμάτωση του Κοσσόβου στη λεγόμενη "Μεγάλη Αλβανία", που συνδέεται με προσαρτήσεις εδαφών γειτονικών χωρών. Υπάρχουν, άλλωστε, παραδείγματα από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας που, στο όνομα της αυτοδιάθεσης των λαών, άνοιξε ο δρόμος για αλλαγές συνόρων. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την υπεροχή του σοσιαλισμού στην αντιμετώπιση σχετικών προβλημάτων. Ολες οι διοικητικές αλλαγές στην Κριμαία, από την ανακήρυξή της σε αυτόνομη δημοκρατία το 1921, στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, μέχρι τη διοικητική ενσωμάτωσή της στην Ουκρανία τη δεκαετία του ‘50, έγιναν ομαλά και ειρηνικά, γιατί κυριαρχούσαν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής και επομένως κριτήριο ήταν το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού. Ο λαός της Κριμαίας, ο ουκρανικός λαός, ο ρωσικός λαός έχουν ιστορικές μνήμες και θετικές εμπειρίες από τα χρόνια του σοσιαλισμού, που δε σβήνονται ακόμη και αν έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τις ανα-



Φεβρουάριος 2022

τροπές. Ο λαός της Κριμαίας έχει έντονες τις μνήμες της αντιφασιστικής πάλης του σοβιετικού λαού, που έγραψε Ιστορία στην πολιορκία της Σεβαστούπολης. Το γεγονός ότι σε διάφορες περιοχές όσοι ζητούν ένωση με τη Ρωσία διαδηλώνουν, μεταξύ άλλων, με τις κόκκινες σημαίες εκφράζει μια τέτοια ανάμνηση ή προσδοκία, παρότι μια τέτοια προσδοκία δεν πατάει ρεαλιστικά στη σημερινή πραγματικότητα και εξέλιξη. Γιατί σήμερα η Ρωσία είναι καπιταλιστική χώρα, που βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, και ο λαός της επίσης υποφέρει. Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι στις συνθήκες του σοσιαλισμού οι λαοί και οι εθνότητες στην ΕΣΣΔ ζούσαν αδελφωμένοι και προόδευαν με ειρήνη, ενώ τώρα χύνεται το εθνικιστικό - διχαστικό δηλητήριο. Αυτόν τον άλλο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν αυτοί οι λαοί, όλοι οι λαοί, σήμερα».

ο ΚΚΕ εκείνη την περίοδο δέχθηκε κριτική από ορισμένες δυνάμεις που μάλιστα αυτοαποκαλούνται «αντικαπιταλιστικές» πως δεν έπαιρνε «ξεκάθαρη» θέση στην σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις που προαναφέραμε. Είχαν γράψει μάλιστα την έκφραση «αριστεροί του σωλήνα». Το καλούσαν δηλαδή να προτείνει στον λαό της Ουκρανίας ποιον ιμπεριαλιστή να διαλέξει! «Αγνοούσαν» πως το ΚΚΕ είχε διοργανώσει στην Ελλάδα τις πιο δυναμικές κινητοποιήσεις καταδίκης της αντιδραστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας, εξέφραζε με τον πιο μαχητικό τρόπο την αλληλεγγύη του στους κομμουνιστές της χώρας που δρούσαν σε πρωτόγνωρα δύσκολες συνθήκες, αλλά ταυτόχρονα δεν «έκλεινε» τα μάτια στο γεγονός πως τα καθεστώτα που δημιουργήθηκαν στις περιοχές που επεδίωκαν την στενότερη σύνδεση με την καπιταλιστική Ρωσία ήταν ξεκάθαρα αστικά και στο πλαίσιο τους δρούσαν ακόμα και εθνικιστικές-φασιστικές δυνάμεις. Καλούσε το εργατικό-λαϊκό κίνημα να χαράξει την δική του αυτοτελή πάλη, για τα δικά του συμφέροντα, για την προοπτική του σοσιαλισμού. Αλήθεια μετά από τόσα χρόνια και με τις τωρινές εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας τι έχουν να πουν;

ι εξελίξεις σήμερα που αφορούν την αντιπαράθεση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Ουκρανία και συνολικά είναι καταιγιστικές και εξαιρετικά επικίνδυνες. Η Ελλάδα με ευθύνη όλων των αστικών κομμάτων βρίσκεται μπλεγμένη στο «κουβάρι» των αντιπαραθέσεων και είναι στο στόμα του λύκου. Ο λαός και της Ελλάδας δικαιολογημένα ανησυχεί. Η κυβέρνηση της ΝΔ και τα αστικά κόμματα που στηρίζουν την εμπλοκή της χώρας στα βρώμικα σχέδια των ιμπεριαλιστών για τα συμφέροντα της αστικής τάξης έχουν βαρύτατες ευθύνες. ΑμερικανοΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι δηλώνουν τον κρίσιμο ρόλο που θα έχουν οι «στρατηγικές υποδομές» της Σούδας και της Αλεξανδρούπολης στις όποιες εξελίξεις, ενώ κυβερνητικοί παράγοντες της Ρωσίας ξεκάθαρα δηλώνουν πως ακριβώς αυτές οι υποδομές μπαίνουν στο «στόχαστρο».

Το ΚΚΕ καλεί τον λαό μας να δυναμώσει την πάλη του για: ‣ Να μην επικυρωθεί η κατάπτυστη Συμφωνία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ για τις αμερικανικές βάσεις. ‣ Να κλείσουν άμεσα οι στρατιωτικές βάσεις στη Σούδα, στην Αλεξανδρούπολη, στο Στεφανοβίκειο και στη Λάρισα. ‣ Να επιστρέψουν όλες οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις από ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό και ‣ Να σταματήσει η συμμετοχή της χώρας μας σε στρατιωτικές ΝΑΤΟικές ασκήσεις, ιδίως αυτές που αποσκοπούν στην περικύκλωση της Ρωσίας.

Ας μιλήσουμε

για «συμμετοχή» ...

πρόταση του Α. Τσίπρα για οργανωτικές αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ (εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής απευθείας από την κομματική «βάση», θέσπιση εσωκομματικών δημοψηφισμάτων κ.ά.) έγινε δεκτή με ικανοποίηση από σημαντική μερίδα του αστικού τύπου, που «πίεζε» καιρό προς αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι και συνέντευξη στην «Αυγή» του γνωστού αντικομμουνιστή καθηγητή Ν. Μαραντζίδη είδαμε, στην οποία χαιρετίζει τα «σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση ενός μοντέρνου, ανοιχτού κόμματος». Είχαν προηγηθεί οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στο ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ που επίσης προβλήθηκαν σαν «νίκη της συμμετοχικής δημοκρατίας» και οι μομφές της ΝΔ και του ίδιου του Κ. Μητσοτάκη προς τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή παρέμενε το μόνο κόμμα από όσα διεκδικούν τη διακυβέρνηση, που δεν είχε υιοθετήσει τέτοιες διαδικασίες. Τέλος καλό - όλα καλά, λοιπόν, και όλοι ευχαριστημένοι…

Το οριστικό διαζύγιο και το «βαρίδια» Η μήπως όχι; Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η συζήτηση, που έχει και στοιχεία αντιπαράθεσης, είναι μέρος της συνολικότερης συζήτησης για τον μετασχηματισμό και τη λεγόμενη «διεύρυνση» του κόμματος. Ο στόχος είναι να αντιστοιχιθεί και οργανωτικά στη σημερινή σοσιαλδημοκρατική πολιτική του φυσιογνωμία, να κατοχυρώσει τον ρόλο του ως βασικού «πυλώνα» της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα και να υπηρετηθεί καλύτερα έτσι η επιδίωξη της κυβερνητικής εναλλαγής. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για τη «σφραγίδα» στο «διαζύγιο» που εδώ κι καιρό έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ με ό,τι θυμίζει «αριστερά». Όσοι, εντός του ΣΥΡΙΖΑ, αντιδρούν σε αυτές τις αλλαγές -και λοιδορούνται από τους συντρόφους τους και τον αστικό τύπο ως τα «βαρίδια» που τραβάνε το κόμμα πίσω «στο 3%» προκειμένου να μην χάσουν

τα προνόμιά τους- στην ουσία προτάσσουν την ανάγκη να διατηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ορισμένα ψήγματα του «αριστερού» του προφίλ, για να μπορεί πιο εύκολα να ενσωματώνει κόσμο με τέτοιες αναφορές. Τέτοιες επιμέρους διαφωνίες δεν είναι καινούριο φαινόμενο στα αστικά κόμματα και ιδιαίτερα στα σοσιαλδημοκρατικά. Λειτουργούν ως «οξυγόνο» και ως άλλη μια «απόχη» με την οποία επιχειρούν να «μαζεύουν» λαϊκές δυνάμεις που δυσαρεστούνται από την πολιτική τους.

Πόσο καινοτόμες είναι αυτές οι προτάσεις; Όποιος πιστεύει πως πρόκειται για κάποιου είδους καινοτομία, μάλλον θα απογοητευτεί. Η πρώτη φορά που εκλέχθηκε αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα με

τέτοια διαδικασία ήταν το μακρινό 2004, όταν ο Γ. Παπανδρέου αναδείχθηκε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ενώ ανάλογη διαδικασία ακολουθεί και η ΝΔ από το 2009. Ο συγκεκριμένος τρόπος εκλογής δεν επινοήθηκε, φυσικά, στην Ελλάδα, αλλά είναι «εισαγόμενος» από το εξωτερικό και κυρίως από τις ΗΠΑ. Εκεί, τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα, διεξάγουν τις λεγόμενες «προκριματικές» εκλογές για να αναδείξουν τον υποψήφιό τους για την Προεδρία της χώρας. Μόνο που -τόσο στις προκριματικές, όσο και στις προεδρικές εκλογέςο νικητής έχει συνήθως καθοριστεί πριν ανοίξουν οι κάλπες. Το «χρίσμα» το δίνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι με πολύ πιο φανερό τρόπο από ότι στην Ελλάδα, μέσω των τεράστιων χορηγιών τους προς τον υποψήφιο που προτιμούν. Είναι τέτοιος, μάλιστα, ο σεβασμός στη «λαϊκή βούληση» που έχουμε δει να εκλέγεται Πρόεδρος ο υποψήφιος που πήρε λιγότερες ψήφους (!!!), χάρη στο πολύπλοκο εκλογικό σύστημα που ισχύει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 2016, όταν ο Ντ. Τραμπ αναδείχθηκε πρόεδρος έχοντας λάβει 3 εκατομμύρια λιγότερες ψήφους από την αντίπαλό του, Χ. Κλίντον. Για το πόσο προοδευτικές είναι τέτοιου είδους διαδικασίες, ας σημειώσουμε ότι -με έναν τρόπο- προσιδιάζουν με τα πρότυπα λειτουργίας της καπιταλιστικής μετοχικής επιχείρησης. Δεν είναι τυχαίο ότι το συγκεκριμένο σύστημα εκλογής περιγράφεται στα αγγλικά με τη φράση «one member-one vote», δηλαδή «ένα μέλος-μία ψήφος», που αποτελεί παραλλαγή του «one share-one vote», δηλαδή «μια μετοχήμια ψήφος», αρχή με βάση την οποία λαμβάνονται αποφάσεις στα διοικητικά συμβούλια των μετοχικών εταιρειών.

Θα αναρωτηθεί κανείς: «και γιατί είναι κακό να έχουν όλα τα μέλη λόγο στην εκλογή του προέδρου ενός κόμματος; Δεν είναι πιο δημοκρατική αυτή η διαδικασία»;

ίναι μεγάλος ο πειρασμός να απαντήσει κανείς στο παραπάνω μόνο ειρωνικά, επικαλούμενος τις εικόνες πανηγυριού που βλέπουμε κάθε τόσο σε τέτοιες διαδικασίες, με ουρές κόσμου να περιμένουν να καταθέσουν το «τρίευρο» για να ψηφίσουν για αρχηγό ενός κόμματος, το οποίο μπορεί και να μην ψηφίζουν καν στις βουλευτικές εκλογές, όπως και άλλα τραγελαφικά που έχουν καταγραφεί… Ποια είναι, όμως, η ουσία που κρύβεται πίσω από αυτό; Τέτοιες διαδικασίες οδηγούν με βεβαιότητα σε κόμματα περισσότερο αρχηγικά (κάτι που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζει τα αστικά κόμματα), «μπετοναρισμένα», πλήρως συντεταγμένα με τη «γραμμή» και της επιδιώξεις του τμήματος της αστικής τάξης που εκφρά-

ζουν, χωρίς καμία «χαραμάδα» για να εκφραστεί η παραμικρή αμφισβήτηση. Η επίφαση της «συμμετοχής» των μελών μια φορά στα τέσσερα χρόνια είναι η άλλη όψη της μη ουσιαστικής συμμετοχής όλο το υπόλοιπο διάστημα, κάτι που, άλλωστε, χαρακτηρίζει γενικά την αστική δημοκρατία. Δεν είναι τυχαίο ότι η υποστηρικτική προς την πρόταση του Α. Τσίπρα αρθρογραφία, δίπλα στα μεγάλα λόγια περί «συμμετοχής», επικαλείται τον ελάχιστο χρόνο που έχει σήμερα ένας εργαζόμενος για «να ασχοληθεί με τα κοινά» και την ανάγκη αντιστοίχησης με αυτή την πραγματικότητα. Οι πρόεδροι που εκλέγονται από ένα τέτοιο «ρευστό» εκλογικό σώμα δεν είναι στη συνέχεια υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουν πουθενά, αφού αυτό δεν

συνέρχεται ποτέ ξανά μέχρι τις επόμενες εκλογές, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με μια Κεντρική Επιτροπή ή ένα συνεδριακό σώμα εκλεγμένων αντιπροσώπων. Μπορούν, λοιπόν, να επιβάλουν οποιαδήποτε απόφαση θέλουν, στο όνομα του «λαού» που τους εξέλεξε. Τα κομματικά όργανα, εκτός από το να λειτουργούν ως «σκαλοπάτια» ανέλιξης στελεχών-παραγόντων, παίζουν τυπικό ρόλο επικύρωσης αποφάσεων και οι κομματικές οργανώσεις, αν υπάρχουν, είναι μόνο για να χειροκροτούν. Είναι, εξάλλου, χαρακτηριστικές οι ενστάσεις που διατυπώνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι αν υιοθετηθεί αυτή η διαδικασία, θα έχουν την οποιαδήποτε τύχη να εκλεγούν μόνο τα στελέχη που τυγχάνουν μεγαλύτερης προβολής από τα ΜΜΕ. Τι να γίνει, τα έχει και αυτά η ζωή…

Οδηγητής



Φεβρουάριος 2022

Περί εσωκομματικών δημοψηφισμάτων

Χαρακτηριστική εικόνα του αμερικάνικου προτύπου της «συμμετοχής» στην πολιτική, με το κοινό τοποθετημένο πίσω από τον ομιλητή (για να «βγει» το πλάνο) να κρατάει ταμπελάκια με το όνομα του «εκλεκτού». Υπάρχει, όμως, και μια λεπτομέρεια στο βήμα του Biden: ο πενταψήφιος αριθμός στον οποίο το κοινό καλείται να στείλει μήνυμα, χωρίς να ξέρει ακριβώς τον λόγο. Όσοι έστειλαν, έλαβαν από την ομάδα του Biden απαντήσεις του τύπου «θα είμαστε ειλικρινείς. Σπάμε το κεφάλι μας όλο το πρωί για να βρούμε ένα έξυπνο μήνυμα να σας στείλουμε. Το αστείο είναι ότι στέλνουμε μηνύματα στον Joe όλη την ώρα για το θέμα». Σίγουρα θα ένιωσαν ικανοποιημένοι με την τόση συμμετοχή και αλληλεπίδραση…

Έχουν και θράσος… Κάθε φορά που «ζεσταίνεται» η συζήτηση για τη λειτουργία των κομμάτων, υπάρχουν και κάποιοι που νομίζουν ότι είναι καλή ευκαιρία για αυτούς να επιτεθούν, ή τουλάχιστον θα αφήσουν αιχμές για το ΚΚΕ. Πάει, όμως, πολύ αυτοί που θεωρούν λογικούς τίτλους ειδήσεων όπως «με απόφαση Μητσοτάκη αναβάλλεται το συνέδριο της ΝΔ» ή το να επαναλαμβάνεται μια ψηφοφορία στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ όσες φορές χρειάζεται μέχρι να υπερψηφιστεί η πρόταση του Τσίπρα, να κάνουν υποδείξεις στο ΚΚΕ για τη δημοκρατικότητα της εσωκομματικής του λειτουργίας. Φυσικά είναι άτοπο να συγκρίνουμε τη λειτουργία του Κόμματος της εργατικής τάξης με αυτή των αστικών κομμάτων, αλλά ο τρόπος που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα -σε συνθήκες πανδημίας- το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ και όλη η πολύμηνη προσυνεδριακή διαδικασία, οι τρεις γύροι Γενικών Συνελεύσεων και ψηφοφοριών σε κάθε Κομματική Οργάνωση, οι εκατοντάδες ανοιχτές συσκέψεις σε κάθε γειτονιά, πανεπιστήμιο και σε χώρους δουλειάς, τα εκατοντάδες άρθρα που φιλοξενήθηκαν στον Προσυνεδριακό Διάλογο, απαντούν από μόνα τους. Το ίδιο ισχύει και για τη συλλογική συζήτηση για τον

Οι προτάσεις για διεξαγωγή διαδικτυακών δημοψηφισμάτων με συμμετοχή των μελών για διάφορα θέματα καθόλου δεν αναιρούν τα παραπάνω, αλλά αντίθετα εντάσσονται στην ίδια ακριβώς λογική. Η παθητικότητα, η αδράνεια και η απουσία ζωντανής συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων, θα επιχειρείται να «κρύβονται» πίσω από τα «κλικ» με τα οποία τα μέλη-followers θα επικυρώνουν προειλημμένες αποφάσεις ή θα τοποθετούνται με αποσπασματικό τρόπο σε επιμέρους ζητήματα που άπτονται των διαφόρων «σφαιρών ζωής», πάντα ως «άτομα» και με βάση την «ταυτότητα» που ο καθένας φέρει στην εκάστοτε «σφαίρα» (σήμερα ως γυναίκα, αύριο ως αθλήτρια, μεθαύριο ως Ελληνίδα της διασποράς και πάει λέγοντας). Η υλοποίηση της όποιας απόφασης θα είναι και πάλι υπόθεση του αρχηγού ή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και όχι της συλλογικής δράσης του συνόλου των μελών. Μπορεί, λοιπόν, κάποιος να τοποθετηθεί για τους κανόνες της ΕΕ για τα προσωπικά δεδομένα ή για ένα περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, είναι, όμως, κάπως δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι κόμματα σαν τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ θα θέσουν ποτέ σε ηλεκτρονική ψηφοφορία τη θέση των κομμάτων τους για τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, την ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις, το Ταμείο Ανάκαμψης, την «πράσινη ανάπτυξη» κ.α. Αλλά, εδώ που τα λέμε, οι αστικές δυνάμεις έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τη λαϊκή θέληση όπως εκφράζεται ακόμα και μέσα από πανεθνικά δημοψηφίσματα, όταν αυτή δεν τους αρέσει (όπως π.χ. όταν έβαζαν τους λαούς της Γαλλίας και της Ιρλανδίας να ψηφίζουν ξανά και ξανά μέχρι να βγει «ναι» στο Ευρωσύνταγμα, ή το «όχι» που έγινε «ναι» μετά το δημοψήφισμα-απάτη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015). Σε ένα ηλεκτρονικό εσωκομματικό δημοψήφισμα θα «κωλώσουν»;

απολογισμό και σχεδιασμό δράσης, την εκλογή νέων Οργάνων, που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή την περίοδο στην ΚΝΕ, σε αντιπαράθεση με άλλες πολιτικές νεολαίες, όπου ο αρχηγός του κόμματος διορίζει τον πρόεδρο ή τις διαλύει ολόκληρες και τις ξαναστήνει μέσα σε ένα βράδυ... Αυτά, όμως, για να γίνουν προϋποθέτουν Κόμμα και Οργάνωση εθελοντών ομοϊδεατών, συνειδητά στρα-

τευμένων στους πολιτικούς σκοπούς που αντιστοιχούν στα συμφέροντα της τάξης τους. Στην πάλη για αυτούς τους κοινούς σκοπούς, ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει με τη σκέψη και τα ιδιαίτερα ταλέντα του και να αναπτύσσει την προσωπικότητά του «κερδίζοντας» από τη συλλογική πρόοδο. Είναι σαφές ότι τα παραπάνω δεν μπορούν να ισχύσουν στα αστικά κόμματα.

Υπάρχει και μια «συμμετοχή» που φοβούνται

ι δυνάμεις του συστήματος, όχι μόνο δεν φοβούνται, αλλά επιδιώκουν τη -με διάφορες μορφές- συμμετοχή του λαού και της νεολαίας, όταν αυτή λειτουργεί υποστηρικτικά προς τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους ή ακόμα και ως ανώδυνη εκτόνωση. Αν δεν μπορούν να πετύχουν κάτι από αυτά, προτιμούν να έχουν τον κόσμο «στον καναπέ»... Αυτό που σίγουρα δεν θέλουν, είναι η συμμετοχήοργάνωση του εργαζόμενου στο σωματείο του, του φοιτητή στον Σύλλογό του, του μαθητή στο μαθητικό

συμβούλιο, όταν αυτή συνδυάζεται με συλλογική συζήτηση μεταξύ αυτών που έχουν κοινά συμφέροντα και με δράση που έχει ως πυξίδα τις δικές τους ανάγκες. Γι΄ αυτό και βλέπουμε τις ίδιες δυνάμεις που αποθεώνουν τη λαϊκή συμμετοχή στις διαδικασίες τύπου «star system» για την ανάδειξη αρχηγών κομμάτων, να ψηφίζουν νόμους που δυσκολεύουν την πραγματοποίηση γενικής συνέλευσης σε ένα σωματείο, να θεσπίζουν πανεπιστημιακή αστυνομία για να καταστέλλει τη δράση του φοιτητικού κινήματος, να στέλνουν εισαγγελείς

στα σχολεία όταν οι μαθητές κάνουν συνελεύσεις και αποφασίζουν να αγωνιστούν, να θέτει ασφυκτικούς περιορισμούς στο δικαίωμα στη διαδήλωση και πάει λέγοντας. Αυτή η συμμετοχή είναι, όμως, που μπορεί να δώσει απαντήσεις στις ανησυχίες των νέων σήμερα, να επηρεάσει πραγματικά τις εξελίξεις, να φέρει κατακτήσεις, να τους βοηθήσει να βγάλουν πιο στέρεα συμπεράσματα και να ανοίξει τον δρόμο για ριζικές ανατροπές υπέρ των πολλών.

Γιατί πρέπει να γίνουν φέτος φοιτητικές εκλογές;

ι φοιτητικές εκλογές πραγματοποιούνται μία φορά το χρόνο σε κάθε Φοιτητικό Σύλλογο. Οι φοιτητές ψηφίζουν μεταξύ ψηφοδελτίων που εκφράζουν διαφορετικές θέσεις για τα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Με αυτό τον τρόπο εκλέγουν τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των συλλόγων, που έχουν την ευθύνη να ενημερώνουν, να εκπροσωπούν τους φοιτητές, να ασχολούνται και να παίρνουν πρωτοβουλίες για ό,τι τους απασχολεί, να συγκαλούν Γενικές Συνελεύσεις κ.λπ. Το συγκεντρωτικό αποτέλεσμα των εκλογών που πραγματοποιούνται την ίδια ημέρα σε όλους τους συλλόγους αποτελεί τη μαζικότερη εκλογική έκφραση της νεολαίας, στέλνει πανελλαδικό μήνυμα, μπορεί να αποτελέσει δύναμη στα χέρια των φοιτητών.

Ήρθε η ώρα να μιλήσουν οι φοιτητές! Οι φοιτητές έχουν συγκεντρώσει πείρα... Είδαν τις σπουδές τους να «παγώνουν», έχασαν εργαστήρια, κλινικές ασκήσεις, εξαιτίας της άρνησης της κυβέρνησης να πάρει τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας και της μόρφωσης. Αντιμετώπισαν την κρατική καταστολή ενάντια στις δίκαιες διεκδικήσεις τους. Κλείστηκαν στα σπίτια τους, ξενοίκιασαν και ξανανοίκιασαν, φορτώνοντας έξοδα τις οικογένειές τους. Κατηγορήθηκαν πολλές φορές για ανευθυνότητα, διασπορά του ιού, για να φτάσουν να ζουν τα «κορονοπάρτι» της εξεταστικής, με κατάμεστα αμφιθέατρα, στοιβαγμένοι σε λεωφορεία, λες και ξαφνικά ο ιός δεν υπάρχει! Αντιμετώπισαν την προσπάθεια της κυβέρνησης να υποβαθμίσει κι άλλο τις σπουδές. Παρακολούθησαν και παρακολουθούν να μιλάνε για τις σχολές τους λες και είναι κάστρα εγκληματικότητας, ψάχνοντας δικαιολογία για να εντείνουν την καταστολή, με πανεπιστημιακή αστυνομία, πειθαρχικούς κώδικες και ελεγχόμενη είσοδο.

Φέτος οι φοιτητικές εκλογές θα γίνουν και θα στείλουν δυνατό μήνυμα καταδίκης της πολιτικής της κυβέρνησης και όσων τη στηρίζουν! Είναι αλήθεια ότι την κυβέρνηση θα τη βόλευε να ξεμπερδέψει με την οργανωμένη διεκδίκηση των φοιτητών. Γιατί ξέρουν καλά ότι δε θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια απέναντι στην πολιτική που σαρώνει τις σπουδές και τη ζωή τους. Ειδικά τώρα, που με το νέο νόμο - πλαίσιο ετοιμάζουν νέα υποβάθμιση των σπουδών, κλείσιμο και συγχωνεύσεις τμημάτων, κατακερματισμό πτυχίων, ένταση της επιχειρηματικής λειτουργίας των ΑΕΙ, συνεχίζοντας το έργο που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Φοβούνται το συλλογικό, οργανωμένο αγώνα και διεκδίκηση. Γι’ αυτό στην καλύτερη θέλουν φοιτητικούς συλλόγους - αδελφότητες, Διοικητικά Συμβούλια - φαντάσματα, χωρίς εκλεγμένους αγωνιστές που θα βάζουν στο στόχαστρο την πολιτική τους. Κανένας φοιτητής δεν πρέπει να χαριστεί στην κυβέρνηση, ειδικά φέτος, μένοντας θεατής, αμέτοχος. Να κάνει την υπεράσπιση των σπουδών του δική του υπόθεση, συμμετέχοντας στις διαδικασίες των Φοιτητικών Συλλόγων. Η πολιτική της κυβέρνησης θα πάρει απάντηση! Οι φοιτητές δε θυσιάζουν το δικαίωμά τους να συζητούν συλλογικά, να οργανώνουν τον αγώνα τους, να διεκδικούν. Οι φοιτητικές εκλογές ορίζονται από τα καταστατικά των συλλόγων, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να επεμβαίνει σε αυτές. Τα σχέδιά τους θα μείνουν και πάλι στα χαρτιά!

Εξαιτίας της πανδημίας και των κλειστών σχολών, δεν έχουν πραγματοποιηθεί φοιτητικές εκλογές από το 2019. Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύτηκε η κυβέρνηση, προσπαθώντας να επέμβει στις συλλογικές διαδικασίες των Φοιτητικών Συλλόγων. Βρήκε την ευκαιρία -εν μέσω πανδημίας- να νομοθετήσει ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για τα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων, άνοιξε συζήτηση για ηλεκτρονική διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών και ενιαία ψηφοδέλτια. Την ίδια ώρα, διοικήσεις αρνούνται να αναγνωρίσουν τους εκπροσώπους των φοιτητών, βάζοντας εμπόδια στον αγώνα τους. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι οι φοιτητές που μπήκαν στο πανεπιστήμιο από το 2019 και μετά δεν έχουν συμμετάσχει σε φοιτητικές εκλογές, δεν έχουν εκλέξει τους δικούς τους εκπροσώπους.

Συγκεντρωτικά αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών το 2019 ΑΕΙ

ΠΚΣ

11.813 23,32%

ΠΚΣ

2.115

20,89%

ΔΑΠ

20.047 39,57%

ΔΑΠ

4.439

43,85%

ΠΑΣΠ

6.525

12,88%

ΠΑΣΠ

2.681

26,48%

ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ (ΛΑΕ) 3.066

6,05%

ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ (ΛΑΕ) 13

ΕΑΑΚ

3.180

6,28%

ΕΑΑΚ

114

1,13%

ΜΠΛΟΚΟ (ΣΥΡΙΖΑ)

704

1,39%

ΜΠΛΟΚΟ (ΣΥΡΙΖΑ)

155

1,53%

ΛΟΙΠΑ

4.115

8,12%

ΛΟΙΠΑ

421

4,16%

ΤΕΙ

0,13%

Η Πανσπουδαστική ΚΣ είναι το ψηφοδέλτιο που συμμετέχουν τα μέλη της ΚΝΕ και χιλιάδες αγωνιστές φοιτητές πανελλαδικά. Στις εκλογές του 2019 η Πανσπουδαστική αναδείχθηκε 2η δύναμη στα ΑΕΙ, 3η δύναμη στα ΤΕΙ. Φέτος, θα πραγματοποιηθεί ενιαία καταμέτρηση των αποτελεσμάτων σε όλους τους συλλόγους (αφού πλέον δεν υπάρχουν ΤΕΙ). Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες στηρίζοντας την ΠΚΣ μπορούν να στείλουν πανελλαδικά ισχυρό μήνυμα καταδίκης για ό,τι τους «καίει» και ενίσχυσης του αγώνα.

Να δυναμώσει η φωνή όσων πάλεψαν να γίνουν «φοιτητές ξανά», με περισσότερους εκπροσώπους στα Διοικητικά Συμβούλια των συλλόγων. Οι φοιτητές που κατάφεραν να ανοίξουν τις σχολές τους, μπορούν να δυναμώσουν κι άλλο τη φωνή τους για πανεπιστήμια ανοιχτά με όλα τα μέτρα προστασίας, για σύγχρονες σπουδές! Αποδείχθηκε ότι ο συλλογικός αγώνας είναι αναγκαίος για την υπεράσπιση των σπουδών και των δικαιωμάτων τους. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι με τις πρωτοβουλίες τους έδωσαν την ευκαιρία στους φοιτητές μέσα στην πανδημία να μπουν -πολλοί για πρώτη φορά- σε αμφιθέατρο, να παρακολουθήσουν δια ζώσης διαλέξεις, να συναντηθούν ξανά με τους συμφοιτητές τους. Οι φοιτητές ένωσαν τη φωνή τους με τους μαθητές και τους εργαζόμενους, αποδεικνύοντας ότι κάτω από τη μάσκα έχουν φωνή, διεκδικώντας μέτρα προστασίας της υγείας του λαού. Αυτός ο αγώνας τώρα πρέπει να δυναμώσει. Εκλέγοντας περισσότερους αγωνιστές στα Διοικητικά Συμβούλια, εκπροσώπους φοιτητών που δεν είχαν ξανά την ευκαιρία να συμμετέχουν σε εκλογές. Που θα ενημερώνουν, θα μπαίνουν μπροστά στην οργάνωση της διεκδίκησης για όσα επηρεάζουν τις σπουδές και το μέλλον των νέων. Για συλλόγους ζωντανούς, με συμμετοχή των φοιτητών σε κάθε έτος, πολύμορφη δραστηριότητα για ότι τους αφορά.

Κάνουμε βήμα μπροστά! Αλλάζουμε το συσχετισμό στους Φοιτητικούς Συλλόγους Η ψήφος και η συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής, μπορεί να κάνει τη διαφορά! Πολλαπλασιάζοντας τους αγωνιστικούς και ενεργούς Φοιτητικούς Συλλόγους, που θα διεκδικούν όσα έχουν ανάγκη οι φοιτητές για τις σπουδές και το μέλλον τους, θα οργανώνουν την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση. Δυναμώνοντας το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, τη μοναδική πανελλαδική συσπείρωση συλλόγων, φοιτητών και συνδικαλιστών που πάει κόντρα στο συμβιβασμό, τη διάλυση που θέλουν να επιβάλλουν οι υπόλοιπες παρατάξεις στο φοιτητικό κίνημα, που παλεύει ενάντια στην πολιτική των κυβερνήσεων, τις κατευθύνσεις της ΕΕ για τα πανεπιστήμια, για τις σπουδές και τη ζωή που πραγματικά έχουν ανάγκη σήμερα οι φοιτητές. Την ημέρα των εκλογών, οι φοιτητές έχουν την ευκαιρία να στείλουν ένα σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση! Είτε να της δώσουν πράσινο φως να συνεχίσει την πολιτική της με ενίσχυση της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ, να της δώσουν λευκή επιταγή απέχοντας από τις εκλογές, είτε να της «κόψουν τον αέρα» με ενίσχυση της Πανσπουδαστικής που είναι δεύτερη δύναμη πανελλαδικά στα πανεπιστήμια.

Οδηγητής



Φεβρουάριος 2022

ΠΑΣΠ: «υπεύθυνη δύναμη» στην στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής!

Παλιά καραβάνα στην εξαπάτηση!

ε αφορμή την εκλογή προέδρου στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ είδαμε σε διάφορες σχολές να ξεμυτίζουν οι «άνθρωποι του προέδρου» (aka στελέχη της ΠΑΣΠ) για να ζητήσουν την στήριξη των φοιτητών στο χιλιοπαιγμένο σίριαλ της «αλλαγής του ΠΑΣΟΚ από τα μέσα». Βέβαια κάθε φορά αποδεικνύεται ότι το μόνο ΠΑΣΟΚ που υπάρχει είναι αυτό που ψηφίζει μνημόνια & αντιλαϊκά μέτρα όπως το 70% των νομοσχεδίων της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ. Σε άλλα ιδρύματα όπως στην ΑΣΟΕΕ η αμαρτωλή ΠΑΣΠ έχει κάνει το deal της με το ΣΥΡΙΖΑ, αφού «ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει» ακόμη κι αν πρόκειται για την παράταξη της διαπλοκής, των νόθων εκλογών1 και της πρώτης εφαρμογής της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας σε σύλλογο φοιτητών (στο σύλλογο μεταπτυχιακών φοιτητών ΑΣΟΕΕ). Η παράταξη με τα πολλά πρόσωπα αλλά μία «αποστολή»: να ενσωματώνει τη νεανική δυσαρέσκεια! Ανάλογα με τις περιστάσεις, η ΠΑΣΠ αλλού είναι «ανεξάρτητη», αλλού «συνεχιστής του Αντρέα», αλλού μια «δύναμη για το καλό των φοιτητών»! Αυτό που δεν αλλάζει είναι η εξάρτηση της από το ΚΙΝΑΛ ή το ΣΥΡΙΖΑ, η ειδίκευση στην εξαπάτηση ως γνήσιοι «συνεχιστές του Αντρέα», η στήριξή της στα επιχειρηματικά συμφέροντα μέσα στις σχολές. 1. Από το 2015 μέχρι σήμερα η ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ επιχειρεί να κάνει εκλογές νοθείας, είτε με την προστασία των ΜΑΤ, είτε χωρίς παραβάν, είτε με κάλπες κλειδωμένες στα γραφεία της μετά την ψηφοφορία κ.α. και αυτοανακηρύσσεται «Διοικητικό Συμβούλιο»!

κεί που σπάνε κάθε ρεκόρ εξαπάτησης είναι όταν τα βάζουν με την διαπλοκή! Αυτοί που είναι βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στην συνδιαλλαγή με καθηγητές, διοικήσεις, οικονομικά συμφέροντα, το παίζουν τιμητές της αξιοκρατίας! Αυτοί που πρωτοστάτησαν στις νοθείες στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με αποκορύφωμα το συνέδριο της ΓΣΕΕ με τα ΜΑΤ και τους νόθους αντιπροσώπους, το παίζουν τιμητές της διαφάνειας! Δεν έχουμε κάτι άλλο να περιμένουμε από τις δυνάμεις που έχουν πάρει διδακτορικό στην κοροϊδία και τη διγλωσσία, αφού στην πράξη δε γίνεται να είσαι:  με τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα

Τη στιγμή που η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων :  Περικόπτει τη χρηματοδότηση και ετοιμάζει συγχωνεύσεις τμημάτων με πρόσχημα την «αξιολόγηση».

 Υπερασπίζεται την «αξιολόγηση» με τα κριτήρια της αγοράς διαφωνώντας στον τρόπο που γίνεται αλλά όχι στον στόχο που είναι η υποχρηματοδότηση και κατηγοριοποίηση των σπουδών.

 Αξιοποιεί το «αυτοδιοίκητο» και την «αυτονομία» των Ιδρυμάτων ώστε να αποποιηθεί την κρατική ευθύνη χρηματοδότησης των ΑΕΙ και να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα.

 Υπερθεματίζει το «αυτοδιοίκητο» των πανεπιστημίων, κρύβοντας ότι στο όνομα της ενίσχυσής του πέρασαν τις αντιδραστικές αλλαγές τους όλες οι κυβερνήσεις. Προτείνει «εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης» δηλαδή να μετατραπούν ακόμη περισσότερα τα Πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις και να επιβιώνουν ανάλογα με τους χορηγούς. Έβαλε πλάτη στην εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, στις εργολαβίες.

 Προωθεί αλλαγές στα προγράμματα σπουδών με την αφαίρεση βασικών μαθημάτων εκτός πτυχίου, οδηγώντας τους αποφοίτους να ακριβοπληρώνουν πιστοποιητικά και μεταπτυχιακά.

 Στηρίζει αυτές τις αλλαγές και εξαπατά φοιτητές να παρακολουθούν ψευτο-σεμινάρια της ΠΑΣΠ για να «φτιάξουν το βιογραφικό τους»!

 Εφαρμόζει τις οδηγίες της ΕΕ για περαιτέρω αποσύνδεση των πτυχίων από την άσκηση του επαγγέλματος και εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των κολεγίων.

 Υπερασπίζεται τις «ευρωπαϊκές πρακτικές» που οδηγούν στην πλήρη κατάργηση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Οι δυνάμεις των ΚΙΝΑΛ & ΣΥΡΙΖΑ στις επαγγελματικές ενώσεις επιδιώκουν να καθορίζουν αυτές τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, προωθούν πανάκριβες εξετάσεις και πιστοποιήσεις για να καταφέρουμε να δουλέψουμε στο αντικείμενο που σπουδάσαμε.

 Προσπαθεί να θωρακίσει το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο από τις φοιτητικές διεκδικήσεις με την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας.

 Θεωρεί την πανεπιστημιακή αστυνομία «αναποτελεσματική». Προτείνει να εφαρμοστεί ο νόμος Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ που κατήργησε το άσυλο και να προσληφθεί σώμα φύλαξης με εκπαίδευση από την ΕΛΑΣ (!) και εταιρίες σεκιούριτι που θα «ειδοποιεί αμελλητί την αρμόδια αστυνομική αρχή» να εισβάλει στα ΑΕΙ!

 Αξιοποιεί την πανδημία για να εντείνει την καταστολή και ενοχοποιεί τις φοιτητικές κινητοποιήσεις για τη διασπορά του ιού.

 Μαζί με τη ΔΑΠ καλλιεργεί πως «οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα», υπονομεύει τις Γενικές Συνελεύσεις, αναμασά τις συκοφαντίες της ΝΔ περί «κορονοσυλλαλητηρίων». Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ψήφισε ακόμη και το νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων!

ενάντια στους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς & πολέμους.  με την ΕΕ και ταυτόχρονα ενάντια στις ευρωπαϊκές οδηγίες εξίσωσης με τα κολέγια και ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ.  υπέρ των παχυλών επιδοτήσεων & φοροαπαλαγγών του κεφαλαίου που ξεκοκαλίζουν τον κρατικό προϋπολογισμό και ταυτόχρονα υπέρ της αύξησης της χρηματοδότησης για την Παιδεία.  με τη θεωρία των δύο άκρων που αθωώνει τους ναζί και ταυτόχρονα αντιφασίστας (!). Οι τοποθετήσεις τους αυτές πηγάζουν από τον ίδιο τον πυρήνα των θέσεων της ΠΑΣΠ που είναι η αποδοχή της αντιλαϊκής πολιτικής, της επιχειρηματικής λειτουρ-

γίας των ιδρυμάτων, των κατευθύνσεων της ΕΕ με «προοδευτικό περιτύλιγμα». Αυτό το περιτύλιγμα ξεσκεπάζουμε στα μάτια των φοιτητών που αγωνιούν για τις σπουδές και το μέλλον τους ώστε να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, να γυρίσουν την πλάτη στις δυνάμεις της συνδιαλλαγής μέσα στους συλλόγους και να οργανώσουν τον αγώνα τους για σπουδές και ζωή με σύγχρονα δικαιώματα! Μπαμπανιώτης Δημήτρης Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Σπουδάζουσας Πάτρας

«Οδηγητής»: Γιατί έχει σημασία να ανοίξει σήμερα η συζήτηση για την παρέμβαση της ΚΝΕ στο μέτωπο του αθλητισμού; Αντώνης Κωσταδήμας: Αρχικά δεν πρόκειται ούτε για μία πρώτη συζήτηση αλλά ούτε για ένα θέμα που προέκυψε στο κενό. Η παρέμβαση της ΚΝΕ στο μέτωπο του αθλητισμού είναι ζήτημα που απασχολεί την ίδια τη ζωή της οργάνωσης, από το ΚΣ μέχρι και τις ΟΒ. Κάτι το οποίο απασχολεί και την εκλογοαπολογιστική διαδικασία που εξελίσσεται αυτό το διάστημα στην Οργάνωση. Η παρέμβαση μας τα τελευταία χρόνια έχει περάσει σε νέα φάση και αυτό οφείλεται στη δραστηριότητα που έχουμε αναπτύξει. Για εμάς ο αθλητισμός σημαίνει μαχητικός τρόπος ζωής, απέναντι στο καθημερινό πρόβλημα, απέναντι στο διαρκές πρόβλημα που μπορεί να έχει κάποιος άνθρωπος, απέναντι στη ναρκωκουλτούρα και την παραίτηση στην οποία το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα ωθεί τους νέους μέσα από τα αδιέξοδα που το ίδιο γεννά.

ο Σάββατο 15 Γενάρη πραγματοποιήθηκε διευρυμένη Σύνοδος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ με θέμα την παρέμβαση της Οργάνωσης στο μέτωπο του αθλητισμού, υλοποιώντας την αντίστοιχη κατεύθυνση της Απόφασης του 12ου Συνεδρίου της ΚΝΕ. Στη Σύνοδο συμμετείχαν, παίρνοντας τον λόγο και συμβάλλοντας με την πείρα τους, αθλητές και αθλήτριες, προπονητές και άνθρωποι του αθλητισμού, μέλη του ΚΚΕ της ΚΝΕ. Με αυτή την αφορμή, ο «Οδηγητής» συζήτησε με τον Αντώνη Κωσταδήμα, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και τον Ανδρέα Σοφιανό, επικεφαλής της Επιτροπής Αθλητισμού του ΚΣ.

Για εμάς ο αθλητισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας για την οποία παλεύουμε, της σοσιαλιστικής. Η πείρα της ΕΣΣΔ και τα επιτεύγματα της, σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο, δείχνουν ότι εάν ένα κοινωνικό σύστημα σχεδιάζει και λειτουργεί προς όφελος της πλειοψηφίας, τότε η ίδια η πλειοψηφία ανεβάζει ένα επίπεδο πιο πάνω ποιοτικά τον τρόπο ζωής της.

«Ο»: Ποια είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται στον χώρο του αθλητισμού μετά από δύο χρόνια πανδημίας; Α.Κ.: Σε πολλές περιπτώσεις είναι αποκαρδιωτική. Και λόγω της πανδημίας, αλλά και του νέου νόμου Αυγενάκη έχουμε πολλά σωματεία και συλλόγους που οδηγήθηκαν στην διάλυση. Σε τοπικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου στην επαρχία έχουμε περιπτώσεις όπου διαλύθηκε το 30% των σωματείων. Σωματεία ιστορικά για τους τόπους, σωματεία που μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας για χρόνια έδινε και «την ψυχή του» για να

• • • ΣΥ

ΝΤΕΥ ΝΕ

••• ΞΗ

Συζητάμε για την παρέμβαση της ΚΝΕ στο μέτωπο του αθλητισμού!

τα κρατήσει όρθια. Εδώ έχουν μεγάλες ευθύνες και οι Δήμοι και οι Περιφέρειες, καθώς τη στιγμή που δίνουν πακτωλό χρημάτων για στήριξη ΠΑΕ και επιχειρηματιών του αθλητισμού, την ίδια στιγμή, όχι απλά δεν δίνουν οικονομική ενίσχυση στα σωματεία, αλλά τους στερούν και τις υποδομές. Φτιάχνονται ποδοσφαιρικά γήπεδα με ζεστό κρατικό χρήμα την ίδια στιγμή που στην επαρχία υπάρχουν παραδείγματα με 16 ομάδες να χρησιμοποιούν το ίδιο γήπεδο! Ανδρέας Σοφιανός: Δίνοντας τη μεγάλη εικόνα που επικρατεί στο χώρο του αθλητισμού, έχει αξία να τονίσουμε ότι και εδώ βασική επιδίωξη που προωθείται είναι η συγκέντρωση της αθλητικής δραστηριότητας που αυτή τη στιγμή είναι κατακερματισμένη, αν σκεφτούμε ότι υπάρχουν πάνω από 6500 αθλητικά σωματεία. Η κατάσταση των αθλητικών σωματείων έχει επιδεινωθεί τραγικά. Οι επιπτώσεις του κλεισίματος της αθλητικής δραστηριότητας -κυρίως στα συνοικιακά σωματεία- είναι τεράστια. Τα ερασιτεχνικά σωματεία έχουν χάσει και τα λίγα έσοδα που είχαν μιας και βασίζονται κατά κύριο λόγο στις συνδρομές των μελών. Ήδη, πάρα το όποιο περιορισμένο άνοιγμα, έχει φανεί μία τάση πολλά σωματεία να συγχωνεύονται και άλλα να κλείνουν. Αν προσθέσουμε και τις παρεμβάσεις που έγιναν από την κυβέρνηση με το νόμο Αυγενάκη για να βάλει χέρι στη λειτουργία σωματείων-ενώσεων-ομοσπονδιών, τότε καταλαβαίνουμε ότι το μέλλον διαγράφεται δύσκολο για πολλά από αυτά.

«Ο»: Η επαφή με τον αθλητισμό συνήθως ξεκινά από αρκετά μικρή ηλικία, ειδικά για όσους στη συνέχεια ασχολούνται σε πιο υψηλό επίπεδο με το άθλημά τους. Επίσης, πολλοί μαθητές συμμετέχουν σε αθλητικά σωματεία στη γειτονιά τους. Τι δυσκολίες αντιμετωπίζει ένας μαθητής στην προσπάθειά του να αθληθεί;

Επιδείξεις ενόργανης γυμναστικής στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή».

Α.Κ.: Οι ίδιοι οι όροι ζωής ενός μαθητή όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα, είναι ένα ακόμα εμπόδιο για να κατακτήσει τα όνειρα και τους στόχους που έχει για το άθλημα που αγαπάει. Ένα σχολείο που οι ώρες άθλησης εβδομαδι-

Οδηγητής



Φεβρουάριος 2022

Για εμάς ο αθλητισμός σημαίνει μαχητικός τρόπος ζωής, απέναντι στη ναρκωκουλτούρα και την παραίτηση στην οποία το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα ωθεί τους νέους μέσα από τα αδιέξοδα που το ίδιο γεννά

Στιγμιότυπο από το Στέκι Αθλητισμού στον χώρο του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή.

αία είναι 1 με 2, με ένα ατελείωτο πρόγραμμα μαθημάτων από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, με τα φροντιστήρια από μόνα τους να κάνουν την ζωή πιο δύσκολη για τα νέα παιδιά. Αντίστοιχα, τα άστατα και ατελείωτα ωράρια των γονιών τους κάνουν δύσκολη τη μεταφορά των παιδιών στις αθλητικές εγκαταστάσεις. Δεν φτάνουν μόνο τα όνειρα ενός νέου παιδιού για το άθλημα που αγαπάει, ούτε η στήριξη που μπορεί να δώσουν οι γονείς τους με τις όποιες θυσίες. Χρειάζεται μία σχεδιασμένη παρέμβαση στήριξης από το κράτος για την πολύμορφη ανάπτυξη του ίδιου του παιδιού. Σίγουρα το αστικό κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα ποτέ δεν θα μπορέσει να δώσει χώρο και ώθηση στα όνειρα ενός νέου. Α.Σ.: Η νεολαία και -σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό- οι μαθητές «συνηθίζεται» να συμμετέχουν σε κάποια αθλητική δραστηριότητα μέσα στο εβδομαδιαίο πρόγραμμά τους. Συνήθως αυτή ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού με αποτέλεσμα αρκετά παιδιά μετά να συμμετέχουν και σε υψηλότερο επίπεδο στο άθλημά τους. Δυστυχώς η συμμετοχή αυτή δεν είναι πάντα εύκολη. Η λειτουργία των δημοτικών υποδομών με το καθεστώς της ανταποδοτικότητας, πρακτικά μετακυλύει το κόστος στις οικογένειες μέσω αυξημένων συνδρομών. Εδώ είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) και τις τιμολογιακής πολιτικής που ακολουθεί. Όλες οι εγκαταστάσεις του Δήμου κοστολογούνται. Το σωματείο για να μπορέσει να κάνει χρήση των εγκαταστάσεων πληρώνει και για να ανταποκριθεί αυξάνει τις συνδρομές, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μία κατάσταση για τη λαϊκή οικογένεια στην οποία πολλές φορές δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Μία άλλη σημαντική πλευρά είναι η απουσία αθλητικών εγκαταστάσεων και η ακαταλληλότητα άλλων. Το τελευταίο μάλιστα είναι αρκετά σοβαρό καθώς δεν είναι λίγα τα παραδείγματα σοβαρών τραυματισμών, με ό, τι επιπτώσεις έχει αυτό για την πορεία αυτών των παιδιών στο άθλημα.

σίδερο». Σίγουρα για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο χρειάζεται να έχεις στερήσεις στον τρόπο ζωής σε σχέση με άλλους συνομηλίκους σου. Είναι άλλο, όμως, αυτό και άλλο η εικόνα αρκετών Ελλήνων αθλητών στους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες που με τις δηλώσεις τους απέδειξαν τη γύμνια ενός κοινωνικού συστήματος απέναντι σε αθλητές που είναι πρότυπα για χιλιάδες νέα παιδιά, αλλά και μεγαλύτερους. Είναι άλλο ζήτημα ένας αθλητής τέτοιου επιπέδου να έχει ένα τραυματισμό ή κάποια δυσκολία στη προετοιμασία του, που αυτά είναι μέσα στη ζωή, και είναι άλλο πράγμα -που είναι εξοργιστικό- ο ολυμπιονίκης Μίλτος Τεντόγλου να κάνει προετοιμασία σε αρχαίες υποδομές και το πρόγραμμα της διατροφής του να είναι ατομική του ευθύνη σε οικονομικό επίπεδο. Σίγουρα αυτά κάνουν από μόνα τους την προσπάθεια και το αποτέλεσμα αυτού του αθλητή δύο φορές πιο αξιοθαύμαστα, αλλά αυτό δεν θα ξεχαστεί και δεν θα συγχωρεθεί ποτέ για τα εμπόδια που έβαζαν και βάζουν απέναντι σε αυτούς τους αθλητές και τους προπονητές. Η δική μας η παρέμβαση για αυτά τα ζητήματα είναι σταθερή μέσα στην Βουλή με Ερωτήσεις όπως για τις εγκαταστάσεις στον Άγιο Κοσμά, με την παρέμβαση των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ μέσα στους ίδιους χώρους. Η υπεροχή της θέσης του Κόμματος συνολικά για τον αθλητισμό και την Φυσική Αγωγή κάμπτει τις περισσότερες φορές ενστάσεις, προκαταλήψεις ή διαφωνίες που μπορεί να έχουν ορισμένοι αθλητές με το Κόμμα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο που έχουμε στην παρέμβαση μας, η προγραμματική μας αντίληψη και στο μέτωπο του αθλητισμού. Α.Σ.: Ο αθλητισμός σε ένα υψηλό επίπεδο είναι μία δύσκολη υπόθεση. Είναι κάτι που χτίζεται, απαιτεί πειθαρχία, αφοσίωση και πολλή δουλειά. Ταυτόχρονα αυτό συνήθως συνδυάζεται με ένα απαιτητικό πρόγραμμα από πλευράς των αθλητών που έχει και άλλες προεκτάσεις όπως είναι η ξεκούραση, η διατροφή κ.ά. Αυτό βέβαια συνδέεται και με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αθλητές τις οποίες αναφέραμε προηγουμένως. Έχουμε πολλά βήματα να κάνουμε ακόμα

στην παρέμβασή μας σε αυτό το χώρο. Εδώ έχει αξία να σταθούμε σε μία πλευρά που απασχόλησε τη Σύνοδο του ΚΣ και είναι η καθοδήγηση των συντρόφων αθλητών σε αυτό το επίπεδο. Είναι ένα δύσκολο καθήκον που μας φέρνει μπροστά σε καταστάσεις που δεν είχαμε σκεφτεί. Για παράδειγμα πώς θα πατήσει ο σχεδιασμός της ΟΒ στο σύντροφο, πώς θα παρέμβουμε σε ένα χώρο όπου είναι απούσα κάθε συλλογική διεκδίκηση; Πώς θα απαντήσει ένας αθλητής σε εκβιασμούς, στην απουσία παροχών που πολλές φορές βάζουν σε κίνδυνο την σωματική του υγεία και ταυτόχρονα δε θα χάσει τη θέση του στην ομάδα; Είναι μερικές πλευρές του προβληματισμού που αναπτύχθηκε και γύρω από τις οποίες βάζουμε στόχο να γίνουμε πιο ικανοί.

«Ο»: Πώς σχεδιάζεται η παρέμβασή της ΚΝΕ στο μέτωπο του αθλητισμού μετά και τη διευρυμένη Σύνοδο του ΚΣ; Ποια είναι τα επόμενα βήματα; Α.Σ.: Η Απόφαση και τα υλικά της Συνόδου του ΚΣ, που θα δημοσιευτούν το επόμενο διάστημα, θα συμπυκνώνουν τα καθήκοντά μας μέχρι και το 13ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας. Ήδη η πλούσια εσωοργανωτική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη εμπλουτίζει και εξειδικεύει δημιουργικά την Απόφαση του ΚΣ και μεταφέρει πλούσια πείρα από τη δραστηριότητα των οργανώσεων. Μία πλευρά που εντοπίσαμε είναι η ανάγκη να «απλώσει» η φεστιβαλική δραστηριότητα σε όλη τη χρονιά. Η επιτυχία των δραστηριοτήτων του Στεκιού Αθλητισμού στο κεντρικό Φεστιβάλ δείχνει ότι δε μπορούν όλα να χωρέσουν σε τρεις μέρες, γι’ αυτό και φέτος θα προσπαθήσουμε η δραστηριότητα αυτή να ξεκινήσει τους επόμενους μήνες με μία πληθώρα μορφών και περιεχομένου. Έχουμε ξεκινήσει επίσης μία προσπάθεια να μελετήσουμε τη δραστηριότητα που αναπτύχθηκε από την ΟΚΝΕ μέσα από τα αθλητικά σωματεία την περίοδο του μεσοπολέμου και των αρχών της δεκαετίας του ’40, μέχρι και την αυτοδιάλυσή της. Είναι μία πρωτοβουλία με αφορμή τα 100 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από την ίδρυσή της.

«Ο»: Τι ιδιαιτερότητες έχει η ενασχόληση ενός νέου σε τέτοιο υψηλό επίπεδο με τον αθλητισμό, τι απαιτήσεις έχει η παρέμβαση της ΚΝΕ σε αυτούς τους νέους; Α.Κ.: Αναφέραμε και πριν ότι για να φτάσει ένας νέος σε υψηλό επίπεδο πρέπει να περάσει από «φωτιά και

Από την περσινή περιοδεία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Άγιου Κοσμά.

Ανταποκρίσεις του «Οδηγητή» από τις Συνδιασκέψεις Συνδιασκέψεις Περιοχών Περιοχών

υτή την περίοδο κορυφώνεται η εκλογοαπολογιστική διαδικασία στην ΚΝΕ με την πραγματοποίηση των Συνδιασκέψεων Περιοχής. Ο «Οδηγητής» σε αυτό το φύλλο δημοσιεύει ανταποκρίσεις από τις Συνδιασκέψεις που πραγματοποιήθηκαν στις 30 Γενάρη, ενώ θα ακολουθήσουν και για τις επόμενες.

ΔΥΤΙΚΉ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑ Από καλύτερες θέσεις στη μάχη για την ανάπτυξη και την ισχυροποίηση της Οργάνωσης Με την Συνδιάσκεψη Περιοχής ολοκληρώθηκε η εκλογοαπολογιστική διαδικασία για την Οργάνωση Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ. Τις εργασίες παρακολούθησε αντιπροσωπεία του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ με επικεφαλής το σ. Χριστάνη Νίκο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και ο σ. Σγούρος Θανάσης, μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ. Μέσα από την συζήτηση της πείρας της Οργάνωσης από την παρέμβαση στους χώρους που ζει, σπουδάζει και εργάζεται η νεολαία, αναδείχτηκε η δυνατότητα που προκύπτει από την παρέμβαση του προηγούμενου διαστήματος, οι Οργανώσεις να μετρήσουν σημαντικά βήματα στην ανάπτυξη των δυνάμεων μας, την οικοδόμηση ισχυρών ΟΒ σε κάθε χώρο. Σημαντικό κομμάτι της συζήτησης στάθηκε στην ανάγκη της ενίσχυσης της λειτουργίας των Οργάνων και των ΟΒ, στην σταθερή συνεδρίαση με πλούσιο και πλατύ περιεχόμενο συζήτησης, την ανάπτυξη ολοκληρωμένου και μακρόπνοου σχεδιασμού με πολυμορφία στην δραστηριότητα της κάθε Οργάνωσης. Την ανάγκη για εξατομικευμένη στήριξη σε κάθε μέλος της ΚΝΕ, τον έλεγχο της υλοποίησης του σχεδιασμού, την εξαγωγή πείρας από την δραστηριότητα που αναπτύσσουν οι Οργανώσεις. Επιπλέον, απασχόλησε τη συζήτηση η σημασία της ενίσχυσης της ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς στην παρέμβασή μας, η ανάγκη να ενισχύεται και να πλαταίνει το περιεχόμενο της συζήτησης. Μέσα από θετικά παραδείγματα από την παρέμβαση της Οργάνωσης σε σχολεία και πανεπιστήμια, τονίστηκε η ανάγκη να ανεβαίνει η ικανότητα να αναδεικνύουμε συνολικά την πρόταση του Κόμματος, να εξειδικεύουμε στον κάθε χώρο. Αναδείχτηκαν από την εισήγηση αλλά και από τοποθετήσεις πλευρές της διαπάλης και της αντιπαράθεσης

στην περιοχή για τις εξελίξεις στον κλάδο της Ενέργειας, τα θετικά βήματα που έχουν γίνει στα Όργανα και τις ΟΒ της Οργάνωσης Περιοχής στην αφομοίωση της θέσης μας για το Green New Deal και την «απολιγνιτοποίηση» στην περιοχή. Η καλύτερη αφομοίωση του συγκεκριμένου ζητήματος κρίνεται κρίσιμη για την ουσιαστική επίδραση της Οργάνωσης σε κάθε χώρο, την δημιουργία κριτηρίου σε πλατύτερα τμήματα νεολαίας, δίνει «απάντηση» στους προβληματισμούς που αναπτύσσονται για το μέλλον της περιοχής, το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος. Τέθηκαν, στο παραπάνω πλαίσιο, οι εξελίξεις που εκτυλίσσονται στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας με τη διασύνδεση του με μονοπωλιακούς ομίλους στον κλάδο της Ενέργειας και της Τεχνολογίας. Με παραδείγματα από την δράση των μελών της ΚΝΕ στα σχολεία αλλά και στα πανεπιστήμια, συζητήθηκε η πείρα της Οργάνωσης από την προσπάθεια το κάθε μέλος της ΚΝΕ να πρωτοστατήσει, για να είναι οργανωτής στους αγώνες που αναπτύσσονται. Η Συνδιάσκεψη ολοκληρώθηκε με την εκλογή του νέου Συμβουλίου Περιοχής με Γραμματέα τον Αντάρα Κώστα και την εκλογή της νέας Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.

ΠΕΛΟΠΌΝΝΗΣΟΣ Πείρα από την παρέμβαση της Οργάνωσης σε όλα τα μέτωπα Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε, τη Κυριακή 30 Γενάρη, η Συνδιάσκεψη Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ. Στις εργασίες της Συνδιάσκεψης παραβρέθηκαν από την ΕΠ Πελοποννήσου ο Νίκος Κουτουμάνος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Πελοποννήσου και από το ΚΣ ο Αντώνης Κωσταδήμας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ Γραμματέας του ΣΠ επανεξελέγη ο Γιώργος Καραγιάννης, μέλος του ΚΣ. Στη Συνδιάσκεψη αναδείχθηκε με ζωντάνια η πείρα και τα συμπεράσματα από την δράση της οργάνωσης στους χώρους νεολαίας στις δύσκολες και πρωτόγνωρες

συνθήκες που έφερε η πανδημία τα τελευταία χρόνια. Αποτυπώθηκαν οι δυσκολίες που αντιμετώπισε η Οργάνωση σε αυτές τις συνθήκες αλλά και η οργανωμένη προσπάθεια να τις ξεπεράσει. Στη βάση αυτή, συζητήθηκε η θετική πείρα από την προσπάθεια παρέμβασης μέσα από τα Μαθητικά Φεστιβάλ της περσινής χρονιάς, τα αθλητικά τουρνουά, τους ιστορικούς περιπάτους, τις πρωτοβουλίες μπροστά στην διοργάνωση του διημέρου κ.ά που συνέβαλαν στο να συναντηθεί η οργάνωση με μαθητές στις πόλεις, να συζητήσει και να αναπτύξει πλούσια δράση. Επίσης αναδείχθηκε η πείρα από την παρέμβαση στα Πανεπιστήμια, όπου σε ορισμένους Φοιτητικούς Συλλόγους μέσα στη πανδημία δημιουργήθηκε αγωνιστική πείρα. Με το άνοιγμα των σχολών εντοπίστηκε η κατάσταση των ΦΣ και οι δυσκολίες στη συλλογική πάλη αλλά και οι δυνατότητες που υπάρχουν για πιο μαζική συζήτηση, για πρωτοβουλίες διεκδίκησης που αναπτύσσονται. Μέσα από τοποθετήσεις, αποτυπώθηκε και η πείρα από την παρέμβαση σε χώρους μαθητείας, σε νέους εργαζόμενους κυρίως στον επισιτισμό – τουρισμό. Έγινε σημαντική αναφορά στους δρόμους που άνοιξε και μπορεί ακόμα περισσότερο να ανοίξει η παρέμβαση της ΚΝΕ στον Πολιτισμό, ειδικά μέσα από τον Πολυχώρο Δημιουργίας της ΚΝΕ «Μικρόβιο – Γιώργος Βουβαλέας» στη Καλαμάτα, αλλά και στον Αθλητισμό με όπλο την πείρα που δημιούργησε στην οργάνωση η παρέμβαση της το προηγούμενο διάστημα και την Απόφαση του ΚΣ. Τη συζήτηση απασχόλησε η αναβάθμιση της καθοδηγητικής δουλειάς. Με επίκεντρο την ιδεολογική και πολιτική αναβάθμιση που περνά μέσα από τη συλλογική συζήτηση στις ΟΒ και τα καθοδηγητικά όργανα, τις σχολές και τα μαθήματα για την ιδεολογική μας ενδυνάμωση αλλά και μέσα από την καθημερινή συζήτηση και προετοιμασία για την ανάπτυξη της δράσης της ΟΒ και των μελών της ΚΝΕ στο χώρο τους, μπορούν να γίνουν βήματα σε αυτή την κατεύθυνση. Τέλος, εκφράστηκε η συμφωνία και η αισιοδοξία για τους στόχους οικοδόμησης που έθεσε η Συνδιάσκεψη, ότι μπορούν να γίνουν πράξη μπροστά και στο 13ο Συνέδριο της ΚΝΕ.

Οδηγητής



Φεβρουάριος 2022

Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα είν’ ο ίδιος ο λαός!

έτοιες μέρες πριν 80 χρόνια (16 Φλεβάρη 1942) ιδρύθηκε ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, ο ΕΛΑΣ! To 1942 o λαός ήδη για δύο χρόνια οργάνωνε την πάλη του ενάντια στους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, με πρωτοβουλία των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών είχαν αρχίσει να συγκροτούνται οι πρώτες αντάρτικές ομάδες. Το 1941 με πρωτοβουλία του ΚΚΕ δημιουργείται το ΕΑΜ με σκοπό την πάλη για την επιβίωση του ελληνικού λαού και την απελευθέρωσή του.

Βασικοί σταθμοί έως την ίδρυση του ΕΛΑΣ

Απρίλιος-Μάιος 1941

Καλοκαίρι 1941

27 Σεπτεμβρίου 1941

5 Φεβρουαρίου 1942

16 Φεβρουαρίου 1942

Η Ελλάδα συνθηκολογεί και χωρίζεται σε 3 ζώνες κατοχής (γερμανική, ιταλική και βουλγαρική).

Με αποφάσεις των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ αρχίζουν να οργανώνονται σε Θεσσαλία, Ρούμελη, Πελοπόνησσο και Μακεδονία οι πρώτες αντάρτικες ομάδες.

Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ιδρύεται το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, το ΕΑΜ.

Ιδρύεται το ΕΑΜ Νέων, προπομπός της ΕΠΟΝ.

Ιδρύεται ο ΕΛΑΣ!

Απελευθέρωνε χωριά από τις φασιστικές δυνάμεις

πάλη του ελληνικού λαού με μπροστάρη το ΚΚΕ έχει αρχίσει και οργανώνεται σε αντάρτικες ομάδες κατά των κατακτητών σε χωριά, βουνά. Ωστόσο δεν υπήρχε ακόμη ένα μαχητικό σώμα λαϊκού στρατού για να αναλάβει το καθήκον της ένοπλης πάλης. Αυτός ο στρατός ιδρύθηκε στις 16 Φλεβάρη του 1942 και ήταν ο ΕΛΑΣ! Σκοπός του ήταν όλες αυτές οι αντάρτικες ομάδες που υπήρχαν στα βουνά και στα χωριά να συνενωθούν σε έναν λαϊκό στρατό με σκοπό την ενίσχυση της αντίστασης και τελικά την απελευθέρωση της χώρας, αλλά και την περιφρούρηση των ελευθεριών του ελληνικού λαού ενάντια σε κάθε ξένη επιβολή. Τον πρώτο καιρό ο ΕΛΑΣ αναλάμβανε την υπεράσπιση των χωρικών, του λαού στην ύπαιθρο από τους συνεργάτες των κατακτητών, τους ληστές, ζωοκλέφτες κι άλλους πλιατσικολόγους. Οι χωρικοί έχοντας τέτοια προβλήματα δεν μπορούσαν να «μπουν» ή να βοηθήσουν στο αντάρτικο. Επομένως, ο ΕΛΑΣ και προστάτευε την περιουσία των Ελλήνων χωρικών και βοηθούσε για να «μπουν» κι άλλοι στο αντάρτικο. Τους μήνες που ακολούθησαν ο λαός, οι νέοι μπήκαν στις γραμμές του ΕΛΑΣ. Το αντάρτικο πύκνωσε και έδωσε εκατοντάδες μικρές και μεγάλες μάχες με τον εχθρό.

Έχεις ακούσει για… την «Ελεύθερη Ελλάδα»; Στις περιοχές που απελευθέρωνε ο ΕΛΑΣ, η ζωή οργανώνονταν αλλιώς, πιο ανθρώπινα, κοντά στις ανάγκες και στα όνειρα των ανθρώπων. Τα παιδιά πήγαιναν σχολείο, ενώ για πρώτη φορά οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου 8 χρόνια πριν καθιερωθεί στο αστικό σύνταγμα.

Ομάδες του ΕΛΑΣ διαμορφώθηκαν και σε μεγάλες πόλεις, όπως ήταν η Αθήνα κι ο Πειραιάς. Γιατί υπήρχε κι εκεί η ανάγκη τόσο να περιφρουρηθούν οι μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις, η περιουσία του ελληνικού λαού, να μην πέσουν οι γειτονιές στα χέρια των κατακτητών.

Αναλάμβανε σαμποτάζ για να εμποδίσει τη διέλευση των κατοχικών δυνάμεων Έχεις ακούσει για…

Έχεις ακούσει για…

την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου; Με αυτήν την ανατίναξη ο ΕΛΑΣ κατάφερε, ως βασικός της συντελεστής της, να διακόψει τη βασική συγκοινωνία των κατακτητών στην Ελλάδα για 6 εβδομάδες, κι επομένως να τους καθυστερήσει σημαντικά. Ήταν η μόνη σιδηροδρομική αρτηρία που έφτανε ως το λιμάνι του Πειραιά.

τη μάχη της «Ηλεκτρικής»; Οι ΕΛΑΣίτες μαζί με τον λαό του Κερατσινίου πολέμησαν σκληρά για να μην ανατιναχθεί κατα την υποχώρηση των κατακτητών το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, γνωστού ως «Ηλεκτρική» που τροφοδοτούσε με ρεύμα ολόκληρη την Αττική!

ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ Με το ντουφέκι μου στον ώμο σε πόλεις κάμπους και βουνά της λευτεριάς ανοίγω δρόμο της στρώνω βάγια και περνά.

Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα Το δίκιο και τη λευτεριά Σ’ ακροβουνό και σε κοιλάδα Πέτα πολέμα με καρδιά.

Ένα τραγούδι ειν’ η πνοή σου καθώς στη μάχη ροβολάς κι αντιλαλούν απ’ τη φωνή σου πλαγιές και κάμποι ΕΛΑΣ-ΕΛΑΣ.

Παντού η πατρίδα μ’ έχει στείλει φρουρό μαζί κι εκδικητή κι απ’ την ορμή μου θ’ ανατείλει καινούργια λεύτερη ζωή.

Με χίλια ονόματα μια χάρη ακρίτας είτ’ αρματολός αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα είν’ ο ίδιος ο λαός.

• • • ΣΥ

ΝΤΕΥ ΝΕ

••• ΞΗ

Α Ρ Ω Τ Ε Ν Α Λ Ι Μ ΤΑ ΕΠΑΛ!

ολλή κουβέντα έχει γίνει τα τελευταία χρόνια για τα ΕΠΑΛ. Πολλές «αναβαθμίσεις» διαφημίζουν οι κυβερνήσεις (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) ότι έχουν κάνει. Πολύ έχουν «παίξει» τα ΕΠΑΛ και στα social media, ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες, με τις διάφορες φασιστικές ομάδες και τη δράση τους στα ΕΠΑΛ της Θεσσαλονικής. Για όλα αυτά μιλήσαμε με τον Μάρκο, πρόεδρο 15μελους του 3ου ΕΠΑΛ ΣΕΛΕΤΕ (Αθήνα), και με τον Γιάννη, από τα ΕΠΑΛ της Θεσσαλονίκης.

«Οδηγητής»: Μάρκο, γιατί πήγες στα ΕΠΑΛ; Μάρκος: Από τα ΕΠΑΛ είναι πιο εύκολη η πρόσβαση στα Πανεπιστήμια και η ειδικότητα που διαλέγεις έχει μαθήματα που μπορούν να σε βοηθήσουν στη μελλοντική σου δουλειά. Εγώ είμαι στην ειδικότητα των δομικών έργων και θεωρώ ότι μπορώ να πάρω γνώσεις από τα μαθήματα που θα με βοηθήσουν στη συνέχεια. Είναι επίσης ένα αντικείμενο που δε διδάσκεται σε Γενικά Λύκεια, οπότε για εμένα που θέλω να το ακολουθήσω και μετά το σχολείο, είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να πάω ΕΠΑΛ να μαθαίνω για αυτό, παρά για κάτι άλλο.

«Ο»: Τι γίνεται με τα βιβλία των ΕΠΑΛ; Μάρκος: Έχουμε αλλά είναι άλλης εποχής! Τα περισσότερα της ειδικότητάς μου μιλάνε για το 1980, όταν χτιζόταν η Αθήνα. Τώρα υπάρχουν νέα υλικά, φιλικά προς το περιβάλλον, που διατηρούν τη μόνωση, που είναι εύκολα στην παραγωγή και στην κατασκευή! Εμείς γιατί μαθαίνουμε πράγματα του προηγούμενου αιώνα; Τα σπίτια που θα χτίσουμε θα 'ναι του προηγούμενου αιώνα; Ή στο δικό μου ΕΠΑΛ τα παιδιά της μηχανολογίας δουλεύουν πάνω σε βενζινοκίνητα αμάξια, ενώ το μέλλον είναι στα ηλεκτροκίνητα!

«Ο»: Λένε ότι αναβαθμίζουν τα ΕΠΑΛ. Το βλέπεις εσύ; Μάρκος: Καλά, δεν θα μιλήσω για τα αρχαία εργαστήρια και τα βιβλία, τα είπα παραπάνω. Θα σου πω για τις πανελλαδικές που θέλω να δώσω και το ειδικό μάθημα που πρέπει να δώσω δεν διδάσκεται στα σχολεία. Αναβάθμιση είναι αυτό; Ή σου λένε «έλα στα ΕΠΑΛ, εδώ θα μπεις πιο εύκολα σε σχολή» και τελικά κόβουν τον αριθμό των ΕΠΑΛιτών που θα μπαίνει στα Πανεπιστήμια. Εμένα αυτό δεν μου φαίνεται αναβάθμιση αλλά κοροϊδία. Δεν θέλουν να μπαίνουν ΕΠΑΛίτες στα Πανεπιστήμια και σου ρίχνουν την ευθύνη εσένα.

«Ο»: Μαθητεία. Τι γνώμη έχεις; Μάρκος: Είναι ωραίο να δουλεύεις και να μαθαίνεις την ειδικότητά σου αλλά δεν είναι τόσο απλό. Αρχικά το κράτος πληρώνει ένα κομμάτι του μισθού σου στις επιχειρήσεις. Εσύ πηγαίνεις ως μαθητευόμενος, βγάζεις κανονική δουλειά και τα λεφτά που παίρνεις είναι λιγότερα και απ’ τον βασικό μισθό. Δεν ισχύει ότι δεν μπορούν να μας πληρώνουν κανονικά ή ότι δεν έχουν. Απλά συμφέρει τις εταιρείες να παίρνουν μαθητευόμενους αφού είναι πιο «φτηνοί» και από την άλλη ο μαθητευόμενος που δεν έχει τελειώσει άλλη σχολή -μόνο το ΕΠΑΛ- θεωρεί ότι δεν μπορεί να ζητήσει παραπάνω λεφτά.

«Ο»: «Οι μαθητές δίνουν δύναμη στο σχολείο». Τι εννοείτε με αυτό; Μάρκος: Εμείς για παράδειγμα είμαστε σε έναν χώρο που συστεγαζόμαστε τρία ΕΠΑΛ του Αμαρουσίου. Θέλαμε να δώσουμε δύναμη στα ΕΠΑΛ, να αλλάξουμε την κατάσταση και έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε μία

κοινή Συντονιστική Επιτροπή και για τα τρία σχολεία, που λέγεται Μαθητική Συντονιστική ΣΕΛΕΤΕ. Ξεκινήσαμε περίπου πριν από 2-3 μήνες με μια συνέλευση με παιδιά και από τα τρία ΕΠΑΛ. Φάνηκε ότι ήθελαν τα παιδιά να συζητήσουν για όσα μας απασχολούν. Και μέσα από αυτό βγήκε και μουσική ομάδα που ανέλαβε τις γιορτές της 28ης Οκτωβρίου και της 17ης Νοέμβρη. Ήταν κάτι καινούριο που πήγε καλά, το ευχαριστηθήκαμε όλοι και αποδείξαμε ότι δεν είμαστε μόνο μηχανάκια κτλ που λένε. Συμμετείχαμε και στις πορείες που έγιναν και στο Υπουργείο και στην Αθήνα! Τώρα το επόμενο διάστημα θέλουμε να φτιάξουμε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, αξιοποιώντας και το τμήμα ηλεκτρολόγων που έχουμε στα ΕΠΑΛ, να φτιάξουμε εφημερίδα του σχολείου και φυσικά προγραμματίζουμε πολιτιστικές και αθλητικές δράσεις, γιατί έχουμε και πολλούς συμμαθητές αθλητές! Γενικά υπάρχουν τόσα πολλά όπλα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να γίνει το σχολείο πρωτοπόρο, αλλά δεν το επιλέγουν (σ.σ. τα Υπουργεία!) να το κάνουν!

Οδηγητής

«Ο»: Γιάννη, εσύ γιατί πήγες στα ΕΠΑΛ; Γιάννης: Στη Γ’ γυμνασίου σκεφτόμουν με τί θέλω να ασχοληθώ όταν θα τελειώσω το σχολείο. Στη φάση εκείνη ήρθαν τα μέτρα που έκαναν το Λύκειο ακόμη περισσότερο εξεταστικό κέντρο, δυσκόλεψαν το να «μπεις» σε μια σχολή. Κι είπα πως θα πάω ΕΠΑΛ γιατί ναι μεν θέλω να σπουδάσω κάτι -θέλω να δώσω Πανελλαδικές-, όμως το έχουν παρακάνει με όλα αυτά τα νομοσχέδια! Στα ΕΠΑΛ τα μαθήματα είναι πιο εύκολα, όποιος θέλει να δώσει Πανελλαδικές δεν περνάει τέτοιο ζόρι με τα φροντιστήρια, το άγχος, την ύλη του Γενικού, αν και εννοείται πως έχει κι εκεί διάβασμα.

«Ο»: Τα εργαστήρια είναι αναγκαία στο να μάθεις την ειδικότητα. Έχετε; Γιάννης: Τώρα για τα εργαστήρια, ξέρεις, ισχύει ό, τι ισχύει παντού. Δηλαδή πολλές φορές δεν υπάρχει ο απαραίτητος εξοπλισμός, τα εργαστήρια είναι κατεστραμμένα, βιβλία αρχαία κτλ. Και φυσικά οι μαθητές πάντα πρέπει να πληρώσουμε και κάτι για τον δικό μας εξοπλισμό. Δωρεάν Παιδεία σου λέει μετά, ειδικά σε τέτοιους καιρούς. Επίσης, στα εργαστήρια δεν είναι μόνο θέμα τα υλικά που έχεις. Είναι θέμα να υπάρχουν και παραπάνω καθηγητές. Γιατί σε τομείς, όπως η Μηχανολογία ή η Ηλεκτρολογία, που έχεις να κάνεις και με τα ρεύματα, είναι επικίνδυνο να κάθεσαι μόνος να δουλεύεις. Πρέπει να υπάρχει κάποιος να σε καθοδηγεί.

ούτε ένα κίνητρο να είσαι σωστός στην ειδικότητά σου όταν τα βιβλία είναι παλιά και τα εργαστήρια ανύπαρκτα, όταν δεν έχεις καθηγητές! Σε σπρώχνει να τα παρατήσεις… Αλλά εμείς επιλέγουμε να μην τα παρατήσουμε και να είμαστε αγωνιστές μαθητές. Και δεν είμαστε λίγοι!

«Ο»: Βρίσκετε εμπόδια σε αυτήν την επιλογή; Στο να αγωνίζεστε; Γιάννης: Εννοείται! Δεν είναι μόνο το Υπουργείο, η Υπουργός, τα μέτρα που παίρνουν, η καταστολή που μας ρίχνουν. Μέσα στα ΕΠΑΛ φυτεύουν κόσμο που πηγαίνει και τρομοκρατεί τα παιδιά. Εμείς για παράδειγμα ζητάμε να μην πληρώνουμε τίποτα για τον εξοπλισμό μας και οι φυτευτοί πηγαίνουν και λένε ότι «δεν γίνεται αυτό, σταματήστε αυτά τα αιτήματα γιατί θα φάτε ξύλο κτλ». Αυτοί οι φυτευτοί είναι που και το προηγούμενο διάστημα, μαζί με άλλα φασισταριά και μέσα από τις φασιστικές ομάδες τους τραμπούκιζαν συμμαθητές μας στη Σταυρούπολη επειδή αγωνίζονταν, και την περασμένη εβδομάδα προσπάθησαν να χτυπήσουν έναν πρόσφυγα μαθητή. Κι αυτούς τους φασίστες, υπάρχουν καθηγητές που τους καλύπτουν ή τους στηρίζουν.

«Ο»: Τι λένε οι υπόλοιποι ΕΠΑΛίτες για αυτά τα σκηνικά; Γιάννης: Ότι είναι ξεκάθαρο πως οι φασίστες έχουν πρόβλημα επειδή λέμε την αλήθεια, αγωνιζόμαστε, διεκδι-



Φεβρουάριος 2022

κούμε αυτά που είναι δικά μας! Δεν είναι τυχαίο που τώρα δρουν αυτές οι ομάδες στον Εύοσμο. Εκεί όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρχε έντονη αγωνιστικότητα από τους μαθητές. Γι’ αυτό βγήκαν τώρα, για να φοβίσουν τους μαθητές. Αλλά δεν τους πέρασε ούτε θα τους περάσει. Η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Θεσσαλονίκης ήδη έχει πάρει απόφαση να είναι στη συγκέντρωση του Σαββάτου 5/2 στην πλατεία του Ευόσμου μαζί με γονείς, καθηγητές, τη γειτονιά κτλ. Και το παράδειγμα της Σταυρούπολης και αυτό, δείχνουν ότι, πρώτον, εμείς όλοι μαζί μπορούμε να τους πετάξουμε έξω και δεύτερον, πως όσο τους αφήνουμε να δρουν, τόση δύναμη μαζεύουν. Και αυτό δεν θα το επιτρέψουμε!

«Ο»: θέλεις να προσθέσεις κάτι ακόμη; Γιάννης: Ναι. Είναι σημαντική η δράση μας μέσα στα ΕΠΑΛ. Γιατί έχει πέσει πολύ ψέμα από τις κυβερνήσεις για την αναβάθμισή τους. Αυτό που δε σου λένε είναι ότι σου δίνουν συγκεκριμένες και βασικές γνώσεις, οι οποίες όμως, στην αγορά εργασίας σημαίνουν λιγότερα λεφτά, λιγότερα δικαιώματα! Και μετά πλήρωνε για τα πτυχία ξανά! Βοηθάει όταν συζητάνε τα 5μελή και τα 15μελή τέτοια ζητήματα και βάζουν τα αιτήματά μας μπροστά, όταν σχεδιάζουμε τον αγώνα μας! Είναι σημαντική η δράση μας γιατί πρέπει να σπάσουμε τη λογική που τα θέλει όλα ίδια και να μην αλλάζει η κατάσταση! Η κατάσταση αλλάζει και το αποδείξαμε και πέρυσι και φέτος με τις κατακτήσεις που είχαμε!

«Ο»: Τα βιβλία είναι αρχαία, εργαστήρια σαν να μην υπάρχουν, πώς την παλεύει ένας ΕΠΑΛίτης; Γιάννης: Πολλοί σκέφτονται να τα παρατήσουν όταν ξεκινάνε τα ΕΠΑΛ. Γιατί όντως, έχεις ελλείψεις σε βιβλίακαθηγητές κτλ και ισχύει ότι καλλιεργούν τη λογική ότι στα ΕΠΑΛ είμαστε μαθητές β’ κατηγορίας που είμαστε ικανοί για καβγάδες και τσαμπουκάδες κι όχι για μάθημα. Ενισχύουν και το ότι μέσα στα ΕΠΑΛ είναι τα ναρκωτικά, έχει παραπάνω βία - στοιχεία που έρχονται από την κοινωνία μας, δεν γεννιούνται στα ΕΠΑΛ. Και μετά έχεις και το Υπουργείο που διαφημίζει συνεχώς «αναβάθμιση» στα ΕΠΑΛ και «Νέα αρχή στα ΕΠΑΛ», που σου λέει «πήγαινε στα ΕΠΑΛ γιατί εκεί είναι πιο εύκολα, θα μάθεις μια τέχνη και θα δουλέψεις». Όμως τελικά δεν σε στηρίζει ούτε σε βοηθά να διαβάσεις. Δεν σου δίνει

‣ Οι θρασύδειλοι φασίστες που τις τελευταίες μέρες προσπάθησαν να χτυπήσουν έναν πρόσφυγα μαθητή, κατηγορούνται για τον βιασμό μαθητριών στο 1ο ΕΠΑΛ Κορδελιού. ‣ Ολοένα και περισσότεροι μαθητές αποκαλύπτουν πως αυτοί οι φασίστες έχουν την κάλυψη καθηγητών και διευθυντών. Και προφανώς της αστυνομίας, θα πούμε εμείς, αφού τόσο καιρό μετά, και με τόσα στοιχεία δεν τους έχουν συλλάβει… ‣ Ολοένα και περισσότεροι μαθητές αποκαλύπτουν πως το πρόβλημα των φασιστικών αυτών ομάδων ήταν και είναι πως οι μαθητές αγωνίζονται για το δίκιο τους..!

Μπ. Μπρεχτ αμέσως μετά τη μεγάλη νίκη των λαών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγραψε: «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος, η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό». Αυτό ισχύει και σήμερα! Δεν ξεμπερδεύουμε με τον φασισμό, όσο συνεχίζει να υπάρχει αυτό το σύστημα. Το σύστημα που γεννά διακρίσεις, ρατσισμό, ξενοφοβία, ομοφοβία, μετανάστευση και προσφυγιά, μισαλλοδοξία, έχθρα απέναντι σε ό,τι εκπροσωπεί τις ανάγκες του λαού και των εργαζόμενων. Τους φασίστες τους αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα. Έχουν διαμορφώσει διάφορα παρακλάδια και οργανώσεις, όπως αυτή του «Ιερού Λόχου», της Εθνικιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης. Όλους αυτούς πρέπει να τους απομονώσουμε στις σχολές, στα σχολεία, στις γειτονιές, να μην έχουν τόπο να σταθούν! Έχουμε πείρα! Τα δικαστήρια, οι φυλακές αφήνουν ελεύθερους τους Ναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής! Αντίθετα, οι Η ΚΝΕ τις επόμενες μέρες θα μαθητές στη Σταυρούπολη, οι φοιτητές, καθηγητές, γονείς, ο ξεκινήσει ειδική καμπάνια λαός της περιοχής, έκαναν στην άκρη τους φασίστες. Το ίδιο για τα ΕΠΑΛ! Θα μιλήσουμε θα συμβεί και τώρα! με πολλούς ΕΠΑΛίτες, θα παρουσιάσουμε τα προβλήματα αλλά και τους αγώνες τους!

ΈΡΧΕΤΑΙ…

Κράτησέ το ...

ΤΙ ΜΑΣ ΜΕΝΕΙ

Μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο εξεταστικό τσουνάμι, για σχολεία ανοιχτά και ασφαλή

μέση της σχολικής χρονιάς έχει φτάσει και οι μαθητές στα σχολεία όλης της χώρας είναι στο πόδι! Οι μαθητές μιλούν. Έπρεπε και πρέπει να ακουστεί η δική τους φωνή κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα πως «όλα είναι καλά», κόντρα και στις φωνές συμβιβασμού με την κατάσταση, των υπόλοιπων αστικών κομμάτων που λένε πως «δεν γίνεται να λειτουργήσουν με ασφάλεια τα σχολεία, ας παραμείνουν κλειστά». Η δική τους απάντηση μέσα από τις κινητοποιήσεις τους, τις καταλήψεις, αποχές σε δεκάδες πόλεις όλης της χώρας, δόθηκε. Και θα συνεχίσει να δίνεται.

Το ανέκδοτο

Το ψευτοδίλημμα

Ο μύθος

«Τα σχολεία είναι το πιο ασφαλές μέρος, γίνεται ιχνηλάτηση των κρουσμάτων». Αυτή ήταν η απάντηση όταν χιλιάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί άρχισαν να νοσούν. Η κυβέρνηση έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για αυτό! Η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας, αφού η περιβόητη σχολική «ιχνηλάτηση» αφορά self-test που οι μαθητές κάνουν μόνοι τους στο σπίτι ή ακριβοπληρωμένα τεστ εκτός σχολείου.

«Ή ανοιχτά σχολεία χωρίς ασφάλεια ή κλειστά και webex». Οι μαθητές δεν έχουν κανένα λόγο να «διαλέξουν» ανάμεσα σε αυτά τα δύο προβλήματα που δημιούργησε η πολιτική της κυβέρνησης. Τα σχολεία μπορούν να είναι ανοιχτά και ασφαλή αν γίνουν πράξη τα αυτονόητα αιτήματα των μαθητών. Ταυτόχρονα, είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως το webex που τόσο καιρό «πήγαινε τέλεια» σύμφωνα με το Υπουργείο, τώρα έγινε «πρόβλημα για την εκπαίδευση των παιδιών» και ταυτόχρονα πάλι «καλή λύση για να μη χάνεται το μάθημα» όταν – και μόνο- οι μαθητές κινητοποιούνται.

«Η κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε». Δεν είναι αδυναμία αλλά επιλογή να βρίσκονται οι μαθητές συνεχώς μπροστά σε νέα εμπόδια εδώ και δύο χρόνια, γιατί τα αυτονόητα αιτήματα των μαθητών «έχουν υψηλό κόστος». Είναι επιλογή να μην προβλέπεται στον κρατικό προυπολογισμό ούτε ένα ευρώ για μονιμοποιήσεις καθηγητών. Είναι επιλογή οι συγχωνεύσεις Τμημάτων που προχώρησαν στην αρχή της χρονιάς και ευνόησαν το συνωστισμό.

Αυτό που ξέρουν όλοι οι μαθητές αλλά κανένας άλλος δε βλέπει:

«Με Τράπεζα και ΕΒΕ δε βγαίνει η πανδημία....»

σο περνάει η σχολική χρονιά τόσο καταστρέφεται η διάθεση που είχαν οι μαθητές το Σεπτέμβρη του 2021 να ξαναγυρίσουν στο σχολείο. Οι προσδοκίες για μια πιο ευχάριστη καθημερινότητα, για σχολική ζωή, για να μάθουν καινούρια πράγματα σε αντίθεση με την καραντίνα έκαναν φτερά! Πως να θέλουν οι μαθητές να είναι στο σχολείο όταν γράφουν συνεχώς διαγωνίσματα; Γιατί αντί να βελτιώνονται κάθε μέρα, να μαθαίνουν νέα πράγματα, να ξεπερνούν τα κενά της καραντίνας- τηλεκπαίδευσης πρέπει να σκέφτονται κάθε μέρα πως θα βγει η ύλη; Μπορεί η κυβέρνηση να μην πήρε μέτρα για ασφαλή σχολεία αλλά δεν έκατσε και με σταυρωμένα τα χέρια, πήρε «μέτρα» για να γίνει το σχολείο ακόμη πιο βαρετό, πιο εξοντωτικό για όλους. Επέλεξε ακόμα μια φορά κόντρα στις ανάγκες των μαθητών, με τους 4 αντιεκπαιδευτικούς νόμους που ψήφισε εν μέσω πανδημίας. Θα μπορούσε τον ίδιο ζήλο να τον δείξει στην μελέτη για τις απαιτήσεις για την προσαρμογή των παιδιών στη δια ζώσης εκπαίδευση, πως θα βοηθηθεί ο κάθε μαθητής και να μη μείνει «άλλο πίσω».

Δεν εκβιαζόμαστε με τηλεαπουσία» Μόλις οι μαθητές βγήκαν στο δρόμο η «αγωνία» του Υπουργείου για τις διδακτικές ώρες «χτύπησε κόκκινο» και υποχρέωσε τους καθηγητές να κάνουν webex κόντρα στις μαθητικές αποφάσεις. O εκβιασμός της απουσίας όμως έφαγε αυτή τη φορά σε μεγάλο βαθμό πόρτα: οι μαθητές έκαναν ΓΣ, ψήφιζαν και υπερασπιζονταν τον αγώνα που επέλεξαν συλλογικά. Χιλιάδες καθηγητές αρνήθηκαν να παίξουν αυτόν το αντιδραστικό ρόλο. Δίπλα σε αυτά μπόλικες αστυνομικές δυνάμεις τριγύριζαν γύρω από τα σχολεία, έκαναν προσαγωγές μαθητών που συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις. Ο στόχος, μάλιστα της τηλε-απουσίας είναι ακόμη πιο φανερός αν σκεφτεί κανείς ότι μια ολόκληρη εβδομάδα μαθημάτων χάθηκε στην Αττική και σε άλλες περιοχές γιατί η κυβέρνηση δε νοιάστηκε να καθαριστούν οι δρόμοι και τα σχολεία από το χιόνι, να εξασφαλιστεί πρόσβαση σε μαθητές και δασκάλους, να θερμανθούν οι αίθουσες και να γίνουν τα μαθήματα.

Οδηγητής



Φεβρουάριος 2022

Μπαίνουμε στη μάχη για το σχολείο των αναγκών και των ονείρων μας!

κατοντάδες σχολεία σε όλη τη χώρα, χιλιάδες μαθητές κινητοποιήθηκαν με όποιο μέσο και τρόπο διάλεξαν, με αιτήματα για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία που να πάρουν μέτρα αντιμετώπισης των μορφωτικών κενών που έχουν δημιουργηθεί. Λίγες μέρες μετά το Υπουργείο αναγκάστηκε να πάρει πίσω με ρύθμιση τον Νόμο που ψήφισε πέρσι: τις ελάχιστες σχολές που δηλώνουν οι μαθητές στο μηχανογραφικό. Οι μαθητικοί αγώνες πέτυχαν την πρώτη τους νίκη. Τι θα γινόταν, άραγε, αν οι μαθητές δεν αντιδρούσαν εδώ και δύο

χρόνια για τον συγκεκριμένο Νόμο, και περίμεναν καρτερικά να αλλάξει η κυβέρνηση μήπως και αλλάξει τον συγκεκριμένο νόμο, όπως ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ, που κάνει μικροπολιτικά παιχνίδια πάνω στα άγχη χιλιάδων μαθητών; Είναι φανερό ότι η συνέχεια των μαθητικών αγώνων μπορεί να επιβάλει την μη εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων με τα εκατοντάδες θέματα που συνεχώς πληθαίνουν και ακόμη δεν έχει φτιαχτεί οριστικά. Να επιβάλει την αυτονόητη προσαρμογή της τεράστιας ύλης που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι μαθητές.

Για αυτό και τώρα είναι η ώρα να δυναμώσουν οι μαθητικοί αγώνες.

χει σημασία να συνεχιστεί η ελπιδοφόρα προσπάθεια, με την καθοριστική συμβολή των ΚΝιτών μαθητών, να ενισχυθούν οι Συντονιστικές Επιτροπές Μαθητών με περισσότερα μαθητικά συμβούλια σχολείων και εκλεγμένους μαθητές. Να φτιαχτούν και άλλες σε Δήμους και πόλεις που δεν υπήρχαν ως τώρα, αλλά οι μαθητές καταλαβαίνουν πια καλύτερα την ανάγκη ο αγώνας τους να είναι οργανωμένος και συντονισμένος σε τοπικό, περιφερειακό ακόμα και πανελλαδικό επίπεδο. Έχει σημασία οι μαθητές να συνεχίζουν με πολύμορφους τρόπους να αγωνίζονται, και τέτοιοι είναι και αθλητικά και πολιτιστικά δρώμενα. «Είμαι Α’ Γυμνασίου και κάνω ξαφνικά φέτος Άλγεβρα και εξισώσεις. Εκεί στο Υπουργείο δεν καταλαβαίνουν πως έχουμε να κάνουμε φυσιολογικό μάθημα από την Δ΄ Δημοτικού που μαθαίναμε τη διαίρεση;» Αυτά τα λόγια μιας μαθήτριας που εκφράζουν την αγωνία των μαθητών κάθε τάξης για να αντιμετωπίσουν τα κενά που τους άφησε το υποτιθέμενο «τέλειο» webex. Αν βρεθεί κανείς με έναν μαθητή ή μια μαθήτρια που ετοιμάζεται για πανελλαδικές, η αγωνία, η ανασφάλεια γενικεύονται για το «πως θα βγει η ύλη»… μετά την εξοργιστική απόφαση του Υπ.Παιδείας να την αυξήσει φέτος! Η αγωνία των μαθητών περιστρέφεται συνεχώς γύρω από ερωτήματα όπως: Γιατί το σχολείο είναι «φτηνό» για το κράτος και τις επιχειρήσεις και ακριβό για τις οικογένειες των μαθητών; Γιατί η καθημερινότητα είναι ένα τρεχαλητό από το σχολείο στο σπίτι και από το σπίτι στο φροντιστήριο; Γιατί να καλλιεργείται ο ανταγωνισμός; Γιατί να μην υπάρχει ουσιαστικός ελεύθερος χρόνος; Η μόρφωση που παίρνει ο καθένας μας να εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα των γονιών του; Γιατί μαθαίνουμε τόσα λίγα στο σχολείο; Γιατί είναι βαρετό και πιεστικό και όχι ενδιαφέρον;

«Το σχολείο που μας αξίζει μπορούμε να το κατακτήσουμε!» Το σημερινό σχολείο είναι ξεπερασμένο. Δεν μπορεί πια να δώσει απάντηση στις παραπάνω αγωνίες. Δεν μπορεί να δώσει απάντηση στις διευρυνόμενες δυνατότητες για μόρφωση με βάση την πρόοδο της ανθρωπότητας τον 21ο αιώνα. Γιατί αυτές οι δυνατότητες «μπλοκάρονται» από την ίδια την καπιταλιστική κοινωνία, που διαμορφώνει ένα σχολείο στα μέτρα της και στους σκοπούς της. Στις αγωνίες αλλά και στα όνειρα, στη δίψα των μαθητών για μόρφωση, γνώση, μέλλον και ζωή μπορεί να δώσει η πρόταση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για το «σχολείο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων». Η πρόταση μας για την σοσιαλιστική κοινωνία, ακριβώς γιατί θα λειτουργεί με γνώμονα τις αυξημένες κοινωνικές ανάγκες και όχι την κερδοφορία των λίγων, η ανάγκη των μαθητών για μόρφωση δε θα θεωρείται εμπόρευμα. Ο άνθρωπος, οι ικανότητές του, τα χέρια και το μυαλό του, είναι για το σοσιαλισμό αστείρευτες δυνατότητες για να καλυτερεύσει η κοινωνία, να καλύπτει τις ανάγκες όλων, για αυτό και τις εξελίσσει μέσα στο σχολείο.

ι Οργανώσεις της ΚΝΕ ξεδιπλώνουν αυτή την περίοδο μία μαζιΑυτή τη πεκή, πολύμορφη πολιτική δραστηριότητα που περιλαμβάνει ρίοδο κυκλοφορεί ερωτηματολόγια γνωριμίας με μαθητές, εκδηλώσεις βασιερωτηματολόγιο από σμένες στην έκδοση της Μαθητικής Επιτροπής του ΚΣ «Τι σχοτις μαθητικές οργανώλείο έχουμε ανάγκη σήμερα». Προχωρούν το επόμενο διάστημα σεις της ΚΝΕ για να δώσει σε άνοιγμα στεκιών συνάντησης νεολαίας στις γειτονιές, παφωνή σε κάθε μαθητή και ρεμβάσεις για πολλά ζητήματα που απασχολούν τους μαθητές μαθήτρια! Προμηθεύσου με κορύφωση τα φετινά Μαθητικά Φεστιβάλ που καταφτάνουν! το μαζί με την έκδοση Επιδιώκουμε και θα το καταφέρουμε: εκατοντάδες παιδιά που της Μαθητικής Επιτρπής «τους ταιριάζουν» οι ιδέες μας γιατί δίνουν διέξοδο στις αγωνίες του ΚΣ της ΚΝΕ «Τι και τα όνειρά τους, να τις μάθουν, να τις σκεφτούν, να τις κάνουν σχολείο έχουμε κριτήριο για τον αγώνα όλων μας για να αλλάξουμε τον κόσμο! ανάγκη;»

Ασπίδα προστασίας η συλλογική πάλη για την ισοτιμία των γυναικών

ο αποτρόπαιο έγκλημα του βιασμού της 24χρονης κοπέλας στη Θεσσαλονίκη δίκαια έχει προκαλέσει -για άλλη μια φορά- την οργή, την αγανάκτηση και τον προβληματισμό στις νέες και τους νέους. Οργή, όμως, έχει προκαλέσει και η προσπάθεια συγκάλυψης και ατιμωρησίας των δραστών, αξιοποιώντας την οικονομική τους δύναμη και πολιτική επιρροή. Σε αυτή την προσπάθεια συγκάλυψης έχουν το δικό τους ρόλο διάφορες «δημοφιλείς» προσωπικότητες, που διεκδικούν τον τίτλο των «influencers» μέσω των social-media, αφήνοντας πολλά ερωτηματικά για το λόγο της στάσης τους για το συγκεκριμένο έγκλημα, της επιλεκτικής ευαισθησίας τους… Την αλληλεγγύη και συμπαράστασή τους στην 24χρονη εξέφρασαν από την πρώτη στιγμή τα μέλη της ΚΝΕ, όπου με ψηφίσματα στα ΔΣ των ΦΣ, με κινητοποιήσεις – ειδικά στην πόλη της Θεσσαλονίκης και σε μια σειρά σχολές- απαίτησαν την παραδειγματική καταδίκη των ενόχων. Μαζί με την

Η επιλεκτική ευαισθησία των «influencers»... Όσο αναγκαία είναι η δημοσιοποίηση των απαράδεκτων και αποκρουστικών εγκλημάτων και περιστατικών βίας κατά των γυναικών, μπορεί τελικά η αντιμετώπισή τους να περάσει μέσα από like, dislike και hashtag; Μπορούν οι διάφοροι «star» των social-media με τους χιλιάδες followers να αντιμετωπίσουν την πολύμορφη βία κατά των γυναικών μέσα από τις διάφορες εκστρατείες στο Instagram; Η περίπτωση της 24χρονης Γεωργίας επιβεβαιώνει με τον πιο περίτρανο τρόπο τα πραγματικά κίνητρα πίσω από την επιλεκτική, όπως αποδείχθηκε, ευαισθησία που δείχνουν συγκεκριμένοι celebrities. Καθόλου τυχαία δεν είναι η στάση τους καθώς στην προκειμένη περίπτωση εμπλέκονται ονόματα μεγάλων επιχειρηματιών, με τους οποίους οι λεγόμενοι «influencers» συνδέονται με διάφορους φανερούς και αόρατους τρόπους, αφού η

αναγκαία καταδίκη των συγκεκριμένων δραστών - τεράτων, ανέδειξαν πως χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη απέναντι στις σάπιες «αξίες» που παράγονται και αναπαράγονται από τη σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία, απέναντι στα αποκρουστικά «ήθη» γόνων μεγάλων επιχειρηματικών οικογενειών, στα φαινόμενα υποτίμησης της προσωπικότητας και της αξιοπρέπειας της γυναίκας, ακόμα και η αντιμετώπισή της ως σεξουαλικού «λαφύρου». Η οργή και η αγανάκτηση της νεολαίας χρειάζεται να γίνει δύναμη που θα στραφεί απέναντι στις οικονομικές και κοινωνικές αιτίες που γεννούν τους δράστες - τέρατα, διευκολύνουν τη δράση τους και αφήνουν τις γυναίκες εκτεθειμένες σε μια σειρά κινδύνους, εκβιασμούς, πιέσεις. Γιατί τα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος των γυναικών δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου, είναι το αποτέλεσμα -και όχι η αιτία- της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην κοινωνία της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

μπίζνα τους στο διαδίκτυο στηρίζεται κατά βάση στους χορηγούς, που αναζητούν πελατεία ανάμεσα στους χιλιάδες ακόλουθούς τους. Η στάση τους αυτή προσφέρεται για πολύτιμα συμπεράσματα. Πάνω απ’ όλα αποδεικνύεται το πόσο σαθρό είναι το έδαφος που αναπτύσσονται τα «κινήματα» των διαφόρων «υπερασπιστών των δικαιωμάτων» που προβάλλουν τη βία σε βάρος των γυναικών ως αποτέλεσμα της «συμπεριφοράς και νοοτροπίας των αντρών» απέναντι στις γυναίκες, αποσυνδέοντάς την από τα κοινωνικά-ταξικά της αίτια. Το προηγούμενο διάστημα, πολλοί και πολλές από τους influencers που σήμερα «(από) σιωπούν», αύξησαν ραγδαία τους followers τους επειδή εξέφρασαν την επιλεκτική τους ευαισθησία για αποτρόπαια περιστατικά βίας κατά των γυναικών, εγκλωβίζοντας το ζήτημα αποκλειστικά στην αναγκαία ατομική καταγγελία που χαρακτηρίστηκε ως «κίνημα #MeToo». Σήμερα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να «ξεπλύνουν» καταστάσεις, όταν αυτό συμφέρει τους χορηγούς τους,

δικαιολογώντας απόλυτα ένα ξεγυρισμένο «unfollow», που πρέπει να στραφεί όχι μόνο στους συγκεκριμένους influencers, αλλά και σε όλους τους ομοίους τους στο διαδίκτυο.

Δίχτυ ασφαλείας απέναντι στην ανισότητα, τις διακρίσεις, τη βία κατά των γυναικών η συλλογική διεκδίκηση για τις σύγχρονες ανάγκες Επιβεβαιώνεται ότι η «ασπίδα προστασίας» για κάθε γυναίκα, ώστε να βρει το θάρρος και την αντοχή να σταθεί απέναντι σε φαινόμενα βίας και κακοποίησης, αναπτύσσεται στη βάση της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και όχι στην επιλεκτική και βολική “ευαισθησία” των διαφόρων influencers για περιστατικά κακοποίησης γυναικών. Στο δρόμο του συλλογικού αγώνα μπορεί η καθεμία και ο καθένας να βρει το θάρρος, την αντοχή ακόμα και να καταγγείλει, να αντιπαλέψει, να αποκρούσει τα φαινόμενα βίας και καταπίεσης, να μην υποκύπτει σε κάθε είδους πιέσεις και εκβιασμούς. Στην πάλη που βάζει στο στόχαστρο τη γενεσιουργό μορφή βίας, δηλαδή το καπιταλιστικό σύστημα που έχει στο DNA του την εκμετάλλευση, τη βία, την ανισοτιμία. Σε αυτό το δρόμο κάθε γυναίκα μπορεί να διεκδικήσει τους όρους και τις προϋποθέσεις ώστε να στέκεται στα πόδια της χειραφετημένη και ανεξάρτητη, να αλλάξει μαχητικά τη ζωή της.

Οδηγητής

Μαθαίνουμε για τα σύγχρονα δικαιώματα των γυναικών!

Δυναμώνουμε τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις σε βάρος τους!

έτοια ζητήματα δικαίως απασχολούν και τους μαθητές, γίνονται αντικείμενο συζήτησης μέσα και έξω από την τάξη. Τα μέλη της ΚΝΕ θέλουμε να δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις στα ερωτήματα που προβληματίζουν, που μπορούν να οπλίσουν με αισιοδοξία και δύναμη κάθε μαθητή που δυσανασχετεί με αυτή την κατάσταση, που αναζητά τρόπους για να την αλλάξει. Να σκεφτούμε ποιες είναι σήμερα οι προϋποθέσεις ώστε ένα κορίτσι να μην είναι ευάλωτο και εκτεθειμένο; Ποιος είναι ο ρόλος του σχολείου ως «γέννημα θρέμα» της κοινωνίας στη διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων; Πώς διαμορφώνονται σήμερα οι ανθρώπινες σχέσεις;

Κυρίως να αναδείξουμε πως οι μαθητές και οι μαθήτριες μπορούν με τη δική τους θέληση και στάση, να ανοίξουν το δρόμο για να καταργηθεί κάθε μορφή βίας, καταπίεσης, διακρίσεων για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό- κομμουνισμό. Για να μπουν τα θεμέλια για την πραγματική απελευθέρωση και των γυναικών από κάθε κοινωνική ανισοτιμία. Σε αυτή την κοινωνία το σχολείο θα είναι αλλιώς! Θα διαπαιδαγωγεί πολύπλευρους ανθρώπους. Κάθε κοπέλα θα παίρνει τα αναγκαία εφόδια ώστε στην πορεία της ζωής της να στέκεται στα πόδια της, χειραφετημένη και ανεξάρτητη. Οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν ανάγκη από ένα σχολείο που θα τους διαπαιδαγωγεί με τις αξίες της συλλογικότητας, την αλληλεγγύη, θα κάνει πράξη το «ένας για όλους και όλοι για έναν». Θα διδάσκει το σεβασμό για το άλλο φύλο, την ανάπτυξη σχέσεων φιλικών, συντροφικών, με κριτήριο τον αμοιβαίο σεβασμό και επικοινωνία. Ο άνθρωπος πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί μέσα και από το σχολείο για να μπορεί να αισθάνεται βαθιά, να αγαπά την ανθρώπινη ζωή, τον διπλανό του, όλο το λαό. ‘Έτσι θα σπάνε και οι κοινωνικές αντιλήψεις και τα στερεότυπα για τα δύο φύλα, που σήμερα υπάρχουν και αναπαράγονται και μέσα από το σχολείο, το περιεχόμενο και τον τρόπο λειτουργίας του. Δεν θα χωράνε διακρίσεις και διαχωρισμοί με βάση το φύλο, το χρώμα δέρματος, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό, αφού πρώτα και κύρια δε θα διαχωρίζει τους μαθητές ανάλογα με την «τσέπη» τους, δεν θα υπάρχουν ταξικοί φραγμοί, όπως υπάρχουν σήμερα.

Αυτό το σχολείο τα δίνει όλα σε όλους και όχι κάποια σε λίγους Αυτό είναι το σχολείο της σοσιαλιστικής κοινωνίας όπου ένα παιδί θα είναι ελεύθερο από το άγχος της επιλογής του επαγγελματικού μέλλοντος ανάλογα με το «τι έχει ζήτηση στην αγορά», «τι θα μου εξασφαλίσει σίγουρα λεφτά». Γιατί σε

αυτή την κοινωνία, που η ιδιοκτησία είναι κοινωνική, το κίνητρο της παραγωγής δεν θα είναι το καπιταλιστικό κέρδος αλλά η όλο και μεγαλύτερη κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, με βάση τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό έλεγχο. Οι εργαζόμενοι θα έχουν το δικό τους κράτος, αυτοί θα είναι ιδιοκτήτες του παραγόμενου πλούτου, της επιστήμης και της τεχνολογίας, των επιτευγμάτων τους. Για αυτό και δεν περισσεύει κανείς και οι ικανότητες όλων πρέπει συνεχώς να εξελίσσονται. Έτσι, θα ανοίγει ο δρόμος για να σταματήσουν να επιδρούν στις επιλογές των νέων και στερεότυπα σε σχέση με την επιλογή επαγγέλματος ανάλογα με το φύλο.

… η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων (Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος) Το σοσιαλιστικό- κομμουνιστικό σχολείο θα μορφώνει ολόπλευρα τους μαθητές και τις μαθήτριες, θα διαμορφώνει κριτήριο για το πώς να σκέφτονται σωστά, επιστημονικά, ώστε να μπορούν να γνωρίσουν την πραγματικότητα γύρω τους, να αποκτήσουν τα αναγκαία εφόδια ώστε να γίνονται πολύπλευροι άνθρωποι, να γνωρίσουν τον πλούτο της γνώσης της ανθρωπότητας, τον τρόπο που την κατακτά και την εξελίσσει. Αυτό το σχολείο, που βάζει τέλος στην άγνοια, είναι το σχολείο που μπορεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο και τις δυνατότητές του, ακριβώς γιατί η κοινωνία που



Φεβρουάριος 2022

προσφέρει αυτό το σχολείο, είναι η κοινωνία που λειτουργεί με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Για αυτό και αναπτύσσει πολύμορφη δραστηριότητα, με αναβαθμισμένο το στοιχείο της Αισθητικής Αγωγής και τον Αθλητισμό, ώστε ο καθένας και η καθεμία να αναπτύσσει τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα, τα ταλέντα του, να αξιοποιούν δημιουργικά τον ελεύθερό τους χρόνο. Προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να διαμορφώνονται πολύπλευρες και δημιουργικές προσωπικότητες, με ολόπλευρη και υψηλού επιπέδου μόρφωση. Χωρίς αυτά οι νέες κοπέλες, οι νέοι άνθρωποι συνολικά, βρίσκονται «στα χαμένα».

Στο «ο θάνατος σου η ζωή μου» εμείς απαντάμε «ένας για όλους και όλοι για έναν» Σε αντιπαράθεση με το σχολείο σήμερα που «εξοντώνει» αντί να μορφώνει, όπου το τι μαθαίνουν οι μαθητές και οι μαθήτριες καθορίζεται από τα συμφέροντα και τα κέρδη των «λίγων», η μόρφωση είναι εμπόρευμα. Έτσι, το περιεχόμενο του σχολείου στενεύει τους ορίζοντες των μαθητών, τους δίνει τη γνώση με το σταγονόμετρο. Μέσα από το σημερινό σχολείο καλλιεργείται ο εγωιστικός τρόπος ζωής και σκέψης, ο ανταγωνισμός ως όρος «επιτυχίας» στη ζωή. Το σχολείο αντικατοπτρίζει τις αξίες του συστήματος της εκμετάλλευσης. Την ίδια στιγμή που σήμερα στα σχολεία διδάσκονται και αναπαράγονται ακόμα αναχρονιστικές αντιλήψεις για τη θέση και το ρόλο της γυναίκας, με χαρακτηριστικό το μάθημα των Θρησκευτικών, την ίδια στιγμή καλλιεργείται η άποψη στα κορίτσια πως υπεύθυνος για τις διακρίσεις που βιώνουν είναι ο συμμαθητής τους, ο αδελφός τους, ο πατέρας τους και όχι ο πραγματικός αντίπαλος και των δύο φύλων, βομβαρδίζοντας τον αναγκαίο κοινό αγώνα αντρών και γυναικών ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που γεννά και την ανισοτιμία των γυναικών. Στην πάλη για το σχολείο που έχουμε ανάγκη μπορεί

Eμείς άλλον εχθρό δεν έχουμε παρά μονάχα εκείνον που δε σέβεται τον άνθρωπο Γιάννης Ρίτσος να χτιστεί το θάρρος, η αντοχή, η χειραφέτηση, η συλλογικότητα, αλλά και η πραγματική ασπίδα προστασίας για κάθε μαθητή και μαθήτρια που βιώνει διακρίσεις, πολύμορφη βία. Κανένας και καμία να μην είναι και να νιώθουν μόνοι απέναντι στις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους. Σε αυτόν τον αγώνα χτίζονται και διαφορετικές, ουσιαστικά ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα. Αυτός ο αγώνας τους χωρά όλους, ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας, χρώμα δέρματος, σεξουαλικού προσανατολισμού. Είναι ο «κυματοθραύστης» κάθε ρατσιστικής, ομοφοβικής, απαράδεκτης συμπεριφοράς και διάκρισης. Εκεί μπορεί να βρει διέξοδο η δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των μαθητών, βάζοντας στο στόχαστρο την πηγή του «κακού», την ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, την καπιταλιστική εξουσία που έχει συστατικά της στοιχεία τη βία, την καταστολή, τη χειραγώγηση, τον ανορθολογισμό.

Καζακστάν 30 χρόνια μετά από το «τέλος της ιστορίας»,

η φλόγα παραμένει ζωντανή!

τα 30 χρόνια που μεσολάβησαν, όλες οι ελπίδες που καλλιεργούσαν τότε οι ισχυροί του κόσμου, διαψεύσθηκαν…. Κάθε μέρα που περνάει οι αντιθέσεις του συστήματος γίνονται πιο “χτυπητές”, “φωνάζουν” για την αναγκαιότητα ανατροπής του». Αυτές οι γραμμές γράφτηκαν 2 μήνες πριν στο φύλλο του «Οδηγητή» με αφορμή την επέτειο των αντεπαναστατικών ανατροπών στην ΕΣΣΔ. Λίγες εβδομάδες μετά, ξεσπούν μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις στο Καζακστάν. Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα τους; Το Καζακστάν, μία χώρα που ανήκε στην ΕΣΣΔ (και η τελευταία που αποχώρησε) το τελευταίο διάστημα ήρθε στο προσκήνιο λόγω των μεγάλων απεργιών, μαζικών εργατικών και λαϊκών διαδηλώσεων ως αποτέλεσμα ακριβώς αυτών των αντιθέσεων που περιγράφονται παραπάνω, της φτώχειας και της τεράστιας «ψαλίδας» ανάμεσα στην εργατική και την αστική τάξη μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Το Καζακστάν, δεν είναι μία «ασήμαντη» χώρα, τόσο γεωπολιτικά όσο και οικονομικά. Είναι η ένατη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο σε έκταση, με πληθυσμό 19.009.600 κατοίκους, ενώ επίσης εκπροσωπεί το 70% του ΑΕΠ όλης της Κεντρικής Ασίας, πρωτίστως από τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Υπάρχουν σημαντικές επενδύσεις από πολλούς δυνατούς «παίκτες». Παρεμβαίνουν ισχυρά μονοπώλια των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας, χωρών της ΕΕ, της Τουρκίας κ.ά. Από στρατηγικής άποψης, συνδέει τις αγορές της Κίνας και της Νότιας Ασίας με εκείνες της Ρωσίας και της Ευρώπης μέσω οδικών και σιδηροδρομικών μεταφορών και ενός λιμανιού στην Κασπία Θάλασσα. Όλα αυτά την καθιστούν σημαντικό «κρίκο» για τους σχεδιασμούς της μιας ή άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης.

Η αφορμή και οι βαθύτερες αιτίες των μεγάλων κινητοποιήσεων

φορμή των μεγάλων κινητοποιήσεων που εξελίχθηκαν, ήταν οι εξαγγελίες της κυβέρνησης του Καζακστάν για διπλασιασμό της τιμής του υγροποιημένου φυσικού αερίου, σε μία χώρα μάλιστα με τεράστια βιομηχανία υδρογονανθράκων. Αυτό το γεγονός ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι αιτίες όμως βρίσκονται πολύ βαθύτερα, στις τεράστιες κοινωνικές αντιθέσεις που έχει προκαλέσει η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη χώρα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές. Το Καζακστάν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα λεηλάτησης του κοινωνικού πλούτου μετά από τις ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση, όπου μία χούφτα βιομηχάνων ιδιωτικοποίησαν επιχειρήσεις που αποτελούσαν κοινωνική ιδιοκτησία στα χρόνια της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Στη χώρα που ο άνθρωπος κάποτε νίκησε τα θηρία... σήμερα συμβαίνουν καπιταλιστικές θηριωδίες

‣ Τα τελευταία χρόνια διπλασιάστηκαν οι δισεκατομμυριούχοι του Καζακστάν. 162 άτομα κατέχουν το 55% του συνολικού πλούτου της χώρας, σύμφωνα με έκθεση της εταιρείας KPMG. ‣ Tο 13% του λαού δηλώνει πως το εισόδημά του δεν φτάνει ούτε για φαγητό και το 44% δηλώνει πως το εισόδημά του φτάνει μονάχα για τη διατροφή του. ‣ Το 50% των πολιτών του Καζακστάν ζει με λιγότερα από 115 δολάρια το μήνα. Ο λαός του Καζακστάν δεν βγήκε για πρώτη φορά στο δρόμο διεκδικώντας το δίκιο του. Υπάρχει ήδη μια πλούσια εμπειρία αγώνων της εργατικής τάξης από τις μεγάλες και πολύμηνες απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν το 2011 με μπροστάρηδες εργάτες της εξορυκτικής βιομηχανίας, όπου οι κρατικές αρχές έπνιξαν στο αίμα. Τα τελευταία 2 χρόνια κυρίως στο κεντρικό και δυτικό Καζακστάν πραγματοποιήθηκαν απεργίες και κινητοποιήσεις παρά τις μεγάλες δυσκολίες οργάνωσης των εργατών, καθώς η κυβέρνηση Ναζαρμπάγεφ από το 2011 έχει απαγορεύσει τη δράση των συνδικάτων που δε μπορεί να ελέγξει (πάνω από 600), ενώ απαγόρευσε και τη δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος Καζακστάν.

Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι τραβηγμένη στην πόλη Atyrau του Καζακστάν. Οι κάτοικοι συλλέγουν νερό από μία αντλία ενώ στο φόντο πίσω δεσπόζει ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων. Η πόλη Atyrau είναι το κέντρο της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας, διαθέτει επιβλητικά εταιρικά γραφεία από γυαλί και χάλυβα, εστιατόρια σούσι και ξενοδοχεία πέντε αστέρων. Αλλά στη σκιά τους - κυριολεκτικά, σε ορισμένες περιπτώσεις - βρίσκεται μια άλλη πόλη, με κακοτράχαλους δρόμους, σπίτια χτισμένα πρόχειρα με παλιοσίδερα και ξυλεία. Δεν διαθέτουν εσωτερικές υδραυλικές εγκαταστάσεις και οι κάτοικοί τους βασίζονται σε πηγάδια και τουαλέτες με λάκκους. Η πραγματικότητα δύο διαφορετικών κόσμων σε μία πόλη και σε μία εικόνα.

Οδηγητής

Η εργατική τάξη δίνει το στίγμα των κινητοποιήσεων

ι εργάτες όμως δεν έπαψαν να οργανώνονται! Όσα εμπόδια κι αν βάζει η αστική τάξη, η ανάγκη οργάνωσης των εργατών της χώρας οδήγησε στη δημιουργία νέων μορφών οργάνωσης, συμβούλιων εργαζομένων, επιτροπών και άλλων μορφών οργάνωσης. Η δυναμική των κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν από το δυτικό Καζακστάν με πρωτοβουλία των εργατών στη βιομηχανία εξόρυξης πετρελαίου, αντήχησε γρήγορα σε όλη τη χώρα. Τα μέλη και οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν, σε συνθήκες παρανομίας, σε περιβάλλον πολύ αρνητικού συσχετισμού, ήταν μέσα στη μάχη, προσπάθησαν να παρέμβουν στις εξελίξεις. Πρωταγωνιστικό ρόλο εκπλήρωσε το βιομηχανικό προλεταριάτο, παρέλυσε η εξορυκτική βιομηχανία, η μεταλλουργία, μεγάλα τμήματα των ανθρακωρυχείων, η «καρδιά» της οικονομίας του Καζακστάν. Στον αγώνα κινητοποιήθηκαν άνεργοι, εσωτερικοί μετανάστες, φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα οικονομικά αιτήματα για καλυτέρευση των όρων ζωής των εργαζομένων μετατράπηκαν και σε πολιτικά, παραίτηση του Ναζαρμπάγιεφ και του Τοκάγιεφ, ελεύθερη συγκρότηση συνδικαλιστικών οργανώσεων και πολιτικών κομμάτων κ.ά. Επίσης, έδρασαν προβοκατόρικες ομάδες, που προχώρησαν σε πλιάτσικο, βανδαλισμούς κτιρίων κ.ο.κ, που αξιοποίησε το καθεστώς ρίχνοντας μεγάλες στρατιωτικές μονάδες, για την καταστολή των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων.

α γεγονότα στο Καζακστάν, αν και «νωπά» αποτελούν πηγή εξαγωγής πολύτιμων διδαγμάτων, προσθέτουν νέα στοιχεία στην ταξική πάλη 30 χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές και το περιβόητο «τέλος της ιστορίας». Η εργατική τάξη και ο λαός του Καζακστάν απέδειξαν ότι η πάλη των τάξεων δεν «τελειώνει» όσο παραμένουν οι αιτίες που τη γεννούν ζωντανές, το ίδιο δηλαδή το εκμεταλλευτικό σύστημα. Αυτό άλλωστε το γνωρίζουν και οι ίδιοι οι καπιταλιστές, γι΄αυτό και παίρνουν τα «μέτρα» τους. Επιβεβαιώνεται ότι οι τεράστιες ταξικές αντιθέσεις και η συσσώρευση λαϊκής δυσαρέσκειας χρόνων, μπορούν να πυροδοτήσουν απότομες εξελίξεις και γρήγορη άνοδο της δράσης των μαζών. Προβάλλει η αναγκαιότητα ύπαρξης ισχυρού Κομμουνιστικού Κόμματος με επαναστατική στρατηγική και γερούς δεσμούς με την εργατική τάξη, ώστε να παρεμ-

Φεβρουάριος 2022

Η απάντηση του αστικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων

εξέγερση στο Καζακστάν φανέρωσε ότι δεν υπάρχει «καλός» και «κακός» ιμπεριαλιστής για τους λαούς. Με μία φωνή όλες οι αστικές κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστική οργανισμοί έσπευσαν να καταδικάσουν τα γεγονότα στο Καζακστάν και τους εξεγερμένους διαδηλωτές ως «τρομοκράτες». Η διατήρηση της αστικής εξουσίας σε μία χώρα φαίνεται αποτελεί την «κόκκινη γραμμή» που τους ενώνει. Τα γεγονότα είναι ατράνταχτα και εκθέτουν όλους αυτούς που με τη στάση τους, ακόμη και όσοι θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως «προοδευτικοί», στράφηκαν ενάντια στον λαϊκό αγώνα, τον ενοχοποίησαν, αποδέχθηκαν τους ισχυρισμούς της αστικής κυβέρνησης και έδωσαν στήριξη στην ιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας. Αναδείχθηκε ο εγκληματικός χαρακτήρας των ιμπεριαλιστών, που όχι μόνο δεν «προστατεύουν» τους λαούς αλλά στην πραγματικότητα η μόνη προστασία που προσφέρουν είναι στις αστικές τάξεις σε συνθήκες κλονισμού τους, σε συνθήκες που η εργατική λαϊκή πάλη απειλεί την ίδια τους την εξουσία. Εκεί ο «εχθρός» δεν είναι πλέον ξένος, αλλά εσωτερικός. Είναι οι λαοί που αγωνίζονται για το δίκιο τους, που διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό ζήσαμε και στο Καζακστάν, αφού η αστική τάξη της χώρας μη μπορώντας πλέον να διαχειριστεί την κοινωνική κρίση αποτελεσματικά, ζήτησε στρατιωτική βοήθεια στον Οργανισμό του Συμφώνου Συλ-

λογικής Ασφάλειας (CSTΟ) που συμμετέχει μαζί και με τη Ρωσία, αξιοποιώντας προβοκατόρικες ομάδες και δημιουργώντας ένα κλίμα χάους ώστε να δικαιολογήσουν την εισαγωγή έκτακτου στρατιωτικού καθεστώτος στη χώρα. Η απαράδεκτη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας διευκόλυνε την καταστολή των εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων. Στις 6 Ιανουαρίου ξεκίνησε η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων σε όλο το Καζακστάν. Ο επίσημος απολογισμός κάνει λόγο για 10.000 κρατούμενους και 225 νεκρούς, με εκτιμήσεις να φθάνουν έως τους 1000 πολίτες που έχασαν τη ζωή τους. Το αστικό κράτος δια στόματος του πρόεδρου Τοκάγιεφ φρόντισε να διαβεβαιώσει τους καπιταλιστές ότι «Το κράτος εγγυάται το δικαίωμα ιδιοκτησίας των ξένων επενδυτών».

Η εργατική τάξη και ο λαός του Καζακστάν απέδειξαν ότι η πάλη των τάξεων δεν «τελειώνει» όσο παραμένουν οι αιτίες που τη γεννούν ζωντανές, το ίδιο δηλαδή το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Τι μας αφήνουν τα γεγονότα του Καζακστάν;



βαίνει στην ταξική αναμέτρηση, να διαμορφώνει και να αξιοποιεί αγωνιστικές διαθέσεις ενάντια στην αστική εξουσία, να αξιοποιεί τα ρήγματα που προκαλούν οι ενδοαστικές αντιθέσεις, να περιφρουρεί τον αγώνα από την παρέμβαση αστικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων, προβοκατόρικους εγχώριους ή ξένους μηχανισμούς. Οι εκμεταλλευόμενοι πάντα και παντού, σε κάθε γωνιά της γης έχουν τη δύναμή, είναι αυτοί που μπορούν και θα φέρουν τα «πάνω κάτω». Η σπίθα γεννιέται, το ίδιο το σύστημα τη γεννάει άλλωστε από τις τεράστιες αντιθέσεις του και τον ιστορικά ξεπερασμένο χαρακτήρα του. Η ύπαρξη Κομμουνιστικού Κόμματος και η προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα σε μη επαναστατικές συνθήκες, σε συνθήκες που μοιάζουν σχετικά «ήσυχες», είναι καθοριστικός παράγοντας ώστε αυτή η σπίθα να μετατραπεί σε φλόγα, που θα κάψει το παλιό και θα φέρει το νέο.

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

«Και να φτιάξω

μια καινούργια κοινωνία, άλληνε»...

Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, μια από τις πιο σημαντικές μορφές στο λαϊκό τραγούδι ως στιχουργός, έφυγε από τη ζωή στις 7 Γενάρη 1972. Γεννήθηκε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας το 1893. Στην Ελλάδα ήρθε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922. Πολλές δικές της στιχουργικές δημιουργίες έγιναν πολύ μεγάλες επιτυχίες, με τη βοήθεια σπουδαίων λαϊκών συνθετών. Οι περισσότεροι λαϊκοί άνθρωποι τη γνωρίζουν από τους στίχους τραγουδιών της που προβλήθηκαν περισσότερο όπως πχ: «Ηλιοβασιλέματα», «Περασμένες μου αγάπες», «Δυο πόρτες έχει η ζωή» και πολλά ακόμα. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, όπως και όλοι οι λαϊκοί δημιουργοί, έγραψαν

«Κάτω από τη μύτη» του λογοκριτή... Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το έργο της Παπαγιαννοπούλου πρέπει να πατήσουμε στο στέρεο έδαφος που λέγεται λαϊκό τραγούδι (...) μέσα στο οποίο οι λαϊκοί άνθρωποι αναγνωρίζουν την ίδια τους τη ζωή ή διάφορες πτυχές της, και το κάνουν δικό τους, δίνοντας το νόημα που τους εκφράζει (...). Πολλές φορές η πρώτη ανάγνωση των στίχων των λαϊκών τραγουδιών δεν αρκεί για να εξηγηθεί η μαζική τους απήχηση (...). Υπάρχουν πολλά που οι δημιουργοί τους χρησιμοποιούν αλληγορικά τους στίχους. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι το τραγούδι «Κάνε λιγάκι υπομονή», ή «Μην απελπίζεσαι». Γράφτηκε από τον Τσιτσάνη στην καρδιά του εμφυλίου. Φαίνεται ερωτικό. Λένε οι στίχοι: Μην απελπίζεσαι και δε θ’ αργήσει κοντά σου θα `ρθει μια χαραυγή Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει και ο έρωτας σας θ’ αναστηθεί καινούργια αγάπη θα ξαν’ αρχίσει κάνε λιγάκι υπομονή Κρύβει όμως πολιτικά μηνύματα. Η λέξη-κλειδί είναι η «χαραυγή», έρχονται καλύτερες μέρες γι’ αυτό «μην απελπίζεσαι» (...). Έτσι το υποδέχτηκε ο λαός δίνοντας το περιεχόμενο που τον εξέφραζε. Και το συγκεκριμένο τραγούδι απαγορεύτηκε. Ιδιαίτερα την περίοδο της πάλης του ΔΣΕ, αλλά και μετά την ήττα πολλά τραγούδια μιλούν για φυλακή

τραγούδια για την εργατική τάξη, το λαό προσπαθώντας τα τραγούδια τους να «ξύνουν» συναισθήματα, έτσι που μπορούν να συντροφεύουν τους λαϊκούς ανθρώπους. Πολλοί επηρεάστηκαν από τις μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης και έγραψαν για αυτές, είτε ανοιχτά είτε αλληγορικά. Ας το δούμε αυτό μέσα από τα παρακάτω αποσπάσματα από την ομιλία του Στέφανου Λουκά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ στην Αθήνα, με αφορμή η συμπλήρωση 50 χρόνων από τον θάνατο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.

και εξορία, αλλά δεν υπήρχε τέτοια έξαρση εγκληματικότητας που να δικαιολογεί τόσα τραγούδια. Υπήρχαν όμως αυτή την περίοδο στρατοδικεία, εκτελέσεις, εξόριστοι και φυλακισμένοι. Ένα από τα τραγούδια της Παπαγιαννοπούλου με τέτοιο περιεχόμενο είναι: «Συρματοπλέγματα βαριά» σε μουσική Μπάμπη Μπακάλη με χαρακτηριστικούς στίχους: Συρματοπλέγματα βαριά ζώνουν τη δόλια μου καρδιά. Κουράγιο, δόλια μου καρδιά, τα σύρματα να σπάσεις, το θάρρος σου μη χάσεις. Παλεύω σαν το ναυαγό στη μαύρη καταιγίδα Το τραγούδι εκφράζει αλληγορικά πολιτικά μηνύματα ιδιαίτερα για τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, που καταδικάζονταν για τις ιδέες τους, τους βασάνιζαν με ανείπωτα βασανιστήρια να υπογράψουν δηλώσεις, αλλά αντιστέκονταν και έφταναν μέχρι την εκτέλεση περνώντας στο πάνθεον των λαϊκών ηρώων. Το λαϊκό τραγούδι άρχισε να αναπτύσσεται μαζικά στον Ελλαδικό γεωγραφικά χώρο ιδιαίτερα μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Είναι εντελώς τυχαίο ότι συμπίπτει με την ίδρυση του ΚΚΕ. Εξέφρασε τη ζωή των ανθρώπων του μόχθου αλλά δίχως να μπορεί να εκφράσει την προοπτική, τη διέξοδο για την εργατική τάξη, το λαό, παρά τη δράση του νεαρού ΚΚΕ. Οι δημιουργοί του δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν στις

τότε συνθήκες το ταξικό περιεχόμενο της πάλης, τον ταξικό εχθρό, τις αιτίες, την προοπτική που πρέπει να έχει ο αγώνας των εργατών. Εξέφραζαν άρνηση στη συγκεκριμένη πραγματικότητα, δεν ήθελαν και οι ίδιοι, αλλά και οι άνθρωποι του μόχθου, να ζουν τέτοια άδικη ζωή.

Από τη δικτατορία του Μεταξά μέχρι την περίοδο μετά τον Εμφύλιο Το 1936 έγινε η δικτατορία του Μεταξά με το ΚΚΕ στην παρανομία και το κίνημα στο γύψο. Επομένως δεν μπορούσε σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, αντικειμενικά να επιδράσει το ΚΚΕ και το κίνημα στους δημιουργούς του ρεμπέτικου ώστε να γράψουν τραγούδια σαν αυτά που έγραψαν στη συνέχεια.Ο Μάρκος Βαμβακάρης για παράδειγμα στο «Όσοι γινούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν τους κυνηγάει ο λαός απ’ τα καλά που κάνουν», είχε στίχο που τον τραγουδούσε μόνο στο πάλκο, που έλεγε: «Και για καθίσετε καλά Γιαννάκη και Σοφούλη μην ξεμπουκάρει ο Σκλάβαινας και σας εφάει ούλοι». Ο Γιαννάκης είναι ο Μεταξάς. Ο Σκλάβαινας ήταν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος πριν τη δικτατορία. Εκτελέστηκε με τους 200 Κομμουνιστές στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944. Το τραγούδι αναδείκνυε αυθόρμητα μια κατάσταση, της περιόδου λίγο πριν τη δικτατορία Μεταξά αλλά και στη δικτατορία, και τον αντιλαϊκό ρόλο των αστών πολιτικών. Δείχνει την αντίθεση του φυλακισμένου ΚΚΕ, μια τάση έκφρασης δικαίου για το λαό από το ΚΚΕ, τους φοβερίζει με το ΚΚΕ για να διορθωθούν φιλολαϊκά, έτσι το

Οδηγητής

καταλαβαίνει, αλλά τίποτα περισσότερο (...). Η αλλαγή στο περιεχόμενο των λαϊκών τραγουδιών γίνεται με την εισβολή των Ιταλών, και ιδιαίτερα στη Γερμανική κατοχή, όπου η εργατική λαϊκή πάλη παίρνει πρωτόγνωρες ηρωικές διαστάσεις με καθοδηγητή το ΚΚΕ (...). Υπήρχαν κάποιοι που επηρεάστηκαν (...) και έγραψαν πιο συνειδητά. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Δημήτρη Γκόγκο ή Μπαγιαντέρα, που έγραψε και τα περισσότερα ρεμπέτικα στην κατοχή υμνώντας το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, τον Άρη Βελουχιώτη, όπως πχ το τραγούδι «Και με τον Άρη αρχηγό νά’ ναι γλυκό το βόλι» ή το «με τους συντρόφους περπατώ μέρες, αυγές και βράδια και το ΕΑΜ μέσ’ στην καρδιά»... (...) Ο Μανώλης Χιώτης επίσης και ο Μιχάλης Γενίτσαρης δεν έμειναν ασυγκίνητοι από την Αντίσταση, είχαν ταχτεί θετικά με το ΕΑΜ. Η Σωτηρία Μπέλλου ήταν ενταγμένη στο ΕΑΜ, οπαδός του ΚΚΕ. Για παράδειγμα στο τραγούδι «Ένας λεβέντης έσβησε» των Μάθεση Γενίτσαρη για το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη το 1945, οι δύο τελευταίοι στίχοι, οι πλέον χαρακτηριστικοί, είναι γραμμένοι από το Μανώλη Χιώτη, που πρωτοέγραψε και μουσική στο τραγούδι αλλά δε γραμμοφωνήθηκε και χάθηκε η μουσική. Οι στίχοι αυτοί λένε για τον Άρη: «Κείνος δε θέλει κλάματα, δε θέλει μοιρολόγια, θέλει αγώνες και χαρές, αρματωσιές και βόλια». Φαίνεται σαν προφητικό με την ένοπλη λαϊκή πάλη στη συνέχεια με τον ΔΣΕ (...). Την περίοδο της πάλης του ΔΣΕ ανέδειξαν τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τις εκτελέσεις, με ένα δικό τους τρόπο εκφράζοντας την αντίθεσή τους. Αυτό συνεχίζεται και μετά την ήττα αφού το αστικό κράτος συνεχίζει το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ, όχι μόνο έχοντας το ΚΚΕ στην παρανομία, αλλά έχοντας γεμάτα τα ξερονήσια με εξόριστους, τις φυλακές με φυλακισμένους, ενώ μέχρι το 1955 τα στρατοδικεία καταδικάζουν κομμουνιστές σε θάνατο και γίνονται εκτελέσεις. Ανέδειξαν επίσης πόθους και συναισθήματα που δημιουργούσε αυτή η ηρωική πάλη (...). Μπορεί όμως η καλλιτεχνική δημιουργία να έχει αναφορές και από τη σκοπιά της αστικής τάξης. Δηλαδή της προβολής και υπεράσπισης της, των αξιών της, ενάντια στις αξίες και τα ιδανικά της εργατικής τάξης, της ταξικής πάλης, ενάντια στο ΚΚΕ. Γιατί υπάρχει η συνειδητή διαπάλη και από τις δύο τάξεις. Υπάρχει βεβαίως και η ουδετερότητα, η στάση της ίσης απόστασης, που ουσιαστικά είναι στάση υπέρ των αστών. Πολλοί δημιουργοί του ρεμπέτικου, του λαϊκού ζυμώνουν



Φεβρουάριος 2022

στο νου τους, τους δικούς τους κώδικες, για την τιμιότητα, τη μπέσα, την αλληλεγγύη, ακόμη και τη συλλογικότητα στην ορχήστρα όταν παίζουν τα τραγούδια τους, περισσότερο συναισθηματικά, λιγότερο συνειδητά, με το δίκιο του λαού και τον ηρωισμό του και γράφουν ανάλογα τραγούδια.

Η συμβολή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου Εμβληματικά τραγούδια της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, αν και όχι όλα πολύ γνωστά, δείχνουν ότι βρισκόταν σταθερά στην ίδια όχθη με τους ανθρώπους του μόχθου και τους αγώνες τους για μια νέα ζωή σε μια καινούργια κοινωνία. Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά τραγούδια που καταγράφουν την αντίθεση πλούτου - φτώχειας σε μουσική του κομμουνιστή συνθέτη Θόδωρου Δερβενιώτη. Το πρώτο είναι το «Ένοχο χρήμα ένοχο» με χαρακτηριστικούς τους στίχους: Χίλιες φορές καλύτερα φτωχός στην κοινωνία παρά να κάνω χρήματα με ψέμα κι αδικία Χίλιες φορές καλύτερα στην φτώχεια μου να ζήσω παρά το αίμα τ’ αλλουνού να πιω και να πλουτίσω Ένοχο χρήμα, ένοχο ποτέ δεν σε ζηλεύω με χέρια πάντα καθαρά στη φτώχεια μου παλεύω Οι στίχοι μιλούν μόνοι τους και η Ευτυχία το ίδιο ότι ο πλούτος βγαίνει από τη δουλειά των εργαζομένων των οποίων οι καπιταλιστές «πίνουν το αίμα», αλληγορικά το δίνει, και πλουτίζουν. Το δεύτερο είναι το τραγούδι «Στα λεφτά δεν έχω μάτι», με χαρακτηριστικούς τους στίχους: Στα μεγαλεία, στα λεφτά εγώ δεν έχω μάτι και την καρδιά μου χάρισα σ’ έναν φτωχόν εργάτη. Μέσα από τη φτώχεια βγαίνουν τα καλύτερα παιδιά λεβεντιές με χαρακτήρα και χρυσή καρδιά Αυτοί οι στίχοι αναβλύζουν αξίες της εργατικής τάξης πάνω στις οποίες οικοδομούν κάθε τους σχέση και πάνω απ ‘όλα την ερωτική, την οικογενειακή, κόντρα στη μοναδική αξία του πλούτου που χτίζουν τις σχέσεις τους οι αστοί. Στη συνέχεια η Ευτυχία θα μιλήσει με τους στίχους της για τους εξόριστους και φυλακισμένους κομμουνιστές, άλλους αγωνιστές στη μετεμφυλιοπολεμική περί-

οδο. Ας δούμε δύο ακόμη χαρακτηριστικά τραγούδια. Το πρώτο είναι «Για μια γυναίκα χάθηκα» σε μουσική Βασίλη Τσιτσάνη με χαρακτηριστικούς τους στίχους: Αν θέλεις μάνα να το δεις το δύστυχο παιδί σου, έλα μεσ’ στο Γεντί Κουλέ να κλάψει η ψυχή σου, Τα ρούχα, το ρολόι μου, θα στα γυρίσω πίσω, γιατί μεσ’ στο Γεντί Κουλέ τα νιάτα μου θ’ αφήσω, για μια γυναίκα χάθηκα σκληρά καταδικάστηκα (...) Την ιστορία των στίχων, την έχει αφηγηθεί η ίδια στον Τάσο Σχορέλη και είναι δημοσιευμένη στη «Ρεμπέτικη Ανθολογία». Είχε πει: «Ο άντρας μου ήταν αστυνομικός (...) μια μέρα τον περίμενα στο καφενείο «Το Στέμμα». Μετά από κάμποση ώρα από το ραντεβού μας, ήρθε να μου πει να φύγω, γιατί είχε δουλειά. Έκανε μια μεταγωγή κάποιου ισοβίτη. Πήγαινε να τον παραδώσει. Το έστελναν στο Γεντί Κουλέ. Τον είδα. Ήταν ένα παλικάρι, ίσαμε ‘κει πάνω. Θα’ ταν δεν θα ‘ταν είκοσι πέντε χρονών. Τον στέλνανε να σαπίσει... Έφυγα και πήγα σπίτι, έπεσα πάνω στο κρεβάτι και έκλαψα με παράπονο, έκλαψα με αγανάκτηση, με απορία. Ύστερα, κάθισα κι έγραψα το πρώτο ρεμπέτικο. Το «Αν θέλεις μάνα», που το έδωσα στον Τσιτσάνη. Ακούς εκεί, ούτε είκοσι πέντε χρονών και ισοβίτης. Ποιος θεός το θέλει;».(...) Τέλος το περισσότερο γνωστό τραγούδι της Παπαγιαννοπούλου και το πιο ταξικό που το ακούμε συχνά στις εργατικές συγκεντρώσεις είναι το «Γυάλινος Κόσμος». Λέει χαρακτηριστικά: Ποιος θα μου δώσει δύναμη τον κόσμο αυτό ν’ αλλάξω, Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε, και να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε. Τα βάσανα και οι καημοί να λείψουνε απ’ τη ζωή κι όμορφη να κυλάει

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση.

Η Ευτυχία με τους στίχους της μας προτρέπει να αλλάξουμε τον κόσμο να φτιάξουμε μια καινούργια κοινωνία χωρίς βάσανα και καημούς για τους ανθρώπους του μόχθου και σ’ αυτή την κοινωνία η ζωή θα κυλάει όμορφη. Αυτός όμως είναι ο σκοπός της εθελοντικής μας οργάνωσης στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να εκπληρωθεί αυτή μας η αποστολή ώστε η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία και να χτίσει τη νέα σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία.

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ:

Η Ιστορία του παρατηρήσιμου Σύμπαντος

από τη Μεγάλη Έκρηξη στην εποχή της Σκοτεινής Ενέργειας

έχρι και πριν μερικές δεκαετίες η μελέτη του Σύμπαντος «ως όλον» ήταν ένας μικρός γνωστικός κλάδος στα όρια της φιλοσοφίας, στερούμενη παρατηρήσεων και πειραμάτων. Και όμως, ήταν τέτοια η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, που άνοιξε τόσο διάπλατα το παράθυρο των παρατηρήσεων, ώστε πλέον να μπορούμε να πούμε όχι μόνο ότι η κοσμολογία είναι μια επιστήμη ακρίβειας, αλλά και ότι μαζί με την αστροφυσική αποτελεί την αιχμή του δόρατος στην έρευνα της φυσικής πραγματικότητας. Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα ολιστικό, αυτο-συνεπές και τέλειο κοσμολογικό πρότυπο σε συμφωνία με όλες τις παρατηρήσεις: το Αριστοτέλειο-Πτολεμαϊκό πρότυπο όπου η Γη βρίσκεται στο

κέντρο του Σύμπαντος και είναι ακίνητη. Ήταν μόνο μετά τον 11ο αιώνα μ.Χ., όπου Άραβες και Πέρσες λόγιοι, πρώτα μέσα από φιλοσοφικές θεωρήσεις και στη συνέχεια επεξεργαζόμενοι τις παρατηρήσεις που έγιναν στο αστεροσκοπείο της Maragha, άρχισαν να αμφισβητούν τις λεπτομέρειές του. Η πραγματική μετάβαση στον ηλιοκεντρισμό ξεκίνησε από τον Κοπέρνικο το 1543, αλλά έπρεπε να περάσουν αρκετές δεκαετίες ώστε οι λεπτομερείς παρατηρήσεις που έγιναν από τους Brahe, Kepler και Γαλιλαίο να τον καθιερώσουν. Τελικά, η θεωρητική αιτιολόγηση ήρθε έναν αιώνα αργότερα από τον Νεύτωνα, ο οποίος στηριζόμενος στις παραπάνω παρατηρήσεις προσέφερε για πρώτη φορά μια φυσική θεωρία ως το θεμέλιο του κοσμολογικού προτύπου, δηλαδή τη θεωρία της βαρύτητας.

Η εμβάθυνση στη γνώση της φυσικής πραγματικότητας πάει χέρι χέρι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των παραγωγικών δυνάμεων

συνεχής θεωρητική έρευνα και η πρόοδος στους τομείς της μηχανικής και στο νέο κλάδο του ηλεκτρομαγνητισμού, καθώς και η διαρκής βελτίωση των πειραματικών δυνατοτήτων και της παρατηρησιακής ακρίβειας, οδήγησαν τον Αϊνστάιν να προτείνει μια νέα θεωρίας βαρύτητας, τη Γενική Σχετικότητα. Η εμβάθυνση στην περιγραφή της βαρύτητας προσέφερε τον τρόπο όχι μόνο να κατανοήσουμε την αστρονομία («νόμοι των άστρων») αλλά και να περιγράφουμε ποσοτικά το Σύμπαν ως σύνολο, φέρνοντας έτσι την κοσμολογία («νόμοι του κόσμου») από τη σφαίρα της φιλοσοφίας στη σφαίρα των φυσικών επιστημών. Η περαιτέρω σημαντική πρόοδος στην ποιότητα και την ποσότητα παρατηρήσεων οδήγησε αναπόφευκτα σε διαρκείς διορθώσεις και βελτιώσεις στο κοσμολογικό πρότυπο. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν επιπλέον γαλαξίες πέρα από τον Γαλαξία μας, που απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο, στο πλαίσιο ενός διαστελόμενου και συνεπώς ψυχόμενου Σύμπαντος. Έτσι, πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το παρατηρούμενο τμήμα του Σύμπαντος προέρχεται από μια αρχέγονη υπέρπυκνη και υπέρθερμη κατάσταση. Αυτή η θεωρία της «Μεγάλης Έκρηξης» (Big Bang), μπόρεσε να προσφέρει πλήθος από ποσοτικές προβλέψεις οι οποίες επαληθεύτηκαν, και να περιγράψει όλες τις παρατηρήσεις. Παράλληλα, η ραγδαία πρόοδος της μελέτης των στοιχειωδών σωματιδίων έδειξε ότι τα πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια, φωτόνια, νετρίνα, κ.ά. αποτελούν το «υλικό» που γεμίζει το διαστελλόμενο Σύμπαν και που στην ουσία καθορίζει και την εξέλιξή του, αφού σύμφωνα με την Γενική Σχετικότητα η ύλη και η κίνησή της καθορίζουν τις ιδιότητες του χωρόχρονου και αντίστροφα, σε μια διαλεκτική αλληλεξάρτηση.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας οδηγεί σε διαρκή και τρομακτική βελτίωση των πειραματικών δυνατοτήτων και της παρατηρησιακής ακρίβειας

Οδηγητής



Φεβρουάριος 2022

Νέα εμβάθυνση στο Κοσμολογικό Πρότυπο Ω

στόσο, η θεωρητική έρευνα μάς αποκάλυψε ότι η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης έχει κάποια δομικά θεωρητικά προβλήματα που απαιτούν ριζική αναθεώρησή της. Συνεπώς, το αρχέγονο Σύμπαν πρέπει να διεστάλη με τόσο ραγδαίο ρυθμό ώστε το παρατηρούμενο Σύμπαν είναι μόλις ένα απειροελάχιστο τμήμα του συνολικού. Επιπρόσθετα, η ίδια η Μεγάλη Έκρηξη δεν συνεπάγεται τη δημιουργία του συνολικού Σύμπαντος, είναι απλά μια έκρηξη στο τμήμα του που παρατηρούμε, καθώς πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, υπάρχει μια στιγμή, γύρω στα 14 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, που δεν μας επιτρέπεται να περιγράψουμε τι έγινε ακόμα πιο πίσω, καθώς οι νόμοι της φύσης σε εκείνες τις συνθήκες μας είναι άγνωστοι. Όσο και αν ο πειρασμός είναι έντονος να ταυτίσει κανείς το τμήμα του Σύμπαντος που παρατηρούμε με ολόκληρο το Σύμπαν, η περιγραφή μας οφείλει να φτάνει ως εκεί που επιτρέπει η χρήση αποκλειστικά επιστημονικών δεδομένων και οχι εξωεπιστημονικών και θεολογικών θεωρήσεων. Ολοένα και ακριβέστερες παρατηρήσεις, όπως αυτές της περιστροφής των γαλαξιών, έδειξαν ότι υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ύλης που δεν βλέπου-

με άμεσα, δηλαδή μια μορφή «σκοτεινής ύλης», και μάλιστα αποτελεί το 25% του συνολικού περιεχομένου του Σύμπαντος. Επιπρόσθετα, από παρατηρήσεις εκρήξεων υπερκαινοφανών αστέρων προκύπτει ότι η διαστολή του σύμπαντος είναι σήμερα επιταχυνόμε-

νη, με το αίτιό της να καλείται «σκοτεινή ενέργεια», η οποία αποτελεί το 70% του περιεχομένου του Σύμπαντος. Συνεπώς, τα γνωστά σωμάτια της συνήθους ύλης αποτελούν μόλις το 5% του Σύμπαντος, με το υπόλοιπο 95% να είναι ακόμα άγνωστο.

Το Κοσμολογικό Πρότυπο

Ο 21ος αιώνας θα είναι και ο αιώνας της Κοσμολογίας και Αστροφυσικής Έ

τσι, μέσω της διαλεκτικής σύνθεσης θεωρίας, παρατηρήσεων και πειραμάτων διαθέτουμε πλέον το Καθιερωμένο Κοσμολογικό Πρότυπο. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και συνεπώς η ραγδαία βελτίωση των πειραμάτων και της ακρίβειας των παρατηρήσεων εξακολουθεί να δίνει απαντήσεις και να οδηγεί σε νέα ερωτήματα. Πλήθος πειραμάτων στους επιταχυντές όπως το CERN προσπαθούν να ανιχνεύουν τα σωμάτια της σκοτεινής ύλης. Αντίστοιχα, πλήθος δορυφόρων και τηλεσκοπίων, τόσο στη Γη όσο και στο διάστημα, προσπαθούν να ανιχνεύουν την πηγή της σκοτεινής ενέργειας. Κάθε μέρα που περνάει φτιάχονται νέα, μεγαλύτερα και ακριβέστερα όργανα που μας επιτρέπουν να κοιτάμε τις εσχατιές του διαστήματος και να εξάγουμε πληροφορίες για την ύλη στο σύνολό της, συλλέγοντας τέτοιο πλήθος δεδομένων που δεν έχει υπάρξει σε καμία άλλη επιστήμη στην Ιστορία, που και μόνο η επεξεργασία τους καθιστά αναγκαία την εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης. Η έρευνα της Φύσης στο σύνολό της προκειμένου να αποκαλυφθούν οι φυσικοί νόμοι που διέπουν την αντικειμενική πραγματικότητα, είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία. Μια διαδικασία που δεν είναι ένα στιγμιαίο έργο ενός ανθρώπου, αλλά απαιτεί τη συλλογική εργασία της επιστημονικής κοινότητας για πολλές γενιές. Η Φύση είναι εκεί έξω, είναι γνώσιμη, και οι φυσικές νομοτέλειες περιμένουν να ανακαλυφθούν. Στο χέρι μας είναι να αποδεχτούμε την πρόκληση. Η επιστημονική πρόοδος είναι συλλογικό έργο. Εδώ ένα τμήμα της ομάδας του προσφάτως απογειωθέντος διαστημικού ηλεσκοπίου «James Webb» των NASA, ESA και CSA.

Εμμανουήλ Σαριδάκης Κύριος Ερευνητής Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών