Înțelesul "elegia" în dicționarul Poloneză

Elegia - o piesă lirică de conținut serios, reflexiv, menținută în tonul trist al reflecției, reflecției sau plângerii, cu privire la chestiuni personale sau probleme existențiale; Elegant și patriotic. Este una dintre cele mai caracteristice forme ale lirismului direct. În poezia greacă veche, de unde a provenit acest gen, era obligatoriu pentru el să formeze o formă poetică a elegiilor îndepărtate. Maestrul de eleganță din poezia veche croată era Owidius, urmat de John Milton, Johann Wolfgang von Goethe, Alexander Pușkin, Rainer Maria Rilke. În Polonia, au scris elegantele Jan Kochanowski, Władysław Broniewski, Franciszek Karpiński și Krzysztof Kamil Baczyński. În istoria literaturii engleze, una dintre elementele cele mai importante este Beowulf, cu un autori necunoscut - lucrarea provine din secolul al VIII-lea. Apoi: Wanderer, Seafarer - ambele texte sunt existențialiste, descriu două puncte de vedere ale bărbaților chinuite, exilate. Elegia – utwór liryczny o treści poważnej, refleksyjny, utrzymany w tonie smutnego rozpamiętywania, rozważania lub skargi, dotyczący spraw osobistych lub problemów egzystencjalnych; wyróżnia się elegie miłosne i patriotyczne. Należy do najbardziej charakterystycznych form liryki bezpośredniej. W poezji starogreckiej, skąd wywodzi się ten gatunek, obowiązkowa była dla niego forma wierszowa dystychu elegijnego. Mistrzem elegii w poezji starorzymskiej był Owidiusz, po nim gatunek ten uprawiali z powodzeniem John Milton, Johann Wolfgang von Goethe, Aleksander Puszkin, Rainer Maria Rilke. W Polsce elegie pisali m.in. Jan Kochanowski, Władysław Broniewski, Franciszek Karpiński i Krzysztof Kamil Baczyński. W historii literatury angielskiej jedną z najważniejszych elegii jest Beowulf nieznanego autorstwa – utwór pochodzi z ok. VIII wieku. Następnie: Wanderer, Seafarer – oba teksty są elegiami egzystencjalnymi, przedstawiają dwa punkty widzenia mężczyzn udręczonych, skazanych na banicję.