Blek metal

Blek metal je jedan od ekstremnih podžanrova hevi metala čije karakteristike, između ostalog, uključuju brz tempo sviranja i vrišteći ili krešteći stil pevanja.

Počeci blek metala nalaze se 80-ih godina prošlog veka razvivši se iz treš metala. Takozvani prvi talas je obuhvatao bendove poput Venoma, Batori, Helhamera i Seltik Frosta. Drugi talas bendova se pojavio početkom 90-ih godina, čiji su začetnici i popularizatori bili norveški bendovi kao što su Mejhem, Burzum, Darktron, Imortal, Emperor, Satirikon i Gorgorot koji su svojom muzikom i stilom pomogli razvitku blek metala kao podžanra, inspirišući scene iz drugih država u Evropi i Severnoj Americi.

Blek metal je naišao na uglavnom negativne reakcije mejnstrim kulture, uglavnom zbog mizantropskih i antihrišćanskih ideologija mnogih muzičara. Neki od njih su čak i povezani sa spaljivanjem crkava, ubistvima i/ili Nacionalnim Socijalizmom. Iz ovih, mada i nekih drugih razloga, blek metal se često smatra andergraund vrstom muzike.

Karakteristike[uredi | uredi izvor]

Što se tiče same muzike ona je često brzog tempa, dok su vokali nerazumljivi i bliski vrištanju. Loša produkcija je u početku bila samo posledica niskog budžeta blek metal izvođača, ali se ovaj lo-fi stil održao uprkos mogućnosti da se poveća kvalitet produkcije. Navodno, to je da bi muzika zvučala hladnije, a najbolji primer je Darktronov „Transilvanian Hunger“ album.

Tema kojom se blek metal najčešće bavi je suprotstavljanje hrišćanstvu i drugim religijama. Stoga mnogi muzičari u svojim pesmama govore o ateizmu, antiteizmu, paganizmu i satanizmu. Druge teme koje su zastupljene su depresija, nihilizam, mizantropija i smrt, a nešto ređe i zima, priroda, mitologija i fantastika.

Za razliku od drugih žanrova, blek metal bendovi uglavnom nemaju koncerte, jer se uglavnom sastoje od samo jednog člana. Međutim, oni koji ipak drže koncerte to čine na vrlo kontroverzan način koristeći životinjske glave nabijene na koce, srednjovekovno oružje itd. Članovi benda su obično obučeni u crno i nose raznorazni nakit sa bodljama i sl. i izokrenute krstove i pentagrame da bi pokazali svoj antihrišćanski ili antireligijski stav. Najprepoznatljiviji su ipak po korpspeintu (engl.corpsepaint) - crno-beloj šminki (ponekad s pravom ili veštačkom krvlju) kojom žele da postignu izgled leševa.

Prvi talas[uredi | uredi izvor]

Prvom talasu pripadaju bendovi koji se smatraju začetnicima blek metala, ali je njihova muzika još uvek potpadala pod kategorije spid ili treš metala.

Za termin blek metal je zaslužna britanska grupa Venom i njihov album „Black Metal“. Iako je sa današnje tačke gledišta ovaj album rani primer treš metala, antihrišćanske i satanističke teme, lo-fi produkcija i pseudonimi koje su članovi benda koristili ga čine drugačijim od ostalih bendova toga vremena i kao takav je imao veliki uticaj na pojavu blek metala.

Još jedna značajna grupa bila je Batori iz Švedske, koji je osnovao pevač i gitarista Kvorton. Pored već pomenute produkcije i tekstova sa satanističkom i kasnije paganskom tematikom, Batori je takođe uključio i vrišteći stil pevanja, koji je kasnije postao zaštitni znak žanra.

Kao specifičan primer izdvaja se i grupa Mersiful Fejt iz Danske, jer iako njihova muzika mnogo više potpada pod kategoriju tradicionalnog hevi metala, bili su značajni po scenskom nastupu njihovog frontmena King Dajmonda, sa njegovom crno-belom šminkom koja je bila prethodnica onome što će se kasnije nazivati korpspejnt.

Ostali bendovi koji su na neki način doprineli razvitku blek metala su Helhamer i Seltik Frost iz Švajcarske, Sodom i Distrakšn iz Nemačke, kao i Buldozer iz Italije, Tormentor iz Mađarske, Rut i Master's Hamer iz Češke, Sarkofago iz Brazila i Blasfemi iz Kanade.

Drugi talas[uredi | uredi izvor]

Drugi talas blek metala se pojavio početkom 90-ih godina prošlog veka. Od 1990. do 1994. godine veliki broj norveških izvođača, među kojima su bili Mejhem, Burzum, Imortal, Darktron, Satirikon, Enslejvd, Emperor, Torns, Ildjarn, Gorgorot, Ulver i Karpatian Forest, počeo se baviti ovim žanrom. Neki od njih su bili odgovorni za spaljivanje crkava i ubistva. U muzičkom smislu, u ovom periodu se blek metal izdvojio iz treš metala, a agresivna antihrišćanska osećanja su postala nešto što svaki bend koji sebe smatra blek metalom mora da izrazi na neki način.

Drugi talas je inspirisao mnoge bendove. U Švedskoj su to bili Marduk, Disekšon, Lord Bilajl, Dark Fjuneral, Arkanum, Nifelhajm i Abruptum, dok su u Finskoj Beherit i Impejld Nazarin svirali mešavinu blek i det metala. Iz Poljske su značajni Grejvland i Behemot, a u Francuskoj se pojavila grupa muzičara poznatih kao Les Légions Noires, među kojima su bili Mjutilejšon, Vlad Cepeš, Belketre i Torgajst.

Blek metal u Srbiji[uredi | uredi izvor]

U Srbiji, sledeći bendovi izvode blek metal:

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]