Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Modernistyczna willa Tugendhatów w Brnie (arch. Ludwig Mies van der Rohe, 1930)
Willa – niewielki budynek mieszkalny, powiązany zwykle z ogrodem[1].
Pompejańska Willa z Misteriami
W starożytnym Rzymie były to przeważnie wiejskie domy bogatych obywateli. Dom mieszkalny miał na ogół plan w kształcie prostokąta, pomieszczenia (sypialnie, izby dla służby) otaczały atrium i perystyl. Dookoła willi znajdował się ogród z licznymi altankami[2].
Wyróżnia się następujące typy willi:
- villa urbana, którą budowano w miastach. Często lokalizowano je w pobliżu parków lub innych skupisk zieleni, mających zapewnić lokatorowi spokój od miejskiego gwaru. W willach miejskich (villa urbana) centralnym miejscu zamiast atrium znajdowała się eksedra, wokół której sytuowano pozostałe pomieszczenia otoczone portykami.
- Willa wiejska (villa rustica lub villa suburbana) swoim układem najbardziej przypominała dom rzymski z wcześniejszych okresów. Villa rustica stanowiła miejsce zamieszkania zarządcy dóbr, sprawującego nadzór nad terenami wiejskimi. Oprócz domu nadzorcy na jej terenie mieściły się zabudowania dla służby i niewolników oraz obiekty gospodarcze[3].
- Wille nadmorskie (villa maritima), oprócz domu oraz ogrodu z altanami, miały dodatkowo pobudowane baseny. Często budowano je na nadmorskich wysepkach oraz sztucznych molach[3].
Wille w nowożytności oraz czasach najnowszych[edytuj | edytuj kod]
|
Tę sekcję należy dopracować:wymaga ona znacznego rozwinięcia na podstawie wiarygodnych źródeł drukowanych.Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
Willa Barbara w Lądku-Zdroju
Na terenie Italii odrodzenie kultury willowej nastąpiło prawdopodobnie w XIII wieku, zaś w XIV wieku na pewno pojawiły się one w okolicach Florencji[4]. Typ willi nowożytnej, który stworzono we Włoszech w okresie odrodzenia, korzystając z wzorów antycznych, malowniczo kształtował jej bryłę i bogato dekorował. W okresie baroku wille budowano większe i okazalsze niż wcześniej. W XIX wieku budowano wille o formach historyzujących (głównie neogotyckie), a w I połowie XX wieku zasady budowy opierano na konstruktywizmie i funkcjonalizmie.
Współcześnie willą nazywa się większy, jednorodzinny budynek z ogrodem[5].