www.fgks.org   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Halibutt/brudnopis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
  • Tomasz Lis - lipiec 2015
  • Adrian Zandberg - październik 2015
  • Bartłomiej Misiewicz - wrzesień 2016
  • afera widelcowa - październik 2016
  • Agata Diduszko-Zyglewska - grudzień 2016[1]
  • Afera twitterowa - jw
  • Piotr Szczęsny - listopad 2017
Jakiś facet (ok. 25 lat)

Janina Kowalska - przyjaciółka Adama Mickiewicza[2][3][4][5].[4][3]

Etnografowie przy pracy

Hadi Saleh (1949– 4 stycznia 2005) – iracki działacz związkowy, sekretarz Irackiej Federacji Związków Zawodowych. Zamordowany w swoim domu przez nieznanych sprawców, stał się jednym z symboli irackiego ruchu związkowego[6].[7][8]

Urodził się w Nasiriji w 1949 roku[9]. W młodości został drukarzem, wstąpił też do związków zawodowych. Po zamachu stanu w lutym 1963 został wtrącony do więzienia za działalność związkową, skazany na śmierć spędził w celi śmierci pięć lat. Ostatecznie jednak został zwolniony. Uciekł z kraju i wraz z żoną Koreą trafił jako uchodźca polityczny do Szwecji. Tam para doczekała się dwóch synów, Furata i Rafida[10].

W Szwecji Hadi Saleh pozostał związany z demokratyczną opozycją wobec reżimu partii Baas, w 1980 był współzałożycielem Workers’ Democratic Trade Union Movement (Pracowniczego Ruchu Demokratycznych Związków Zawodowych). Jako działacz ruchu Saleh występował pod pseudonimem Abu Furat[10].

Saleh sprzeciwiał się rozpętaniu przez administrację prezydenta George’a W. Busha wojny w Iraku, jednak wkrótce po zajęciu kraju przez wojska amerykańskie powrócił do Bagdadu z zamiarem odtwarzania ruchu związkowego. W 2003 był wśród założycieli Irackiej Federacji Związków Zawodowych (IFTU)[10].

Zginął 4 stycznia 2005 zamordowany przez nieznanych sprawców, którzy włamali się do jego bagdadzkiego mieszkania; przed śmiercią był torturowany. Członkowie jego centrali związkowej podejrzewali o morderstwo członków dawnych służb specjalnych reżimu Saddama Husajna, jednak morderstwa nigdy nie wyjaśniono[10][9][11].

1700 ton angielskich (1700 t)


Lorem ipsum dolor sit amet.

  1. Wikipedia usunęła nowe hasło "Agata Diduszko". U nas możecie je przeczytać | Tysol.pl [online], www.tysol.pl [dostęp 2017-11-07] (pol.).
  2. Jan Kowalski, Jakieś źródło, „Rzeczpospolita”, 2017, s. 12.
  3. a b Jan. Sielicki, Karnawały kobiet : badania etnograficzne w Polsce = Women's carnivals : ethnographic research in Poland, Warszawa: Państwowe Muzeum Etnograficzne, 2015, ISBN 978-83-88654-62-6, OCLC 989120773.
  4. a b Shaun Walker, Protesters, red carpet … and tsarist sex scenes: Matilda opens in Moscow, „The Guardian”, 25 października 2017, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-10-25] (ang.).
  5. John Steinbeck, OF MICE AND MEN., S.l.: PENGUIN BOOKS, 2017, ISBN 0-241-98033-X [dostęp 2017-10-25] (Błąd! Nieznany kod języka: English. Sprawdź listę kodów.).
  6. Alan Johnson, Hadi never died: Hadi Saleh and the Iraqi trade unions, Trades Union Congress, 2006, ISBN 1-85006-761-9, OCLC 166585477.
  7. Günter Grass, Blaszany bębenek, Gdańsk: Oficyna Gdańska, 2013, s. 123-125, 164, ISBN 978-83-64180-00-2 [dostęp 2017-10-21] (pol.).
  8. Ashifa Kassam, Trudeau on Quebec face-cover ban: not our business to tell women what to wear, „The Guardian”, 20 października 2017, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-10-21] (ang.).
  9. a b Hadi Saleh, „The Times”, 8 lutego 2005 [dostęp 2017-06-24] (ang.).
  10. a b c d Alex Gordon, Hadi Saleh, „The Guardian”, 19 stycznia 2005, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-06-24] (ang.).
  11. David Bacon, Between Soldiers and Bombs: Iraq’s Fledgling Labor Movement, „Multinational Monitor”, 26 (9), www.multinationalmonitor.org, wrzesień 2005, s. 37–39 [dostęp 2017-06-24].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]


Bibliografia[edytuj | edytuj kod]