Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
Data i miejsce urodzenia
|
21 lutego 1963 Rzym
|
Wzrost
|
182 cm
|
Informacje klubowe
|
Klub
|
Pro Patria Osama Milano
|
Dorobek medalowy
|
|
Pierfrancesco Pavoni (ur. 21 lutego 1963 w Rzymie) – włoski lekkoatleta, sprinter.
Dwukrotny uczestnik igrzysk olimpijskich: Los Angeles (1984) oraz Seul (1988). Srebrny medalista mistrzostw świata oraz mistrzostw Europy. Dwa razy stawał na podium halowych mistrzostw świata i halowych mistrzostw Europy. Zakończył karierę w 1991 mając 28 lat.
Rok
|
Impreza
|
Miejsce
|
Lokata
|
Konkurencja
|
Wynik
|
1981 |
Mistrzostwa Europy juniorów |
Utrecht |
3. miejsce |
bieg na 100 m |
10,39
|
1982 |
Mistrzostwa Europy |
Ateny |
2. miejsce |
bieg na 100 m |
10,25
|
1983 |
Igrzyska śródziemnomorskie |
Casablanca |
1. miejsce |
bieg na 100 m |
10,24
|
1983 |
Mistrzostwa świata |
Helsinki |
ćwierćfinał |
bieg na 100 m |
10,44[1]
|
1983 |
Mistrzostwa świata |
Helsinki |
2. miejsce |
sztafeta 4 × 100 m |
38,37
|
1984 |
Igrzyska olimpijskie |
Los Angeles |
ćwierćfinał |
bieg na 100 m |
10,72
|
1985 |
Światowe igrzyska halowe |
Paryż |
eliminacje |
bieg na 60 m |
6,80
|
1987 |
Halowe mistrzostwa świata |
Indianapolis |
3. miejsce |
bieg na 60 m |
6,59
|
1987 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Liévin |
2. miejsce |
bieg na 60 m |
6,58
|
1987 |
Mistrzostwa świata |
Rzym |
7. miejsce |
bieg na 100 m |
16,23[2]
|
1987 |
Mistrzostwa świata |
Rzym |
7. miejsce |
bieg na 200 m |
20,45
|
1987 |
Mistrzostwa świata |
Rzym |
7. miejsce |
sztafeta 4 × 100 m |
39,62[3]
|
1988 |
Igrzyska olimpijskie |
Seul |
ćwierćfinał |
bieg na 100 m |
10,33
|
1988 |
Igrzyska olimpijskie |
Seul |
5. miejsce |
sztafeta 4 × 100 m |
39,20
|
1989 |
Halowe mistrzostwa świata |
Budapeszt |
3. miejsce |
bieg na 60 m |
6,61
|
1990 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Glasgow |
2. miejsce |
bieg na 60 m |
6,59
|
Pavoni jest byłym rekordzistą Włoch w sztafecie 4 × 100 metrów – 38,37 (1983).
- ↑ el. – 10,33
- ↑ el. – 10,24; ćw. – 10,28; pf. – 10,33
- ↑ el. – 39,58;pf. – 39,52
- 1949: Turcja
- 1951: Włochy (Montanari, Leccese, Siddi, Frizzoni)
- 1955: Włochy (Ghiselli, D’Asnasch, Montanari, Gnocchi)
- 1959: Francja (David, Brakchi, Cahen, Genevay)
- 1963: Włochy (Berruti, Giannattasio, Ottolina, Sardi)
- 1967: Włochy (Giani, Preatoni, Giannattasio, Laverda)
- 1971: Włochy (Preatoni, Abeti, Guerini, Mennea)
- 1975: Francja (Chauvelot, Échevin, Arame, Sainte-Rose)
- 1979: Włochy (Lazzer, Caravani, Grazioli, Mennea)
- 1983: Włochy (Tilli, Simionato, Pavoni, Mennea)
- 1987: Włochy (Madonia, Tilli, Catalano, Floris)
- 1991: Włochy (Longo, Simionato, Floris, Madonia)
- 1993: Francja (Morinière, Sangouma, Trouabal, Marie-Rose)
- 1997: Włochy (Asuni, Puggioni, Cipolloni, Floris)
- 2001: Włochy (Scuderi, Torrieri, Checcucci, Colombo)
- 2005: Włochy (Verdecchia, Attene, Donati, Torrieri)
- 2009: Włochy (Checcucci, Collio, Di Gregorio, Cerutti)
- 2013: Włochy (Collio, Manenti, Riparelli, Tumi)
- 2018: Włochy (Cattaneo, Desalu, Manenti, Tortu)
- 2022: Włochy (Federici, Meluzzo, Pettorossi, Rigali)
|
Flagi obok nazwisk oznaczają zwycięzcę innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.