Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kolej krzesełkowa na Palenicę – całoroczna kolej krzesełkowa z krzesełkami 4-osobowymi, ze Szczawnicy na Palenicę w Pieninach. Funkcjonuje w ramach Stacji Narciarskiej Palenica w Szczawnicy. Została poprowadzona środkiem północnego stoku Palenicy[1]. Narciarskie trasy zjazdowe zostały wytyczone na wschód od linii kolei[2].
Kolej linową na Palenicę oddano do użytku 21 września 1991, jako kolej ze 126 krzesełkami 2-osobowymi. Lina została rozwieszona na 13 podporach, w tym dwóch podwójnych[3]. Długość trasy kolei wynosiła 783 m, różnica wzniesień 263 m, przepustowość 1200 osób na godzinę w zimie i 800 osób na godzinę w lecie[4]. W budynku dolnej stacji kolei umieszczono restaurację oraz hotel, posiadający 10 pokoi dwuosobowych, będący własnością PKL[4], zaś przy niej parking i małą lokalną oczyszczalnię ścieków typu „bioblok”[3]. Przy górnej stacji powstał bar dla narciarzy i turystów[1].
Po kilkunastu latach została wyłączona z eksploatacji i przebudowana przez Doppelmayr/Garaventa-Gruppe na kolej z krzesełkami 4-osobowymi. Oddano ją do użytku 17 grudnia 2005. Operatorem kolei są Polskie Koleje Linowe S.A. (PKL)[5].
Kolej krzesełkowa
|
na Palenicę[4]
|
Długość trasy [m]
|
777
|
Poziom stacji dolnej [m n.p.m.]
|
459
|
Poziom stacji górnej [m n.p.m.]
|
722
|
Różnica poziomów [m]
|
263
|
Podpory trasowe
|
10
|
Typ krzesełek
|
4-osobowe
|
Liczba krzesełek
|
54
|
Zdolność przewozowa [osób na godzinę]
|
2200
|
-
Budynek dolnej stacji
-
Flagi reklamowe kolei
-
Budynek dolnej stacji z restauracją
-
Kasy biletowe w budynku dolnej stacji
-
Peron na dolnej stacji
-
Przejazd w środkowym odcinku kolei
-
Dojazd do górnej stacji
-
Peron na górnej stacji
-
Budynek górnej stacji
-
Krzesełka na górnej stacji
-
Zjazd z górnej stacji
-
Słup podporowy
-
Widok na Szczawnicę
-
Potok
Grajcarek poniżej kolei
-
Peron na dolnej stacji
- ↑ a b MarekM. Baran MarekM., Koleje linowe i wyciągi narciarskie w Polsce. Historia i dzień dzisiejszy, Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński, 2010, ISBN 978-83-7729-036-1 . Brak numerów stron w książce
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-09-28] .
- ↑ a b RyszardR. M.Remiszewski RyszardR., Kolej linowa na Palenicę, „Wierchy”, 57, Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński, 1988–1991, s. 247 .
- ↑ a b c MarekM. Baran MarekM., Przewodnik narciarski. Tatry, Beskidy, Karkonosze'', Kraków: Wydawnictwo „Lewiatan”, 1993, s. 111 .
- ↑ Kolej krzesełkowa Palenica [online], Polskie Koleje Linowe [dostęp 2017-10-06] .