Fauna Polski – gatunki zwierząt (Animalia) występujące w stanie dzikim na terenie Polski, gatunki rodzime występujące w granicach swojego naturalnego obszaru występowania oraz gatunki obce występujące w środowisku naturalnym.
Symbolem
oznaczono gatunki objęte na terenie Polski ochroną gatunkową (ścisłą lub częściową)[1].
Nadecznik stawowy
W Polsce występuje 9 gatunków gąbek (Porifera) z 3 rodzin[2][3]:
Rodzina powłócznicowate (Halichondriidae)
Rodzina nadecznikowate (Spongillidae) – spotykane w wodach słodkich
syn. Euspongilla lacustris
syn. Spongilla fragilis Leidy, 1851
syn. Meyenia mülleri Lieberkuhn, 1855
Rodzina Halisarcidae
W wodach głębinowych Bałtyku stwierdzono jeden gatunek żebropława (Ctenophora), drugi w Zatoce Gdańskiej[2][4]:
Rodzina Pleurobranchiidae
Rodzina Bolinopsidae
- Mnemiopsis leidyi L. Agassiz, 1865 – gatunek inwazyjny, stwierdzony w Zatoce Gdańskiej
Hederyka Rydera
W wodach śródlądowych i przybrzeżnych wodach Bałtyku stwierdzono 28 gatunków parzydełkowców (Cnidaria). Większość gatunków morskich występuje bardzo nieregularnie i pojawia się tylko w momencie dużych wlewów z Morza Północnego[2]:
Spośród 24 gatunków stułbiopławów (Hydrozoa) tylko 7 występuje w wodach słodkich:
Rodzina Hydractiniidae L. Aggasiz, 1862
Rodzina Cordylophoridae von Lendenfeld, 1885
Rodzina Rathkeidae Russell, 1953
Rodzina Pandeidae Haeckel, 1879
Rodzina Corynidae Johnston, 1836
- Sarsia tubulosa (M. Sars, 1835) – sarsja – bardzo rzadki w południowym Bałtyku
Rodzina Tubulariidae Goldfuss, 1818
Rodzina Corymorphidae Allman, 1872
Rodzina stułbiowate (Hydridae) Dana, 1846 – gatunki występujące w wodach słodkich i o różnym stopniu zasolenia
- Hydra circumcincta P. Schultze, 1914 syn. Hydra stellata P. Schultze syn. Pelmatohydra braueri (Bedot, 1912) – gatunek słodkowodny
- Hydra oxycnida P. Schultze, 1914 – gatunek słodkowodny
- Hydra oligactis (Pallas, 1766) syn. Pelmatohydra oligactis Pallas, 1766 – stułbia szara (płowa)
- Hydra vulgaris Pallas, 1766 syn. Hydra attenuata (Pallas, 1766) – stułbia pospolita – gatunek słodkowodny
- Hydra viridissima Pallas, 1766 syn. Chlorohydra viridissima (Pallas, 1766) – stułbia zielona
Rodzina protostułbiowate (Protohydridae) Allman, 1888 – występuje w wodach słodkich i słonawych
Rodzina Campanulariidae Johnston, 1836
Rodzina Campanulinidae Hincks, 1868
Rodzina Olindiidae Haeckel, 1879
W polskich wodach stwierdzono tylko dwa gatunki krążkopławów (Scyphozoa):
Rodzina bełtwowate Cyaneidae
Rodzina Ulmaridae
Dwa gatunki koralowców (Anthozoa) z rzędu ukwiałów (Actiniaria) spotykane są w głębokich wodach Bałtyku[2]:
Rodzina Actinidae
Rodzina Halcampidae
Większość gatunków to pasożyty zewnętrzne ryb. W Polsce stwierdzono około 120 gatunków skrzelowców (Monogenea)[2].
Osobny artykuł: Skrzelowce Polski.
W Polsce stwierdzono ponad 320 gatunków dorosłych postaci przywr (Trematoda) oraz kolejnych kilkanaście gatunków cerkarii[2]. Wszystkie gatunki są pasożytami, często o skomplikowanym cyklu rozwojowym.
Osobny artykuł: Przywry Polski.
Na terenie Polski znaleziono dotąd ponad 270 gatunków tasiemców (Cestoda)[2]. Postacie dorosłe są pasożytami kręgowców.
Osobny artykuł: Tasiemce Polski.
Kolcogłowy (Acanthocephala) są pasożytami jelit kręgowców. W Polsce stwierdzono ponad 30 gatunków z tej grupy.
Osobny artykuł: Kolcogłowy Polski.
W Polsce wykazano 85 gatunków wrotków z grupy Bdelloidea, ale jest to liczba znacznie zaniżona w porównaniu do liczb taksonów występujących w krajach ościennych.
Osobny artykuł: Bdelloidea Polski.
Wrotki (Rotifera) są w Polsce reprezentowane przez 554 gatunki[5].
Osobny artykuł: Wrotki Polski.
W polskich wodach śródlądowych stwierdzono około 120 gatunków brzuchorzęsków (Gastrotricha). Cały czas są opisywane nowe taksony również z terenu Polski.
W Polsce w jeziorach Konińskich i dolnej Odrze stwierdzono jednego z dwóch przedstawicieli słodkowodnych kielichowatych (Entoprocta):[5]
Rodzina Barentsiidae
W polskich wodach słonych i słonawych stwierdzono występowanie 18 gatunków mszywiołów (Bryozoa)[2].
Gatunki słodkowodne:
Rodzina Fredericellidae
Rodzina Plumatellidae
Rodzina Pectinatellidae
Rodzina Lophopodidae
Rodzina Cristatellidae
Rodzina Paludicellidae
Gatunki morskie:
Rodzina Electridae[7]
Rodzina Membraniporidae
Rodzina Alcyonidae
Rodzina Vesiculariidae
Rodzina Victorellidae
Wstężnice (Nemertea), nazywane również wstężniakami, są reprezentowane w polskiej faunie przez 4 gatunki[5]:
incertae sedis
Rodzina Acteonemertidae
Do pierścienic (Annelida) należą między innymi popularne dżdżownice, wazonkowce, rureczniki i pijawki. Wiele gatunków ze skąposzczetów występuje w wodach morskich. W Polsce stwierdzono ponad 300 gatunków z tej grupy[11].
Mięczaki (Mollusca) są bardzo silnie zróżnicowaną grupą zwierząt. W faunie światowej zalicza się do nich między innymi kalmary, ośmiornice, chitony czy bruzdobrzuchy. W Polsce występują tylko przedstawiciele dwóch największych grup – ślimaków (Gastropoda) i małży (Bivalvia). Liczba gatunków występujących w Polsce wynosi 282[5].
Osobny artykuł: Mięczaki Polski.
Dwa gatunki niezmogowców (Priapulida) występują na dnie Bałtyku[2]:
Rodzina niezmogowcowate Priapulidae
Występowanie 11 gatunków nitnikowców (Nematomorpha) stwierdzono na obszarze Polski do 2008 roku[5]:
Rodzina Chordodidae
Rodzina drucieńcowate Gordiidae
Niesporczaki (Tardigrada) są pospolitą, ale mało znaną grupą zwierząt, zdolną do wytrzymywania ekstremalnych warunków środowiskowych. Potrafią przeżyć nawet w przestrzeni kosmicznej. Są grupą słabo zbadaną, co roku opisuje się wiele nowych gatunków również z terenu Polski. Do tej pory stwierdzono w Polsce około 100 gatunków.
Rak błotny
Do skorupiaków zalicza się powszechnie znane rozwielitki (dafnie), małżoraczki, oczliki, kiełże, stonogi, krewetki, raki i kraby. Mniej znanymi, choć zasługującymi na szczególną uwagę, są przekopnice (przekopnica właściwa Triops cancriformis nie zmieniła się od triasu, czyli 220 mln lat), pasożytujące na rybach splewki czy osiadłe pąkle. Do 2008 roku zarejestrowano w Polsce występowanie około 500 gatunków[5] (według innych źródeł do początku XXI w. stwierdzono 792 gatunki, z czego 17 obcych[12]) skorupiaków, w tym:
Zalicza się tu między innymi rozwielitki, przekopnice, solowce i zadychry. W Polsce stwierdzono występowanie ponad 110 taksonów skrzelonogów (Branchiopoda).
Liczba gatunków małżoraczków (Ostracoda) stwierdzonych w Polsce wynosi ponad 160 taksonów[2].
Liczba gatunków widłonogów (Copepoda) stwierdzonych w Polsce wynosi około 190 taksonów. Niektóre z nich to gatunki pasożytnicze[2].
Osobny artykuł: Widłonogi Polski.
Tarczenice Branchiura są zewnętrznymi pasożytami ryb. W Polsce występują trzy gatunki z tej grupy, z których pospolity jest tylko A. foliaceus:[2]
Rodzina splewkowate Argulidae Leach, 1819
W Bałtyku występuje jeden pospolity gatunek[2] z grupy wąsonogów (Cirripedia) należący do gatunków inwazyjnych:
Rodzina pąklowate Balanidae Leach, 1806
Wrzęchy (Pentastomida) są pasożytami wewnętrznymi ssaków. Jeden gatunek został wykazany w północnej części kraju:[2]
Rodzina Linguatulidae Haldeman, 1851
Pancerzowce (Malacostraca) to bardzo znana grupa skorupiaków o bardzo dużym znaczeniu. Należą do nich kiełże, ośliczki, krewetki, raki czy kraby. Pospolite są również i powszechnie znane przynajmniej z wyglądu występujące na lądzie prosionki czy stonogi. W Polsce stwierdzono około 120 gatunków tych zwierząt.
Krzyżak ogrodowy
Do pajęczaków należą stawonogi z czterema parami odnóży krocznych. W Polsce występują liczne gatunki pająków i roztoczy, a także mniej znane grupy jak zaleszczotki i kosarze.
W Polsce odnotowano dotąd nieco ponad 800 gatunków pająków[13], z czego 11–20 to gatunki obce dla Europy[14].
Osobny artykuł: Pająki Polski.
- Astigmata syn. Astigmatina
- Podrząd Mechowce (Oribatida)
- Podrząd Prostigmata
- Rząd Kleszcze (Ixodida)
Osobny artykuł: Kleszcze Polski.
- Rząd Żukowce (Mesostigmata)[15][16]
- Podrząd Microgyniina
- Rodzina Microgyniidae
- Podrząd Sejina
- Rodzina Sejidae
- Podrząd Gamasina
- Rodzina Epicriidae
- Rodzina Zerconidae
- Rodzina Parasitidae
- Rodzina Macrochelidae
- Rodzina Eviphididae
- Rodzina Ascidae
- Rodzina Laelapidae
- Rodzina Veidaiaiidae
- Rodzina Rhodocaridae
- Rodzina Pachylaelapidae
- Rodzina Digimasellidae
- Rodzina Ameroseiidae
- Rodzina Phytoseiidae
- Rodzina Macrochelidae
- Rodzina Rhodacaridae
- Podrząd Uropodina
- Rodzina Trachytidae
- Rodzina Polyaspidae
- Rodzina Trematuridae
- Rodzina Urodinychidae
- Rodzina Trachyuropopidae
- Rodzina Uropodidae
lista niekompletna
Osobny artykuł: Kosarze Polski.
Pospolita grupa drapieżnych pajęczaków, występująca głównie w środowiskach leśnych, ale wiele gatunków jest synantropami spotykanymi również w domach mieszkalnych. W Polsce stwierdzono co najmniej 36 gatunków kosarzy (Opiliones):[17]
Rodzina Sironidae
Rodzina podłazowate Trogulidae
Rodzina Nemastomatidae
Rodzina skubunowate Ischyropsalididae
Rodzina kosarzowate Phalangiidae
- Astrobunus laevipes (Canestrini, 1872)
- Leiobunum blackwalli Meade, 1861
- Leiobunum limbatum L. Koch, 1861
- Leiobunum rotundum (Latreille, 1798)
- Leiobunum rupestre (Herbst, 1799)
- Leiobunum tisciae Avram, 1968
- Nelima gothica Lohmander, 1945
- Nelima semproni Szalay, 1951
- Gyas titanus Simon, 1879
- Lacinus dentiger (C. L. Koch, 1848)
- Lacinus ephippiatus (C. L. Koch, 1835)
- Lacinus horridus (Panzer, 1794)
- Mitopus morio (Fabricius, 1779)
- Oligolophus hanseni (Kraepelin, 1896)
- Oligolophus tridens (C. L. Koch, 1836)
- Paroligophus agrestis (Meade, 1758)
- Phalangium opilio Linnaeus, 1835) – kosarz pospolity
- Rilaena triangularis (Herbst, 1799)
- Lophopilio palpinalis (Herbst, 1799)
- Platybunus bucephalus (C. L. Koch, 1938)
- Platybunus pallidus Silhavy, 1938
- Egaenus convexus (C. L. Koch, 1835)
- Opilio canestrinii (Thorell, 1876)
- Opilio dinaricus Silhavy, 1938
- Opilio parietinus (De Geer, 1839) – kosarz ścienny
- Opilio saxatilis (C. L. Koch, 1855)
W Polsce stwierdzono występowanie 47 gatunków zaleszczotków (Pseudoscorpionida)[18][19]:
Rodzina Chthoniidae
Rodzina Neobisiidae
- Microbisium brevifemoratum (Ellingsen, 1903)
- Microbisium suecicum Lohmander, 1945
- Neobisium brevidigitatum (Beier, 1928)
- Neobisium carcinoides (Hermann, 1804) (syn. N. muscorum (Leach, 1817))
- Neobisium carpaticum Beier, 1935
- Neobisium crassifemoratum (Beier, 1928)
- Neobisium erythrodactylum (L. Koch, 1873)
- Neobisium fuscimanum (C. L. Koch, 1843) – również jako podgatunek N. fuscimanum ponticum Beier, 1963
- Neobisium minutum (Tomosvary, 1882)
- Neobisium polonicum Rafalski, 1935
- Neobisium simile (L. Koch, 1873)
- Neobisium simoni (L. Koch, 1873)
- Neobisium sylvaticum (C. L. Koch, 1835)
- Roncus transsilvanicus Beier, 1928
Rodzina Larcidae
Rodzina Cheiridiidae
Rodzina Chernetidae
- Lamprochernes chyzeri Tomosvary, 1882
- Lamprochernes nodosus (Schrank, 1803)
- Anthrenochernes stellae Lohmander, 1939
- Pselaphochernes scorpioides (Hermann, 1804)
- Allochernes dubius (Cambridfe, 1892)
- Allochernes peregrinus Lohmander, 1939)
- Allochernes wideri (C. L. Koch, 1843)
- Chernes nigrimanus (Ellingsen, 1897)
- Chernes similis Beier, 1932
- Chernes cimicoides (Fabricius, 1793)
- Chernes hahni L. Koch, 1873
- Chernes beieri Harvey, 1990
- Dinocheirus panzeri (C.L. Koch, 1837) – (syn. Chernes rufeolus (E. Simon, 1879))
- Dendrochernes cyrneus (L. Koch, 1873)
Rodzina zaleszczotkowate Cheliferidae
W Polsce stwierdzono jeden gatunek zawleczony[20]:
Rodzina Hubbardiidae
Na dnie polskiego Bałtyku stwierdzono występowanie dwóch gatunków z gromady kikutnic (Pycnogonida).
Rodzina Nymphonidae Wilson, 1878
Skrytoszczękie (Entognatha) są reprezentowane w Polsce przez 547 gatunków[21].
W Polsce stwierdzono 10 gatunków; wszystkie z rodziny widłogonkowatych (Campodeidae)[22]:
W Polsce stwierdzono dotychczas 69 gatunków z 4 rodzin, przy czym szacuje się, że jest to około 60-70% krajowych gatunków[22]
W Polsce stwierdzono 470 gatunków[22].
Liczbę gatunków owadów występujących w Polsce na podstawie opublikowanych danych można szacować na około 28–30 tysięcy.
Osobny artykuł: Owady Polski.
Do 2008 roku zarejestrowano w Polsce występowanie 147 gatunków wijów (Myriapoda)[5].
Osobny artykuł: Wije Polski.
W wodach Bałtyku stwierdzono 2 gatunki szczecioszczękich (Chaetognatha)[2]:
Rodzina strzałkowate Sagittidae
- Sagitta setosa J.Müller, 1847 – tylko okresowo w Bałtyku, po wlewach wód z Morza Północnego.
- Parasagitta elegans (Verrill, 1873) – w Bałtyku endemiczny podgatunek P. elegans baltica Ritter-Záhony, 1911.
W wodach Bałtyku stwierdzono 2 gatunki szkarłupni (Echinodermata)[2]:
Rodzina Asteriidae
- Asterias rubens Linnaeus, 1758 – rozgwiazda czerwona – sporadycznie w Basenie Arkońskim, wyjątkowo w basenie Bornholmskim
Rodzina Ophiolepididae
- Ophiura albida (Forbes, 1841) – wężowidło białe – rzadko pojawia się w Basenie Arkońskim, możliwe występowanie również wężowideł z rodzaju Amphiura sp. (A. filiformis i A. chiajei z rodziny Amphiuridae) pospolitych w Cieśninach Duńskich.
W wodach Bałtyku występują 4 gatunki osłonic (Tunicata)[2]:
Rodzina Fritillariidae Lohmann, 1915
Rodzina Oikopleuridae Lohmann, 1915
Rodzina Styelidae Sluiter, 1895
Okoń
W Polsce występuje ponad 160 gatunków zaliczanych do ryb (w tym minogów). Większość z nich stanowią ryby kostnoszkieletowe (Osteichthyes). W Morzu Bałtyckim występują gatunki morskie, a także gatunki dwuśrodowiskowe dorastające w środowisku morskim i wędrujące w górę rzek w celu odbycia tarła (wyjątkiem jest węgorz dojrzewający w wodach słodkich i wędrujący na tarło do Morza Sargassowego). Wiele gatunków morskich pojawia się w Bałtyku sporadycznie.
Znaczny udział w ichtiofaunie Polski mają gatunki celowo lub przypadkowo wprowadzone do polskich wód (około 40 gatunków).
Osobny artykuł: Ryby Polski.
Salamandra plamista
Liczba gatunków płazów występujących w Polsce wynosi 18.
Osobny artykuł: Gady Polski.
Żółw błotny
Liczba gatunków gadów występujących w Polsce wynosi 15 (11 rodzimych i 4 introdukowane).
Bocian biały
Liczba gatunków ptaków (Aves) stwierdzonych w Polsce i wpisanych na listę krajowej awifauny wynosiła 31 grudnia 2022 r. 473 (według podziału przyjętego przez Komisję Faunistyczną Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego, która zajmuje się weryfikacją obserwacji)[potrzebny przypis]. Są to ptaki, które według klasyfikacji AERC zostały zaliczone do kategorii A, B i C (pojaw naturalny lub wtórnie naturalny).
Osobny artykuł: Ptaki Polski.
Żubr
Liczba gatunków ssaków stwierdzonych w stanie dzikim na terenie Polski w czasach historycznych wynosi 114, lub (uwzględniając sobola) 115.
Osobny artykuł: Ssaki Polski.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną (Dz.U. z 2004 r. nr 220, poz. 2237).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Wykaz zwierząt Polski. Razowski J. (red.). T. IV. Kraków: Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, 1997, s. 303. ISBN 978-83-907187-0-5.
- ↑ Grzegorz Tończyk (red.) Klucz do oznaczania makrobezkręgowców bentosowych na potrzeby oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych w Polsce. I. Lista operacyjna taksonów, Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2006.
- ↑ Gatunki obce w faunie Polski. Instytut Ochrony Przyrody PAN – Kraków. [dostęp 2013-08-23].
- ↑ a b c d e f g h Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 603. ISBN 978-83-88147-09-8.
- ↑ Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 168.
- ↑ a b Einhornia crustulenta (Pallas, 1766). WoRMS – World Register of Marine Species. [dostęp 2017-06-23]. (ang.).
- ↑ Ludwik Żmudziński: Świat zwierzęcy Bałtyku. Wyd. drugie zmienione. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, s. 134, 59-60 (budowa mszywiołów). ISBN 83-02-02374-4.
- ↑ Konstanty Stecki: Tatry. Wyd. drugie. Warszawa: Wiedza Powszechna,, 1979, s. 126, 137, 143, seria: Przyroda polska. ISBN 83-214-0052-3.
- ↑ Alcyonidioides mytili (Dalyell, 1848). WoRMS – World Register of Marine Species. [dostęp 2017-06-27]. (ang.).
- ↑ Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. I. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2004. ISBN 83-88147-04-8. Brak numerów stron w książce
- ↑ Michał Grabowski, Krzysztof Jażdżewski, Alicja Konopacka: Obce skorupiaki (Crustacea)w faunie Polski. W: XIX Zjazd Hydrobiologów Polskich Warszawa 2003 : Streszczenia plakatów i referatów. Warszawa: Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2003, s. 52. ISBN 83-88823-33-7.
- ↑ Barbara Baehr, Martin Baehr: Jaki to pająk?. Warszawa: MULTICO, 2008, s. 8. ISBN 978-83-7073-635-4.
- ↑ Wolfgang Nentwig, Manuel Kobelt: Spiders (Araneae). Chapter 7.3. W: Alain Roques, Marc Kenis, David Lees, Carlos Lopez-Vaamonde, Wolfgang Rabitsch, Jean-Yves Rasplus, David Roy (red.): Alien terrestrial arthropods of Europe. BioRisk 4 (1): 131–147, 2010. ISBN 9789546425546. (ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Jacek Kamczyc, Dariusz J. Gwiazdowicz. Soil mites (Acari, Mesostigmata) from Szczeliniec Wielki in the Stołowe Mountains National Park (SW Poland). „Acta Sci. Pol”. 9(1), s. 5-18, 2010. [dostęp 2014-01-15]. (ang.).
- ↑ Dariusz J. Gwiazdowicz. MITES (ACARI, MESOSTIGMATA) OF THE TATRA NATIONAL PARK. „Biological Lett.”. 46(1), s. 21-27, 2009. [dostęp 2014-01-15]. (ang.).
- ↑ Check-list of harvestmen (Opiliones) of Poland by Wojciech STARĘGA. [dostęp 2013-08-23].
- ↑ Lista gatunków zaleszczotków (Pseudoscorpionidea) Polski by Wojciech B. JĘDRYCZKOWSKI. [dostęp 2013-08-23].
- ↑ Mark Harvey: Pseudoscorpiones in Poland. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-18].
- ↑ Krzysztof Zawierucha, Paweł Szymkowiak, Miroslawa Dabert, Mark Stephen Harvey: First record of the schizomid Stenochrus portoricensis (Schizomida: Hubbardiidae) in Poland, with DNA barcode data. Turkish Journal of Zoology. [dostęp 2023-02-04].
- ↑ Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007. ISBN 978-83-881470-7-4. Brak numerów stron w książce
- ↑ a b c M. Starzynska: Entognatha. [dostęp 2023-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-09)].
- ↑ a b c d e f g Krzysztof Kolenda, Tomasz Skawiński, Mikołaj Kaczmarski. Przegląd „nowych” gatunków płazów i gadów występujących w Polsce. „Kosmos”. 68 (1), s. 209-221, 2019. Kraków: Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika. ISSN 2658-1132. [dostęp 2021-11-09].
- ↑ Gatunek wydzielony z rzekotki drzewnej
- ↑ Takson niekiedy uznawany za synonim żaby śmieszki.
- ↑ Krzysztof Kolenda, Agnieszka Pietras-Lebioda, Sebastian Hofman, Maria Ogielska, Maciej Pabijan. Preliminary genetic data suggest the occurrence of the Balkan water frog, Pelophylax kurtmuelleri, in southwestern Poland. „Amphibia-Reptilia”. 38 (2), s. 187–196, 2017. DOI: 10.1163/15685381-00003103. (ang.).
Klasyfikacja
typów zwierząt na podstawie hipotezy
ekdyzonu (Lophotrochozoa-Ecdysozoa-Deuterostomia)
Parazoa |
|
---|
Eumetazoa | |
---|
nieaktualne | przeniesione do parzydełkowców |
|
---|
przeniesione do wrotków |
|
---|
przeniesione do pierścienic |
|
---|
|
---|
nomen dubium |
|
---|
Na podstawie:
Halanych et al. Evidence from 18S ribosomal DNA that the lophophorates are protostome animals. „Science”. 267 (5204), s. 1641–1643, 1995. DOI: 10.1126/science.7886451. (ang.).
Edgecombe et al. Higher-level metazoan relationships: recent progress and remaining questions. „Organisms Diversity and Evolution”. 11, s. 151–172, 2011. DOI: 10.1007/s13127-011-0044-4. (ang.).
Laumer et al. Spiralian Phylogeny Informs the Evolution of Microscopic Lineages. „Current Biology”. 25, s. 1-7, 2015. DOI: 10.1016/j.cub.2015.06.068. (ang.).