Kampania włoska w czasie II wojny światowej
| II wojna światowa, Kampania śródziemnomorska | |||
 {{{opis grafiki}}} | |||
| Czas |
{{{czas}}} | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
wypełnienie zobowiązań z Teheranu | ||
| Wynik |
zwycięstwo aliantów | ||
| Strony konfliktu | |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |||
Kampania włoska w czasie II wojny światowej – walki prowadzone między wojskami aliantów a państwami Osi na terytorium Zjednoczonego Królestwa Włoch. Rozpoczęła się 9 lipca 1943 wraz z lądowaniem aliantów na Sycylii, a zakończyła się 2 maja 1945 wraz z kapitulacją wojsk niemieckich na tym froncie. Podczas kampanii włoskiej zginęło około 110 000 żołnierzy - 60 000 po stronie Aliantów, 50 000 po stronie Niemców; była to najkosztowniejsza kampania w Europie Zachodniej.
Ważne bitwy i operacje:
- Operacja Husky - inwazja Sycylii, 10 lipca 1943
- Operacja Avalanche - inwazja Półwyspu Apenińskiego, 3 września 1943
- Aliancka ofensywa na Rzym: przełamanie linii Bernhardta (grudzień 1943-styczeń 1944), przełamanie linii Gustawa (bitwa o Monte Cassino - 17 stycznia 1944 – 19 maja 1944), Operacja Shingle (styczeń-czerwiec 1944)
- Aliancka ofensywa na północne Włochy: przełamanie linii Gotów (sierpień-grudzień 1944), ofensywa wiosenna (kwiecień-maj 1945). W tym okresie wojska alianckie dotarły w okolice Wenecji, Triestu, Turynu i Mediolanu.
Dzięki zwycięstwu Aliantów w Afryce Północnej poważnie osłabiono Włochy i możliwa stała się operacja desantowa na ten kraj. Na miejsce desantu wybrano Sycylię. Operację Husky, bo taki kryptonim nadano inwazji, rozpoczęto 10 lipca 1943. Mimo twardego oporu sił Osi, aliantom udało się opanować Sycylię. Na dodatek 25 lipca Wielka Rada Faszystowska odsunęła od władzy Benito Mussoliniego, co zaskoczyło aliantów. Powołano nowy włoski rząd na czele którego stanął Pietro Badoglio. Mimo zapewnień Badoglio o lojalności Włochów względem Niemców, Hitler nakazał zlokalizować aresztowanego Mussoliniego. Tymczasem, dzięki Niemcom osłaniającym odwrót, udało się siłom Osi przetransportować na Półwysep Apeniński 100 tysięcy żołnierzy i ponad 10 tysięcy pojazdów różnego typu. Walki na Sycylii zakończyły się 17 sierpnia.
Kampania na Półwyspie Apenińskim rozpoczęła się wraz z lądowaniem na Sycylii, ale główne walki w czasie tej kampanii toczyły się od września 1943. Rozpoczęły się one lądowaniem aliantów w Salerno, Kalabrii i Tarencie 3 września. Wkrótce, w wyniku tajnych negocjacji z aliantami, Włochy podpisały kapitulację. Król i premier rządu włoskiego uciekli na tereny opanowane przez aliantów, a Niemcy rozbroili włoską armię. Uwolniony przez Niemców Benito Mussolini utworzył faszystowską Włoską Republikę Socjalną. Dowódcą niemieckiego frontu został Albert Kesselring. Na jego polecenie przygotowano linię obronną zwaną Linią Gustawa wzdłuż rzek Garigliano, Rapido, Sangro. Alianci posuwali się we Włoszech bardzo wolno, ze względu na trudne warunki terenowe oraz niszczenie linii komunikacyjnych przez wycofujących się Niemców. Linię Gustawa przełamano dopiero w maju 1944, po zdobyciu Monte Cassino przez II Korpus Polski, mimo kilku wcześniejszych prób aliantów oraz lądowania pod Anzio, zatrzymanego przez Niemców. Rzym został wyzwolony 4 czerwca 1944, przy aprobacie wiwatujących tłumów. Kolejne żmudne walki toczono na Linii Gotów do wiosny 1945, kiedy to załamał się niemiecki front. Wskutek działań partyzantów doszło do wybuchu kilku powstań w większych miastach na północy Włoch. 28 kwietnia 1945 włoscy partyzanci schwytali Mussoliniego i rozstrzelali go. Jego zwłoki powieszono na stacji benzynowej w Mediolanie. Niemcy skapitulowali na froncie włoskim 2 maja 1945 i był to jednocześnie koniec działań wojennych w basenie Morza Śródziemnego.
