Annie van Velzen

Anna Maria Antonia (Annie) van Velzen ( Den Haag 30 april 1894 - Nijmegen 3 juni 1967) was inspectrice van de Kinderpolitie en in de Tweede Wereldoorlog verzetsvrouw. Zij overleefde Ravensbrück en handelde vanuit haar katholieke levensovertuiging.

Levensloop voor mei 1940

Annie van Velzen werd geboren als nakomertje in het katholieke gezin van Leonardus van Velzen, banketbakker, en Anna Bustin. Ze had vier oudere broers. Als zevenjarige begon ze haar schoolopleiding aan het franstalige 'Institut Saint Joseph' in Etten. Toen ze dertien was keerde ze terug naar haar ouders die inmiddels verhuisd zijn naar Nijmegen. Annie werd actief in het katholieke verenigingsleven en werd onder andere bestuurslid van het R.K. Huisvestingscomité Nijmegen. In 1926 trof een watersnoodramp de stad en omgeving. Haar inspanningen om mensen en vooral kinderen te helpen trokken de aandacht en zij kreeg een vergoeding toegekend voor het werk dat zij leverde. In 1929 kreeg ze een aanstelling bij de Armenraad.

Er ontstond een vacature bij de Kinderpolitie en zij solliciteerde. Aanvankelijk gaat de voorkeur uit naar een andere kandidate, maar bij een volgende vacature kreeg zij een aanstelling als politie assistente. Ze werd geconfronteerd met de sociale misstanden achter schoolverzuim en ongehuwd moederschap. In haar werk richtte zij zich eerder op preventie dan op straffen. Haar katholieke geloof zal altijd haar inspiratiebron zijn.

Zij bleef bij haar moeder wonen die weduwe is geworden en verhuisde met haar al op veertigjarige leeftijd naar bejaardenhuis Sint Anna.

Tweede Wereldoorlog

Het Nijmeegse Bureau Kinderpolitie was ingedeeld bij de recherche-afdeling van inspecteur Frans Prick.Hij behoorde tot een groep politiemensen die meewerkten aan het verspreiden van verboden literatuur; ze verstrekten valse papieren en waarschuwden als er arrestaties gingen plaatsvinden. Prick werd verraden en dook onder bij Van Velzen. Hij ontsnapte maar Van Velzen werd een paar dagen later opgepakt en kwam in kamp Vught terecht. In 1944 werd ze veroordeeld voor haar onderduikvergrijp. Toen de geallieerden dat jaar kamp Vught naderden werd ze overgebracht naar concentratiekamp Ravensbrück. In april 1945 werd ze bevrijd door het Zweedse Rode Kruis en naar Zweden gebracht.

Na 1945

Eind augustus 1945 kwam Van Velzen terug in Nijmegen en in oktober ging ze weer aan het werk als adjunct-inspectrice. in januari 1946 werd ze bevordert tot inspectrice en vier jaar later uiteindelijk tot chef van de afdeling Kinderpolitie. In 1955, toen ze met pensioen ging, werd ze Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In de jaren erna zette zij zich in als adjunct-directeur van het Labrehuis voor dakloze mannen en ijverde tot aan haar dood voor een opvanghuis voor dakloze vrouwen. Zij werd 73 en stierf op 3 juni 1967.

In 2021 werd een straat in Lent naar haar genoemd.^[1]