cel

cel v /sæ̀l/ > /sǽl/

1. 'n klein ruumdje worin emes zien straof mót oetzitte (wie in 't gevang)
2. (euverdrechtelik) 'n klein ruumdje worin me laef (wie in 't kloeaster)
3. (laeveslieër) de klènste einheid van e laevendj waeze, worin alle genetische infermaasje opgeslage zitj
4. 'n óngerdeil van 'n batterie, 'nen akkie of 'n anger apperaat

Aafbraeking

• cel

Aafleijinge

• celluloos, celvörmig
• celkaer, celmembraan, celplasma, celvóch, celwandj
• beincel, eicel, geslachscel, knaokcel, knaokvörmingscel, tillefooncel, zaodcel

Verwantje wäörd

• organel

[1]

• Fins: selli
• Frans: cellule v
• Ingels: cell^(en:)
• Nederlandjs: cel g
• Pruus: Zelle v
• Spaans: celda v
• Zweeds: cell g

[3]

• Fins: selli
• Frans: cellule v
• Ieslandjs: fruma v
• Ingels: cell^(en:)
• Nederlandjs: cel g
• Pruus: Zelle v
• Spaans: célula v
• Viëtnamees: tế bào^(vi:)
• Zweeds: cell g