Offertorium
Offertorium in liturgiis Christianis est pars Missae, nonnumquam etiam cantus qui eo tempore profertur.
In ritu Romano[recensere | fontem recensere]
Offertorium est haec Missae ritus Romani pars, in qua tum a populo olim dona ad altare offerebant, tum celebrans panem et vinum Deo offert.[1]
In Missa Romana solemni, cum caeremoniae offertorii ad altare peragantur, antiphona ad offertorium a schola canitur.[2] Quae antiphona brevitatis causa simpliciter offertorium dicitur, ut puta in titulis operum compositoris Romani Ioannis Petri Aloysii Praenestini vel Polonici Nicolai Zieleński, qui ambo inscribuntur Offertoria totius anni.[3]
Antiphonae ad offertorium, sive offertoria, per annum habentur propria (id est singulis dominicis singuli fere cantus respondent). Quae antiphonae versus haberi solebant, decursu temporum in oblivionem delapsos, saeculo autem vicesimo denuo editos.[4] In dispositione antiqua ritus Romani (scilicet ante mutationes post Concilium Vaticanum II introductas) in missa vigiliae paschalis offertorium deest, e quo constat, cum vigilia paschalis aliquot peculiaritates antiquitatis causa retineat, hanc antiphonam aliquo momento in liturgia Romana additam esse.
In aliis ritibus[recensere | fontem recensere]
In Ritu Ambrosiano(en), antiphona tempore offertorii canenda offerenda appellatur, in ritu autem Mozarabico sacrificium.[5] In ritu autem Byzantino, offertorii caeremoniae in duobus momentis missae peraguntur: panis enim et vinum offertur in parte praeparatoria liturgiae, proscomidia dicta; post Evangelium autem, processione cum pane et vino per ecclesiam progrediente, quae pars caeremoniae introitus magnus dicitur, Cherubikon cantatur.[1]
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
- Fortescue, Adrian: "Offertory" - apud: The Catholic Encyclopedia, Robert Appleton Company, Neoeboraci 1911
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ 1.0 1.1 Radó, Polycarpus (1961) Enchiridion liturgicum: complectens theologiae sacramentalis et dogmata et leges iuxta novum Codicem rubricarum. Romae, Friburgi Brisgoviae, Barcinone: Herder.
- ↑ Graduale sacrosanctae Romanae Ecclesiae de tempore et de Sanctis, Ss. D. N. Pii X. Pontificis Maximi iussu restitutum & editum, ad exemplar editionis typicae concinnatum, et rhythmicis signis a Solesmensibus monachis diligenter ornatum (Romae, Tornaci, Neo Eboraci: Desclée et Socii, 1961). (lege hic)
- ↑ Nicolaus Zieleński (1611), partitura pro organom [pars prima], Offertoria Totivs Anni, Quibus in Festis omnibus Sancta Romana Ecclesia uti consuevit Septenis, et Octonis vocibus tam vivis, quàm instrumentalibus accommodata. Venetiis.
- ↑ Ott, Carolus (ed., 1935) Offertoriale sive versus Offertoriorum cantus Gregoriani. Parisiis–Tornaci–Romae: Desclée.
- ↑ Novus Ordo ritus Hispano-Mozarabici (Toleti, 1985). ISBN 84-398-4029-2.