kara

kara, k-ya nerm

1. tiwana, hêzdar, bişiyan,
   kesa/ê ku dikare tiştekî bike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. erkedar, wezîfedar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Di nav hin parlamenterên DTP-ê de hin dilgiranî peyda bûye ji ber wê yekê ku Emîne Ayna parlamentera DTP-ê a Mêrdînê ji bo serokatiya DTP-ê hatiye kara kirin. — (Netkurd.com, 5/2008)

• kana

karîn - -în + -a

• karatî
• karayane
• karayî

kara

1. (heywan) masî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

kara

1. hêja, ezîz, qedirbilind, bihagiran
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên hêja hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

kara

1. hêja, ezîz, qedirbilind, bihagiran
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên hêja hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

kara

1. reng
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Deng^ⓘ

kara mê

1. ceza, siza
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên siza hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

• Deng^ⓘ

kara

1. bej, bejayî, ax, erd
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

kara

1. reş (dijberê rengî spî)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. reş (tiştê ji vî rengî)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. reş, reşik, qer, qemer esmer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
4. reş (piri car cure û cinsê tiştekî dinimîne)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
5. (mecazî) reş (bed, bêqudoş)

   Kara bahtım.

   Bextê min ê reş.

   Kara günler.

   Rojên reş.

6. rûreşî, leke
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)