www.fgks.org   »   [go: up one dir, main page]

Saltar ao contido

Eunapio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaEunapio
Biografía
Nacementoc. 349 Editar o valor em Wikidata
Sardes Editar o valor em Wikidata
Mortedécada de 420 (>414) Editar o valor em Wikidata (70/80 anos)
Datos persoais
País de nacionalidadeRoma Antiga Editar o valor em Wikidata
RelixiónPoliteísmo Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónhistoriador , escritor , filósofo , biógrafo Editar o valor em Wikidata
Período de tempoImperio Romano Editar o valor em Wikidata
ProfesoresCrisâncio de Sardes (pt) Traducir e Proerésio (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaGrego antigo Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables

BNE: XX1270414
Obra de Eunapio

Eunapio de Sardes (en grego: Εὐνάπιος) nado en Sardes cara o 349 e finado contra o 420, foi un sofista, historiador e biógrafo coñecido principalmente pola súa obra Vida dos sofistas, escrita entre 396 e 399 e que consta de biografías de filósofos neoplatónicos, retóricos e doutores.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Vida[editar | editar a fonte]

Eunapio era natural de Sardes, unha cidade de Asia Menor onde pasou a maior parte da súa vida. Con quince anos embarcou para Atenas onde estudou durante anos co sofista cristián Proheresius. Aló, tamén foi iniciado nos Misterios de Eleusis[2] polo mesmo hierofante que Xuliano.[3] Despois deste período, obrigado polos seus pais, regresou aos 19 anos a Sardes onde impartiu clases de retórica pola mañá mentres estudaba filosofía pola tarde baixo o cristián Crisancio. Durante este período, pasou a formar parte do círculo de sofistas pagáns que incluía a Oribasio, o antigo médico da corte do emperador Xulián. [4] [2]

Filosofía[editar | editar a fonte]

Eunapio levou a conciencia das superposicións entre a filosofía e a sofística, entre Platón e os sofistas máis antigos, á tarefa de resaltar as carreiras dos neoplatónicos. Ao facelo, Eunapio quita o significado orixinal do termo sofisma cando se usa para describir as doutrinas dos neoplatónicos.[5] Eunapio foi máis explicitamente anticristián que Olimpiodoro de Tebas, especialmente na primeira edición da súa obra. Focio, dinos que Eunapio produciu unha segunda edición eliminando o material anticristián máis extremo.[6]

Obra[editar | editar a fonte]

Eunapio é coñecido por ter escrito dúas obras literarias Vida dos filósofos e dos sofistas, a Historia despois de Dexipus, que consiste en cubrir os anos 270 a 404 en catorce libros cuxos fragmentos se conservan na Suidas e a escrita Excerpta de sententiis, unha antoloxía de resumos de obras literarias compilados baixo a orde do emperador Constantino VII.[4][7]

Vidas de filósofos e sofistas[editar | editar a fonte]

A obra Vida dos filósofos e dos sofistas escrita arredor do ano 396, [8] é unha colección que pervive ata hoxe de 44 breves textos biográficos, a maioría deles de neoplatónicos do século IV. [7] É máis ou menos da súa propia liñaxe filosófica e unha historia dos mestres, colegas e familiares de Eunapio. [9]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Zeyl (2013), p. 238
  2. 2,0 2,1 David Rohrbacher. The Historians of Late Antiquity. Routledge; 2013. ISBN 978-1-134-62885-8. p. 64.
  3. Ilinca Tanaseanu-Döbler; Marvin Döbler. Religious Education in Pre-Modern Europe. BRILL; 2012. ISBN 90-04-23213-3. p. 129.
  4. 4,0 4,1 Justin Lake. Prologues to Ancient and Medieval History: A Reader. University of Toronto Press; 2013. ISBN 978-1-4426-0503-9. p. 69.
  5. Richard Marback. Plato's Dream of Sophistry. Univ of South Carolina Press; 1999. ISBN 978-1-57003-240-0. p. 24.
  6. Theresa Urbainczyk. Socrates of Constantinople: Historian of Church and State. University of Michigan Press; 1997. ISBN 0-472-10737-2. p. 93.
  7. 7,0 7,1 Posidonius. Posidonius: Volume 3, The Translation of the Fragments. Cambridge University Press; 1999. ISBN 978-0-521-62258-5. p. 321.
  8. Arnaldo Momigliano. Ottavo contributo alla storia degli studi classici e del mondo antico. Ed. di Storia e Letteratura; 2006. ISBN 978-88-87114-20-1. p. 208.
  9. Arthur P. Urbano. The Philosophical Life. CUA Press; 2013. ISBN 978-0-8132-2162-5. p. 56.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]