Ο Νομός Αττικής αποτελούσε για πολλά χρόνια νομό της Ελλάδας. Αρχικά υπήρξε μέρος του νομού Αττικής και Βοιωτίας που συστάθηκε με την διοικητική διαίρεση του 1833. Αποτέλεσε ξεχωριστό νομό για πρώτη φορά στο διάστημα 1899-1909 και για δεύτερη φορά το 1943 με τον οριστικό διαχωρισμό του νομού Αττικής και Βοιωτίας (ΦΕΚ 223Α/26-7-1943).[1] Το 1964 αποσπάστηκε από τον νομό ο δήμος Πειραιώς με τους γειτονικούς του δήμους από την επαρχία Αττικής του νομού Αττικής καθώς και τα νησιά του Αργοσαρωνικού, την Τροιζηνία και τα νησιά Κύθηρα και Αντικύθηρα συγκροτώντας τον νομό Πειραιώς. Το 1972 ο νομός Πειραιώς καταργήθηκε και ενώθηκε ξανά με τον νομό Αττικής (ΦΕΚ 66Α - 08/05/1972).[2]
Ήταν ένας από τους 51 νομούς της Ελλάδας και ανήκει στην περιφέρεια της Αττικής και ήταν ο μόνος νομός που χωριζόταν σε 4 νομαρχίες, λόγω του τεράστιου πληθυσμού που συγκέντρωνε. Πρωτεύουσά του νομού ήταν η Αθήνα.
Διοικητικά η Αττική χωριζόταν από το 1972 μέχρι το 1997 σε επτά επαρχίες. Οι 4 (Αίγινας, Αττικής, Μεγαρίδας και Πειραιώς) ανήκαν γεωγραφικά στην Στερεά Ελλάδα, οι 2 επαρχίες της Αργολικής χερσονήσου (Τροιζηνίας και Ύδρας) ανήκαν γεωγραφικά στην Πελοπόννησο ενώ η Επαρχία Κυθήρων ανήκε γεωγραφικά στα Επτάνησα. Αναλυτικά:
Η Επαρχία περιλάμβανε τον Πειραιά και τους παρακείμενους Δήμους του (Κερατσίνι, Δραπετσώνα κ.α), το νησί της Σαλαμίνας και μικρότερες ακατοίκητες νησίδες κοντά στον Πειραιά και την Σαλαμίνα.
Η Επαρχία περιλάμβανε την σημερινή Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής, συμπεριλαμβανομένης και της Ελευσίνας, της μεγαλύτερης πληθυσμιακά πόλης στην Επαρχία, η οποία βρισκόταν πολύ κοντά στην Επαρχία Αττικής.
Η Επαρχία περιλάμβανε το νησί Πόρος, μέρος της Αργολικής χερσονήσου με σημαντικές πόλεις την Τροιζήνα και τα Μέθανα, και μικρότερες ακατοίκητες νησίδες γύρω από τα συγκεκριμένα νησιά.
Η Επαρχία περιλάμβανε τα νησιά Ύδρα, Σπέτσες, Δόκος, όλα πλησίον της Πελοποννήσου, και την ακατοίκητη νησίδα Άγιος Γεώργιος Ύδρας, νότια της Αττικής και δυτικά των Κυκλάδων, στα ανοιχτά του Σαρωνικού κόλπου.
Η Επαρχία περιλάμβανε τα νησιά Κύθηρα και Αντικύθηρα και μικρότερες ακατοίκητες νησίδες γύρω από τα συγκεκριμένα νησιά, μεταξύ Πελοποννήσου και Κρήτης, εκτός της Ελαφονήσου.
Ο κυριότερος οικισμός της Αττικής είναι η Αθήνα που συνήθως συμπεριλαμβάνεται μαζί με το πολεοδομικό της συγκρότημα που αποτελείται από την Αθήνα, τον Πειραιά και πλήθος προαστίων στις Περιφερειακές Ενότητες Κεντρικού Τομέα Αθηνών, Βορείου Τομέα Αθηνών, Νοτίου Τομέα Αθηνών, Δυτικού Τομέα Αθηνών και Πειραιώς. Επίσης στο πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας συμπεριλαμβάνονται και οικισμοί στις Περιφερειακές Ενότητες Ανατολικής Αττικής και Δυτικής Αττικής.
Άλλοι σημαντικοί οικισμοί είναι η Σαλαμίνα, η Ελευσίνα, τα Μέγαρα, το Κορωπί και η Νέα Μάκρη που ωστόσο πλέον και αυτοί εξαρτώνται από την Αθήνα.
Αναπληρωτής νομάρχης ως Νομάρχης Δυτ. Αττικής. Οικονομολόγος ΑΣΟΕΕ, με σπουδές στη Νομική του ΑΠΘ, βασανισθείς από τη χούντα (αναφορά του στο Ευρωκοινοβούλιο). Ήταν Δ/ντής ΚΑΤΕΕ Πατρών (1982). Τελευταίος νομάρχης Αττικής προτού η τελευταία καταργηθεί και γίνει Περιφέρεια. Πρώτος Περιφερειάρχης Αττικής το 1987.
Έκταση: 3808 τ.χλμ. (3808 τ.χλμ. είναι η έκταση ολόκληρου του νομού -σύμφωνα με την παλαιότερη διοικητική διαίρεση- που περιλαμβάνει τους , τους και τα , δηλαδή τα νησιά )