σκόνη

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σκόνη	οι	σκόνες
γενική	της	σκόνης	των	(σκονών)
αιτιατική	τη	σκόνη	τις	σκόνες
κλητική		σκόνη		σκόνες
Κατηγορία όπως «σκόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σκόνη < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική σκόνη < αρχαία ελληνική κόνις

ΔΦΑ : /ˈsko.ni/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σκό‐νη

σκόνη θηλυκό

1. τριμμένο χώμα που αιωρείται στον αέρα ή κατακάθεται αργότερα σε επιφάνειες

   δούλευε στο νταμάρι και είναι γεμάτος σκόνη

   φύσηξε δυνατός αέρας και σήκωσε σκόνη από τους ξερούς χωματόδρομους

   ≈ συνώνυμα: κονιορτός, κουρνιαχτός

2. στερεή ουσία που έχει τριφτεί και αποτελείται από πολύ μικρούς και λεπτούς κόκκους

   το φάρμακο τάδε διατίθεται σε χάπια και σε σκόνη που διαλύεται στο νερό

   ≈ συνώνυμα: πούδρα

• → δείτε τη λέξη κόνις

• κάνω κάποιον σκόνη: τον νικώ θριαμβευτικά, τον εξουθενώνω
• έφαγε τη σκόνη μου: έτρεχα πολύ γρήγορα και δεν μπορούσε να με φτάσει

---

σκόνη < αρχαία ελληνική κόν(ις) + -η με ανάπτυξη προτακτικού [s] από συμπροφορά με το άρθρο, όπως «τῆς σκόνης» /tis ˈkonis/ > /tiˈskonis/ > /tis ˈskonis/^[1]

σκόνη

• η σκόνη

• κονιορτός
• πασπάλη

• κόνιδα και συγγενικά
• ξεσκονίζω
• σκονάδι

• κονιορτός