Meaning of "kurdyban" in the Polish dictionary

Kurdyban - tanned leather, dyed, then intensely decorated with embossing patterns, gilding or silver plating and paintings. The most valuable kurdyban was made of tanned calf skin, inferior goat or sheep species. Kurdyban was used to decorate the walls and other elements of interior woodwork, to produce screens and antepets, to roll up the seats and backrests of furniture, cushions, cover book covers, footwear production, and also chasuble. Kurdyban became very popular in Europe during the Renaissance, its largest production is the seventeenth and the beginning of the eighteenth century, and the disappearance of popularity is at the end of this century. The name comes from the Spanish city of Córdoba, where in the days of the Middle Ages there were many Kurdish works conducted by the Moors, although the Kurdish invention itself was known to the Arabs much earlier, and to Europe came from North Africa. Over time, it has also begun to be produced in other parts of Europe. In Gdańsk, the kurdybanik features were created on 16 February 1615. More than 300 objects survived. Kurdyban – skóra garbowana, barwiona, po czym intensywnie zdobiona we wzory tłoczeniami, złoceniami lub srebrzeniami oraz malowidłami. Najcenniejszy kurdyban wykonywano ze skóry cielęcej garbowanej roślinnie, w gorszych gatunkach koźlej lub owczej. Kurdyban wykorzystywano do ozdabiania ścian i innych elementów stolarki wnętrzarskiej, do produkcji parawanów i antepediów, do obijania siedzisk i oparć mebli, poduszek, oklejania okładek ksiąg, produkcji obuwia, a także na ornaty. Kurdyban stał się bardzo popularny w Europie czasach renesansu, jego największa produkcja to XVII i początek XVIII w., a zanik popularności przypada na koniec tego wieku. Nazwa pochodzi od hiszpańskiego miasta Kordoby, gdzie w czasach późnego średniowiecza istniało wiele wytwórni kurdybanu prowadzonych przez tamtejszych Maurów, choć sam wynalazek kurdybanu był znany Arabom dużo wcześniej, a do Europy przyszedł z Afryki Północnej. Z czasem zaczęto go wytwarzać także na innych obszarach Europy. W Gdańsku cech kurdybaników powstał 16 lutego 1615 roku. Zachowało się ponad 300 obiektów.