ஜெர்மன்அகராதியில் "Nasiräer" இன் பொருள்

ஒரு நசரேயனானவன் (( "துறவி" என மொழிபெயர்க்கலாம் பற்றி இது ஹீப்ரு நசீர் נָזִיר) இருந்து) யூதம் தன்னார்வ அடிப்படையில் கடவுள் ஒரு சிறப்பு உறுதிமொழி செய்கிறது ஒரு நபர். உறுதிமொழி கூறுகள் பின்வருமாறு: ▪ அது நெருங்கிய உறவினர் இருக்க வேண்டும் இருந்தாலும், அவர் எந்த இறந்த உடல் மற்றும் எந்த கல்லறை அணுக போன்ற மது மற்றும் பீர் மதுபானங்களை நன்றாக மீது திராட்சை, திராட்சை மற்றும் வினிகர், தவிர்க்கப் போவதாக ▪, ▪ அல்ல முடி மற்றும் தாடி. ஆறாவது அதிகாரத்தில் மோசேயின் நான்காவது புத்தகத்தில் இந்த ஏற்பாடுகள் காணப்படுகின்றன. நாஜியினுடைய முடி மற்றும் தாடி நியமிக்கப்பட்ட காலத்திற்கு முன்பே வெட்டப்பட்டது. இல் ஜெருசலம் கோவிலில், மற்றும் முடி மற்றும் தாடி மீண்டும் துண்டிக்கப்பட்டன பண்டைய யூதத்தில் நசரேயனானவன் மிருக பலியை க்கான நிறைவு இந்த நேரம் காலாவதி பிறகு கொண்டுவந்தார்கள். நசரேயனானவன் ஆனால் இது போன்ற ஒரு நபர் தனது முன்னிலையில் திடீரென்று இறந்தார் போது ஒரு இறந்த உடல், நெருக்கமான வந்தபோது, முந்தைய நேரம் உறுதிமொழி தவறானது என்பதால் நாட்கள் மீண்டும் தொடங்கியது எண்ணும். வழக்கமான 30 முதல் 100 இடையே நாட்களுக்கு முன்பு யூத பாரம்பரியம் இருந்தது பொதுவாக, நேரம் உறுதிமொழி செய்யப்பட்டுவிட்டது எனக் குறிப்பிடுகின்றன. Ein Nasiräer (vom hebräischen Nasir (נָזִיר), das etwa mit "Asket" zu übersetzen ist) ist im Judentum ein Mensch, der Gott gegenüber freiwillig einen besonderen Eid leistet. Bestandteile des Eides sind: ▪ auf alkoholische Getränke wie Wein und Bier völlig zu verzichten, ebenso auf Weintrauben, Rosinen und Essig, ▪ sich keiner Leiche und keinem Grab zu nähern, selbst wenn es sich um einen nahen Verwandten handeln sollte, ▪ sich nicht die Haare und den Bart zu schneiden. Diese Bestimmungen finden sich im 4. Buch Mose im sechsten Kapitel. Haare und Bart des Nasiräers werden vor Beginn der festgesetzten Zeit abrasiert. Im antiken Judentum brachte der Nasiräer nach Ablauf dieser Zeit zum Abschluss ein Tieropfer im Jerusalemer Tempel dar, und Haare und Bart wurden noch einmal abgeschnitten. Wenn der Nasiräer doch in die Nähe einer Leiche kam, etwa wenn in seinem Beisein ein Mensch plötzlich verstarb, war die bisherige Eideszeit ungültig und die Zählung der Tage begann von neuem. Gewöhnlich wurde der Eid auf Zeit geleistet, üblich waren der jüdischen Überlieferung nach zwischen 30 und 100 Tage.