Pencapaian Akademik

Baumrind (1966, 1967, 1991) secara konsisten menyifatkan prestasi tinggi akademik anak-anak berkorelasi positif dan signifikan dengan praktik gaya keibubapaan autoritatif berbanding permisif dan autoritarian. Artikel ini bertujuan menguji sejauhmana model Baumrind dapat diterima sebagai model asuhan yang deduktif dan universal seperti didakwa. Tiga objektif artikel ialah: (i) mengenal pasti jenis gaya keibubapaan, perbezaan dan tahap pengamalan, (ii) menguji kesignifikanan perhubungan antara gaya keibubapaan dengan pencapaian akademik, dan (iii) menentukan pengaruh faktor sosio-demografi terpilih selaku ‘confound variables’ ke atas perhubungan gaya keibubapaan dengan pencapaian akademik. Hasil tinjauan soal selidik secara rawak berkelompok ke atas sekumpulan 55 pelajar sekolah menengah mendapati ciri gaya keibubapaan paling dominan diterapkan ibu bapa adalah gaya autoritatif. Ujian Friedman selanjutnya mendapati pengamalan jenis gaya keibubapaan adalah berbeza secara signifikan (k<0.05) dengan hasil yang menunjukkan gaya autoritatif dipraktikkan di tahap tinggi sementara gaya autoritarian dan permisif di tahap sederhana dan rendah. Walau bagaimanapun pengujian
korelasi sehala antara kesemua jenis gaya keibubapaan dengan pencapaian akademik menunjukkan hasil yang tidak signifikan (k>0.05). Dapatan juga menunjukkan kesemua pembolehubah sosio demografi tidak berpengaruh secara signifikan ke atas perhubungan antara gaya keibubapaan dengan pencapaian akademik. Berdasarkan penemuan, kajian menolak penggunaan model Baumrind sebagai sebuah model asuhan yang deduktif dan sejagat sebaliknya dirumuskan bahawa tinggi atau rendah pencapaian akademik pelajar tidak dipengaruhi jenis gaya keibubapaan yang diamalkan semata-mata. Kajian pengesyorkan supaya pengujian model Baumrind pada masa hadapan menggunakan pendekatan yang berbeza seperti model persamaan
struktur (SEM) selain mengambil kira pengaruh elemen lain yang diabaikan seperti IQ, EQ dan
persekitaran sekolah.

Geniş bir perspektifle çalışılmış olan bu makale tarihi Pencap bölgesinin ayrıntılı bir tanımını yapmaktadır. Bu çalışma Rigveda’dan kaynak göstererek başlar ve bölgenin birçok yönetimsel değişiklikten geçtiğini söyler. Önceki kaynakları kullanarak, yerleşim türlerini, 5 bölgedeki değişen insan yaşamlarını, toplumlara ait farklı dini yapıları inceler. Son bölümde ise farklı dillerin gelişim izlerini, diyalektlerini ve Pencap edebiyatının zengin geleneğini inceler.
Hindistan bölgesinden önemli bir coğrafyacı, İlk olarak coğrafyanın da sınırlarını belirleyerek tarihi coğrafyanın ne olduğuna bakmak ister. Ona göre coğrafya fiziki ve beşeri özelliklere sahiptir. Fiziki coğrafya dünya yüzeyini, üzerindeki canlıları, hayvanları ve bitkileri, iklimleri ve karaları inceler. Beşeri coğrafya ise bunların demografik dağılımını, şehirlerin özelliklerini, ticaret ulaşım ve üretim merkezlerini, doğal kaynaklarını inceler. Aslında tüm bunlar insan başlığı altında ya da kültürel coğrafya başlığı altında toplanabilir. Tarihi coğrafya ise geçmişteki coğrafyanın yeniden inşasını amaç edinir ve fiziki ve beşeri coğrafyanın zaman içindeki değişimini çalışma konusu yapar. Ayrıca coğrafi özelliklerin, tarihi olay ya da süreçlerin bağlamlarının nasıl şekillendirdiklerini anlamaya çalışır.