Ξεπέρασε τον... Ολυμπιακό

Στο τέλος των 90's η FIBA έψαχνε να βρει την καλύτερη ομάδα της δεκαετίας. Ήταν ο Ολυμπιακός, που μετρούσε το τρόπαιο του 1997, τους δυο τελικούς το 1994 και το 1995 και το φάιναλ-φορ του 1999. Αυτή η ομάδα, που δημιούργησε ο Σωκράτης Κόκκαλης με τη συνεργασία των δυο κορυφαίων προπονητών (Ιωαννίδης-Ίβκοβιτς) έγινε για χρόνια η ομάδα-μύθος για τον κόσμο της ομάδας. Σε συνδυασμό, άλλωστε, με τους εγχώριους τίτλους, που κατέκτησε έγινε συνώνυμο μιας πορείας η οποία θύμιζε παραμύθι.

Ήταν τόσο έντονες οι προσωπικότητες των πρωταγωνιστών, τόσο συναρπαστικές οι στιγμές που πρόσφερε εκείνη η ομάδα, που στη διαδρομή του χρόνου γιγαντώθηκε στη συνείδηση των οπαδών του Ολυμπιακού. Συνέπεσε, μάλιστα, η δημιουργία του μπασκετικού Ολυμπιακού, με τα περίφημα "πέτρινα χρόνια" του ποδοσφαίρου, την ανομβρία των τίτλων, που έκανε το "ερυθρόλευκο" μπάσκετ, ακόμη μεγαλύτερο απ' ό,τι ενδεχομένως να ήταν.

Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας έγινε η πιο "καυτή" έδρα της Ευρώπης. Οι παλιότεροι θα θυμούνται την εντυπωσιακή ατμόσφαιρα στο φαληρικό Στάδιο, όταν υπήρχαν ακόμη οι συρόμενες εξέδρες και οι περίφημες κόκκινες και άσπρες καρέκλες, που μεγάλωναν τη χωρητικότητα του γηπέδου σε 15.000 θεατές. Το μπάσκετ αποτέλεσε το πιο ευχάριστο "αποκούμπι" των οπαδών του Ολυμπιακού, που όσες πίκρες έτρωγαν στο γειτονικό Καραϊσκάκη, ξεχνούσαν τα πάντα μέσα στο ΣΕΦ, κερδίζοντας τους πάντες. Η χάρη του Ολυμπιακού, έφτασε μέχρι το Παρίσι, όπου τον Οκτώβριο του 1997, υπήρξε ο ιστορικός ο αγώνες με τους Σικάγο Μπουλς σε ένα μοναδικό ραντεβού με τον Μάικλ Τζόρνταν και την τρομερή παρέα του.

Για χρόνια, ο μύθος αυτής της ομάδας, στη συνείδηση των οπαδών του Ολυμπιακού,  έμενε ανεξίτηλος κι ας είχαν εμφανιστεί ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του, αλλά και ο απόλυτος κυρίαρχος στο μπάσκετ στη δεκαετία που ακολούθησε, ο αιώνιος αντίπαλος Παναθηναϊκός.

Παραμονές του φαίναλ-φορ της Μαδρίτης, μπορούμε, πλέον, να πούμε με σιγουριά ότι αυτός ο Ολυμπιακός έχει ξεπεράσει, πλέον, εκείνο της δεκαετίας του '90. Οι Αγγελόπουλοι, που μεγάλωσαν με εκείνη την ομάδα, σαν οπαδοί, μπορούν να καμαρώνουν -σαν πρόεδροι- για το δημιούργημά τους.

Θα παίξουν στο 5ο φάιναλ-φορ των τελευταίων εφτά ετών (9ο στην ιστορία της ομάδας). Από το 2009 που επέστρεψαν στο κορυφαίο ραντεβού (μετά από απουσία δέκα ετών), ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, με τα επιτεύγματά της ομάδας να έχουν υπερκεράσει εκείνα της τρομερής ομάδας των 90's:

• Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει 2 φορές την Ευρωλίγκα, και μάλιστα back to back κάτι που έχει πετύχει μόνο η Μακάμπι (τη διετία 2004-05), ενώ έπαιξε σε ένα ακόμη τελικό (2010) εναντίον της Μπαρτσελόνα.
• Εδώ και μια δεκαετία παίζει διαρκώς στα πλέι-οφ, δηλαδή στις οκτώ καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης.
• Είναι σταθερά (και βάσει βαθμολογίας) μέσα στις καλύτερες τέσσερις ομάδες της Ευρώπης, μαζί με ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης. Γι αυτό, άλλωστε, μπαίνει και επικεφαλής ομίλου στην κλήρωση της Ευρωλίγκας.
• Εμπιστεύτηκε ορισμένους από τους κορυφαίους Ευρωπαίους προπονητές (Ίβκοβιτς, Καζλάουσκας, Γκέρσον, Γιαννάκης) και δείχνοντας εμπιστοσύνη σε δυο Έλληνες της σύγχρονης γενιάς (Μπαρτζώκας, Σφαιρόπουλος).
• Αφού δοκίμασε τη συνταγή των απεριόριστων μπάτζετ, των αστεριών του ΝΒΑ και των μεγάλων ονομάτων, σε συνδυασμό με τη συγκυρία της οικονομικής κρίσης, καθιέρωσε το μοντέλο μιας ομάδες όπου δεν παιζουν κατ'΄ανάγκη τα μεγάλα και ακριβά συμβόλαια, αλλά οι πραγματικά καλοί παίκτες.

Όπως και στη δεκαετία του 90, έτσι και τώρα, ο Ολυμπιακός τα κατάφερε όλα αυτά δημιουργώντας ένα ισχυρό κορμό Ελλήνων παικτών. Τότε ήταν οι Καμπούρης, Ελληνιάδης, Λιμνιάτης, Μωραΐτης,  Σταμάτης, Σιγάλας στην αρχή, Φασούλας, Μπακατσιάς, Γαλακτερός που μαζί με τους ελληνοποιημένους Τόμιτς, Τάρλατς, Νάκιτς, Βούκσεβιτς συγκρότησαν τον βασικό κορμό της δεκαετίας. Οι ξένοι, δηλαδή ο Πάσπαλι, ο Τάρπλει, ο Εντι Τζόνσον και ο Ρίβερς έρχονταν για να δώσουν τον αέρα υπεροχής στην ομάδα.

Στην εποχή των Αγγελόπουλων, δοκιμάστηκαν δυο γενιές. Πρώτα εκείνη των Βασιλόπουλου, Μπουρούση, Σχορτσιανίτη κι ύστερα αυτή, που βλέπουμε ακόμη στο γήπεδο. Με Σλούκα, Μάντζαρη,Παπανικολάου, Κατσίβελη, Παπαπέτρου, Αγραβάνη. Ο σταρ της ομάδας δεν είναι κάποιος ξένος κι εδώ υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Η κίνηση ματ ήρθε το καλοκαίρι του 2010, όταν ο Ολυμπιακός αποκτούσε τον Βασίλη Σπανούλη, που δεν είπε όχι στην σπουδαία οικονομική προσφορά των Αγγελόπουλων, αλλά και σε μια μεγάλη πρόκληση της καριέρας του. Να ηγηθεί μιας ομάδας, φτάνοντάς την μέχρι την κορυφή.

Οι δυο συνεχόμενοι τίτλοι το 2012 με το ανεπανάληπτο φινάλε στην Κωνσταντινούπολη και το 2013 με τον επιβλητικό θρίαμβο στο Λονδίνο, ήταν η απόλυτη δικαίωση κι ας ήρθαν δυο χαμένα πρωταθλήματα. Ναι, στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός δεν εξαργύρωσε ό,τι και στην Ευρώπη γιατί έχασε δυο πρωταθλήματα από τον Παναθηναϊκό (το πρώτο μάλιστα με πλεονέκτημα έδρας), μπορεί να υπήρξαν ακόμη και στιγμές απόλυτης αμφισβήτησης (όπως συνέβη στις αρχές της χρονιάς, με την ήττα στο Κύπελλο από τον ΠΑΟ), τα κατορθώματα της ομάδας δεν είχαν τελειώσει.

"Είχε αμφισβητηθεί η ομάδα των 90's;" θα ρωτήσετε. Όσοι θυμούνται ... ουκ ολίγες φορές. Μέχρι και το αν σουτάρει καλά ο Έντι Τζόνσον άρχισαν να αναρωτιούνται με αφορμή το πρώτο ματς της περιόδου 1994-95 στο Σπόρτιγκ, όταν ο Παναθηναϊκός είχε νικήσει στο ματς του Κυπέλλου 42-40. Η μισή περίοδος 1996-97, πέρασε με τους "ειδικούς" να την πέφτουν στον Ρίβερς, το φάντασμα του Ιωαννίδη να πλανάται πάνω από το ΣΕΦ και τον Ολυμπιακό να χάνει από τον ... ΒΑΟ. Στο τέλος, εκείνη η ομάδα κέρδισε και τους τρεις τίτλους που διεκδίκησε! Πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία 20 χρόνια στην Ελλάδα, όχι όμως και η νοοτροπία των οπαδών (ανεξαρτήτως κασκόλ).

Η συναρπαστική πορεία της στην φετινή Ευρωλίγκα και τα επικά πλέι-οφ με την Μπαρτσελόνα, υπέγραψαν μια μεγάλη στιγμή, καθώς με το τρίποντο του Πρίντεζη, ο Ολυμπιακός προκρινόταν στο φάιναλ-φορ της Μαδρίτης μέσα σε ντελίριο ενθουσιασμού και την ομάδα να γυρίζει τον διακοπτη και να κερδίζει αγώνες και ... φίλους. Ο Ολυμπιακός, είναι αλήθεια, κέρδισε τη γενική αναγνώριση. Πρώτα απ' όλα το δικό του το κοινό, που στα πλέι-οφ με την Μπαρτσελόνα κατέκλυσε το ΣΕΦ (ακόμη και στον αγώνα με τον Πανελευσινιακό, που άλλες φορές θα το έβλεπαν 300-500 άτομα, βρέθηκε 4.000 κόσμος) αλλά και τους περισσότερους από τους ουδέτερους.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης, ένας πρώην αντίπαλος του έβγαζε πρόσφατα το καπέλο, μιλώντας στο Sport24radio: "Η ιεραρχία έχει σημασία όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά και στη ζωή. Βλέπουμε τα πιο έμπειρα παιδιά, τα Ελληνόπουλα να είναι αυτά που διαχειρίζονται τα αποδυτήρια και τους αγώνες. Αγωνιστικά ξέρουν όλοι όταν έρθει η δύσκολη στιγμή ποιος θα πάρει τις δημιουργίες. Και λέω δημιουργίες και όχι τις εκτελέσεις, γιατί έτσι τα μετράμε εμείς. Για παράδειγμα στο τελευταίο ντέρμπι ο Σπανούλης μπορει να είχε 15 πόντους, αλλά μαζί με τις δημιουργίες του έδωσε 38 πόντους. Αντίθετα σε ότι αφορά την ιεραρχία, βλέπουμε την ΤΣΣΚΑ μες στο ίδιο παιχνίδι να αντιμετωπίζει πρόβλημα ως ποιος θα πάρει τη μπάλα στα χέρια του"

Και στο τέλος ... κερδίζει ο Ολυμπιακός

Ο Λίνεκερ είχε πεί για τους Γερμανούς. Η γνωστή ρήση του πρώην σέντερ φορ της Εθνικής Αγγλίας, θα μπορούσε να έχει σίγουρα τον Ολυμπιακό, αν ο Γκάρι ασχολιόταν με το μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός έχει να επιδείξει πολλά προτερήματα σαν ομάδα. Δεν θα έπαιρνε, άλλωστε, δυο φορές την Ευρωλίγκα. Δεν θα λύγιζε πέρσι στις λεπτομέρειες, λαβωμένος από τους τραυματισμούς, χάνοντας από τη Ρεάλ. Δεν θα απέκλειε την Μπαρτσελόνα, με μειονέκτημα έδρας.

Αυτά είναι τα φανερά του κατορθώματα. Όπως, βέβαια, και η άμυνά του. Η κορυφαία της Ευρωλίγκας, για φέτος. Σε πολλά ματς σεμιναριακού επιπέδου. Με πίεση στην μπάλα, με δύναμη πάνω από το καλάθι, με εξουδετέρωση των ατού των ομάδων που βρίσκονται απέναντί του.

Οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού φέτος είχαν 45.7%δ και 33/5%τυρ. Είναι τα χειρότερα ποσοστά στην κατηγορία "πως σουτάρουν οι αντίπαλοι, κάθε ομάδας Ευρωλίγκας".

Κάτι άλλο, όμως, ακόμη πιο σημαντικό είναι εκείνο που πείθει ότι αυτός ο Ολυμπιακός που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια, δεν έχει αντίπαλο!

Είναι η στατιστική, που αποθεώνει πράγματι τον Ολυμπιακό της σύγχρονης εποχής είναι αυτή που αφορά την clutch performance. Δηλαδή τι κάνει ο Ολυμπιακός στα ματς που παίζονται μέχρι το τέλος. Σε διαφορές μικρότερες των πέντε πόντων. Σε αυτή την κατηγορία, ο Ολυμπιακός είναι η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης. Από τα 19 παιχνίδια, που έδωσε φέτος κέρδισε τα 16.

Είναι η στατιστική απεικόνιση αγώνων σαν αυτόν, που έχει νικήσει ουκ ολίγες φορές όλα αυτά τα χρόνια, ο Ολυμπιακό στο μπάσκετ. Έτσι πήρε την Ευρωλίγκα στην Κωνσταντινούπολη, έτσι προκρίθηκε στη Μαδρίτη.

Λίνεκερ, να η ομάδα σου (στο μπάσκετ)!

Τα λέμε και στο twitter ως @yiannifil