başka

Osmanlı Türkçesi باشقه‎.

• IPA^(anahtar): /baʃ.ˈca/
• Heceleme: baş‧ka

• başka başka

başka

1. ayrıca, üstelik, bir yana anlamlarında -den başka şeklinde kullanılan söz

   Ankara'dan başka yer bilmez o.

   Birinden yardım istemekten başka çıkar yol yoktu ve ben yardım isteyeceğime ölmeyi yeğlerdim. — A. Kutlu

   eş anlamlısı: mâdâ (eskimiş)

başka (karşılaştırma daha başka, üstünlük en başka)

1. bilinenden ayrı, değişik, farklı

   eş anlamlıları: özge, savayı

   Başka bir şeyi daha aklıma iyice sokuyordum. — A. Kutlu

2. nitelik yönünden alışılmışın dışında bir üstünlüğü olan

   Bütün bunlar beni herkesten başka bir insan yapmıyor. — H. E. Adıvar

• Türk Dil Kurumuna göre "başka" maddesi

Osmanlı Türkçesi باشقه‎.

• Heceleme: baş‧ka

başka

1. başka

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

• Heceleme: baş‧ka

başka

1. başka, diğer