จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ทราวิฑ หรือ ทราวิฑะ (สันสกฤต: Drāviḍa) หรือ มิลักขะ (สันสกฤต: Milakkha) หรือ ดราวิเดียน (อังกฤษ: Dravidian) เป็นคำที่ชาวอารยัน (ชาวอิหร่านโบราณ) ใช้เรียกชาวทมิฬ ซึ่งเป็นชาวพื้นเมืองเดิมของอินเดีย[2] โดยดูถูกว่า ชาวพื้นเมืองที่มีความล้าหลัง มีวิถีชีวิต วัฒนธรรมประเพณีที่แปลกประหลาด และเป็นที่เกลียดชังของชาวอารยันผู้ดำรงอารยธรรมเมโสโปเตเมีย นอกจากนี้ มีคำกล่าวว่า "เรารับความเกลียดชังมิลักขะมาจากพระสงฆ์ในศาสนาลังกาวงศ์"[3]
ก่อนที่ชาวอารยัน (ชาวตะวันตกเรียกว่าชาวเปอร์เซีย) ซึ่งเป็นชาวอิหร่านโบราณ จะอพยพเข้ามาในดินแดนชมพูทวีป มีชาวทราวิฑะ หมายถึง ชาวทมิฬเดิมอาศัยอยู่แถบลุ่มแม่น้ำสินธุมานานกว่า 1,500 ปี ก่อนคริสตกาล
มีทั้งภาษาทมิฬ และอักษรทมิฬ บ่งบอกถึงความเป็นรัฐชาติในอดีต ปัจจุบันกลายเป็นชนกลุ่มน้อย ที่มีภาษาตนเองอย่างเป็นทางการใน อินเดีย ศรีลังกา และสิงคโปร์
- ในอินเดีย ประมาณ 300 ล้านคน ร้อยละ 25
- ในศรีลังกา ประมาณ 1.6 ล้านคน ร้อยละ 8
- ในสิงคโปร์ ประมาณ 0.4 ล้านคน ร้อยละ 8.1