Temporary Disabled. :) please Go back Fryderyk II Mądry – Wikipedia, wolna encyklopedia www.fgks.org » Address: [go: up one dir, main page] Include Form Remove Scripts Accept Cookies Show Images Show Referer Rotate13 Base64 Strip Meta Strip Title Session Cookies Strona główna Losuj W pobliżu Zaloguj się Ustawienia Wspomóż Wikipedię O Wikipedii Korzystasz z Wikipedii tylko na własną odpowiedzialność Szukaj Fryderyk II Mądry Język Obserwuj Edytuj Ten artykuł od 2024-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. Fryderyk II Wittelsbach (ur. 9 grudnia 1482 w Neustadt an der Weinstraße, zm. 26 lutego 1556 w Alzey) – elektor Palatynatu Reńskiego. Fryderyk II Wittelsbach Fryderyk II Wittelsbach Elektor Palatynatu Okres od 1544do 1556 Poprzednik Ludwik V Wittelsbach Następca Otto Henryk Wittelsbach Dane biograficzne Dynastia Wittelsbach Data i miejsce urodzenia 9 grudnia 1482 Neustadt an der Weinstraße Data i miejsce śmierci 26 lutego 1556 Alzey Ojciec Filip Wittelsbach Matka Małgorzata Wittelsbach Żona Dorota Oldenburg Multimedia w Wikimedia Commons Syn elektora Palatynatu Filipa i Małgorzaty. Przebywał na dworze Filipa I Pięknego. Brał udział w wojnie włoskiej 1509 roku służąc u cesarza Maksymiliana I. Przekonywał swojego brata elektora Palatynatu Ludwika V Wittelsbacha do oddania głosu na Karola V. Od 1505 roku został opiekunem synów brata Rupperta – Ottona Henryka i Filipa. W wyniku wojny o sukcesję Bawarii-Landshut w 1505 roku, cesarz przyznał Ottonowi Henrykowi i Filipowi część terenów Bawarii-Landshut od linii Dunaju przez Frankonię do Górnego Palatynatu, ze stolicą w Neuburg an der Donau. Tereny te stały się Palatynatem-Neuburg. Do czasu uzyskania przez nich pełnoletniości Fryderyk został ich regentem. Przekazał im władzę w 1522 roku. Przyszły cesarz Ferdynand I wysyłał Fryderyka z misjami dyplomatycznymi do Rzymu, Madrytu i Paryża. 29 września 1535 roku ożenił się Dorotą Oldenburg (1520–1580), córką króla Danii, Norwegii, Szwecji Chrystiana II i Izabelli Habsburg. Nie mieli dzieci. Po śmierci brata w 1544 roku został elektorem Palatynatu. Kontrola autorytatywna (osoba):ISNI: 0000000115922903VIAF: 8179078LCCN: n2001035820GND: 118535714SUDOC: 160160731PLWABN: 9810538070405606J9U: 987007304137405171Encyklopedie internetowe: Catalana: 0028158 DSDE: Frederik_2._den_Vise
Fryderyk II Wittelsbach (ur. 9 grudnia 1482 w Neustadt an der Weinstraße, zm. 26 lutego 1556 w Alzey) – elektor Palatynatu Reńskiego.
od 1544do 1556
Ludwik V Wittelsbach
Otto Henryk Wittelsbach
Wittelsbach
9 grudnia 1482 Neustadt an der Weinstraße
26 lutego 1556 Alzey
Filip Wittelsbach
Małgorzata Wittelsbach
Dorota Oldenburg
Syn elektora Palatynatu Filipa i Małgorzaty.
Przebywał na dworze Filipa I Pięknego. Brał udział w wojnie włoskiej 1509 roku służąc u cesarza Maksymiliana I. Przekonywał swojego brata elektora Palatynatu Ludwika V Wittelsbacha do oddania głosu na Karola V.
Od 1505 roku został opiekunem synów brata Rupperta – Ottona Henryka i Filipa. W wyniku wojny o sukcesję Bawarii-Landshut w 1505 roku, cesarz przyznał Ottonowi Henrykowi i Filipowi część terenów Bawarii-Landshut od linii Dunaju przez Frankonię do Górnego Palatynatu, ze stolicą w Neuburg an der Donau. Tereny te stały się Palatynatem-Neuburg. Do czasu uzyskania przez nich pełnoletniości Fryderyk został ich regentem. Przekazał im władzę w 1522 roku.
Przyszły cesarz Ferdynand I wysyłał Fryderyka z misjami dyplomatycznymi do Rzymu, Madrytu i Paryża.
29 września 1535 roku ożenił się Dorotą Oldenburg (1520–1580), córką króla Danii, Norwegii, Szwecji Chrystiana II i Izabelli Habsburg. Nie mieli dzieci.
Po śmierci brata w 1544 roku został elektorem Palatynatu.