www.fgks.org   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Kiła mózgowo-rdzeniowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat., infobox, interwiki
m poprawa linków
Linia 34: Linia 34:
|MeshYear =
|MeshYear =
}}
}}
'''Kiła mózgowo-rdzeniowa''' ([[Łacina|łac.]] ''lues cerebrospinalis'') – postać [[kiła|kiły]] charakteryzująca się bogactwem objawów klinicznych zależnie od lokalizacji sprawy. W przypadkach nacieków kiłakowych na podstawie mózgu występują głównie porażenia [[nerwy czaszkowe|nerwów czaszkowych]] i [[ból głowy|bóle głowy]]. Przy zajęciu dużych naczyń pojawiają się przede wszystkim objawy ogniskowe, tj. [[Porażenie połowicze|niedowłady połowicze]], [[afazja]], [[napad padaczkowy|napady padaczkowe]], niekiedy zespół pozapiramidowy lub [[zespół móżdżkowy|móżdżkowy]]. Zdarzają się objawy rdzeniowe o charakterze poprzecznego uszkodzenia rdzenia lub nawet zespołów układowych (przypadki naśladujące stwardnienie boczne zanikowe). Znamienne są zmiany w [[płyn mózgowo-rdzeniowy|płynie mózgowo-rdzeniowym]], charakteryzujące się niewielką lub mierną [[pleocytoza|pleocytozą]] limfocytarną, wzmożeniem zawartości białka, patologicznymi krzywymi koloidalnymi i dodatnimi odczynami serologicznymi (ok. 90% przypadków). Odczyn unieruchomienia krętków Nelsona jest zawsze dodatni.
'''Kiła mózgowo-rdzeniowa''' ([[Łacina|łac.]] ''lues cerebrospinalis'') – postać [[kiła|kiły]] charakteryzująca się bogactwem objawów klinicznych zależnie od lokalizacji sprawy. W przypadkach nacieków kiłakowych na podstawie mózgu występują głównie porażenia [[nerwy czaszkowe|nerwów czaszkowych]] i [[ból głowy|bóle głowy]]. Przy zajęciu dużych naczyń pojawiają się przede wszystkim objawy ogniskowe, tj. [[Porażenie połowicze|niedowłady połowicze]], [[afazja]], [[napad padaczkowy|napady padaczkowe]], niekiedy zespół pozapiramidowy lub [[zespół móżdżkowy|móżdżkowy]]. Zdarzają się objawy rdzeniowe o charakterze poprzecznego uszkodzenia rdzenia lub nawet zespołów układowych (przypadki naśladujące [[Stwardnienie zanikowe boczne|stwardnienie zanikowe boczne]]). Znamienne są zmiany w [[płyn mózgowo-rdzeniowy|płynie mózgowo-rdzeniowym]], charakteryzujące się niewielką lub mierną [[pleocytoza|pleocytozą]] limfocytarną, wzmożeniem zawartości białka, patologicznymi krzywymi koloidalnymi i dodatnimi odczynami serologicznymi (ok. 90% przypadków). Odczyn unieruchomienia [[Krętek blady|krętków]] Nelsona jest zawsze dodatni.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 22:33, 21 kwi 2012

Kiła układu nerwowego
{{{nazwa naukowa}}}
Synonimy

{{{synonimy}}}

Specjalizacja

{{{specjalizacja}}}

Objawy

{{{objawy}}}

Powikłania

{{{powikłania}}}

Początek

{{{początek}}}

Czas trwania

{{{czas trwania}}}

Typy

{{{typy}}}

Przyczyny

{{{przyczyny}}}

Czynniki ryzyka

{{{czynniki ryzyka}}}

Rozpoznanie

{{{rozpoznanie}}}

Różnicowanie

{{{różnicowanie}}}

Zapobieganie

{{{zapobieganie}}}

Leczenie

{{{leczenie}}}

Leki

{{{leki}}}

Rokowanie

{{{rokowanie}}}

Zapadalność

{{{zapadalność}}}

Śmiertelność

{{{śmiertelność}}}

Klasyfikacje
ICD-11

{{{ICD11}}}
{{{ICD11 nazwa}}}

ICD-10

A52.1
Kiła objawowa układu nerwowego

DSM-5

{{{DSM-5}}}
{{{DSM-5 nazwa}}}

DSM-IV

{{{DSM-IV}}}
{{{DSM-IV nazwa}}}

Kiła mózgowo-rdzeniowa (łac. lues cerebrospinalis) – postać kiły charakteryzująca się bogactwem objawów klinicznych zależnie od lokalizacji sprawy. W przypadkach nacieków kiłakowych na podstawie mózgu występują głównie porażenia nerwów czaszkowych i bóle głowy. Przy zajęciu dużych naczyń pojawiają się przede wszystkim objawy ogniskowe, tj. niedowłady połowicze, afazja, napady padaczkowe, niekiedy zespół pozapiramidowy lub móżdżkowy. Zdarzają się objawy rdzeniowe o charakterze poprzecznego uszkodzenia rdzenia lub nawet zespołów układowych (przypadki naśladujące stwardnienie zanikowe boczne). Znamienne są zmiany w płynie mózgowo-rdzeniowym, charakteryzujące się niewielką lub mierną pleocytozą limfocytarną, wzmożeniem zawartości białka, patologicznymi krzywymi koloidalnymi i dodatnimi odczynami serologicznymi (ok. 90% przypadków). Odczyn unieruchomienia krętków Nelsona jest zawsze dodatni.

Bibliografia

  • Antoni Prusiński: Podstawy neurologii klinicznej. Warszawa: PZWL, 1977, s. 139-140.