ridder

• Geluid:  ridder    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈrɪdər / (2 lettergrepen)

• rid·der

• van Middelnederlands riddere, net als "ruiter" afgeleid van het werkwoord rijden; in de betekenis van ‘adellijke titel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1220 ^{[1] [2] [3]}

de ridder m

1. (beroep) (geschiedenis), (adel) oorspronkelijk een bereden en bepantserde ruiter die de ridderslag ontvangen had

   • Ridders waren soldaten die heel erg trouw waren aan hun heer of koning. 

2. rang in een ridderorde, boven die van lid, maar onder die van officieren en commandeurs

• [1] ruiter, vazal

ridder

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ridderen
   

   • Ik ridder. 

2. gebiedende wijs van ridderen
   

   • Ridder! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ridderen
   

   • Ridder je? 

• Het woord ridder staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ridder" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

ridder

1. (adel) ridder

ridder

1. (adel) ridder

• ridder in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog   op website:ordnet.dk

ridder

1. (adel) ridder

ridder

1. (adel) ridder