absolutor
Latin
editEtymology
editFrom absolvō (“to absolve, release, discharge”) + -tor (“-er”, suffix forming agent nouns).
Noun
editabsolūtor m (genitive absolūtōris); third declension
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | absolūtor | absolūtōrēs |
Genitive | absolūtōris | absolūtōrum |
Dative | absolūtōrī | absolūtōribus |
Accusative | absolūtōrem | absolūtōrēs |
Ablative | absolūtōre | absolūtōribus |
Vocative | absolūtor | absolūtōrēs |