Yvette maakt pizza met de enige groenten die de moordlustige naaktslakken in haar moestuin wél laten staan

Afgelopen maart plantte ik verwachtingsvol piepkleine kool- en slaplanten in mijn moestuinbakken. Nou jongens, dat zag er één dag fantastisch moestuinerig uit, maar ze werden vrijwel direct in een dag en een nacht opgegeten. Ik plantte ze opnieuw, want ik houd graag vol. Maar al heel snel waren ze weer weg. Mijn kruiden werden vervolgens ook opgegeten, mijn net opkomende wortels, werkelijk álles zag ik in een moordende rotgang sneuvelen. Ik keek bedroefd op de sociale media: alle moestuinen in Nederland en die van ver daarbuiten kreunden onder de plotselinge invasie van naaktslakken. Deze glibberige indringers hebben een onstilbare honger en zetten hun kleine slakkentandjes in ongeveer alles wat groen is. Van een natuurlijke balans is echt nul sprake.

Wie geen loopeenden, kippen of egels in de tuin heeft, wordt op dit moment overvallen door wanhoop. Want we willen heus wel delen met andere gebruikers, zoals die paar vogels en insecten die het nodig hebben, maar álles opeten is wel erg gortig. Ik lees online hoopvol over creatieve oplossingen. Van onder stroom gezette koperen ringen, het maken van cirkels gestrooid havermout of eierschalen tot de traditionele biervallen; werkelijk niets lijkt effectief genoeg om deze plaag in toom te houden. Door de enorme regenval lijkt niets hen te kunnen weren. ’s Nachts kruipen ze uit hun holen om onze kwetsbare planten compleet te verkrachten, alsof we een all-you-can-eatrestaurant zijn.

En dus zitten we met aangevreten sla en halfvergane courgettes, treurige boerenkool en een lege kruidenhoek. Het enige wat de moordlustige slakkentandjes laten staan is bittere waar. Andijvie is sowieso een van mijn favoriete gewassen: je snijdt hem af en hij groeit gewoon trouw weer terug. Tot diep in de winter kunt u ervan eten: zet hem in de tuin en u zult me dankbaar zijn.

Het beste nieuws van alles: de slakken halen er hun neus voor op, maar ik niet. Samen met al het andere bittere groen roerbak ik bijvoorbeeld andijvie of roodlof kort voor mijn pizza met blauwe kaas. Een lekker makkelijk gerecht voor een hopelijk warme en dróge zomer.

Amandel-polentapizza met bittere groente en blauwe kaas

(deze pizza is glutenvrij)

Verwarm de oven voor tot 180 graden.

Meng in een kom alle ingrediënten voor de bodem tot een glad beslag, laat 30 minuten staan en giet het mengsel op een ingevette, met bakpapier beklede grote taartvorm van zeker 26 cm doorsnede. Bak de pizza 15 minuten in de oven tot hij bijna gaar is.

Meng de ricotta met 2/3 deel van de blauwe kaas, maal er peper boven en zet opzij.

Verhit de olijfolie in een sauteerpan en snij de groente in repen. Roerbak ze kort, het hoeft niet compleet geslonken. Blus af met een plensje balsamico, bestuif met zout en peper.

Besmeer de pizzabodem met de blauwekaascrème en schep de gebakken groente erop. Bestrooi met de rest van de blauwe kaas, de pistachenoten en de fijngehakte olijven. Maal er nog extra peper over en bak de pizza nog 8 tot 10 minuten. Geef er een grote kom (rauwe-andijvie)sla bij.

Opmaaktip

Deze pizza kunt u makkelijk in de koelkast bewaren en weer opwarmen. In de oven of airfryer krijgt u er weer een krokant randje aan.