BLOG: Het Collectief Geheugen

1978: Al Stewart – Time Passages (Too Good To Be Forgotten)

Alistair ‘Al’ Stewart (°5 september 1945 in Glasgow, Schotland) was in de 60s al prominent aanwezig in de Britse folkscene. Hij kocht zijn 4de elektrische gitaar van toekomstig Police-gitarist Andy Summers, maar verruilde deze voor een akoestisch exemplaar. Al Stewart kreeg namelijk een stek in het Bunjee Coffee House in Soho. In de Les Cousins-folkclub speelt hij samen met Cat Stevens, Van Morrison, Ralph McTell en Paul Simon. In 1967 wordt het debuutalbum ‘Bedsitter Images’ uitgebracht, maar de eerste 5 albums blijven wat onder de radar. ‘Past, Present And Future’ is in 1973 zijn eerste bescheiden succes in de VS.

In 1975 werkt Al Stewart op ‘Modern Times’ voor het eerst samen met producer Alan Parsons. De lp 'Year Of The Cat' – met het titelnummer en ‘On The Border’ als grootste hits – betekent in 1977 de internationale doorbraak voor Al Stewart en wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Het album deed het veel beter in de VS en continentaal Europa dan in de UK. Dat geldt ook voor het 8ste ‘Time Passages’ uit 1978. De in november 1978 uitgebrachte titelsong is met een n°7 in de Billboard Hot 100 de grootste Amerikaanse hit voor Al Stewart. Met de openingszin “It was late in December, the sky turned to snow” en de melancholische, nostalgische ondertoon werd ‘Time Passages’ gepromoot als kerstsingle, een ideale forgotten song dus om de gezelligste maand van het jaar op gang te trekken!

Al Stewart is ook de “eigenaar” van een aantal opmerkelijke wapenfeiten. Hij kende Yoko Ono al vóór John Lennon, hij woonde een tijd samen met de piepjonge Paul Simon en hij speelde op het eerste Glastonbury Festival in 1970. Al Stewart bracht tot nu toe 16 albums uit en kreeg in april 2017 uit handen van BBC-radiocoryfee Tony Blackburn een Lifetime Achievement Award op de BBC Radio 2 Folk Awards. In zowat al zijn songs verweeft Al Stewart historische en literaire referenties. De onlangs 75 jaar geworden singer-songwriter huwde op 12 september 2020 zijn vriendin Jill!

1990: The Scene – Blauw

De Nederlandse rockband The Scene was 30 jaar geleden niet weg te slaan van de (meer alternatieve) radiozenders. Met het door Rick de Leeuw geproducete ‘Blauw’ hebben ze een echte radiohit te pakken en schoppen het tot n°39 in Ultratop. Vlaanderen loopt daarmee meer dan een halfjaar voor op Nederland, waar The Scene met de single pas in de zomer van 1991 in de hitlijsten staat (n°31 in de Top 40 en n°15 in de Single Top 100). ‘Blauw’ is het titelnummer van het 3de album, hun eerste bij de major Phonogram en goed voor een Edison. Door het succes speelt The Scene op de grootste Vlaamse en Nederlandse festivals.

Thé Lau was het pseudoniem van Matheus Lau. Hij koos zijn artiestennaam als hommage aan zijn grootvader, de kunstschilder Thé Lau. In 1980, een jaar na de start, worden ze door Muziekkrant OOR verkozen tot “beste band zonder plaat”. Met singles als de cover van Madonna’s ‘Borderline’ en ‘Rij Rij Rij’ krijgt The Scene veel aandacht.

‘Open’, de bijna live opgenomen opvolger van ‘Blauw’, is in 1992 eveneens goed voor een Edison. Herman Schueremans wordt dan ook hun manager. In 1996 is ‘Arena’ het eerste Nederlandstalige album dat bij het legendarische Island Records wordt uitgebracht en winnaar van een Gouden Harp. Thé Lau bracht in 2003 na de split van The Scene zijn solodebuut ‘De God Van Nederland’ uit. ‘Brandende Regen’ wordt daaruit een radiohit. In 2007 kwam The Scene weer bijeen voor een tournee en een album, en 3 jaar later scoort Thé Lau in Nederland samen met rapper Lange Frans een enorme hit met ‘Zing Voor Me’.

Ondanks een uitgezaaide kanker staat Thé in juni 2014 staat voor het laatst op Pinkpop, in de HMH, de Lotto Arena én de AB. ‘Iedereen Is Van De Wereld’ werd in 2015 het campagnelied van Kom Op Tegen Kanker. Als Thé & Vrienden komt de single in april binnen op n°2 in Ultratop. Lau bracht ook zeven boeken uit. De zanger overleed op 23 juni 2015 op 63-jarige leeftijd.

2003: Linkin Park – Numb

De Amerikaanse gitarist Brad Delson viert vandaag zijn 43ste verjaardag. Delson richtte in 1996 met Mike Shinoda en Rob Bourdon de band Xero op. Wanneer zanger Chester Bennington erbij komt, verandert de naam in Hybrid Theory. De groep ontwikkelt een geheel eigen geluid en de inbreng van Bennington geeft de band een nieuwe impuls. In 1999 brengt Hybrid Theory een ep uit. Kort daarna wordt de groepsnaam opnieuw aangepast in Linkin Park, een zinspeling op het Lincoln Park in Santa Monica.

Drie jaar na het debuutalbum ‘Hybrid Theory’, goed voor 5 miljoen verkochte stuks in de VS, ligt in maart 2003 de opvolger ‘Meteora’ in de winkel. Het album betekent de definitieve doorbraak voor Linkin Park. Er verschijnen 5 singles van de plaat, die 25 miljoen keer over de toonbank gaat. ‘Numb’ is in het najaar van 2003 de 3de single. Het nummer zou erg van toepassing blijken op Bennington. De song gaat namelijk over iemand die zichzelf verliest onder de druk die hem van buitenaf wordt opgelegd.

‘Numb’ doet het vooral in de Britse, Australische en Franse hitlijsten behoorlijk goed. Eind 2004/begin 2005 wordt het als ‘Numb/Encore’ een wereldhit in een mash-up met Jay-Z. Deze versie is in verschillende landen een top 5-hit en n°7 in de Ultratop 50. Na de dood van Bennington in juli 2017 staat de originele versie in de Oostenrijkse en Zwitserse top 10.

1982: Men At Work – Who Can It Be Now?

De lp ‘Business As Usual’ van het Australische Men At Work staat in november een eerste van 15 weken op n°1 in de Billboard Album 200. Alleen al in de VS vindt de plaat 5 miljoen kopers. Het is ook een verrassend succes in de Billboard Black Album Chart. 'Who Can It Be Now?' was in 1981 de tweede single van Men At Work. De band stond er 24 weken mee in de Australische hitlijsten, maar bleef op n°2 steken. Pas in het najaar van 1982 wordt het ook een hit in de VS. In de eerste week van november 1982 staat de single 1 week op n°1 in de Billboard Hot 100. In Europa is ‘Who Can It Be Now?’ eerder een radiohit. Naast de VS is Israël (!) het enige land waar de single de top bereikt. In Spanje (n°10) en Zuid-Afrika (n°5) is het ook een succes.

Frontman Colin Hay schreef de muziek al in 1979 en voegde er in 1981 de tekst aan toe. Hij woont dan in een appartement naast een drugdealer. Hay geraakt na een tijd dermate geënerveerd doordat mensen op zijn deur kloppen i.p.v. bij de buur dat hij nog amper durft open te doen! De door Greg Ham gespeelde saxofoonpartij was in eerste instantie een middenstuk, maar producer Peter McLan vond het een erg goede intro.

Wanneer in januari 1983 ook 'Down Under' en het album 'Business As Usual' de top halen, is Men At Work de eerste Australische band die gelijktijdig de Amerikaanse single- en albumlijst aanvoert.

In 1983 breekt de band ook door in de UK. Daar staat de lp 5 weken op n°1. Men At Work valt in 2002 uit elkaar. In 2019 reanimeerde Colin Hay de band met een compleet nieuwe line-up. Greg Ham overleed op 19 april 2012 op 58-jarige leeftijd. Volgens een officieel bericht werd hij geveld door een hartaanval, maar een aanslepende plagiaatzaak rond ‘Down Under’ zou de muzikant erg veel parten gespeeld hebben. Ham kampte ook met een heroïneverslaving.

De Amerikaanse top 5 van 5 november 1982

1     2     Men At Work – Who Can It Be Now?

2     1     John Cougar – Jack & Diane

3     3     Alan Parsons Project – Eye In The Sky

4     4     Michael McDonald – I Keep Forgettin' (Everytime You're Near)

5     5     Joe Cocker & Jennifer Warnes – Up Where We Belong

1988: All About Eve – Martha’s Harbour (Too Good To Be Forgotten)

De Engelse band All About Eve zorgde voor een van de meest merkwaardige optredens in de geschiedenis van Top Of The Pops. In de zomer van 1988 mochten ze er hun single ‘Martha’s Harbour’ komen voorstellen. Door een fout van de technici kregen ze geen muziek door hun monitors terwijl het publiek wel het liedje hoorde. Gevolg, de bandleden zaten bewegingloos op het podium terwijl ‘Martha’s Harbour’ door de speakers galmde! Als compensatie mocht All About Eve een week later het nummer – tegen het principe van Top Of The Pops in – live spelen. Een piepjonge Kylie Minogue nam het in de pers op voor de groep na de vele kritiek die ze te slikken kregen!

Mede hierdoor werd 'Martha's Harbour' een (enige) grote hit voor All About Eve, goed voor een top 10-notering in de UK, midden in "the second summer of love", waarin de Britse chart overspoeld werd door house, rave en techno. Daarnaast scoorden ze meer dan een dozijn hits in de lagere regionen van de Britse chart.

All About Eve werd in 1984 opgericht door zangeres Julianne Regan, volgens kenners een van de beste Britse zangeressen uit de 80s. Ze speelde in een vroege versie van de gothic rockband Gene Loves Jezebel. De naam All About Eve werd ontleend aan de gelijknamige film uit 1950 met Hollywood-diva Bette Davis.

De eerste songs van de band werden vergeleken met Cocteau Twins en Siouxsie & The Banshees. All About Eve kreeg meer aandacht nadat Julianne Regan op een album van The Mission zong. Drummer Mark Price speelde ook bij Nik Kershaw en later Del Amitri. Op het 3de album ‘Touched By Jesus’ kreeg All About Eve de hulp van David Gilmour van Pink Floyd.

1980: The Jacksons – Lovely One

Precies 40 jaar geleden lag van The Jacksons het 14de studioalbum ‘Triumph’ in de platenwinkel. Na het succes van zijn soloalbum ‘Off The Wall’ werd Michael Jackson naar voren geschoven als voornaamste vocalist en songwriter van de groep. Aan ‘Triumph’ werkten gerenommeerde studiomuzikanten als Michael Sembello, Greg Phillinganes, Ollie Brown en Paulinho da Costa mee. Zus La Toya levert ook een bijdrage in de vorm van een schreeuw op ‘This Place Hotel’! Dat nummer heette eigenlijk ‘Heartbreak Hotel’, maar kreeg een andere titel om verwarring met de Elvis Presley-classic te vermijden.

‘Triumph’ werd het eerste n°1-album in de Billboard R&B Chart voor de broers Jackson sinds ‘Maybe Tomorrow’ in 1971. In de zomer van 1981 zou de n°1-hit ‘Can You Feel It’ het grootste succes uit de lp worden, maar de eerste single ‘Lovely One’ staat eind 1980 al in de Amerikaanse en Nederlandse top 15. Enkel in Vlaanderen en de UK wordt het door Michael en zijn jongste broer Randy geschreven nummer nog een top 30-hit.

1990: Billy Idol – Cradle Of Love

De Engelse zanger/acteur Billy Idol wordt vandaag 65 jaar. De als William Broad geboren muzikant verhuisde op jonge leeftijd met zijn familie naar New York, maar ze keerden 4 jaar later al terug naar de UK. Zijn artiestennaam dankt Billy aan een leraar die hem op school steeds “idle” noemde. Billy maakt er “Idol” van om verwarring met Eric Idle van Monty Python te voorkomen. In Engeland maakte hij furore met de punkband Generation X, die hij met Tony James oprichtte. Zij waren een van de eerste punkacts in Top Of The Pops. Na de split van Generation X in 1981 trekt Billy Idol naar New York City. Daar start hij een jarenlange samenwerking met ex-Kiss-manager Bill Aucoin en gitarist Steve Stevens.

Mede dankzij MTV en de second British invasion groeit hij er al vlug uit tot een superster met hits als ‘Dancing With Myself’ (eigenlijk een nummer van Generation X), ‘Rebel Yell’, ‘White Wedding’, ‘Sweet Sixteen’, ‘Eyes Without A Face’ en zijn enige Amerikaanse n°1 ‘Mony Mony’. In de zomer van 1990 scoort Billy Idol zijn laatste grote Amerikaanse hit, maar ‘Cradle Of Love’ schopt het wel tot n°2 in de Billboard Hot 100 en is daarmee zijn op één na grootste succes in de VS. Het nummer is de eerste single uit Billy’s 4de album ‘Charmed Life’. Een groot deel van het succes is te danken aan de door David Fincher geregisseerde videoclip, die dagelijks meermaals te zien was op MTV. Deze won 30 jaar geleden ook een MTV Video Music Award.

Leden van Generation X en de Sex Pistols speelden in 2018 onder de naam Generation Sex een gratis set in The Roxy in L.A. Billy Idol was eerder dit jaar het boegbeeld van een campagne om vervuilende auto’s uit New York te weren. Dit was een initiatief van burgemeester Bill de Blasio.

1959: Caterina Valente – Sweetheart, My Darling, Mijn Schat

Nadat ze in april/mei de n°1-positie moest delen met Domenico Modugno, verovert de Italiaanse zangeres Caterina Valente op 1 juni 1959 op haar eentje de top van de Vlaamse hitparade met haar signaturesong ‘Sweetheart, My Darling, Mijn Schat’, een cover van Vera Lynns ‘Sweetheart, My Darling, My Dear’. De single staat in november 1959 nog steeds in de top 5.

Caterina Valente (°14 januari 1931 in Parijs) was in de tweede helft van de jaren 50/begin 60s een van de populairste artiesten in België en Nederland. Haar vader en moeder waren respectievelijk accordeonist en muzikale clown. In 1952 huwt Caterina met circusartiest Erik van Aro, die Rob de Nijs in het begin van zijn carrière in Duitsland probeert te lanceren. Valente scoort in 1955 bij ons haar eerste 5 hits met ‘Fiesta Cubana’ en ‘Malagueña’ als grootste successen.

Wanneer het succes in Europa afneemt, trekt Caterina Valente, een polyglot die in 12 (!) talen zingt, naar de VS, waar ze eveneens populair wordt. Ze treedt er op in o.a. de show van Perry Como, die eerder al zijn single ‘Caterina’ naar haar vernoemde. Nadat ze in 1974 – op 43-jarige leeftijd – beviel van zoon Alexander, doet ze het rustiger aan. In de jaren 80 is ze vooral vaak in Duitse tv-shows te gast. De laatste jaren leeft ze wat teruggetrokken aan het Meer van Lugano in Zwitserland.

‘Sweetheart, My Darling, Mijn Schat’ was de eerste grote hit voor tekstschrijfster Nelly Byl. Zij overlijdt op 30 november 2011 op 82-jarige leeftijd. Byl schreef voor o.a. Jimmy Frey, Marva, Ann Christy, Paul Severs en Dana Winner, maar is vooral bekend via haar decennialange samenwerking met Will Tura, voor wie ze de teksten van zowat alle grote hits schreef. Ook aan enkele internationale hits uit de stal van Jean Kluger werkte Nelly Byl mee, o.a. ‘Que Sera Mi Vida’ van de Gibson Brothers en nummers van Ottawan, Black Blood, Amii Stewart en La Compagnie Créole. Ze pende ook zowel ‘Help (Get Me Some Help)’ van Tony Ronald als Tura’s coverversie ‘Mooi, ’t Leven Is Mooi’. In 2008 ontving Nelly Byl een oeuvreprijs uit handen van Sabam.

‘Sweetheart My Darling’ werd in de zomer van 1975 weer een dikke hit – n°1 in de Vlaamse Top 10 en n°12 met een voor die tijd erg lange 14 weken notering in de algemene singles-top 30 – voor de Aalsterse zangeres Cindy. In 1977 deed ze dat succes nog eens dunnetjes over met een andere Vlaamse Top 10-n°1 die in “de oude doos” ging graven: ‘Weet Je Nog Wel (Die Avond In De Regen)’, origineel van The Ramblers in 1940 en in Vlaanderen het bekendst van Jo Leemans.

De Vlaamse top 5 van 30 november 1959

1     1     Rocco Granata – Marina

2     4     Freddy – Die Gitarre Und Das Meer

3   10     Conway Twitty – Mona Lisa

4     -      Caterina Valente – Mijn Souvenir

5     3     Caterina Valente – Sweetheart, My Darling, Mijn Schat