Η ΔΙΑΡΡΟΗ
Bloomberg: Μόνο το 1/3 των προαπαιτούμενων έχει υλοποιήσει η Αθήνα
Bloomberg via Getty Images
Η αλήθεια, μπορεί να μην είναι μια, είναι σίγουρα απλούστερη: πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε από την νωθρή ελίτ να μας εγχειρήσει το επόμενο μεγάλο αφήγημα εξόδου από την κρίση. Για την ακρίβεια, πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε το μεγάλο αφήγημα για να εξηγήσουμε όσα έγιναν και συμβαίνουν στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει κανένα μεγάλο αφήγημα. Το μοναδικό αφήγημα είναι ότι (σχεδόν) όλοι -εφτά χρόνια μετά την έναρξη αυτής της θλιβερής εποχής- είμαστε πιο φτωχοί, πιο μίζεροι και πιο αδρανείς. Με σχεδόν ελάχιστες επιλογές. Κανένα μεγάλο αφήγημα δεν μας κατέστρεψε και κανένα μεγάλο αφήγημα δεν θα μας σώσει.
Με ζητήματα όπως η μετανάστευση και η ασφάλεια να κυριαρχούν στην ατζέντα, ο γολγοθάς της Ελλάδας με τη λιτότητα μετά βίας απασχολεί τα οικονομικά πρωτοσέλιδα. Επιπλέον, το μομέντουμ της αριστερής λαϊκιστικής παράταξης έχει ξεκάθαρα περάσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά μια σκιά του εαυτού του, τόσο στις δημοσκοπήσεις όσο και στην εξουσία, την ίδια στιγμή που το εξ Ισπανίας «αδερφάκι» του, οι Podemos, έχουν μειώσει σημαντικά το επίπεδο λαϊκισμού καθώς και τις σχέσεις τους με τους (πρώην) Έλληνες συντρόφους τους. Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν είναι καν απομονωμένος, απλώς αδιαφορούν για αυτόν.
Με αφορμή το κείμενό μου γα το περιστατικό στο Πέραμα, μέσα από τα εκατοντάδες μηνύματα υποστήριξης που έλαβα ήταν και μερικά από πρόσωπα, άντρες και γυναίκες, που μου γνωστοποιούσαν πως είναι στη διάθεσή μου όποτε τους πω, να πάμε να «πατήσουμε το κεφάλι στους φασίστες». Πολλοί παθιασμένοι φίλοι διέθεταν τους εαυτούς τους σε κάποιο κάλεσμά μου για «να πάμε να τους σαπίσουμε στο ξύλο», «να κάνουμε ντου» κ.α. Άκουσα αρκετές φορές εκείνο το: «Κρεμάλα στους φασίστες» αυτές τις μέρες στο inbox αλλά και δημοσίως. Το πιο πιθανόν είναι να μην κυριολεκτούσαν βέβαια όλοι αυτοί. Και προσπάθησα να σκεφτώ. Να βάλω την εικόνα. Θα θέλαμε στα αλήθεια να δούμε έξω από το σχολείο του Περάματος ή άλλου, κρεμάλες;
Ο Άρειος Πάγος αποφάσισε οριστικά και αμετάκλητα (Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017) ύστερα από μία δικαστική διαδικασία δύο μηνών την απόρριψη του αιτήματος των τουρκικών αρχών για έκδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών, που μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης-16ης Ιουλίου 2016 κατέφυγαν σε ελληνικό έδαφος ζητώντας πολιτικό άσυλο. Το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε το αίτημα έκδοσης των τουρκικών αρχών με το σκεπτικό ότι υπάρχουν υπόνοιες παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους στην Τουρκία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Μετά από όλα αυτά προκύπτει το μείζον ερώτημα. Μπορεί να να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή του κ. Τραμπ, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει σε ένοπλες συγκρούσεις; Χωρίς να μηδενίσει το παγκόσμιο κοντέρ για να ξεκινήσουν και να ρυθμιστούν όλα από την αρχή; Όσο υπερβολικό και αν ακούγεται το ερώτημα, οι πιθανότητες να έχουμε μια θερμή τετραετία με τη χρήση όπλων για τις νέες διευθετήσεις, είναι πλέον μπροστά μας. Και αυτό όχι επειδή το προβλέπει ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, αλλά επειδή το διχασμένο αμερικανικό έθνος όπως και το Βρετανικό χρειάζονται εθνική ενότητα με το ζόρι. Διότι δίχως την ενιαία εθνική στάση, τα σχέδια του Τραμπ θα αποτύχουν.
Η θεσμική ακροβασία που επιχειρείται όμως, δεν εξαντλείται εδώ. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Η τροποποίηση των συνταγματικών διατάξεων, όπως πρώτοι οι δικαστές κατέχουν, αποτελεί συστατικό στοιχείο του πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος, της διάκρισης των εξουσιών και του κράτους δικαίου. Για τον λόγο αυτό, αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο της Βουλής, με την πανηγυρική και την ιδιαίτερα αυστηρή διαδικασία που προβλέπεται για την Αναθεώρησης του Συντάγματος. Συνεπώς, η διοικητική Ολομέλεια του ΑΠ δύναται μόνο να διατυπώσει πρόταση αναθεώρησης της σχετικής διατάξεως του Συντάγματος για το όριο ηλικίας των δικαστικών λειτουργών.
Η Ελίζα Βόζεμπεργκ, ανοίγοντας τη συζήτηση, είπε χαρακτηριστικά ότι η ενίσχυση της γυναικείας επιχειρηματικότητας μπορεί να αποβεί καθοριστική για την οικονομία με δυνητική αύξηση του ΑΕΠ της Ευρωζώνης έως και 9%, εάν γεφυρωθεί το χάσμα των φύλων σε επιχειρήσεις και αγορά εργασίας. Εν συνεχεία, έκανε ειδική αναφορά στα ευρωπαϊκά προγράμματα Progress και Small Business Act, τα οποία συμβάλλουν στην τόνωση της γυναικείας επιχειρηματικότητας στην Ε.Ε., επισημαίνοντας ότι οι τρεις πρώτοι τομείς δραστηριοποίησης των γυναικών στην Ελλάδα είναι το εμπόριο 25%, η γεωργία 20% και ο τουρισμός 18%.
Κι έτσι κάθε τόσο βρισκόμασταν στο ίδιο δεινό δίλημμα: να πιούμε ένα ακόμη πικρό ποτήρι «μέτρων», με πολιτικό και οικονομικό κόστος; Ή να παρατείνουμε την εκκρεμότητα, τρενάροντας τις διαπραγματεύσεις, σκηνοθετώντας εντάσεις- με αποτέλεσμα να παρατείνεται και η φονική αβεβαιότητα; Ελπίζαμε ότι, μετά τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν επιτέλους, ένα μνημόνιο (το τρίτο!) είχε υιοθετηθεί από ευρεία πολιτική πλειοψηφία και είχε νομιμοποιηθεί στις κάλπες, θα είχαμε απαλλαγεί από το δίλημμα. Μα να το, που επιστρέφει. Να που πρέπει να διαλέξουμε: να ψηφίσουμε τώρα μέτρα για το 2019, να τα σπάσουμε ή να παρατείνουμε το παζάρι μέχρι το φθινόπωρο και όσοι επιζήσουν να κάνουν τον λογαριασμό;
Σε πολλά σημεία της πόλης νεοκλασικά κτήρια που δεν έπεσαν θύματα στο βωμό της αντιπαροχής και της ανοικοδόμησης, μας δίνουν μία μικρή γεύση για το τι και πώς ήταν κάποτε η Αθήνα και γιατί ο ποιητής την είχε υμνήσει με πάθος ως «διαμαντόπετρα της γης το δακτυλίδι...». Ένα από αυτά τα σημεία είναι η πλατεία Συντάγματος και τα κτήρια που βρίσκονται στην αριστερή πλευρά ανόδου (από το Σύνταγμα προς τον Ευαγγελισμό) της τότε λεωφόρου Κηφισίας και μετέπειτα Βασιλίσσης Σοφίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ού ο δρόμος αυτός, αποτελούσε το πιο όμορφο και αριστοκρατικό βουλεβάρτο της πρωτεύουσας με θαυμάσια αρχοντικά, κτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο.
Άξια αναφοράς είναι και η διαμάχη μεταξύ των δύο Βρετανών Θεωρητικών Φυσικών, του βραβευμένου με Νόμπελ Πίτερ Χίγκς και του Στήβεν Χώκινγκ. Ο Χώκινγκ σε δήλωση του το 1957 είχε στοιχηματίσει 100 δολάρια πως δεν πρόκειται πότε να ανακαλυφθεί το σωματίδιο Χιγκς, το αποκαλούμενο και «σωματίδιο του Θεού» και οι αμφιβολίες του για την ύπαρξη του σωματιδίου στηρίζονταν σε μια δική του εργασία, που εκείνη τη χρονιά είχε δημοσιεύσει. Το σωματίδιο αυτό, που η υπαρξή του εξηγεί πώς η ύλη αποκτά τη μάζα της, είχε προβλεφθεί θεωρητικά από τον Χίγκς το 1964. Ο Χιγκς μαθαίνοντας τη δήλωσή αυτή απάντησε πως ο Χώκινγκ συγχώνευε τη σωματιδιακή φυσική με τη βαρύτητα με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσε να ήταν σωστός στα μάτια κανενός θεωρητικού φυσικού και πως αμφέβαλε για τους υπολογισμούς του.
Ο B.F. Skinner ήταν ένας Αμερικάνος ψυχολόγος που πρότεινε μια ακραία, για την εποχή της, θεωρία. Υποστηρίζοντας σε όλες του τις έρευνες τη σημασία της «αντίδρασης» κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι περισσότερες ανθρώπινες αντιδράσεις έχουν την τάση να επαναλαμβάνονται αναλόγως με τα γεγονότα που τις ακολουθούν, και τα οποία ονόμασε «συντελεστές». Στα γνωστά του πειράματα ζώα, όπως ποντίκια ή περιστέρια, τοποθετούνταν σε κλουβιά όπου υπήρχε μόνο ένας μοχλός. Τα ζώα, στα πλαίσια της εξερεύνησης του χώρου τους, πολύ συχνά πατούσαν κατά λάθος το μοχλό ο οποίος ενεργοποιούσε έναν τροφοδότη φαγητού και μετά από κάθε πάτημα έπεφτε μία κροκέτα στο κλουβί.
Το ερώτημα, λοιπόν, που απασχολεί την έρευνα Judge Leaders είναι τι είναι αυτό που επηρεάζει συστηματικά τις απόψεις των πολιτών προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, πώς διαμορφώνεται η φήμη του ηγέτη και ποιες είναι οι επιπτώσεις της. Πόσο επηρεάζει η ομορφιά την εκτίμηση της ηγετικής ικανότητας του πολιτικού; Πώς η άποψη που έχουν οι πολίτες για τις πολιτικές και τον τρόπο διακυβέρνησής επηρεάζει την ψήφο τους; Μετράει το ήθος του πολιτικού; Ποια είναι τελικά τα χαρακτηριστικά αυτού του περιβόητου «Κανένας» που όλες οι δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν ως τον καταλληλότερο για πρωθυπουργό.
Με άλλα λόγια, έχουν επενδυθεί χρήματα φορολογουμένων για την εκπαίδευση Ελλήνων, οι οποίοι όμως δεν αξιοποιούνται στο εσωτερικό, αλλά στην αλλοδαπή. Βάσει συγκεκριμένων υπολογισμών, η εκτιμώμενη απώλεια φορολογικών εσόδων για την ελληνική οικονομία ανέρχεται ετησίως σε €9,1 δισ. (εκτίμηση Endeavor Greece της 19.7.2016). Από το ποσό αυτό, το ελληνικό κράτος απώλεσε ειδικότερα €7,9 δισ. από φόρους εισοδήματος και εισφορές και €1,2 δισ. από ΦΠΑ εκ μέρους ελλήνων πολιτών που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό.
Οι φόροι που πληρώνουμε έχουν μια βασική αρχή. Δίνουμε όλοι από το εισόδημά μας για να λαμβάνουμε κάποιες παροχές που μόνοι μας δεν μπορούμε να καλύψουμε. Δεν μπορούμε να αποκτήσουμε όλοι από ένα νοσοκομείο, ένα δικαστήριο κτλ. Οπότε δίνουμε λίγα, αλλά όλοι, για να μπορούμε να τα έχουμε. Όμως το ερώτημα που καλούμαστε να βρούμε σθένος για να απαντήσουμε, καθώς κοιτάμε στα μάτια τον ελεύθερο επαγγελματία, τον επιχειρηματία, το μισθωτό που τα τελευταία χρόνια πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους και ρωτάνε το πιο απλό: «Δέχομαι να πληρώσω τέλος επιτηδεύματος, να δώσω 29% φόρο του ιδρώτα μου, προκαταβολή 100% του εισοδήματος που θα αποκτήσω του χρόνου (!!!) κτλ. Για ποιο λόγο όμως; Τι παροχές λαμβάνω από το κράτος;
Ζώντας με την αλήθειά μας, με προσπάθεια και υπομονή, θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε σιγά- σιγά τις συνθήκες εκείνες από τις οποίες θα μπορέσουμε να αντλήσουμε μία ικανοποίηση, ένα νόημα ζωής και ένα αίσθημα αυτοσεβασμού. Η ζωή είναι χαρούμενη, αν μπορέσουμε να λυτρωθούμε από τα συναισθήματα της στεναχώριας, της οργής, της θλίψης και της απογοήτευσης για όλες τις αιτίες της δυστυχίας μας. Αν μάθουμε να ανεχόμαστε την αλήθεια των συνθηκών της καθημερινότητάς μας.
Κάθε χρόνο σχεδιαστές παιχνιδιών, προγραμματιστές, μουσικοί, γραφίστες και καλλιτέχνες, ερασιτέχνες ή βετεράνοι game developers από όλον τον κόσμο παίρνουν μέρος στο Global Game Jam. Περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι συγκεντρώνονται με ένα και μόνο σκοπό: να σχεδιάσουν φανταστικά παιχνίδια και να περάσουν αξέχαστες στιγμές. Το θέμα του Global Game Jam φέτος δόθηκε στις 5 το απόγευμα (ώρα Ελλάδος) και ταυτόχρονα σε πάνω από 90 χώρες.
Οι υποθέσεις λογοκλοπής χαρακτηρίζονται από το δίπολο «προγενέστερη σύνθεση («στόχος» λογοκλοπής) / μεταγενέστερη δημιουργία (η οποία «αντιγράφει» την πρώτη). Για τη διάγνωση ύπαρξης λογοκλοπής, απαιτείται η σύγκριση των μορφών των επίμαχων συνθέσεων ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο το μεταγενέστερο έργο αντιγράφει τη μορφή του προϋφιστάμενου έργου ή αντίθετα, κατά πόσο πρόκειται για μία μορφή έργου διαφορετική, η οποία απορρέει από έναν θεμιτό «δανεισμό» και επανάχρηση (μη προστατευόμενων) ιδεών που εμπεριέχονται στο προγενέστερο έργο ή στο κοινό μουσικό απόθεμα γενικότερα.
Όμως, ο σπουδαιότερος λόγος του αφανισμού των Εβραίων της Θεσσαλονίκης είναι ότι κανείς, μα κανείς, δεν τους προστάτευσε. Στην Αθήνα ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός βάφτιζε και πάντρευε αβέρτα και μοίραζε πλαστές χριστιανικές ταυτότητες. Στη Ζάκυνθο η εβραϊκή κοινότητα γλίτωσε χάρη στον μητροπολίτη Χρυσόστομο και στον δήμαρχο Καρρέρ. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, κανείς δεν ανέλαβε παρόμοιες πρωτοβουλίες. Βέβαια, υπήρξαν κάποιοι χριστιανοί που με κίνδυνο της ζωής τους βοήθησαν, φυγάδευσαν ή έκρυψαν φίλους και γείτονες. Όμως ήταν λίγοι.
Μέσω λοιπόν του Αμερικάνικου υπουργείου εξωτερικών και την Αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα, κατάφερα και άλλαξα ολόκληρη την κοσμοθεωρία μου σχετικά με το επιχειρείν. Επέστρεψα άλλος άνθρωπος, παραιτήθηκα από την τότε δουλειά μου και αποφάσισα πραγματικά και χωρίς καθυστερήσεις ή δικαιολογίες αυτή τη φορά να ακολουθήσω το όνειρό μου. Να κάνω αυτό στο οποίο είμαι καλή και να πληρώνομαι για αυτό!