لایه کاربرد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

مجموعه پروتکل اینترنت (TCP/IP) و مدل مرجع اتصال داخلی سیستم‌های باز (OSI) در شبکه‌های کامپیوتری هر کدام دارای گروهی از پروتکل‌ها و روش ها می باشند که در لایه ای به نام لایه کاربرد جای می گیرند.

در مدل TCP/IP، لایه کاربرد شامل تمام پروتکل‌ها و متدهایی می باشد که در حوزه ارتباطات پردازش-به-پرداش در سرتاسر شبکه پروتکل اینترنت (IP) قرار می گیرند. متدهای لایه کاربرد برای برقراری ارتباطات میزبان به میزبان از پروتکل های لایه انتقال بهره می برند.

در این مدل پروتکل‌های لایه کاربرد سرویس هایی را برای نرم افزارهای کامپیوتری در حال اجرا فراهم می آورند. این لایه نحوه کاربرد را تعریف نمی کند بلکه سرویس هایی را که آن کاربرد نیاز دارد به ما معرفی می کند - برای مثال قابلیت انتقال یک فایل در مورد پروتکل HTTP. به طور خلاصه، لایه کاربرد واسطی را بین نرم افزار در حال اجرا بر روی رایانه و خود شبکه برقرار می کند.[۱]

در مدل OSI، تعریف لایه کاربرد دقیق تر است، زیرا عملیات افزونتری نسبت به لایه کاربرد در TCP/IP دارد بطوریکه دو لایه اضافی یعنی لایه نشست و لایه نمایش بین این لایه و لایه انتقال قرار می گیرد.

پروتکل‌های TCP/IP[ویرایش]

پروتکل‌های زیر به تفصیل در RFC 1123 شرح داده شده اند:

MBS $ YAS

دیگر پروتکل‌ها[ویرایش]

مدل مرجع OSI

منابع[ویرایش]

  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Application Layer»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۳ جولای ۲۰۱۱).
  • شبکه‌های کامپیوتری، آندروس اس.تنن بام، ویراست چهارم(2003)

پانویس[ویرایش]

  1. Wendell Odom. «فصل 2، مدل های شبکه OSI و TCP/IP». در CCENT/CCNA ICND1 Official Exam Certification Guide. ویرایش دوم. Cisco Press، 2007. 23. شابک ‎۰-۱۸۲-۵۸۷۲۰-۱-۹۷۸. 

پیوند به بیرون[ویرایش]

مدل مرجع OSI
مقایسه مدلهای OSI و TCP/IP
مدل مرجع TCP/IP